Heyyy
Er is dus een jongen, laten we hem M. noemen. Ik ben hem op een best rare manier leren kennen, het ging zo: Mijn beste vriendin had dus een relatie met hem, dat had ze uitgemaakt, niet omdat ze hem niet meer leuk vond, maar omdat ze dingen voor haar zelf op een rijtje moest krijgen (eetproblem). M. was boos (ze had hem niet echt verteld waarom ze het egt uitgemaakt had) en ze spraken nooit meer, ik zelf ben op een gegeven moment met hem gaan praten zodat ik hem zo ver kon krijgen het ten minste uit te praten met mijn vriendin. Ze was namelijk na ongeveer 4-6 maanden nog steeds er kapot van dat ze niet meer met hem om ging en hij boos op haar was. Dat was gelukt ze hadden hun gesprekt en hoewel ze niet echt goede vrienden ofzo meer waren, was het niet meer zo dat ze boos op elkaar waren. Ik en M. waren ondertussen wel best goede vrienden geworden, het was zelfs mijn beste vriend (na mijn beste vriendin) en onbewust begon ik hem leuk te vinden. Na een hele tijd heb ik dat aan een andere hele goede vriendin gezecht en zij heeft me zover gekregen het ook mijn beste vriendin te vertellen. Die was boos, dat wil je niet weten. Hele hijsa vrienden groep in tweeen gespleten, de ene helft vond dat ze kinderachtig deed en de andere helft vonden mij een achterlijke bitch en snapte niet hoe ik dit in mijn hoofd had kunnen halen. Uiteindelijk kwam ze er achter dat ze er wel een heel drama van maakte en het kwam weer goed. Na een tijdje had ik een relatie met M. gekregen. Na een paar maanden vond ik hem niet meer leuk, eerst heb ik nog een keer met hem afgesproken, hielp niets ofzo dus 2 dagen later (afgelopen dinsdag) heb ik het uitgemaakt. Nou dat gesprek was niet van harte.... een van de weinige dingen die hij zei was ok... en verder vroeg hij of er iemand anders was... dat is misschien wel waar. Er is iemand anders, maar dat was echt niet alleen waarom ik het uitmaakte, dat heb ik ook gezecht. 'Het gaat er helemaal niet om of er iemand anders is! Ik maak het uit voor mij, omdat ik jou niet meer op de zelfde manieer leuk vind, niet omdat ik iemand anders leuk vind', ofzo heb ik gezecht. Zijn andwoord 'Ja dus'.
Van een van mijn vrienden heb ik dus gehoord dat hij er stuk van is (wat ik zelf ook wel had kunnen bedenken), maar wat kan ik daar nou aan doen? Had ik hem gewoon aan het lijntje moeten houden? Vreemdgaan ofzo?! Dacht het niet. Alleen ik zit er mee dat ik niet alleen mijn vriendje kwijt ben, maar ook mijn beste vriend. Bovendien heeft hij een broer waar ik ook bevrien mee geraakt was (niet heel close, hij is niet echt mijn leeftijd ofzo dus het zou best raar zijn echt goede vrienden met hem te zijn) en ik weet dat die broer me ook echt aardig vond enzo (hij is zelf onzeker enzo, en ik was altijd aardig tegen hem we hadden de zelfde muziek smaak enzo) en ik voel me ook ergens schuldig tegen over hem, alsof ik niet alleen het met M. uitgemaakt heb, maar ook heb in de steek heb gelaten ofzo.... En verder is zijn moeder heel goede vrienden met mijn moeder (wat heel akwerd is) en ik heb zo een moeder die je helemaal gaat uithoren (vreeselijk, ooit gehoord van een beetje een prive leven?) en waarschijnlijk duurt het niet lang meer voordat ze er lucht van krijgt, en ik zie daar nu al tegen op....
Sorry ik moest het ff kwijt....
The big big bang The reason I'm alive
