[RPG/wedstrijd] Wie is de mol? || Speeltopic 01 - Wedstrijden

9 kandidaten
1 mol
1 doel
Ontmasker de mol
Onthoud 1 ding
Niets is wat het lijkt

Trust nobody

Dit keer doen er geen bekende Nederlanders mee aan het programma, maar jongeren tussen de 12-18 jaar. De jongeren moeten samen opdrachten doen en kunnen daar geld mee verdienen, alleen 1 van de jongeren saboteert de boel. Dat is de mol. Dit keer vindt Wie is de mol plaats in Griekenland.

Meiden (5)
-Max Eve Walé||Luminoase
-Taylor Angel Brown||DamnBieber
-Estelle "Erin" Delores||Hour
-Jade Smith||Melieke
-Pauline Élissa De La Rue||Thorn

Jongens (5)
-Matthew Rivers||Dempsey
-Peppe Luares||Owlsome
-Rowan Daniels ||Unimaginable
-Gabriël Ryan Bradley||Dallam
-Logan James||MyGlasses

Regels:
- Geen Mary-Sue/Gary-Stue (perfecte personages).
-Het moet natuurlijk wel realistisch blijven. Je personage haalt dus niet altijd geld binnen.
-Het gaat niet om het geld, maar om erachter te komen wie de mol is.
- Er is een praattopic, dus plaats daar alles wat niets met WIDM te maken heeft.
- Minimaal 4 regels per post.
- Lees please de post's van anderen goed door.
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Graag laten weten als je een tijdje niet kan reageren.
- Geen one-liners.
-Als je de test niet binnen een week terugstuurt lig je eruit! Ik waarschuw niet.

BELANGRIJK
- Ik stuur de mol voor iedere opdracht een PB over de opdracht. (dingen die er kunnen gebeuren tijdens de opdracht of jokers die ergens verborgen liggen)
- Na 1/2 opdrachten krijg je een PB toegestuurd met de test. Die moet je invullen en terugsturen. Degene die de test het slechts heeft gemaakt, ligt eruit
- Ik ben de presentator en bedenk de opdrachten, ook bepaal ik hoeveel geld er verdient is bij een opdracht
(als je ideeën hebt voor een opdracht kun je me natuurlijk altijd PB'en(: )

Pot: - €700,-

Rollentopic
Praattopic 01

Thanks!
xx Celebration

[ bericht aangepast op 20 juni 2013 - 16:58 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

-Peppe Luares

Nog steeds ben ik geen dood eind tegen gekomen. Het lukt me goed af te gaan, mijn intuïtie volgen. Ik heb me bedacht dat ik ongeveer in het midden ben gezet, dat leek me het meest logisch. Als dat waar zou zijn dan zou het logisch zijn om zo ver mogelijk naar de buitenkant te trekken, want daar zou de uitgang moeten zijn. Voor mijn gevoel was ik nu al een eindje weg uit het midden, maar de uitgang heb ik nog niet gevonden. Ook ben ik pas één kokertje tegen gekomen en heb ik maar één ander persoon gezien. Misschien zit ik als enige goed, of als enige fout, dat zou ook kunnen. Inmiddels heb ik weer een aantal gangen gehad, die overigens steeds langer werden, en ik begon er een beetje gek van te worden. Het was ook best warm hier in Griekenland. Ik ben dan wel Spanje gewend, maar ook daar is het niet vaak zo warm als dat het nu hier is. Het zweet is me inmiddels al flink uitgebroken als ik aan het einde van de gang een opening zie die anders lijkt dan de andere openingen die ik tot nu toe gezien heb. Hij was lichter. Ik liep er langzaam naar toe, en keek om het hoekje. Dat kan niet waar zijn, de uitgang! Ik keek om me heen en zag nog geen andere mensen, dus ik neem aan dat ik de eerste ben. Gaaf! Ik besloot plaats te nemen op een bankje en te wachten tot de volgende die naar buiten zou komen.

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Jade Smith

De paniek slaat toe, wanneer ik recht voor me uit drie verschillende gangen zie. Welke moet ik nu nemen? In dit soort beslissingen ben ik nooit goed geweest, ik denk altijd te veel na en uiteindelijk verdoe ik al mijn tijd. Ik sluit mijn ogen en probeer geconcentreerd na te denken. Maar hoe moet ik in godsnaam weten in welke richting de uitgang is? Ik zucht, maar houd onmiddellijk mijn mond wanneer ik een paar voetstappen hoor. Langs de meest linkse gang zie ik een jongen voorbij lopen, maar hij merkt me niet op en snel loop ik de middelste gang in. Ik heb geen idee waar ik straks uitkom en als hoeveelste ik hieruit zal geraken, maar ik zal al blij zijn áls ik eruit geraak. Ik versnel mijn pas en blijf doorlopen, gang uit en een andere in, zonder om te kijken.

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

[tja, dit klopt niet meer, pas het nog wel ff aan]

[ bericht aangepast op 25 mei 2013 - 11:07 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Gabriël Ryan Bradley

Ik loop hier voor mijn gevoel al veel te lang. Loop ik de andere kant op? Loop ik rondjes? Ik zou het niet weten. Het enige wat ik weet is dat ik al een paar doodlopende wegen ben tegengekomen en ik heb inmiddels 1 kokertje. Ik had hem al geopend en er zat +100 euro in. Ik weet niet of het in mijn voor- of nadeel kan werken, maar dat zie ik later nog wel. Ondertussen loop ik weer tegen een doodlopende weg aan. Ik zucht en draai me weer om. Ik heb werkelijk geen idee hoe lang dit gaat duren, maar ik blijf gewoon in een redelijk snel tempo doorlopen in de hoop dat ik het einde op tijd vind.
Ik tel mijn voetstappen, alleen raak ik de tel steeds kwijt en begin ik opnieuw. Ik kijk niet om me heen, maar naar de grond. Of dat nou zo'n goed idee is weet ik niet. Misschien loop ik wel een joker voorbij, of misschien zelfs een vrijstelling. Meteen stop ik met tellen en houd ik mijn hoofd omhoog zodat ik de omgeving kan scannen. Voor me zie ik een of andere opening en ik besluit er heen te gaan. Dan zie ik plots een jongen op een bankje zitten. Nu pas dringt het tot me door dat dit de uitgang is. Ik glimlach. Gelukkig ben ik niet de laatste. 'hallo, ik ben Gabriël' zeg ik tegen hem.

---

imperfection is beauty

(ow ik had die post nog niet gezien van Celebration. moet ik mijn post aanpassen?)

---

imperfection is beauty

Dallam schreef:
(ow ik had die post nog niet gezien van Celebration. moet ik mijn post aanpassen?)

[doe ik wel, iedereen kan op zich wel langzamerhand het doolhof uitkomen&er mogen best gewoon wat kokertjes geopend worden]

[ bericht aangepast op 25 mei 2013 - 11:08 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Max Eve Walé

Fijn, weer één van de laatsten. Mompelend liep ik het doolhof binnen en begon maar een aantal kanten op te lopen. Loopt dood, loopt dood, gaat verder maar loopt toch dood. Net toen ik me om wilde keren zag ik een koketjer op de grond liggen. Niet bepaald durvend liet ik hem maar liggen en liep snel weg. Stel nou eens dat er geld werd afgetrokken? Maar als ik hem liet liggen en er zat juist geld voor de pot in? Na even besloot ik hem toch maar te laten liggen. Ik nam geen enkel risico. Zoekend liep ik verder, en liet mijn ogen over de grond dwalen. Ineens begon ik te rennen, in de hoop dat ik ergens uitkwam. Het leek alsof ik hier al was geweest. Een gefrustreerde schreeuw verliet mijn mond en mijn handen gooide ik in de lucht. Op een gegeven moment liep ik maar een ander pad in waar een kokertje lag. Oké, deze wel. Snel pakte ik de koker en hield hem stevig vast. Zo liep ik weer weg en zocht weer verder. Godzijdank had ik een paadje gevonden wat niet doodliep, maar de uitgang zou nog lang duren. Dus ik liep maar gewoon weer verder in de hoop dat ik wat zou vinden.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Matthew Rivers
Na nog zo'n twee kokertjes van de grond te hebben gegritst begon ik het echt wel te warm te krijgen. Gefrustreerd rende ik door het warme labyrinth, opzoek naar de uitgang van dit verdomde ding. Ik besloot om twee kokertjes open te trekken."Fuck," schreeuwde ik geirriteerd toen er twee rode briefjes uit de kokertjes verschenen. Ik besloot dat het toch niet veel meer uitmaakte en rukte het laatste kokertje ook open, waaruit gelukkig dit keer wel een groen papiertje tevoorschijnkwam. Ik rende snel verder, hoorde ik nou mensen praten? Ik volgde het geluid en kwam al snel bij de uitgang aan, eindelijk. Uitgeput liet ik mijn rugzak op de grond vallen en dronk gulzig nogmaals een paar grote slokken uit de kleine fles. Ik plofde neer op de zanderige, ruwe grond, waardoor ik niet doorhad wie er allemaal al waren.

---

•*• Lululu •*•

Pauline Élissa De La Rue

"Fuck of", vloek ik zachtjes in mezelf. Ik ben totaal niet goed in mijn weg vinden in een doolhof. Of labyrinth, hoe het ook mag noemen. Het lijkt op een doolhof. Geïrriteerd stap ik verder. Fijn, natuurlijk moest het weer een opdracht met richtingsgevoel zijn, en mij kennende lopen die altijd mis. Ik kan nog niet eens deftig het noorden vinden op een kaart.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik niet op tijd de uitgang zal vinden. Ik bedoel, zelfs als ik met een potlood de weg door een soort doolhof moet aanduiden op school, lukt het me nog niet deftig zonder eerst 5 keer mis te zitten.
"Komop Po", denk ik dan in mezelf. "Je kunt het, hoeveel keer je ook misloopt."

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Estelle "Erin" Delores.
Na een hele tijd lopen, struikel ik en lig ik nog net niet op de grond. Ik kijk achter me, en zie een klein, zwart kokertje liggen. Ik besluit hem mee te nemen, maar niet te openen. Ik loop verder, en na nog flink wat gangen, bochten, kronkels en doodlopende wegen zie ik twee jongens. Ze zitten op een bankje, en ik besef dat ze daar niet voor niets kunnen zitten. Ik haast me naar hen toe, en zie dat ik als derde ben, en als eerste van de meisjes. Een gevoel van trots gaat door me heen, en ik kom naast een van de twee zitten. 'Ik heb een zo'n zwart kokertje gevonden, maar deze niet opengemaakt.' zeg ik enthousiast. 'Oh ja, ik ben Erin.'

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Hour schreef:
Estelle "Erin" Delores.
Na een hele tijd lopen, struikel ik en lig ik nog net niet op de grond. Ik kijk achter me, en zie een klein, zwart kokertje liggen. Ik besluit hem mee te nemen, maar niet te openen. Ik loop verder, en na nog flink wat gangen, bochten, kronkels en doodlopende wegen zie ik twee jongens. Ze zitten op een bankje, en ik besef dat ze daar niet voor niets kunnen zitten. Ik haast me naar hen toe, en zie dat ik als derde ben, en als eerste van de meisjes. Een gevoel van trots gaat door me heen, en ik kom naast een van de twee zitten. 'Ik heb een zo'n zwart kokertje gevonden, maar deze niet opengemaakt.' zeg ik enthousiast. 'Oh ja, ik ben Erin.'

[Even ter herinnering, er waren er al drie voor je. (; ]

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Owlsome schreef:
(...)
[Even ter herinnering, er waren er al drie voor je. (; ]

[Oeps. Maar wel het eerste meisje ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Sorry dat ik nu pas reageer.]

Logan James
Als ik dan eindelijk het teken krijg dat ik mijn blinddoek af mag doen, weet ik niet hoe snel ik dat bevel opvolg. Ik haat het echt als ik niks kan zien, daar kan ik niet tegen. Echter als ik zie waar ik nu beland ben, zou ik liever de blinddoek om gelaten hebben. Een doolhof. Yeah. Maar niet heus. Mijn richtingsgevoel is echt belabberd. Ik kan nog niet eens de weg naar mijn oma vinden zonder tomtom. Laat staan dat een doolhof een goed idee is. Ik besluit om eerst maar eens de opdracht door te lezen die ik mijn handen gedrukt heb gekregen. Als ik uitgelezen ben, start ik gelijk. Er zijn drie gangen die ik kan nemen, maar ik kies voor diegene die het meest rechts ligt. Ik zou ook kunnen gaan rennen, maar daar heb ik geen zin in, in deze hitte. Daarbij zal ik dan waarschijnlijk nog meer de weg kwijtraken. Helaas kan ik niet over de muur heen kijken, op zoek naar de gang. Ik vervolg langzaam mijn weg, niet te veel nadenkend over mijn keuzes voor de weg. Rechts. Doodlopend stuk. Terug. Ditmaal gewoon rechtdoor. Links. Rechts. Rechts. Links. Doodlopend. Weer terug. Enzovoort enzovoort enzovoort. Ik kom niks tegen, geen andere kandidaten en ook geen kokers met geld. Ik kan ook roepen, misschien zijn er al mensen bij de uitgang en horen ze me. Dan kan ik op hun geluid afgaan. 'Halloo! Is daar iemand?!' Ik krijg niet gelijk antwoord, maar dat maakt ook niet uit. Ik verwachtte eigenlijk ook niks. Als ik een gang links insla, ligt er midden in het pad een zwart dingetje. Ik loop er op mijn gemak naar toe en raap het op. Het is een koker. Gelijk open ik het en schud het op zijn kop tot er iets uit komt rollen. Een groen briefje met +100 erop. Dat is in ieder geval mooi meegenomen. Mag ik dan niet de uitgang vinden en te laat komen, dan heb ik in ieder geval 100 euro.

[ bericht aangepast op 25 mei 2013 - 15:14 ]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

-Peppe Luares

Het duurde niet heel lang voor ik andere kandidaten de uitgang zag vinden. Misschien hebben ze me gevolgd, of was ik gewoon net ietsje eerder, want kort na mij kwam er een jongen door de uitgang. Hij leek erg opgelucht dat hij de uitgang had gevonden, en richtte zijn blik meteen op mij. Ik keek hem eerst met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar toen ik zag dat hij zich voor kwam stellen stond ik op en gaf ik keurig een hand. Gabriël was zijn naam, en ik gaf de mijne. Een echte conversatie ontstond er niet, bijna zaten we te kijken tot de andere kandidaten door de uitgang zouden komen. Terwijl we wachtten moest ik denken aan het kokertje dat ik gevonden had. Ik haalde hem uit mijn zak, en keek er lang naar alsof het een mysterieus voorwerp was wat me eeuwig leven zou kunnen geven. Na een tijdje bedacht ik me dat het eigenlijk niet veel voorstelde, en maakte hem gelijk in een ruk open. Een rood briefje, shit. Ik keek met licht gebogen hoofd even naar Gabriël, die hoorde dat ik het kokertje geopend had. Ik liet het rode briefje zien. 'Oeps' kwam er uit mijn mond, terwijl ik in mijn ooghoek zag dat de volgende kandidaat de uitgang gevonden had. Niet kort daarna volgde ook het eerste meisje.

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Pauline Élissa De La Rue

Pist stap ik door het doolhof. Moest dit nu serieus? Ik ben echt wel gekloot nu.
'Auw, shit!' roep ik uit, terwijl ik weer recht sta van de grond. Waar ben ik nu weer over gestruikeld? Oh, natuurlijk, een kokertje. Om geld mee in de pot te krijgen. Of eruit te krijgen. Aangezien ik altijd pech heb bij zo'n dingen, raap ik het op, maar maak het niet open, er zit toch sowieso -100 in als ik het eruit haal, en ik heb geen zin in een -100 briefje te hebben.
'I remember years ago, someone told me I should take...' begin ik zachtjes in mezelf te zingen, dan heb ik toch nog enig tijdverdrijf terwijl ik nutteloos ronddwaal.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried