Ik haat mijn leven -.-
Mijn moeder loopt dehele tijd te zeuren dat ik vrienden moet gaan zoeken, maarja waar the fck moet ik die vandaan halen?
Zo'n beetje mijn hele school heeft een hekel aan me, en de vrienden die ik heb-zijn er niet veel-wonen te ver weg om met ze af te spreken -.-'
Ook word er op mij geklaagd dat ik niet genoeg buiten ben & dat ik te vaak achter m'n laptopzit, niet dat ik zoveel zin heb om naar buiten te gaan als er toch niks te doen valt hier. Naar buiten gaan is alleen leuk als je een vriendengroep heb, en ja die heb ik dus niet.
Vrienden maken is niet bepaald mijn sterkste kant weetje.. Soms dan denk ik 'ik heb geen vrienden nodig, ik vermaak me wel' maar op dagen zoal deze zou ik willen dat ik vrienden had.. Maar uit mijn klas mag niemand me, en dat gaat waarschijnlijk niet veranderen ook..
Ik had ooit een beste vriendin in klas 1, ik deed alles met haar.Tot ze me beschuldigde van bedreigen.. Niemand geloofde me dat ik het niet deed, zellfs mijn moeder niet, ik werd bijna van school getrapt door haar.. Sindsdien ben ik depressief.. Ik vergeef het haar ook echt nooit meer van wat ze me heeft aangedaan.. Dankzij haar ben ik nu al drie jaar manisch depressief, niemand die het weet.. En het feit dat m'n vader niets om me blijkt te geven helpt ook niet bepaald om er vanaf te komen.. Er is eigenlijk niemand in mijn omgeving die van mijn situatie afweet.. Ik heb geen schouder om op te huilen, niemnd die me verteld dat het allemaal wel weer goed komt.. Ik heb gewoon voor mijn gevoel helemaal niemand..
Noem me een aandacht zoeker, maar ik moest dit gewoon even kwijt.
Little do you know