[RPG] The Performing Arts Academy [één] - Speeltopics

The Performing Arts Academy, gelegen in het grote New York, is een kunstacademie voor mensen die het willen maken in - bijvoorbeeld - de modewereld, maar ook als schrijver, acteur of actrice en danser. De academie is een school vol kansen, in een bruisende stad die barst van de kansen. De plek waar dromen beginnen - de plek waar de toekomstige Hollywood acteurs, de oscar winnende regisseurs, beroemde fotografen, succesvolle dansers en modellen hun carrière beginnen. Talent alleen is niet genoeg op deze school, je moet sterk zijn met de heftige concurrentie die hier te vinden is. Vertrouw niemand, iedereen aast op jouw carrière in deze stad. Roddels, leugens en verhalen zullen hier de ronde doen - sommigen gebaseerd op leugens, anderen op waarheid. Kijk goed uit wie je gelooft in deze harde wereld.

Regels van de school:
- Na 11 uur is iedereen in zijn kamer.
- Meisjes komen niet in de jongenskamers, ook niet andersom.
- Iedereen volgt zijn/haar lessen. Wanneer dit niet gebeurd moet hier een hele goede reden voor zijn, anders kan je namelijk gelijk vertrekken.
- Iedereen eet gezamelijk in de daarvoor bestemde ruimtes op de daarvoor bestemde tijden (8 uur voor het ochetendeten, 12 uur middageten en 6 uur avondeten).
- Wanneer je een aantal dagen niet op het schoolgebouw aanwezig kunt zijn meld je dit en is hier een hele goede regel voor.
- Er wordt hier niemand gepest.
- Er wordt hier niet gevochten.
- De rest van de regels zijn te lezen in het schoolregelement.
- Wie deze regels niet naleeft kan op staande voet verwijderd worden.



Hoe alles eruitziet:
Slaapkamer (je moet de tekst even wegdenken)
Sportruimte
Buitenzwembad
Binnenzwembad
Zaal voor de specialisaties(elke zaal is anders en speciaal voor de specialisatie die daar gegeven wordt ingericht)
Aula/woonkamer
Aula/woonkamer 2
Aula/woonkamer buiten
Eetzaal (Maar dan met meerdere kleinere tafeltjes verdeeld over de zaal)
Theaterzaal

Regels:
- Minimaal 6 regels per post. Echter is het alleen toegestaan om 6 regels te plaatsen als je bij een post maar heel weinig inspiratie hebben, als hier misbruik van gemaakt wordt en de regels de hele tijd zo kort zijn, zal ik het minimum verhogen. Doe dus je best voor mooie, grote stukken tekst!
- Off topic berichten worden in het Praattopic geplaatst.
- Ik, TheseWords, bepaal wanneer een bepaalde les/pauze begint/is afgelopen, dit zodat iedereen ongeveer gelijk blijft lopen en het niet bij de één nog ochtend is terwijl het bij de ander al avond is.
- Je personage volgt de lessen van zijn/haar specialisatie. Als er bijvoorbeeld twee lessen naast elkaar staan, hoef je alleen je eigen specialisatie te volgen en zijn de andere twee in een ander lokaal. Als er bij een bepaalde tijd geen specialisatie staat die jij volgt, heb je vrij.
- De nieuwe topics worden door mij, TheseWords, geopend tenzij ik iemand anders toestemming geef om dit te doen.
- Als je in het RPG zelf drie keer een regel hebt overtreden wordt je eruit gezet.
- Verdere regels zijn over het algemeen wel bekend: niemand buitensluiten, geen ééndags rpg.

Schoolhoofd:
- Bo Brown - 40 - Schoolhoofd - TheseWords

Leerlingen:
Meiden:
- Hannah Evelyn Johnson - 19 - Zingen en acteren - Witches
- Lily Ariana McPherson - 18 - dans en acteren - MinnieMouseX
- Emily Harrison - 20 - muziek en zang - Amas
- Elizabeth Lauren Michels - 18 - zang en model - Lootus
- Julia Alicia Miller - 19 - dans en regisseren - TheseWords
- Eva Diana Marlow - 19 - muziek en regisseren - Bowty
- Fennella Thompson - 19 - schrijven en regisseren - MYxLoubear
- Danielle Carly Jase - 18 - dansen - XxPeetaxX
- Alicia Anna Persue - 19 - schrijven en fotografie - LEVEL


Jongens:
- Melvin Jay Lassion - 22 - acteren - SkinnyGirl
- Edward Liam Heathrow - 18 - model en fotografie - Carlisle
- Ethan Ryan Michels - 19 - acteren en dans - Lootus
- Alexander Flynn Martis - 21 - design en fotografie - Nyan
- Josh Austin Jase - 18 - zang en muziek - XxPeetaxX
- Alfie Emmet Lawley - 18 - regisseren en design - Lizor
- Mike Oliver Smiths - 18 - design - Nyan
- Ryan Bradley - 20 - dans en muziek - MYxLoubear
- Matthew Andy Dalmer - 21 - Muziek en dans - Jolene

Het is 13.30, de lessen dans en model zijn afgelopen en de volgende lessen zullen zometeen beginnen.

Rooster eerste schooldag:
10.45 - 11.45 uur Kennismakingsles zang/schrijven/design
12.00 - 12.30 uur Lunch
12.30 - 13.30 uur Kennismakingsles dans/model
13.45 - 14.45 uur Kennismakingsles acteren/regisseren
15.00 - 16.00 uur Kennismakingsles fotografie/muziek
16.00 - 18.00 uur Vrije tijd
18.00 - 19.00 uur Diner
19.00 - 21.00 uur Vrije tijd
21.00 - 06.00 uur Naar de kamers en gaan slapen

Kamerlijst:
(Het eerste cijfer van de kamer, geeft aan op welke verdieping de kamer zich bevind. Zo verteld de 2 bij kamer 21 bijvoorbeeld dat deze kamer zich op de 2e verdieping bevind. Waar de kamer precies is, is per verdieping op de plattegrond, die door de school met de toelatingsbrief mee is gestuurd, te zien.)


Kamer 21:
Lily Ariana McPherson en Elizabeth Lauren Michels
Kamer 22:
Eva Diana Marlow en Fennella Thompson
Kamer 23:
Emily Harrison, Danielle Carly Jase en Alicia Anna Persue
Kamer 24:
Hannah Evelyn Johnson en Julia Alicia Miller
Kamer 35:
Edward Liam Heathrow, Ethan Ryan Michels en Matthew Andy Dalmer
Kamer 36:
Alexander Flynn Martis en Josh Austin Jase
Kamer 37:
Alfie Emmet Lawley en Ryan Bradley
Kamer 38:
Mike Oliver Smiths en Melvin Jay Lassion

Rollentopic
Praattopic
story van het RPG

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 16:31 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Elizabeth Lauren Michels

Ik lach even en kijk hem van opzij aan. 'Zou je dat doen? Wie ben jij? Mijn slaafje,' grinnik ik en loop stug door. Ik lach even. 'Nee, ik lach je toe.' Iedereeen reageert zo als je gewoon wordt uitgelachen, dus met andere woorden, ja ik lach je uit. Ik grinnik even en loop braaf achter Edward aan. 'Jongens en hun ego's,' reageer ik erop en kijk hem grijnzend aan. 'En dat ik er slecht in ben, betekend niet dat iedereeen er slecht in is,' lach ik even en kijk Edward weer aan. Ik bijt op mijn lip en kijk hem aan. Ik haal mijn schouders op. '
'Ethan ging hierheen. En mijn broertje zei dat ik hier ook heen moest, als ik de leeftijd had. Ik lachte hem vierkant uit, want wat was mijn talent? Uiteindelijk heeft hij me overgehaald. Ethan zou vorig jaar al starten, maar er kwam iets tussen...' Ik zwijg eventjes. 'Dus zo. En mijn ouders zijn het er niet mee eens, maar zoals ik al zei; Ik ga mijn eigen weg, ik laat me niet stoppen, tenzij ik zelf wil stoppen. Niemand heeft iets over mij te zeggen, ik doe wat ik zelf wil en zal zelf ook mijn fouten accepteren.' Ik zwijg en neem plaats naast Edward. Zwijgend kijk ik om me heen. 'Het is mooi hier,' mompel ik en kijk om me heen. Ik zak onderuit en zucht diep.

[Slaaplekker ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Alicia Miller
Als Ethan mij aankijkt, kijk ik hem ook aan en even rolt er een zacht zuchtje over mijn lippen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, een jongen die zich het ene moment zo stoer voordoet maar het andere moment zo kwetsbaar is, ik heb echt geen idee wat ik hiermee aanmoet. 'Oké. Dat is dan een pluspunt voor Edward,' hoor ik hem mompelen, waarna hij diep zucht en me weer in een knuffel trekt. 'Misschien is hij wel niet zo erg als je denkt' zeg ik, maar aan mijn stem was te horen dat ik totaal niet meende wat ik zei. Ethan was gewoon normaal tegen mij aan het praten toen die Edward hem ineens aanviel, waardoor ik snapte dat hij een hekel aan hem had en liever niet wilde dat zijn kleine zusje met hem om ging. Een klein zuchtje rolde opnieuw over mijn lippen terwijl ik hem aankeek, ik haatte het als iemand zich zo kwetsbaar opstelde, vooral als het erop leek dat ze mijn hulp echt nodig hadden. 'Maar Ethan, het komt echt wel goed tussen jou en je zusje, daar zijn jullie familie voor' er is namelijk niemand die je harder nodig hebt en die je meer steunt dan je eigen familie, iets wat die twee ook gewoon in moesten zien. 'Maar nu moet je echt weer wat vrolijker worden hoor, zo kun je niet in de les verschijnen' zei ik, hem proberend op te peppen, terwijl er een kleine glimlach op mijn gezicht verscheen.

[ bericht aangepast op 11 mei 2013 - 11:02 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Edward Liam Heathrow

'Nou, slaafje wil ik het niet noemen. Maar ja, dat zou ik doen', glimlachte ik.
'Nee, ik lach je toe'.
'Dat zeggen ze allemaal'.
Ze grinnikte even en liep toen achter me aan de Aula binnen.
'Jongens en hun ego's', reageerde ze en ze keek me grijnzend aan.
'Hey, mijn ego valt reuze mee', lachte ik.
Na mijn vraag beet ze even op haar lip. Ze haalde haar schouders op en keek me aan.
'Ethan ging hierheen. En mijn broertje zei dat ik hier ook heen moest, als ik de leeftijd had. Ik lachte hem vierkant uit, want wat was mijn talent? Uiteindelijk heeft hij me overgehaald. Ethan zou vorig jaar al starten, maar er kwam iets tussen...', ze zweeg eventjes.
Ik voelde dat ze het moeilijk had met dat 'iets', dus ik gin daar maar niet verder op in.
'Dus zo. En mijn ouders zijn het er niet mee eens, maar zoals ik al zei; Ik ga mijn eigen weg, ik laat me niet stoppen, tenzij ik zelf wil stoppen. Niemand heeft iets over mij te zeggen, ik doe wat ik zelf wil en zal zelf ook mijn fouten accepteren', vervolgde ze.
Onbegrijpelijk keek ik haar aan. 'Waarom wilden jouw ouders niet dat je ging?', vroeg ik haar.
Mijn ouders maakten het trouwens niks uit, ik zag hen toch bijna nooit. 'Had je geen goede band met je ouders?'.
Ze was stil. 'Het is mooi hier'.
Ik knikte en ging iets dieper in de bank zitten en liet me, net als Elizabeth, onderuit zakken.
Een diepe zucht kwam uit haar mond.
'Wat is er?', vroeg ik haar.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Elizabeth Lauren Michels

Met een geamuseerde lach keek ik opzij. 'Dan kom je toch redelijk als een slaaf over, wie wilt er nou op de grond zitten? Nee, doe maar niet. Ik heb liever dat je koppig tegen me doet dan alles doen wat ik zeg, dat gaat uiteindelijk vervelen. Je koppigheid zal irriteren, maar ja..' Ik kijk hem aan en glimlach even. Ik haal lachend mijn schouders op. 'Weet ik, dat zeggen ze ook allemaal. Maar ik meen het oprecht.' Ik kijk hem serieus en met grote ogen aan. Mijn mondhoeken krullen zich plagend omhoog.
'Je ego valt reuze mee? Dat weet ik zo net nog niet,' grinnik ik. Ik nestel me tegen de kussens aan op de banken en staar voor me uit. Langzaam kijk ik opzij als hij vraagt waarom mijn ouders het niet goed vinden. Ik haal mijn schouders op.
'Ze zien Ethan liever een eigen bedrijf starten, net zoals mijn vader. En ik? Mijn moeder wil niet dat ik meegesleept wordt in het wereldje, ze is bang dat ik mezelf ten onder haal door de drugs en alles of dat ik er ongelukkig van wordt.' Ik zwijg eventjes. Het feit is dat ik nu al behoorlijk ongelukkig ben, deze school is het enige pluspuntje. 'En ze is bang dat als het niet lukt, we geen geld hebben en nooit een gezin zouden kunnen starten,' vervolg ik om daarna weer te zwijgen. Ik staar voor me uit en kijk langzaam weer opzij naar Edward.
'Niets,' lieg ik met gemak. Het was zo gemakkelijk geworden om te liegen, ik deed niet anders. 'Ik dacht gewoon even na,' zeg ik, dat was niet gelogen. Het was de waarheid, ik dacht na, over mijn leven dat zo'n drastische verandering had meegemaakt.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Good morning sunshine (:]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Edward Liam Heathrow

'Oke, dan zal ik wel koppig blijven en niks doen wat jij tegen me zegt', plaagde ik en ik prikte haar in haar zij.
'Serieus?, was je me echt niet aan het uitlachen?', zei ik met samengeknepen ogen.
Ze keek me serieus aan, maar haar mondhoeken krulden omhoog.
'Pestkop!', grapte ik toen ik doorkreeg dat ze met me aan het dollen was. 'Kieteldoooood!', riep ik en stortte me bovenop haar en kietelde haar.
'Ja, mijn ego valt reuze mee', zei ik terwijl ik haar nog steeds kietelde.
Ik stopte toen ze haar langzaam omdraaide en haar schouders ophaalde.
'Ergens snap ik haar wel. Ik denk dat je moeder gewoon een beetje ovebezorgd is. Dat is beter dan mijn ouders. Ik denk dat zij pas doorhebben dat er iets mis is, al ik al drie maanden dood ben', zei ik. 'Maar ik geloof wel dat jij genoeg talent hebt om door te breken. Ik bedoel, wat doe je anders hier?'.
'Niets', zei ze.
Ik geloofde haar niet. Op de manier waarop ze het zei. Zo reageerde Nora ook altijd toen ik haar vroeg of er wat was. Ze deed alsof alles goed ging en een paar dagen later lag ze in bes te neuken met een teamgenoot. Toen heb ik het uitgemaakt.
'Ik dacht even na'.
Met samengeknepen ogen bestudeerde ik haar.
'Ik geloof je niet'.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Ethan Ryan Michels

Ik kijk Julia aan. 'Weet ik, weet ik,' zucht ik. Ik weet het niet. Julia weet niet wat er allemaal gebeurd is, ze weet eigenlijk niks van me en ergens irriteert me dat. Maar hoe kan ik me aan iets irriteren als het mijn eigen keuze is om het niet te vertellen? 'Familie? Familie, dat houdt niks in. Mijn ouders zijn het perfecte voorbeeld. Het enige dat ze kunnen doen is me dwarsbomen of gewoon werken.' Ik kijk Julia aan en laat haar los. Vrolijker? Voor de zoveelste keer voel ik het zakje pilletjes in mijn jaszak branden. Ik zou er zo nog wel eentje neme. 'Ja, ik wordt wel wat vrolijker,' zucht ik en glimlach even vaagjes. 'Moet jij je niet omkleden? Ik bedoel, de pauze zou zo wel over kunnen zijn.' Ik kkijk haar aan en glimlach even vaagjes. Voor haar uit loop ik naar binnen en wacht geduldig tot ze weer naast me staat. Ik loop gewoon richting de meiden kamers, als ze me niet binnen wilde hebben, dan wachtte ik voor haar deur. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en maak even een danspasje. Gewoon uit verveling. Ik wist eigenlijk niet eens wat te zeggen. Julia wilde het niet hebben over gevoelige zaken, maar ja.... Waar wilde ze het wel over hebben?
'Wat zei mijn zusje eigenlijk tegen jouw,' vraag ik vervolgens en kijk even kort opzij.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Elizabeth Lauren Michels

Als hij me in mijn zij prikt, duik ik vlug weg. Tegen kietelen en dat soort dingen kan ik namelijk echt niet. Ineens begint hij te lachen en hoor ik het woord kieteldood vallen.
'Nee,' schreeuw ik dramatisch, maar al snel lig ik onder hem te kronkelen van het lachen en van het proberen te ontwijken van zijn handen. Doordat mijn buik helemaal bloot was, raakte zijn vingers gelijk mijn huid, wat nog erger kietelde. 'Genade,' gil ik en draai me om. Ik zucht opgelucht als hij stopt. Ik staar hem aan als hij mij ook aanstaart. Zijn woorden late me huiveren. Vlug zet ik gewoon een glimlach op mijn gezicht.
'Hoezo je gelooft me niet? Doe niet zo gek.' Lachend geef ik hem een duw tegen zijn borstkas, zodat hij omvalt en sla hem vervolgens met een van de kussens. Waarom kon hij door me heen kijken? Dat wilde ik helemaal niet. Ik ging op zijn buik zitten en sloeg hem nog een keer met een kussen, maar net als ik nog een keer wil slaan, verslapt mijn greep. Ik sta vlug op. Waar was ik meebezig? Ik hield iedereen voor de gek, mezelf misschien nog wel het meeste. Ik gooi het kussen nog even richting Edward zijn hoofd en loop vlug de ruimte uit. Ik moest even naar buiten. Mijn hakken verstoren de stilte in de stille gangen. Hier en daar kom ik nog wat mensen tegen, maar ik zigzag makkelijk door de menigte. Ineens kom ik op een soort woonkamertje buiten uit. Het windje speelt met mijn haren. Ik loop naar de rand van het hekje en kijk over de rest van de tuin uit. Diep in gedachte staar ik voor me uit. Mijn gedachtes dwaalde af naar de dag.

Ik zat voorover gebogen over mijn wiskunde huiswerk. Ik kreeg er koppijn van en was bloedchagrijnig. Toen mijn mobiel afging en ik gebeld werd door mijn vader, reageerde ik ook bot. Niet veel later ging de bel en stond er een agent voor de deur. Hij vroeg naar mijn ouders, maar ze waren er beiden niet. MIjn vader had net gebeld om te melden dat hij onderweg naar huis was en waar mijn moeder was, wist ik niet. Ik moest meekomen naar het politie bureau, geen idee hebbende waarom. Ik was een braaf meisje. Ik deed nooit iets fouts, had nooit iets gestolen en toch moest ik meekomen. Daar begonnen ze me te ondervragen over mijn broers en al snel vertelde ze over het ongeluk. Ethan in coma, Dylan op slag dood. Ik begrijp nog steeds niet waarom ze zo moeilijk deden. Ze wisten dat ik het zusje was, waarom deden ze dan zo moeilijk? Ik was doodsbang, maar de tranen waren nog niet gekomen. Ik had het besef nog niet. Het besef kwam pas op de begrafenis van Dylan. Ik was mijn grootste fan kwijt, mijn kleine broertje. De maanden daarna voelde ik het verlies nog meer. Het was stil in huis. Het vrolijke geschreeuw was verdwenen, de ruzies waren er niet meer. Mijn familie was uit elkaar gevallen, iedereen ging zijn eigen weg.

Ruw veeg ik de tranen weg die over mijn wangen stromen en probeer me los te maken van de gedachtes, maar het lukt niet. Het lijkt alsof iemand me wilt breken, de gedachtes blijven in mijn hoofd als een irritante mug. Een mug die blijft steken, totdat mijn bloed op is. Ik klem mijn kaken op elkaar, maar doe de moeite niet meer om de tranen tegen te houden. Het was te moeilijk, het waren er te veel.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Alicia Miller
Als Ethan zegt dat familie niks in houdt, kijk ik hem even verbaasd aan. Natuurlijk had ik zelf ook niks aan mijn familie gehad, ik was met mijn geboorte achter gelaten in het weeshuis en ze hebben nooit contact met me opgenomen. Wedden dat dat gaat komen als ik straks beroemd ben? Dan hoeft het voor mij niet meer. Maar ook ik heb een familie waar ik heel veel om geef, mijn crew. Het zijn dan misschien geen bloedverwanten, maar betere familie kan ik me niet wensen.
'Je zult altijd mensen in je familie hebben die voor je strijden en mensen waarmee je gewoon niet ligt. Jouw band met je ouders is dan misschien niet zo goed, maar Elizabeth betekent wel gewoon heel veel voor je, dat zie ik gewoon aan je' Als hij vervolgens zegt dat hij wel wat vrolijker wordt, zie ik gewoon aan hem dat dat moeilijk gaat worden, maar hij moet het wel proberen, dat is gewoon veel beter voor hem. Tevens moet je sterk zijn om het hier op school te overleven, net als in de wijken hierbuiten.
'Moet jij je niet omkleden?' hoor ik Ethan vragen, waarna hij voor me uit naar binnen loopt. Een kleine glimlach verschijnt er op mijn gezicht, blijkbaar is hij dus gewoon van plan mee te lopen. Nou ja, ik was ook al in zijn kamer geweest dus zo erg is het niet als hij mee loopt. Ik zal mijn kleding wel gewoon in de badkamer aan trekken.
Opnieuw pak ik mijn tas, waarna ik achter Ethan aan loop en zie dat hij in de gang op me wacht, waarna we samen naar de tweede verdieping lopen. 'Deze kant op' zeg ik glimlachend als we eenmaal op de tweede verdieping aan zijn gekomen, waarna ik voor hem uit naar mijn kamer toe loop.
'Elizabeth vroeg of ik wou proberen je rustig te krijgen, blijkbaar geeft ze veel en veel meer dan ze op dat moment liet blijken' antwoordde ik toen Ethan vroeg wat Elizabeth tegen me gezegt had.
Nadat ik de deur van het slot heb gedraaid en deze open heb gemaakt, zie ik dat er op het tweede bed ook al spullen liggen. Blijkbaar is mijn kamergenoot dus ook al binnen geweest. Lopend naar mijn eigen bed, waar mijn danskleding op ligt, blijf ik nog heel even naar haar spullen kijken, hopend dat ik daaraan een beetje kan zien wat voor meisje mijn kamergenoot is. Maar helaas, veel is er niet aan te zien. 'Ik ga me even omkleden' zeg ik tegen Ethan, terwijl ik mijn danskleding van mijn bed af pak, waarna ik naar de badkamer toe loop.

[ bericht aangepast op 11 mei 2013 - 13:25 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Edward Liam Heathrow

Toen ik in haar zij prikte, dook ze snel weg. Ik grinnikte. 'Kan arme Elizabeth niet tegen kietelen?'.
'Nee', schreeuwde ze dramatisch, terwijl ze onder me lag te spartelen. Onhandig probeerde ze me te ontwijken. 'Genade!'.
Ondertussen prikte ik haar nog steeds in haar zij en haar buik, totdat ze haar ineens omdraaide. Ze glimlachte toen ik gestopt was.
'Hoezo je gelooft me niet? Doe niet zo gek', lachte ze en duwde me tegen mijn borstkas, waardoor ik omviel. Al snel voelde ik een kussen op mijn buik.
'Au?', vroeg ik sarcastisch.
Ik duwde mezelf half overeind en keek haar aan. 'Ik zie het snel al mensen liegen. Ik voel dat'.
Ze ging op mijn buik zitten en sloeg me nog eens. Deze keer hield ik het kussen tegen.
Vragend keek ik haar aan. 'Ik wacht?'.
Snel stond ze op, gooide nog eens het kussen naar mijn gezicht en sneller dan het licht was ze de kamer uit.
'Elizabeth?', riep ik haar nog na.
Het bleef stil. Ze komt niet meer terug Edward.
Ik stond op en legde de kussens weer op hun plek, waarna ik ook de aula uit liep.
Ik rende haar achterna, maar ik wachtte even bij de deur die naar buiten ging. Ik leunde tegen de deurpost, terwijl ik naar Elizabeth keek. Ze stond niks te doen. Of nou ja, ik dacht dat ze nadacht.
Haar hand bracht ze naar haar wang en vergde die eroverheen. Volgens mij huilde ze.
Ik deed een paar stappen richting haar. 'Elizabeth?'.
Ik stond nu voor haar. Tranen biggelden over haar licht getinte huid. Ik legde mijn hand op haar wang en streelde met mijn duim de tranen weg. 'Wat is er nou?'.
Ik klonk bezorgd. Ik haatte mezelf nu echt. Ik had me voorgenomen om me sterk op te stellen en geen medelijden te hebben met de rest. Vrienden had ik niet nodig, dacht ik. Ik heb nu Mike, en dat vond ik genoeg. Waarom maakte ik me zorgen over Elizabeth? 'Niet huilen'.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Alicia Anna Persue
Ik voelde me ernstig alleen, met mijn highwaisted short, lichtbruine mannen blouse, rinkelende armbanden en felrode hakken zag ik er voor mijn doen niet heel abnormaal uit. Toch leek het alsof niemand echt iets had van; laat ik eens met dat meisje praten. Zelf wilde ik wel, maar het leek alsof iedereen in een gesprek was. Het gaf me een raar gevoel, een gevoel alsof ik thuiskwam, in een heel akelig, onveilig huis.
Diep in mezelf wist ik wel waardoor dat kwam. Vanaf de eerste tot de vierde was ik gepest, en - het ergste van alles - buitengesloten. Natuurlijk deden de mensen dat hier niet expres, maar het voelde akelig bekend.
Snel liep ik naar buiten en stak een sigaret aan, zodra ik de nicotine diep inademde voelde ik me ontspannen.
'Maak je niet zo druk, het komt echt wel goed,' mompelde ik zacht tegen mezelf.
'Je moet gewoon relaxen en dan komen de vriendschappen vanzelf wel,' vervolgde ik, het klonk raar om tegen mezelf te praten, maar het hielp soms echt om dingen op een rijtje te krijgen.

---

Be yourself, an original is always more worth than a copy.

Elizabeth Lauren Michels

Ik schrik op en kijk recht in de ogen van Edward. Zijn handen vonden plaats op mijn wangen en ik voelde hoe hij de moeite deed om mijn tranen weg te vegen. Ik pak zijn polsen vast en haal die van mijn wangen af. Daarna draai ik mijn gezicht weg en klem mijn vingers om de leuning van het hek.
'Ik huil niet,' protesteer ik en veeg mijn wangen ook even droog. Ik zucht diep en kijk Edward aan. 'Je hoeft niet alles te weten. Dit gaat je niets aan, ik wil het je niet vertellen. Niet aan iemand die ik net één dag ken.' Ik kijk hem aan en zie hoe restjes mascara aan mijn vingers zitten. Ik zucht diep en kijk hem aan. Ik weet niet wat te zeggen, dus staar ik maar naar mijn schoenen. 'Waarom wil je het eigenlijk weten? Wat kan jouw het schelen wat er met mij is?!' Ik zet een stapje achteruit en veeg nog een keer mijn wangen droog. De laatste traan rolt over mijn wangen. Ik schud met mijn hoofd en knipper met mijn ogen. 'Het gaat je niks aan Edward. Ik wil het je niet vertellen. En je hebt gelijk, ik lieg. Maar dat doe ik het hele jaar al, waarom zou ik nu stoppen met liegen? Ik wil niet het zielige meisje zijn en dat ben ik ook niet. Ik wil gewoon...' Zijn zoals vroeger. Ik zwijg en kijk Edward aan. 'Laat maar.' Ik wil wel weglopen, maar dat zou lullig zijn, want dan is hij me voor niets achterna gelopen. 'Kunnen we gewoon stoppen met praten over onderwerpen, zoals dat? Ik bedoel.... Moet het? Wil je zo graag weten wat er met me is? Of voel je je verplicht het te vragen.' Ik kijk hem aan en bijt hard op mijn onderlip. 'Ik vraag toch ook niet waarom jouw ouders je zo makkelijk naar de andere kant van de wereld laten gaan, of wel?'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ethan Ryan Michels

Ik kijk Julia zwijgend aan. Haar woorden dringen langzaam tot me door. Ik bal mijn handen tot vuisten.
'Dus jij denkt mij te kennen, he?' Ik weet nu dat ik ons beide voor de gek houd, maar het kan me niet schelen. 'Hou is op met die manier over me te praten. Je kent me niet, je hebt geen idee! Je weet niks van mij of Elizabeth! Dat blijkt wel weer, omdat je je grote bek niet kon houden en maar gelijk weer iedereen over het roken loopt rond te informeren! Wat is je volgende stap?! Me de les lezen? O wacht, daar ben je al een beetje mee bezig! ik heb geen persoon nodig die dat doet, Julia! Ik doe toch wel wat ik zelf wil, dus hou alsjeblieft op en doe niet alsof je me kent, want je hebt geen idee!' Ik kijk haar aan.
'En ja je hebt gelijk, Elizabeth is de enige persoon op deze klote wereld wie me werkelijk iets doet! Het probleem is dat zelfs zij niet de waarheid kent en als ik het vertel, dan ben ik haar kwijt! De band tussen Elizabeth en mij bestaat uit leugens, leugens die jij ook niet weet. leugens die niemand weet! Dus houd alsjeblieft je bek dicht, want zelfs mijn eigen zusje kent de waarheid niet eens.' Ik kijk Julia aan en klem mijn kaken op elkaar. Ik was tegen haar aan het schreeuwen, dat besefte ik zelf ook wel. Spijt had ik er niet van, niet echt. Ik kijk even Julia haar kamer in. Zijzelf loopt door naar de badkamer. Nonchalant blijf ik tegen de deurpost leunen. Ik was niet boos, maar toch. Zodra Julia uit mijn buurt is, pak ik twee pillen en stop ze in mijn mond. Ik zie een flesje water staan en pak die snel. Vlug slik ik de pillen weg en gooi het flesje terug op bed neer.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Alicia Miller
Als Ethan tegen mij begint te schreeuwen, bal ik mijn handen tot vuisten. Wie denkt hij in hemelsnaam te zijn, dat hij zo tegen mij kan lopen schreeuwen? Net komt hij helemaal zielig doen en wil hij knuffelen omdat hij oh zo zielig is en nu dit? Geïrriteerd loop ik verder naar de badkamer, waar ik mijn danskleding aan trek, waarna ik weer terug loop. 'Je hebt gelijk, Ethan, ik ken jou niet, jij kent mij niet. Dus kom volgende keer alsjeblieft niet meer met je problemen bij mij aankloppen, kom niet meer doen alsof je mijn hulp nodig heb en je zo zielig bent dat je echt een knuffel nodig hebt, als je daarna toch zo begint te doen.' zeg ik terwijl ik op mijn bed ga zitten en mijn dansschoenen aantrek 'En weet je, de klootzak als wie jij je nu gedraagt wíl ik nieteens kennen' Na dat gezegt te hebben, sta ik op en loop ik langs hem mijn kamer uit. Ik ken deze jongen inderdaad helemaal niet, dus ik snap ineens ook helemaal niet waarom ik hem uberhaubt geprobeerd heb te helpen. Ik vond het blijkbaar zielig om hem zo te zien, maar ik ben niet de persoon die zijn problemen op zou moeten proberen te lossen, dat moet hij helemaal zelf doen. Al zou hij voor altijd met die problemen van hem rond blijven lopen, dan maakt dat me nu ook echt helemaal niks uit.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Edward Liam Heathrow

Haar vingers vouwden zich om mijn polsen. Ze haalde mijn handen van haar wangen en liet ze los. Na dat, draaide ze haar om en klemde haar vingers om de leuning van het hek.
Een leeg gevoel ontstond in mijn maag.
'Ik huil niet', protesteerde ze en ze veegde haar wangen droog.
'Wat is dit dan?', vroeg ik en stak mijn duim op, waar een traan van haar op rustte.
Ze zuchtte diep en keek me aan. 'Je hoeft niet alles te weten. Dit gaat je niets aan, ik wil het je niet vertellen. Niet aan iemand die ik net één dag ken'.
Ze staarde naar haar schoenen.
Ik leunde met mijn rug tegen het hekje en sloeg mijn armen over elkaar.
'Waarom wil je het eigenlijk weten? Wat kan jou het schelen wat er met mij is?', vroeg ze.
Ik haalde mijn schouders op, zij zette een stapje achteruit.
'Het gaat je niks aan Edward. Ik wil het je niet vertellen. En je hebt gelijk, ik lieg. Maar dat doe ik het hele jaar al, waarom zou ik nu stoppen met liegen? Ik wil niet het zielige meisje zijn en dat ben ik ook niet. Ik wil gewoon...', begon ze.
Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Ja?'.
'Laat maar'.
Ze maakte aanstalten om weg te lopen, maar leek zich te bedenken.
'Kunnen we gewoon stoppen met praten over onderwerpen zoals dat? Ik bedoel.... Moet het? Wil je graag weten wat er met me is? Of voel je je verplicht het te vragen?'.
Ze keek me aan en beet op haar onderlip.
'Ik vraag toch ook niet waarom jouw ouders je zo makkelijk naar naar de andere kant van de wereld laten gaan, of wel?'.
'Ik wíl het graag weten. Je fascineert me, Elizabeth. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen als jij', zei ik snel, zonder over mijn woorden te struikelen. 'En als je dat zou willen weten, zou ik het je vertellen. Ik wil je niet ongelukkig zien, Elizabeth'.
Ik stond op. 'Maar als je niks wilt zeggen, laat maar dan', zei ik en ik liep terug naar binnen.

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf