[RPG] The mad King • 1 - Speeltopics

Regels:
• Er is een minimum van 300 woorden, ik controleer. Meer mag altijd.
• OOC is altijd tussen haakjes, of gebruik het praattopic.
• Schelden en 18+ is toegestaan.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden mits toestemming van de anderen.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Reserveringen blijven 24 uur staan.
• Denk goed na voor je meedoet, geen ééndagsvliegen.
• Max. 3 Personages per persoon.
• AlleenGipsy maakt de topics aan.

Rollen

Koning: Argus Erasmus Lancaster - Father - 13,1
Koningin: Annabeth Sophia Collins - Naerys 1,1

Mensen in het kasteel:
Vrouwen: (Max. 4)
- Samira Elisabethe Blade - Achternicht van de koning - Gwenx1D 8,1
- Lorianna Ainsley Crescent - Dienstmeid van Synon Candira 11,1
- Arissa Ehlana Dae- Dienstmeisje Sickle 15,1
-



Mannen: (Max 4.)
- Alaric Fabian Lugosi - Rechterhand van de koning - Hatsumomo 1,1
- Cenred Michael Blade - Ridder/ Acherneef van de koning - Sickle 2,1
- Synon Lancaster - Broer van de koning samlaslas 5,1
-


Dorpelingen:
Vrouwen: (Max. 4)
- Daenerys Éowyn Frey - Illegale praktijken - Ubiquitous 1,1
-Reservatie voor VladiFerr
-
-

Mannen: (Max 3.)
- Evian Lizord Fands - Bakker Gwenx1D 6,1
-
-


Vluchtelingen:
Vrouwen: (Max. 5)(VOL)
- Eleonore Lyra Eddington - zusje van Lord Eddington, een goede vriend van Arthur - Sydrian 1,1
- Amèlie Nina Billington - Maïtresse van de koning - Beaton 1,1
- Amaranthe Sarah Dubois - Hertogin - Bequeath 1,1
- June Faith - Kind - VladiFerr 3,1
- Elle Mary Greenfield - Meid - Leam 4,1

Mannen: (Max 6.)
- Caleb Brandon Collins - Ridder - Naerys 1,1
- Blythe Yates - Jager - Hatsumomo 1,1
- Francois de la Croix - Circus artiest - Bequeath 1,1
- Ciad Morningstar - Zoon van de houthakker - LyraPhoenix 8,1
-
-


Meedoen kan altijd; Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 1 sep 2013 - 20:40 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Eleonore Lyra Eddington
'Omdat ik mijn oog op jou heb laten vallen. Ik zie de kwaliteiten die ik zoek waarschijnlijk een stuk anders dan jij het zal zien, meisje. Ik wil een jonge vrouw, die me een zoon kan schenken, mooi kan zitten zijn en een beetje pittig is,' antwoordt Alaric kalmpjes op mijn vraag. 'Je bent mijn... trofee, om het zo maar even te zeggen. Ik kan met je pronken en jij moet mij geven wat ik wil, wat het ook is.' Een lichte frons komt op mijn gezicht te staan. Ik wil niet iemands trofee of iemands bezig zijn, vooral niet die van hém, maar daar zal hij - en de meerderheid van de mannen - waarschijnlijk wel anders over denken. Het idee staat me totaal niet aan, maar ik heb nou niet bepaald een keuze. Met welke man ik ook zou trouwen, ik zou toch wel een bezit zijn. De enige man waarbij ik me niet kan voorstellen dat hij vrouwen als een bezit ziet, is Caleb. De kans dat ik ooit met hem zou trouwen bestaat helaas niet eens.
De rest van de reis zit ik in zenuwen, terwijl in gedachten al manieren probeer te verzinnen hoe ik zou kunnen ontsnappen. Hoe dichter we bij het kasteel komen, hoe nerveuzer ik word en tegen de tijd dat we aankomen bij het kasteel kan ik er wel van ontploffen. Alaric stapt van het paard af en helpt mij ook om er af te komen. Vervolgens geeft hij het paard aan een stalknecht en trekt hij mij naar binnen, waar hij al snel lijkt te vinden wat hij zocht. Bij een dienstmeisje blijft hij stilstaan en hij duwt mij haar kant op. 'Zorg ervoor dat ze er niet meer uitziet als een boerentrien. Was haar, doe haar haren en poets haar een beetje op. Oh, en zorg voor een nieuwe jurk alsjeblieft. Breng haar naar mijn kamer als ze klaar is, ik kom er zo aan,' beveelt hij het meisje. 'Let goed op haar en zorg dat ze niet weg komt.' Zou hij weten dat ik al nieuwe plannen aan het maken was om te ontsnappen? Zenuwachtig bijt ik op mijn lip. Straks geloofde hij mijn verhaal niet en denkt hij dat ik om een andere reden ben weggelopen. Hij mag er nooit achter komen dat ik mezelf bij de vluchtelingen verstopte, dan ben ik nog lang niet jarig. En Caleb waarschijnlijk ook niet.
Alaric is inmiddels weggelopen en het dienstmeisje trekt mij mee. Kort neem ik haar in me op. Ze is iets langer dan mij, erg tenger en niet de allerknapste. Ik weet haast zeker dat ik haar met gemak aan zou kunnen, als ik nu zou ontsnappen. Het meisje heeft mij meegenomen naar een grote, elegante kamer. Hier zal ik waarschijnlijk verblijven totdat Alaric en ik getrouwd zijn. Daarna zal ik een kamer moeten delen met hem. Een zachte lucht komt over mijn lippen, maar het dienstmeisje besteed er geen aandacht aan en loopt weg, waarschijnlijk om het bad klaar te maken. In de tijd dat ze weg is laat ik mijn blik door de kamer glijden. Het is lang geleden dat ik mijn kamer thuis heb gezien, maar van wat ik me kan herinneren kan ik de conclusie trekken dat deze kamer luxueuzer is. Het dienstmeisje komt weer terug en begint zonder iets te zeggen mijn jurk los te maken. Ik voel me er wat ongemakkelijk bij. Afgezien bij mijn eigen persoonlijke dienstmeisje van thuis, heeft eigenlijk niemand me naakt gezien. 'Wat is je naam?' vraag ik aan het meisje, om mijn gedachten van het ongemakkelijke gevoel af te leiden. 'Mijn naam is Agnes, vrouwe,' antwoordt ze. Na deze woorden maakt ze mijn jurk helemaal los en laat ze hem van mijn schouders glijden. 'Zou u uw onderjurk uit willen doen, vrouwe?' Ik knik en trek met tegen zin mijn onderjurk en ondergoed uit. Ik ben nu helemaal naakt en kijk ongemakkelijk om me heen. 'Maakt u maar geen zorgen vrouwe, er is hier niemand op mij na die u naakt kan zien.' Ik knik enkel en laat haar mij naar het bad begeleiden.

Enige tijd later zit ik in Alaric's kamer op een poef, terwijl ik wacht op hem wacht. Agnes heeft mijn donkere lokken geborsteld en vervolgens opgestoken, maar ze zijn nog wel een beetje vochtig. Ook heeft ze mijn wangen en lippen iets roder gemaakt en mijn lichaamshaar verwijdert, waarvan ik was vergeten hoeveel pijn dat deed. Maar die dingen zijn niet eens zo verschrikkelijk. Hetgeen wat verschrikkelijk is, is wat ik draag. Een donkerrode jurk, die strak vastgemaakt zit rond mijn taille en een laag decolleté heeft. Volgens Agnes is het een jurk die Alaric graag op vrouwen ziet, en ik vrees dat ik vanaf nu veel van dit soort jurken zal moeten dragen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Alaric Fabian Lugosi

Er valt een korte stilte na mijn vraag aan de koning. "U hebt mijn toestemming." zegt hij en zijn stem klinkt net zo bars en luid als altijd. Deze ruimte was zo gebouwd dat je de trilling van zijn stem nog kon voelen terwijl hij al uitgesproken was. "Heft uw hoofd" bevalt hij me op een dwingende toon als hij zijn hand op mijn hoofd legt. Hierdoor til ik mijn hoofd iets op zodat ik hem aan kan kijken. "Wat bedoelde je met een vieze jongen? Als je een boer of vluchteling bedoeld, eis ik van je dat je meteen toepasselijke maatregelen neemt tegen deze persoon. Dat weet je." Zijn stem klink nog altijd dwingend, maar nu minder luid omdat het een simpele conversatie is en niet iets wat iedereen hoeft te horen, natuurlijk.
"Het was een vluchteling, volgens mij, heer," antwoord ik eerbiedig. "En natuurlijk zal ik toepasselijke maatregelen nemen, zo snel als ik kan. U denkt toch niet dat ik zoiets zomaar voorbij laat gaan? Hij had Ellie, verdomme. Ik ben al bezig met verzinnen wat ik zal doen als de ridders hem te pakken gaan krijgen." grom ik dan tandenknarsend. Je kan duidelijk de woede in mijn stem horen, evenals de intense haat die ik voor de jongeman ontwikkeld heb in zo'n korte tijd. Toch weet ik ook dat ik hem tegen Ellie kan gebruiken. Ik kan er behoorlijk wat dingen mee krijgen voordat we ook maar trouwen en dat werkt weer in mijn voordeel. "En Eleonore zal spijt krijgen dat ze niet ontsnapt is." In mijn ogen vlammen de gestoorde pretlichtjes van een plannetje op.

---

Your make-up is terrible

[Leam wents Anthos.]

---

Reality's overrated.

Argus Erasmus Lancaster

"Het was een vluchteling, volgens mij, heer," antwoordde hij eerbiedig. "En natuurlijk zal ik toepasselijke maatregelen nemen, zo snel als ik kan. U denkt toch niet dat ik zoiets zomaar voorbij laat gaan? Hij had Ellie, verdomme. Ik ben al bezig met verzinnen wat ik zal doen als de ridders hem te pakken gaan krijgen." gromde hij toen tandenknarsend. In zijn stem kon je de woede en haat horen die hij koesterde voor de persoon die hem dit aangedaan had. Ik knikte langzaam. Ik vond dat vluchtelingen zwaar gestraft worden, hoe durfden ze weg te rennen van mij en zich te verstoppen? Na alles wat ik ze gegeven heb!? Ze zouden de grond moeten kussen waar ik op loop! Ik had een hekel aan mensen die mijn goedheid niet konden waarderen.
"En Eleonore zal spijt krijgen dat ze niet ontsnapt is." ging hij verder, waardoor ik weer opkeek. In zijn ogen zag ik pretlichtjes vlammen en een grijns verscheen op mijn gezicht. "Ik had niks anders verwacht Alaric." zei ik toen langzaam en sloot me ogen even. Eigenlijk was ik heel erg moe, maar zaken gingen voor mijn persoonlijke leven, tot op een bepaald punt dan. Na een tijdje had ik er ook genoeg van en moest ik mezelf ook vermaken. Ik deed ze weer open en keek ik hem aan. "Goed, nu dit opgelost is, wat is er nog meer gebeurd terwijl ik weg was?" vroeg ik toen. "De reis was semi interessant geweest, maar niks speciaal. Ik snap nog steeds niet dat die idioot me perse in persoon wilde spreken. Voor de zaken die we besproken hebben had ik net zo goed een aap kunnen sturen." Ik richtte me weer op, rechte mijn rug en nam een slok van mijn bier. "Wil jij ook iets trouwens?" vroeg ik toen aan Alaric, te bedenken dat hij vast de hele dag onderweg was geweest. Niemand zou ooit kunnen zeggen dat ik niet aan de mensen dacht die respect voor mij hadden en toonden.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Alaric Fabian Lugosi

De koning knikt langzaam op mijn woorden, maar ik praat alweer verder over Ellie. Hij kijkt op in mijn ogen en hij grijnst om mijn ideeën. "Ik had niks anders verwacht, Alaric." zegt hij langzaam en hij sluit zijn ogen even, waardoor hij er plots erg vermoeid uitziet, zelfs lichtelijk kwetsbaar. Als hij ze opent ziet hij er echter al snel niet meer zo uit. "Goed, nu dit opgelost is, wat is er nog meer gebeurd terwijl ik weg was?" vraagt hij aan me. "De reis was semi interessant geweest, maar niks speciaal. Ik snap nog steeds niet dat die idioot me perse in persoon wilde spreken. Voor de zaken die we besproken hebben had ik net zo goed een aap kunnen sturen." Ik grijns iets als hij dat zegt, waarop Argus zich iets opricht en een slok van zijn bier neemt. "Het zijn altijd al idioten geweest," antwoord ik eerbiedig.
"Wil jij ook iets trouwens?" vraagt hij, waarop ik met mijn hoofd schud. "Nee, bedankt," sla ik het af, waarop ik verderga op wat er gebeurd is. "De soldaten en spionnen waren vanmorgen aangekomen, maar ze hadden niks gevonden dus heb ik ze direct terug gestuurd en gezegd dat ze niet terug mogen komen voordat ze iets vinden. Meer heeft u niet gemist, heer." vertel ik hem. "Ik ga kijken of Eleonore nog braaf opzit." zeg ik, waarna ik een buiging maak en een kort afscheid voor de koning mompel en de grote zaal met de troon verlaat. Ik ga rechtstreeks naar mijn eigen vertrek waar Ellie op mij zou moeten wachten, ik hoop voor haar dat ze daad ook echt aan het wachten is.
Het is zo'n vijf minuten lopen in mijn tempo, als ik aankom zwaai ik de deur open en kom ik binnen. Ellie staat voor het raam naar buiten te kijken, ik heb uitzicht op de bossen omdat ik niet naar de tuinen en alle achterlijke mensen erin wil kijken. "Eleonore..." zeg ik zacht, ze ziet er adembenemend uit in haar nieuwe jurk, met haar schone huid en haar opgestoken haar. "Je ziet er prachtig uit." complimenteer ik haar, als ik haar hand vast neem en haar een rondje laat draaien. "Je bent het mooiste meisje dat ik gezien heb." En bijna helemaal van mij... Ik kan niet wachten om met haar te trouwen en tot onze huwelijksnacht. Ze gaat niet weten wat haar overkomt dan.

---

Your make-up is terrible

[Anthos wents Bryonylle.]

---

Reality's overrated.