Alles ging eindelijk beter, tot nu dus. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ja, alles ging eindelijk een beetje beter. Dan heb ik het over de relatie tussen mij en mijn vader. Vroeger werd ik door m'n familie van mijn vaders kant altijd achtergesteld. Dat zorgde onder andere voor een slechte band tussen hem en mij.
Mijn vader is kapitein op een goederenboot en is steeds 6/7 weken weg en 4/5 weken thuis. Dat was al zo, sinds de geboorte van mijn broer, die anderhalf jaar ouder dan mij is. Doordat hij heel veel weg was en is, heeft mijn vader ons nooit helemaal zien opgroeien, en heeft dus nooit een goed band met mij en mijn broer kunnen opbouwen. Met mijn broer wel beter, want hij is het oogappeltje.
Ik was een jaar of zes/zeven toen mijn ouders gingen scheiden. En de originele regeling was dat mijn broer en ik alle weken bij mijn vader zouden wanneer hij thuis was en wanneer hij op zee zat waren wij bij onze moeder. Zo ging dat eerst ook, maar toen kreeg hij een vriendin, Karin, dat zorgde ervoor dat mijn vader tijd voor zichzelf wilde en dat hij bij haar kon zijn, dat snapte ik ook wel. Maar mijn broer, Yorick, en ik gingen ondertussen nog maar om de week of km de twee weken naar mijn vader toe. Oke, daar konden we nog aan wennen en mee leven.
Toen was hij een tijdje vrijgezel en was dus heel erg op zichzelf, dat zorgde ervoor dat hij nogeer tijd voor zichzelf wilde en Yorick en ik nog maar drie/vier dagen per week (nog steeds de om de week regeling) naar mij vader toe gingen. Mijn vader kreeg een tijdje terug een andere vriendin, dat duurde niet lang en er veranderde dus niet veel, alleen dat we nog minder naar hem toe gingen. Nu heeft mijn weer een ander. Al ongeveer anderhalf tot twee jaar zijn zij samen. Ik ben wel blij voor die twee en mogen ze nog samen oud worden. Maar ondertussen zien we hem bij helemaal niet meer. Yorick gaat alleen nog maar naar vrienden en zijn vriendin, hij is zichzelf ook he-le-maal kwijt. Hij lijdt totaal zijn eigen leventje, wat ook wel mag, want hij is achttien, maar het enige wat hij doet is asociaal doen en dikker worden, ik maak me zorgen om hem. Dat terzijde.
Mijn vader zie ik dus nog maar heel weinig. Sinds hij wat met die vriendin heeft, wordt alles met haar besproken. Hij is werkelijk altijd bij haar en wij komen dus nooit meer in ons ouderlijk huis. Er wordt dus met haar besproken wanneer mijn broer en ik mijn vader kunnen zien, want zij en mijn vader moeten dus rekening houden met de kinderen van zijn vriendin. Ik zie mijn vader dus alleen als hij even snel een kop koffie komt drinken als hij weer de zee op gaat of als hij weer met verlof is. Ik kan wel janken.
Nou wordt het dus nog erger. Toen mijn ouders gingen scheiden, moest mijn vader met alle macht in het huis blijven wonen. Hij zou ons zonder pardon op straat zetten als mijn moeder binnen zoveel maanden geen nieuw huis had (dat gelukkig wel gelukt). Maar eigenlijk was het beter geweest als mijn vader een apartementje zou kopen/huren en mijn moeder in het huis zou blijven wonen, mijn broer en ik wonen volgens de wet immers bij mijn moeder. Maar mijn vader is dus heel veel weg en zou zo'n groot huis (we hadden een redelijk huis) verwaarlozen, wat ook gebeurd is, het huis ziet er niet uit. Hij houdt ook niet van tuinieren en heeft de tuin dus ook helemaal verwaarloost, terwijl mijn moeder helemaal gek is op tuinieren. Mijn moeder zou gewoon alles uit het huis kunnen halen als ze er nog gewoond had. Mijn vader verwaarloost dus het huis, dat had ik al gezegd. Dat komt onder andere omdat hij àltijd bij zijn vriendin is.
Nou kwam mijn vader laatst thuis van de boot, hij kwam weer snel een kop koffie drinken. Toen deelde hij dus mee dat hij ging verhuizen, de stad uit. Hij trekt bij zijn vriendin in. Well, shit. Hij doet, zonder dat het hem wat scheelt, het huis weg, onze spullen weg, en zelfs de herinneringen propt hij weg, hij doet er allemaal zo makkelijk over.. Het ergste is dus, dat ik hem nog minder ga zien.. Yep, pretty shitty.

Ik wilde ergens mijn ei kwijt. Tegen mijn moeder kan ik dit niet, want tegenwoordig is zo een beetje alles wat mijn vader doet negatief. Met mijn broer kan dat ook niet, want hij is zichzelf niet meer. Dat is ook een lang verhaal en mijn vrienden zijn niet echt een luisterend oor.

Ik weet totaal niet hoe ik hier mee om moet gaan. ;^ ;

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Dat is echt heel erg balen! Sterkte, en je kan me altijd pb'en

Wat naar om te horen! Het zou geen kwaad kunnen om tegen je vader te zeggen hoe je voelt over de verhuizing en alles.
Sterkte!

'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

Sterkte!
Als ik jou was, zou ik is proberen om is goed met je vader te praten.
Misschien helpt het als je zijn kant van het verhaal hoort.
Je kan altijd bij me terecht als je iets kwijt wil.

Can't control my second personality

Dat is wel echt kut, maar heel veel sterkte!

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Dat is wel heftig zeg!
Volgende keer als je met je vader aan tafel zit, zou ik het toch eventjes voor hem leggen en de ogen openen. Zeggen wat je nu tegen ons hebt gezegd. Zo nodig schrijf je hem een e-mailtje met dit erin! Misschien heeft hij het zelf niet eens door. Hij heeft nu een heel andere leven die hij leidt, maar jullie zijn toch zijn kinderen. Ik zou hem eventjes de ogen openen en hierover praten, want anders vreet het alleen aan je.
Mocht je met iemand willen praten, ik sta altijd voor iedereen open.

Aaawh, dat is echt kut... Ik zou toch eens met je vader praten, want dit kan echt niet.

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Bedankt voor de lieve woordjes, het helpt echt.
En ik moet denk ik ook met m'n vader praten, alleen heb ik de moed er niet voor.

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Misschien helpt het als je eens een brief schrijft gericht aan je vader waar in je alles vertelt wat je dwars zit. Je moet gewoon heel eerlijk zijn en open. Je moet vertellen dat je samen aan een nieuw plan wilt gaan werken en dan dus ook iets opperen wat zou kunnen werken.
Je hoeft hem niet gelijk te versturen of aan hem te geven, laat het een paar weken rusten, hoe lang jij denkt nodig te hebben om de brief te kunnen versturen/geven. Ik weet niet of je de brief moet geven voordat hij 6 weken de zee opgaat of juist als hij net terug komt. Als je het eerste doet kan hij er eens goed over nadenken en kun jij ook nog wat langer nadenken, maar als je dit doet is ook de grote kans er dat hij het vergeet en het wegwuift. Dus kies je voor het tweede, misschien dat jullie er dan samen gelijk iets aan kunnen doen, een goed gesprek bijvoorbeeld.
Je kunt me trouwens altijd PB'en of GB'en

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Loveless schreef:
Dat is wel heftig zeg!
Volgende keer als je met je vader aan tafel zit, zou ik het toch eventjes voor hem leggen en de ogen openen. Zeggen wat je nu tegen ons hebt gezegd. Zo nodig schrijf je hem een e-mailtje met dit erin! Misschien heeft hij het zelf niet eens door. Hij heeft nu een heel andere leven die hij leidt, maar jullie zijn toch zijn kinderen. Ik zou hem eventjes de ogen openen en hierover praten, want anders vreet het alleen aan je.
Mocht je met iemand willen praten, ik sta altijd voor iedereen open.

Dress like you're going to meet your worst enemy today.

awww hug!
kan je moeder het huis niet terugkopen?

Writing and dreaming is the most beautiful thing in the world ~

DarkSavior schreef:
Aaawh, dat is echt kut... Ik zou toch eens met je vader praten, want dit kan echt niet.

To love is to destroy.