• THE BREW

    Als je New York hoort denk je natuurlijk meteen aan het Vrijheidsbeeld, de prachtige skyline, het lichtgevende Times Square, het sprookjesachtige Central Park, het chique Upper East Side, maar waar je niet aan denkt is The Brew.
    In the concrete jungle where dreams are made of, staat een klein koffietentje, The Brew. Vlakbij Central Park heft dit tentje de perfecte plek. The Brew is een ontmoetingsplek voor vele jongeren uit New York. Of je nou bij de rijke elite hoort, of een centje minder te makken hebt, The Brew is voor iedereen. Je kunt hier altijd terecht voor een Latte Macchiato en een overheerlijke donut, maar je kunt ook snel langs wippen voor een Iced Coffee to-go. Bij the Brew kan het allemaal.


    In dit RPG speel je een jongere uit New York. Je mag helemaal zelf bepalen hoe het leven van deze jongere eruit ziet. Is hij of zij arm, of juist heel rijk? Kent hij/zij al veel van de andere personages of is hij/zij juist nieuw in New York? Het ligt allemaal in jouw handen!
    Het is niet zo dat The Brew in dit RPG de enige locatie is waar je je personage heen kunt laten gaan, je kunt ze overal heen laten gaan waar je wilt, maar The Brew zal wel een grote rol spelen. Hier ontmoeten veel jongeren elkaar.
    Onderling mag er al afgesproken zijn welke personages jouw personage allemaal al kent, maar er mag niemand buiten gesloten zijn! Ten slotte is het natuurlijk ook leuk als er een aantal personages zijn waar jouw personage nog kennis mee moet maken. Richt je dus niet alleen op de personages die die van jou al kent!

    REGELS:
    • Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen, reageer je hier binnen twee dagen NIET op, zal ik je zonder pardon uit het topic zetten. Dit zal ik doen zodat het topic niet te vol wordt en ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
    • Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
    • Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
    • Je mag twee personages aanmaken, maar dan wel een jongen en een meisje, zodat het verschil tussen het aantal jongens en het aantal meisjes niet te hoog oploopt!
    Deze regels klinken misschien een beetje streng, maar deze zijn er omdat ik niet wil dat het topic al te snel doodloopt.

    Er is geen maximum personages, wel wil ik graag het aantal meisjes en het aantal jongens ongeveer gelijk houden!
    Meisjes:
    - Amber 'Ambs' McJohnson - Sempra
    - Kayleigh Isabelle Hunter - MinnieMouseX
    - Brookelle "Brooke" Esmée Mason - Appa
    - Rochelle Leah George - Malino
    - Zoella "Zoë" Niamh West - Sourire
    - Esmée Sophia Pearson - mismi
    - Robyn Ferguson - Lovelydemon

    Jongens:
    - Jake Harper - Amell
    - Alexander Jay Romano - Malino
    - Blake Austin Gabriëls - Fleeko
    - Drew Austin Whiteley - manonlarissa
    - Aiden Sean Watterly - Sourire
    - Cameron Pathe - Junglefruit
    - Christian Grey - mismi

    Nog wat extra informatie:
    De tijd in het RPG zal ongeveer gelijk zijn als de echte tijd. Het is al wel zomer, dus de personages hoeven niet naar school.

    Have fun!

    The BrewCentral Park

    Rollen-/praattopic!

    [ bericht aangepast op 31 mei 2013 - 9:42 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Aiden Sean West.

    Nadat Amber en Cameron mij hadden begroet vroeg Cameron mij hoe het met me gaat. 'Ja, prima' zeg ik en ik glimlach vriendelijk. Hij knikt dat ik plaats kan nemen en ik zet me op de stoel. “Je wilt vast wel wat drinken, oke ik betaal.” ratelt Amber en ze besteld twee frappuchino's, waarna ze er één daar van voor mijn neus zet. Ik grinnik en hef dan mijn hand waar ik mij Latte Machiato in heb. 'Ik had al maar toch bedankt' glimlachte ik naar haar. Soms kon Amber echt aan één stuk door ratelen waar dan echt geen knoop aan vast te knopen was. Vaak glimlachte ik dan maar en knikte ik. Dat is wat je moet doen, zeggen ze. Gewoon glimlachen en knikken, dan komt alles goed. Nouja... Soms bracht het me ook op de meest rare momenten. Dan had ik beter mijn hoofd kunnen schudden. Ik zette de Frappuchino naast mijn Latte.

    Zoella "Zoë" Niamh West.

    Na even met het meisje te hebben gedanst bracht ik nog een dienblad met koffie langs en zag toen Aiden bij Amber en Cameron zitten. Ik glimlachte en liep naar ze toe. 'Haloooaaaa!' zei ik vrolijk en ik drukte een kus op Aiden zijn wang. We waren best close, dit kwam ook doordat we tweeling zijn. Ik ging op zijn schoot zitten en keek naar zijn twee koffies. 'Nog uit de problemen gebleven ?' vroeg Aiden mij. Ik pakte de capuchon en trok die ver over zijn hoofd. 'Wat denk je zelf broertje?' zei ik en ik keek even van Aiden naar Cameron en daarna naar Amber. Ik kende ze beiden al lang. Het zijn echt hele gezellige mensen, echt leuk om mee om te gaan. En gelukkig maakt het ze ook niet zo uit dat ik soms een beetje raar ben, nouja soms..? Altijd raar ben.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    [mijn post is onderaan de vorige pagina beland xD]

    Cameron
    Ik keek naar Amber en lachtte naar haar. Dat kind ratelde alleen maar door. Toch, was het echt een gezelligheidsmens. Ik ging graag om met Amber, juist omdat ze zo vaak praatte. Toen keek ik weer naar Aiden die lachtte en de koffie aanpakte. Na een korte stilte zag ik dat Zoë eraan kwam met een dienblad koffie. Ze gaf Aiden een kus op zijn wang, je kon zo zien dat ze tweelingen waren. Ik bekeek Zoë, alhoewel ze in haar werkoutfit stond zag ze er goed uit. Ik glimlachtte dan ook naar haar terwijl ik haar bekeek.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Jake Harper

    "De keuken is in ieder geval een plus. En het is ook niet te ver weg van mijn school" Ik knik even terwijl ik het plafond afspeur. "Aha gevonden" Ik trek aan een touwtje naast mijn slaapkamerdeur. Er komt een luikje tevoorschijn. Er schuift ook een laddertje uit. Ik klim het laddertje op. Poeh het is wel donker. Er zit wel een klein raampje in. Ik druk op het lichtknopje. Het is inderdaad niet heel erg groot.. "Beetje stoffig, niet erg groot.. Maar als je het niet wilt, dan heb ik nog een bedbank." zeg ik terwijl ik lichtjes aan mijn haar krab en een licht beschaamde glimlach verschijnt. "Sorry dat het niet wat ruim is hoor." zeg ik. Oke dat ik rechtop kan staan zegt wel wat..Maarja..ik weet niet.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Drew Austin Whiteley

    Kayleigh schudt haar hoofd als ik vraag of ze nog op school zit. "Nee, ik werk bij een modebedrijf hier in de buurt." Ik knik geïnteresseerd. "Wat voor werk doe je dan? Fotoshoots en zo?" vraag ik. "En zit jij nog op school?" vraagt ze dan. Ik knik. "Ja, ik studeer rechten aan the Colombia University," zeg ik. Onze koffie werd tegelijk gebracht en ik nam meteen een slok van die van mij. "Hoe lang werk je al?" vraag ik om de stilte weer even te doorbreken.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    [Wat heb ik gemist? Naar wie kan ik mijn personages sturen?]


    El Diablo.

    Malino schreef:
    [Wat heb ik gemist? Naar wie kan ik mijn personages sturen?]

    [Not much, ik zit nu in de Brew met Aiden en Amber en Zoë. :)


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Esmée Sophia Pearson
    "Aha gevonden" zegt hij en hij trekt aan een touwtje die naast een deur zit en er komt een luikje tevoorschijn. Er schuift een ladder uit en hij klimt het laddertje op. Ik volg hem het trappetje op nadat ik eerst mijn hakken heb uitgetrokken, want zo'n trappetje kom je niet echt makkelijk op met pumps aan "Beetje stoffig, niet erg groot. Maar als je het niet wilt, dan heb ik nog een bedbank" zegt hij en ik kijk de ruimte even rond. Zonder mijn hakken ben ik bijna een kop kleiner dan hij is en hij past zelf nog maar net in deze ruimte.. erg hoog is het niet. Hij krabt likjes aan zijn haar en glimlacht licht beschaamd. Ik probeer mijn lach in te houden door op mijn lip te bijten. "sorry dat het niet wat ruim is hoor" zegt hij dan en ik hou het niet meer en barst in lachen uit. Niet ruim is nog netjes beschreven.. het is eigenlijk best klein.. al moet ik zeggen dat hier inderdaad wel een bed en een kast past. "Ik heb dan wel grote spots nodig om wat licht te hebben" grinnik ik terwijl ik naar het kleine raampje kijk waar amper licht doorheen komt. "er past inderdaad een bed in en een kast, wel een niet al te grote" zeg ik nog altijd grinnikend. Ik loop het trappetje weer af. "oke.. laat die bedbank maar eens zien" zeg ik dan. Ik trek mijn pumps weer aan en wacht tot hij weer beneden is.

    Kayleigh Isabelle Hunter

    'Wat voor werk doe je dan? Fotoshoots en zo?' vraagt hij. 'Ik ontwerp en ik ben ook een soort van assistente voor de modellen,' leg ik uit.
    Na mijn vraag of hij nog op school zit, knikt hij. 'Ja, ik studeer rechten aan the Colombia University'.' Hmm... Rechten... Voordat ik iets erover kan vragen, is hij me voor. 'Hoe lang werk je al?' 'Ongeveer een jaar. Maar vertel eens iets over je studie,' vraag ik Drew geïnteresseerd. Ik vond andere banen en studies altijd interessant. Dan vergeleek ik het altijd met wat ik deed en keek ik of mijn baan leuker was.


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Drew Austin Whiteley

    "Ah oké," glimlach ik. Ik had eigenlijk verwacht dat zij zelf een model zou zijn. Ze zag er in ieder geval goed uit. "En je vindt het nog steeds leuk?" vraag ik, doelend op het antwoord dat ze op mijn vraag gaf. "Het is saai," gaf ik eerlijk toe, "maar sommige dingen zijn wel interessant. Het is alleen zo veel en zo moeilijk en ik weet niet eens of ik later wel iets met rechten moet doen. Aan de andere kant zou ik ook eigenlijk niet weten welke studie ik anders zou willen doen en ik mag van geluk spreken dat ik ben toegelaten op deze universiteit." Ik had haar nu al meer verteld dan ik menigeen durfde te vertellen, maar het floepte er eigenlijk zo maar uit en Kayleigh leek mij een heel aardig en oprecht persoon.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    manonlarissa schreef:
    Drew Austin Whiteley

    "Ah oké," glimlach ik. Ik had eigenlijk verwacht dat zij zelf een model zou zijn. Ze zag er in ieder geval goed uit. "En je vindt het nog steeds leuk?" vraag ik, doelend op het antwoord dat ze op mijn vraag gaf. "Het is saai," gaf ik eerlijk toe, "maar sommige dingen zijn wel interessant. Het is alleen zo veel en zo moeilijk en ik weet niet eens of ik later wel iets met rechten moet doen. Aan de andere kant zou ik ook eigenlijk niet weten welke studie ik anders zou willen doen en ik mag van geluk spreken dat ik ben toegelaten op deze universiteit." Ik had haar nu al meer verteld dan ik menigeen durfde te vertellen, maar het floepte er eigenlijk zo maar uit en Kayleigh leek mij een heel aardig en oprecht persoon.


    Kayleigh Isabelle Hunter

    'En je vindt het nog steeds leuk?' vraagt hij. Ik knik. 'Ja. Ik weet niet waarom ik het zo leuk vind, maar ik vermaak me wel met mijn baan.' Ik heb nog steeds een glimlach op mijn gezicht, vanochtend had ik niet echt verwacht dat ik een nieuw iemand zou ontmoeten. En zeker niet zo'n aardig iemand als Drew.
    'Het is saai, maar sommige dingen zijn wel interessant. Het is alleen zo veel en zo moeilijk en ik weet niet eens of ik later wel iets met rechten moet doen. Aan de andere kant zou ik ook eigenlijk niet weten welke studie ik anders zou willen doen en ik mag van geluk spreken dat ik ben toegelaten op deze universiteit,' geeft hij eerlijk antwoord op mijn vraag. Ik weet heel even niet wat ik nu moet zeggen. Ik weet nu wel dat ik mijn baan waarschijnlijk leuker zou hebben gevonden dan zijn studie.
    'Hoe oud ben je eigenlijk?' vraag ik dan maar, als ik even niks weet te zeggen over zijn studie.


    It just takes one negative comment to kill a dream

    Zoella "Zoë" Niamh West.

    Ik keek even rond en zag dat The Brew wat leger begon te raken. Ik zuchtte tevreden. Het was super leuk om in The Brew te werken, echt waar, maar soms kon het zo druk zijn, dat je je kont er niet kon keren. Ik keek weer terug naar Cameron en zag dat hij ergens naar keek. Ik keek achter me, maar daar was niks bijzonders. Toen keek ik weer naar Cameron en zag dat hij naar mij keek. 'Kan je het zien of moet ik dichtbij komen?' vroeg ik hem grijnzend. Ik voelde een por van Aiden in mijn zij, maar negeerde het. Aiden was altijd bezorgd om mij en hield me altijd in de gaten. Vooral als ik dat niet wou. Soms kon ik hem ook echt afschieten, dan was hij zo overbezorgd, maar ja, daar heb je een broer voor. Hij zegt ook altijd dat hij me op het rechte pad houd, of zo. Maar ik kan prima voor mezelf zorgen.. Denk ik. Maar ik hou wel van hem, heel veel. Hij is mijn tweelingbroer, ik zal altijd van hem blijven houden, no matter what.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Jake Harper

    Esmée bast in lachen uit. "Ik heb dan wel spots nodig om licht te hebben. Er past inderdaad een bed in en een kast, Wel een niet al te grote" zegt ze grinnikend. Ze loopt het trappetje af. "Oke laat die bed bank maar eens zien" Ze trekt haar pumps weer aan. "Oh maar er is wel licht, ik heb het lichtknopje alleen nog niet gevonden" zeg ik. "Oke de bedbank" Ik loop naar de woonkamer gedeelte. Er staan twee banken en een stoel. De kleinste schuif ik tegen de muur en binnen een paar tellen heb ik het uitgeklapt tot een bed, Ik loop naar mijn slaapkamer. Kom met een twee persoons matras terug die er precies op past. "Het matras zit wel los helaas maar het ligt wel lekker"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Cameron
    Ik fronsde mijn wenkbrauwen door haar reactie, toch ging ik met haar mee in haar actie. 'Kom maar,' zei ik en tikte met mijn hand op mijn knie. Al snel zag ik dat Aiden erg bezorgd bleek te wezen. Dat wist ik niet. Op de een of andere manier leek dit me uit te lokken en knipoogde even naar Zoë. Terwijl ik even rond keek zag ik dat de Brew leger was dan net. 'Wil je iets te drinken?' Vroeg ik dan ook aan haar.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Esmée Sophia Pearson
    "Oh maar er is wel licht, ik heb het lichtknopje alleen nog niet gevonden" zegt hij. "Oke de bedbank" zegt hij en hij loopt naar het woonkamer gedeelte waar hij de kleinste van de twee banken aan de kant schuift. Ik wacht rustig totdat hij klaar is en bekijk hem even onopgemerkt. Hij zag er best goed uit.. er bestaat ergere huisgenoten en tot nu toe is hij ook wel aardig. Al snel heeft hij de bank uitgeklapt tot bed en loopt vervolgens weg om dan weer terug te komen met een matras dat erop hoort. "Het matras zit wel los helaas maar het ligt wel lekker" zegt hij. Er is maar een manier om te kijken of ie echt lekker ligt dus trek ik weer mijn pumps uit en ga op het bed liggen. "Het ligt inderdaad wel lekker" zeg ik en ik sta weer op. "Waar is de badkamer en het toilet?" vraag ik dan. Ik wil weten hoe die eruit ziet. Niet omdat ik denk dat die niet netjes is, maar meer omdat ik gewoon nieuwsgierig ben. Volgens mij is hij zelf vrij netjes en schoon, zo ziet alles er nu ten minste uit.