RPG || Prison time. • One Direction || 01 - Speeltopics

Londen, UK - De wereldberoemde popsensatie One Direction is na vele delicten in de gevangenis beland. Wat ze hebben gedaan word stilgehouden door hun management. Toch zijn verschillende bronnen achter de delichten gekomen. Zo hebben ze een zestien-jarig meisje, Lyra Quins, ontvoerd, een winkel overvallen, drugs gedeald en er zijn zelfs bewijzen gevonden voor een moord. Hun fans zijn geschokt maar blijven hen steunen. Lees meer op pagina vier.

[Het idee is dus dat de leden van One Direction na verschillende delicten, zijn opgepakt. Ze zitten allemaal afgezonderd in een cel, maar ieder heeft een celgenoot. Dit kan een meisje zijn maar ook een jongen. In de gevangenis hebben ze het best goed, ze mogen naar buiten (natuurlijk zijn er speciale tijden) en ze krijgen fatsoenlijk eten.]

De rollen:

De jongens:
- Niall Horan - iPayhone
- Harry Styles - AppleBottom
- Louis Tomlinson - Confortare
- Zayn Malik - Luminoase
- Liam Payne - Dallam

De meisjes: VOL.
- Autumn Frost - Sempra
- Tilly Jillian Clears - AppleBottom
- Dessy Amelia Jackson - Depay
- Allison Freaux - Confortare
- Taylor Angel Brown - DamnBieber

De regels:
• Meer dan vier regels!
• 16+ mag.
• Geen Mary Sue's of Gary Stu's.
• Geen ruzie OOC, ICC mag wel.
• Alleen ik, Sempra, maak nieuwe topics aan.
• Geen sneltrein.

Tilly Jillian Clears

"Dat zou kunnen. Ik zit in een boyband." De jongen, Liam had mijn hand vast gepakt en met een glimlach knikte ik. Natuurlijk, One Direction. Ik geef hem een glimlach en zie hoe hij de cel inspecteert. "Je hoeft hier niet de hele dag te zitten, hoor." Deel ik mee. Bij mij zitten is toch maar saai, waarschijnlijk. Ik haal een hand door mijn haar. "Normaal mogen we zo naar buiten, zo over ongeveer een kwartiertje?" Ik zet me neer op het onderste bed. Ik hoop dat hij op het onderste bed wil slapen, ik ben ondertussen al wel gewend aan het bovenste en wel, je hebt meer licht en lucht. En misschien hingen er wel een paar lichtgevende sterren aan het plafond waar niemand iets vanaf wist.

Harry Edward Styles

"Wel, wel, wel." Zegt het meisje dan, ze heeft mooie bruine haren en is niet één van de grootste, zou ik bang voor haar moeten zijn? Wat zou ze gedaan hebben? Misschien moet ik wel bang zijn? Langzaam kruip ik tegen de tralies op. "Harry Styles heeft zijn leven vergooid en komt 't nu beteren in de bak?" Vraagt ze dan. Ze lacht en duwt zichzelf van het bed af om met grote stappen richting mij te komen, eventjes denk ik dat dit het is, het einde, ik ben er geweest. Maar dan. "Je houdt het nog geen week vol hier." Ze begint weer te lachen en loopt terug naar het bed. Dit was nog erger dan geslagen worden door een meisje, straks word ik nog geslagen door meerdere meisjes, ze heeft waarschijnlijk een hele vriendinnengroep. "Jij slaapt boven, of je het wil of niet." Gromt ze dan. Ik knik snel. "Oh, ik douche vanavond eerst." Voegt ze nog snel toe. Wat? Moeten we douchen in de cel? Ik verwijd mijn ogen en kijk rond om dan mijn ogen op een deur te laten vallen, oh God. Ze legt de krant die ze vast had op het bureautje en ik volg elke beweging die ze maakt als ze zich op het bed zet sluit ik mijn ogen en trek mijn knieën op naar mijn kin, dit gaat slecht aflopen.

---

The artist is the kid that survived.

Iedereen wordt nu opgehaald om naar buiten te gaan. Ze krijgen hun boeien weer om en ieder wordt door twee bewakers naar buiten gebracht.

Autumn Frost.

Ik schiet in de lach als hij zijn knieën optrekt. Is hij nou zo bang voor me? Ik ben dan wel een enorme bitch, maar hij doet overdreven bang. Ik sta op als er twee bewakers naar de tralies lopen. Eindelijk, weer naar buiten! "We gaan naar buiten." Brom ik tegen het bange eendje. Dan bedenk ik me ineens wat. Ik weet zijn naam maar hij niet de mijne. "Frost, Autumn Frost." Mompel ik. Twee bewakers doen mijn boeien om en openen het deurtje dat naar de gangen leid. Dan doen ze de deur snel weer dicht en lopen er twee bewakers naar het bange eendje. Ik spartel wild tegen. Ik heb dat al eerder gedaan en toen lieten ze me allebei per ongeluk los, waardoor ik weg kon rennen. Alleen hadden ze me al heel snel ingehaald. Ik stoot met mijn elleboog tegen een van de bewakers aan en ik hoor dat hij pijnlijk kreunt. Ook goed. Al snel zijn we bij de deur die toegang geeft naar de hemel, oftewel, de buitenlucht. Ze duwen me ruw naar buiten en mijn boeien worden afgedaan zodat ik vrij kan rondlopen. Er staan toch hekken en genoeg bewakers, je kan hier sowieso niet ontsnappen.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 14:57 ]

Allison Freaux
'Ja, het beste,' glimlachte ik naar hem en ik sprong op toen er twee bewakers hierheen kwamen lopen en de celdeur openmaakten. 'Jullie mogen naar buiten,' bromde de rechtse en ik kreeg mijn boeien weer om. 'Eindelijk,' zuchtte ik en ik keek naar Niall. 'Ga je mee?' vroeg ik en ik wenkte hem met mijn hoofd. Ik liep naar de bewakers toe en bleef eventjes braaf staan, gewoon om een goede indruk achter te laten dat ik überhaupt braaf kon zijn. Ik keek kort achterom en zuchtte. Nu kon Niall in ieder geval wel weer even naar die andere bandleden, geen idee hoe ze heten. Ik ben nooit geïnteresseerd geweest in Boybands. Niet in die One Direction, in niets. Ik heb liever het klassieke of gewoon van die mensen die vroeger bekend waren. De bewakers namen me al mee naar buiten en er zouden er waarschijnlijk nog twee komen om Niall op te halen. Ik zuchtte en ademde gauw de frisse lucht in. Daarna werden mijn boeien losgemaakt en rekte ik me kort uit.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 15:07 ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Niall Horan
Twee bewakers kwamen binnen om Allison op te halen om naar buiten te gaan.
Even later kwamen er nog twee. Ze deden handboeien bij me om en namen me mee naar buiten.
Braaf volgde ik ze. Ik kan beter luisteren en het beste er van maken hier. We liepen door de gangen
naar buiten. Hopelijk maakte ik een beetje 'vrienden' buiten. Opzich ben ik wel blij dat Allison mijn celgenoot is.
Ze is wel aardig, ik hoop alleen niet dat ze boos wordt en het op mij gaat africhten.
Ik ademde de buitenlucht in. En de bewakers maakten mijn handboeien los en liepen weer weg.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Louis Tomlinson
Ondanks dat de celdeuren hier al open waren, kwamen er nog twee bewakers die me wenkten. Ik liep naar hen toe en er werden handboeien bij me omgedaan. Ik werd naar buiten gebracht en ik was blij dat we even naar buiten konden, want dan kon ik de lads misschien zien. Ik was benieuwd hoe het met hen ging en dan kon ik tenminste nog een beetje druk zijn, bij die meid waar ik zat, kon ik dat niet. Als blikken konden doden, was ik waarschijnlijk dood geweest. Eenmaal buiten werden de boeien afgedaan en ik ademde de frisse buitenlucht. Ik zuchtte wat en liep naar een stenen tafeltje wat er stond. Ik ging erop zitten, met mijn voeten op het bankje en ik wachtte op de lads, de jongens die ik helemaal van achterstevoren en van binnenstebuiten kende.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 17:40 ]

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Zayn Javadd Malik

Twee bewakers kwamen er opeens, waarbij ik wist wat dit betekende. Ik had al eens eerder een maand in de gevangenis gezeten. Compleet stil, zelfs mijn ademhaling hoorde je bijna niet, liep ik naar de celdeuren. Ze gingen open en de bewakers pakte me strak vast zodat ik in geen mogelijkheid kon ontsnappen. Niet dat ik het erg vond, hier had ik het tenminste beter dan alleen thuis. Ruw werden de handboeien om gedaan. Zo strak en stevig mogelijk pakten ze me vast en liepen met me mee. Buiten wachtte ik tot mijn boeien af waren en de bewaker me loslieten. Met een kil gezicht keek ik wat rond, maar dat veranderde toen ik Louis zag. Grijnzend liep ik op hem af en ging naast hem zitten. 'Hola' begroette ik hem. 'Hoe gaat het?' vroeg ik maar.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Autumn Frost.

Verveeld zit ik in een kleermakerszit, voor het hek. Ik zucht even en kijk achterom. Al snel zie ik twee andere jongens zitten, ook van de band. Ik loop casual ernaartoe en van dan het 'gesprek' op. De getinte jongem heeft een grijns op zijn gezicht en begroet de andere jongen. 'Hola.' Kan het nog vrolijker? 'Hoe gaat het?' Ik sla een kreet van ondankbaarheid. Het lijkt net alsof hij het leuk vind in de gevangenis! Geïrriteerd staar ik hem. 'Jullie zijn binnen één week kapot.' Deel ik ze mee. Ik lach spottend en bestudeer ze beide. De getinte jongen lijkt mij nog het gevaarlijkst met al zijn tattoos. Ineens heb ik spijt van wat ik gezegd heb. Hij verslaat mij zo in een gevecht. Dat ben ik wel gewend, als je bij de meesten zo'n opmerking maakt word je meteen in elkaar geslagen.

Zayn Javadd Malik

De grijns verdween van mij gezicht toen er een meisje naar ons keek. Het maakte plaats voor een vernietigende blik. 'Jullie zijn binnen één week kapot' lachte ze spottend. Ineens leek ze spijt te hebben. Nog net kon ik een grom binnenhouden en keek haar even met gespleten ogen aan. Het was dat ze een meisje was en ik haar nog een kans zou geven, anders had ik haar nu al neergeslagen. Nog even keek ik rond, waar ik mijn blik op Niall liet vallen. 'Niall!' riep ik, en ik wenkte hem. Nu alleen Harry en Liam nog, dan waren we compleet. Mijn hand legde ik in mijn nek. God, wat had ik een joint nodig nu. Door die verdomde politie zat ik nu hier.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Ik keek op toen Zayn kwam aanlopen en me begroette. 'Het gaat wel goed, maar ik heb echt een rotcelgenoot, ze praat niet eens,' zuchtte ik. Ik keek naar een meisje wat kwam aanlopen. 'Jullie zijn binnen één week kapot,' deelde ze mee. Ik rolde met mijn ogen. 'Dacht het niet,' mompelde ik geïrriteerd. Hoeveel onaardige mensen zitten hier in godsnaam? Niemand is aardig tegen ons. Ik keek het meisje aan met een ietwat kwade blik en ik legde mijn handen in mijn schoot. Eigenlijk kon ze nu best een probleem hebben, omdat ik wist dat Zayn sterk was en haar zo een blauw kon slaan. Dat ze dat niet eerder kon bedenken. Al wist ik niet of Zayn dat wel zou doen, hij zou zo in een isoleercel kunnen komen. Ik richtte mijn aandacht niet meer op haar toen ik Zayn 'Niall!' hoorde roepen. Ik begon samen met Zayn mee te wenken. Ik had wel zin in de lach van die blonde Ier, als hij tenminste een beetje lachte.

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

Dessy Amelia Jackson
Er werd niks meer gezegd tussen mij en de jongen, geen woord werd gewisseld. Ik hoorde de bekende voetstappen van de bewakers aankomen en ik wist wat dit betekende. Tijd om te luchten. Ik zuchtte even en de jongen liep als eerste naar de celdeuren die opengegooid werden. Zijn handboeien werden omgedaan en de bewakers pakte hem vast om hem vervolgens naar buiten te leiden. Ik liep zachtjes naar de deur toe en ook mijn handboeien werden omgedaan. Ik had dunne polsen en de dingen werden dus ook op zijn strakst vast gemaakt. Twee bewakers pakte mij bij mijn beide armen vast en sleepte me bijna mee de cel uit. Gewillig liep ik mee, ik had die tijd buiten echt even nodig. Na een paar meter kwamen we aan bij de luchtplaats. Mijn nieuwe celgenoot zat al bij een andere jongen en voor het eerst vandaag hoorde ik zijn stem. Vanaf een afstandje weleens waar, maar ik kon het nog net waarnemen. Mysterieus en spannend waren de eerste woorden die bij me opkwamen. Mijn handboeien werden losgemaakt en de bewakers liepen weg om de volgende mensen te halen. Ik zuchtte en ging op de grond zitten, met mijn rug leunde ik tegen de muur. De zon scheen zwakjes en verlichtte mijn gezicht. Ik bestudeerde rustig de omgeving om me heen en haalde even een hand door mijn haar.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[Ik ben in een diepe zwarte put gevallen ik zit zonder inspiratie dus sorry voor mijn awkward slecht stukje.]
Harry Edward Styles

Ze schiet in de lach, eventjes frons ik, oh god, ze is gek. "We gaan naar buiten." Meldt ze. "Frost, Autumn Frost." Zegt ze daarna nog. Ik knik, ik had haar naam al gehoord. twee bewakers slaan haar handboeien om en brengen haar naar buiten wanneer er twee op mij afkomen piep ik zachtjes. Waarom ik? Ze trekken me recht en trekken mijn handen achter mijn rug om dan twee koude ijzeren marteltuigen rond mijn polsen te slaan, daarna brengen ze me naar buiten. Mijn handboeien worden los gemaakt en met grote ogen kijk ik om me heen, dit zijn waarschijnlijk al haar vriendjes, die gaan me straks pijn doen. Ik druk mezelf tegen de muur op en schuifel langzaam en zie dan een jongen met bruine haren op een tafeltje zitten. Oh God! Gered! "Louis!" Roep ik naar hem, ik weet niet of hij me gehoord had maar een aantal anderen wel zo te zien.

---

The artist is the kid that survived.

Liam Payne

Tilly glimlacht lief en zegt dan tegen mij: "Je hoeft hier niet de hele dag te zitten, hoor." Deze woorden zorgen voor een fijn gevoel bij me. Ik houd er totaal niet van om steeds maar weer op een en dezelfde plek te zitten, en omdat we hier naar buiten mogen geeft het mij toch nog een klein beetje een gevoel van vrijheid. "Normaal mogen we zo naar buiten, zo over ongeveer een kwartiertje?" Zegt Tilly weer en ze gaat op het onderste bed zitten. Net als ik wil antwoorden zie ik bewakers voor de cel staan die ons handboeien om doen. ''Blijkbaar is het toch iets sneller dan een kwartiertje.'' roep ik tegen haar terwijl ik gehoorzaam met de bewakers meeloop naar... Waarheen eigenlijk?

---

imperfection is beauty

Taylor Angel Brown

Geïrriteerd schudde ik mijn handen heen en weer. Ze dachten toch niet dat ik zou weglopen? Zat ik nog langer hier met die kneus. Mijn ogen gleden even langs de mensen om Louis te vinden. Mijn blik stopte al snel bij Autumn die met Louis en 2 andere jongens zat te praten. Zeker een van haar celgenoten. Ik hoopte zo erg dat Autumn ruzie kreeg met die kneus dan zal die kneus wel leren. Ja, ik had een naam voor Louis, kneus. Ik was nu ongeveer 2 meter verwijderd van de jongens en Autumn. ''Ze zullen het nog geen dag volhouden'' mompelde ik in mijn zelf gekeerd en schud met mijn hoofd. Geschrokken keek ik naar de grond toen ik pling hoorde. Ik liet mijn hand even door mijn krullen glijden maar al snel gingen ze naar me wangen. Één van mijn piercings is eruit.

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Louis William Tomlinson
Ik zat wat met mijn mouwen te spelen toen ik vanaf een andere kant 'Louis!' hoorde. Ik herkende de ietwat zware stem en mijn gezicht klaarde wat op toen ik de krullenbol zag. Ik sprong op en keek even naar Zayn. 'Wacht even,' grinnikte ik zachtjes en ik hupte naar Harry toe. 'Hazz!' Toen ik voor hem stond, trok ik hem gauw in een knuffel. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ik gauw en ik stond nu half te stuiteren voor hem. De andere criminelen zouden denken dat ik gek was, alleen de andere lads zouden weten waarom ik zo enthousiast was. Ik liet hem los en woelde kort door zijn krullen, die ik best wel gemist had. Zou zijn celgenoot ook zo'n meisje zijn die best wel rot deed?

---

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.