Stom wijf ben ik ooit. Diegene wou praten, ik binnen tijd zitten wachtten toen naar buiten gegaan. Ik zag hem weglopen en met mijn stomme koppe fietst ik erachter na en toen andere richting ingegaan. Stomme rotkop heb ik ook. Ga ik jankend ergens zitten dan kom ik thuis zie ik een bericht. Daarkomt op neer dat hij eigenlijkz geen zin heeft om te praten en niks van mij hoeft en dat achterna fietsen niet chill is en zegt die nog sorry ook. Stuur ik terug dat ik hoop dat hij wel normaal blijft doen en dat die het in mijn gezicht moest zeggen en zeg ik ook nog dat die het voor zich zelf moet houden. En toen zei ik geen sorry, verder geen reactie op gehoord. En wat het stomste nog ook is dat iemand anders mij ook nog zag, hoop nu dat die niks zegt. Sowieso zal ik er niet meer over praten, maar toch. Urrg.. waarom doe ik soms van die stomme acties en doe ik zoveel fout. Ik snap mij zelf echt niet meer.
Nu hoop ik zo dat die het voor zich zelf houd en gewoon normaal doet zoals altijd en dat is alleen wat zeggen vanwege de winkel en zeggen van je mag naar huis toe.
Stomme rotkop heb ik toch ook en het is mij zo gezegd door iemand doe er niks mee, maar natuurlijk luister ik naar mijn gevoel en heb ik wel en geen spijt ervan. Vet lullig hoe ik deed, maar hoe hij deed ook, want ik was ook te laf om in zijn face te zeggen dat ik met hem wilde praten in plaats daarvan doe ik het via internet.
Waarom moest ik dan eerst wel huilen en nu niet meer. En loop ik toch nog de hele tijd aan hem te denken. Ik hoopte dat het na drie uur over zou zijn dat ik de hele tijd aan hem denk.
En nu is mijn leven weer zoals altijd spijt van vele dingen.
