Mijn eerste goede nieuws is dat ik een kikker heb ingekleurd. Ik heb er erg mijn best op gedaan en ben ook erg trots op het resultaat. Verder heb ik geprobeerd zoveel mogelijk met diepte te werken en hopelijk is dat een beetje gelukt. De puntjes verbinden was toch wel het lastigste...
Tada:
En nu de reden van mijn mooie getekende kikker en mijn tweede goede nieuws.
De kikker die ik heb ingekleurd kwam uit het ziekenhuis, uit de onderzoekskamer op de kinderafdeling. Elk jaar moet ik naar het ziekenhuis voor controle. Waarom? Omdat ik op mijn twaalfde een hele heftige nierbekkenontsteking heb gehad. Ik was uitgedroogd, ben flauwgevallen, raakte soms in shock en heb uiteindelijk een week aan een infuus in het ziekenhuis gelegen. De ontsteking was zo heftig dat een van mijn nieren was gestopt met werken en de andere nauwelijks meer werkte. Uiteindelijk helemaal genezen, maar ze moesten toch nog even een test doen om zeker te zijn dat ik geen littekenweefsel had op mijn nieren, dan hadden we namelijk een groter probleem. Ik een scan laten doen en een week later werden we gebeld met de uitslag.
Ik had littekenweefsel op mijn nieren.
Ik werd hiermee een risico geval en moest elk jaar voor controle terugkomen in het ziekenhuis. Ook zou ik problemen krijgen in de toekomst met mijn gezondheid. Als ik zwanger zou worden, zou ik altijd een groot risico lopen en goed in de gaten moeten worden gehouden. Als ik bejaard was zou ik waarschijnlijk problemen krijgen met mijn bloeddruk. Dit jaar kregen we weer een brief. Het was drie jaar geleden dat ik mijn laatste scan had gehad en ze wilden controleren hoe goed mijn nieren nu nog werkten en hoe het littekenweefsel eruit zag, hoewel de kans dat het weg was minimaal was. Toch maar weer een dagje in het ziekenhuis geweest voor de scan.
En dan vandaag de uitslag. Eerst de gebruikelijke metingen (gewicht en lengte) en dan de bloeddruk die gemeten werd. Dit alles door een zuster, die ons daarna vertelde even op de dokter te wachten. Zeker een half uur daar gezeten, met het enige interessante dat er was in het kamertje de kleurpotloden en kleurplaten. Toen heb ik mijn kikker gekleurd. Na het half uur kwam dan toch eindelijk de dokter, met de uitslag. Al het littekenweefsel op mijn nieren is weg. Ze kunnen geen littekenweefsel meer vinden. En mijn nieren functioneren allebei optimaal. Dit betekende geen scans meer en dat ik vanaf mijn 18e niet meer naar het ziekenhuis moest, maar dat een kort bezoek aan de dokter genoeg was!
En nu komt het pas allemaal op me neer. Ik zit hier gewoon te huilen van opluchting, van het besef dat mijn leven niet langer meer getekend zal zijn door wat er op mijn twaalfde gebeurde. Risico zal ik altijd houden, maar het is zoveel kleiner geworden met deze resultaten. Ik ben zo ontzettend blij, dat ik deze kikker gewoon aan de muur ga hangen op mijn kamer, als teken van mijn overwinning. Want mijn lichaam heeft dit obstakel, dit probleem overwonnen.
From these ashes, I will rise
