Sisterhood. || One Direction. || Topic 1. - Speeltopics

Vijf jongens doen mee aan een prijsvraag en hebben geluk; ze winnen allemaal twee tickets naar Ibiza, inclusief een verblijf in een zomerhuisje. De jongens mogen elk één familielid meenemen. Het enige wat ze niet weten is dat ze hun verblijf moeten delen, aangezien dit niet is vermeld bij de wedstrijd. Zullen de jongeren het goed met elkaar kunnen vinden en er met z’n allen een heerlijke vakantie van maken? Of ontstaan er vele ruzies waardoor mensen vertrekken? Haat, liefde en vriendschap bloeit op in het zonnige Ibiza.

Foto's:
Zomerhuisje.
Badkamers. (2)
Slaapkamers. (5)
Keuken.
Woonkamer.

Het begin:
We beginnen bij de aankomst. Iedereen komt met zijn of haar familielid naar het zomerhuisje toe. Of dit met de eigen auto, een gehuurd voertuig of een taxi is mag je zelf bepalen. Iedereen heeft een sleutel gekregen via de post en kan gewoon het huis betreden. De slaapkamers mogen zelf verdeeld worden, maar beschikken elk over dezelfde faciliteiten. Broers en zussen slapen bij elkaar op de kamer, aangezien het me onwaarschijnlijk lijkt dat je de eerste dag al naast een onbekend iemand gaat slapen.
Mocht de persoon met wie je naar de bestemming gaat niet online zijn kun je alvast een beginpost maken. Mocht het veel te lang duren, schrijf dan een iets langer stukje en ga verder. Negeer de andere persoon hier niet bij en blijf realistisch!

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 21:45 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Danelea Caitlin Horan

Ik grinnikte zachtjes en knikte toen bij zijn woorden. 'Jij bent inderdaad Niall...Niall James Horan, de beste en liefste broer die iemand zich kan wensen. Daarbij ben jij hier juist de knuffelbeer.'
Ik keek mijn broer aan voor ik mijn verhaal vervolgde. 'Je moet niet zo min over jezelf denken, Nialler, want je bent speciaal en dat zeg ik niet omdat ik je zusje ben.' Het viel me op dat ik voor het eerst niet ratelde. Dat was meestal iets dat ik onbewust deed en door mijn accent was het voor buitenstaander niet altijd te volgen, want dan was het gewoon echt heel snel en onduidelijk. Mijn familie was er wel aangewend, waardoor het te snappen viel, maar soms ook met moeite.
Toen ik mijn spullen pakte, merkte ik dat mijn broer zijn blik nog altijd op mij was gericht. Dat hij oplettend was vond ik totaal niet erg, want was niet bepaald een van de slimste. Nog een reden was dat mijn broer gewoon heel veel voor me betekende en op deze manier toch ook altijd dicht in de buurt is.
Een 'Hmm..' geluid verliet mijn mond als teken dat hij verder moest vertellen. De verschillende bijnamen was ik nu gewend en deze kon ik meeleven. Ook wist ik altijd precies hoe laat het was, bij bijvoorbeeld het horen van mijn hele naam. Ondanks dat serieus was, bleef het toch grappige klinken. 'Ik beloof bij deze dat je snel je ijs krijgt. Want dat klinkt eigenlijk niet verkeerd.'
Ik volgde Niall naar de kofferbak en pakte mijn koffer en tas van de grond. Toen hij zijn koffer ook had en de kofferbak sloot, sloeg ik mijn arm om zijn middel en trok hem zo in een knuffel. 'Toch hoop ik van wel. Anders zijn wij straks nog bij de winkels te vinden.' Murmelde ik zachtjes waarna ik, met een glimlach die rond mijn lippen speelde, opkeek. 'Nogmaals bedankt dat ik me je mee mocht. Dit word echt een supervakantie.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Katie Willow Malik.

Zoals verwacht volgde iemand, Louis, mijn voorbeeld en beende naar de woonkamer toe. Ikzelf vond het minder leuk dat niet iedereen meteen mijn voorbeeld volgde, maar een iemand was beter dan niks. En omdat Louis naar mij 'luisterde' mocht ik hem tot nu toe het meeste. Zijn zusje was ook wel aardig. Wat ik van de anderen vond wist ik nog niet precies, maar ik kende eigenlijk niemand hier een beetje.
Ik veegde een donkerbruine lok haar uit mijn gezicht en zette mijn koffers in de buurt van de trap neer, waarna ik naar de woonkamer liep en me naast Louis liet zakken. Ik bekeek hem eventjes nauwkeurend en wist dat ik hem zou gaan herkennen aan de opvallende blauwe ogen die ik op de een of andere manier goed bij hem vond passen. En dan had ik het niet alleen over zijn uiterlijk, maar bij zijn innerlijk leken sprankelende ogen ook wel te passen. Ik kende hem weliswaar niet, maar ik had mijn oordeel al snel klaarliggen.
"Louis, toch?" vroeg ik nog eens voor de zekerheid. "Waar komen jij en je zusje vandaan?" Ik was niet bepaald iemand die hier stilletjes ging zitten, ik had liever een gesprek. Ook al sloeg een gesprek nergens op, ik vond het beter dan stilte.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Niemand die verder ook maar te reageren op katie haar voorstel. Nou, dan bleven ze toch heel de vakantie in de deuropening en gang staan. Het kon me weinig schelen. Het was gewoon te warm om me ook maar ergens druk over te maken. Katie kwam uiteindelijk mij achterna en liet zich naast me op de bank zakken. Ik ging rechtop zitten in kleermakerszit en knikte vrolijk toen ze zekerheid voor mijn naam vroeg. 'En jij bent Katie.' Lachte ik onschuldig. Tenminste, dat was wat ik dacht te hebben onthouden. En anders stond ik nu mooi voor paal. 'Doncaster, South Yorkshire, Engeland' Het was een mondvol. 'En jij en je broer?' Vroeg ik geintresseerd. Aan haar accent te horen kwam ze ook uit Engeland, maar haar huidskleur vertelde me, dat ze ook iets anders in haar bloed had. Ik vond het altijd apart hoe het werd vastgesteld dat als je een donkerdere huidskleur had, dat je dan altijd donkere ogen en haar had. Maar dat was vast iets waar alleen ik over na kon denken. Mijn moeder noemde me niet voor niets een geval apart. Rustig wiebelde ik heen en weer en stond ik uiteindelijk op. 'Wil je ook wat drinken?' Ik had er een droge mond van gekregen en ik stond op het punt het zwembad leeg te drinken. Waar ik uiteraard eerst verkoeling in zou zoeken. Maar eerst kijken wat er in de koelkast stond.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James Horan.

Ik glimlachte breed na Danelea's woorden. Ze ratelde niet, wat natuurlijk heel mooi meegenomen was. Het zag er altijd heel komisch uit hoe mensen reageerde als ze met haar Ierse accent begon te ratelen. Niemand verstond er iets van, behalve ik. Ik praatte af en toe ook als een sneltrein, dus het gaf niks.
"Aardbeienijs." opperde ik. "Met heel veel slagroom, verse aardbeien, een koekje, witte chocoladevlokken, vruchtensaus en een cocktail erbij."
Ik zou een moord plegen voor verkoelend ijs op dit moment. En nu was ik mezelf ook nog eens aan het martelen met mijn eigen woorden. Het kon niet beter uitpakken toen mijn maag protesteerde.
Ik pruilde, maar mijn mondhoeken krulden weer tevreden omhoog toen Danelea mij in een van haar gewilde knuffels trok. Wie wilde nou geen knuffel van haar hebben? Ze waren altijd heel lieflijk en gaven een veilig gevoel. "Natuurlijk nam ik jou mee. Hallo, mooi niet dat ik mijn kleine zusje zolang alleen laat."
Ik kon het niet verkroppen als ik haar binnen twee dagen tijd niet had gezien. Ik moest er zeker van zijn dat alles goed met haar ging, ongeacht de situatie. Ook al zat ze met vriendinnen veilig op vakantie in Frankrijk of zo, ik moest haar af en toe gewoon eens in levende lijve zien. Ook al was het maar voor een minuutje.

Katie Willow Malik.

Al snel zat Louis rechtop en keek hij me vrolijk aan. Zie je? Sprankelende ogen pasten goed bij vrolijke mensen. Ik wist niet of ik zulke ogen had, eerlijk gezegd. Als het zo was, klopte mijn theorie.
"Engeland dus." grinnikte ik zachtjes, waarna ik mijn hoofd een beetje naar links kantelde en glimlachte. "Wij komen ook uit Engeland, maar dan uit Bradford." De behoefte om de hele omgeving te gaan beschrijven had ik niet. Ik trok mijn benen onder mijn lichaam in en volgde Louis' bewegingen toen hij opstond. Ik was nooit een persoon geweest die veel dronk, zelfs niet als het snikheet was. Als ik drie glazen water op een dag had gedronken vond ik dat al veel voor mijn doen. Mijn moeder had me honderd keer gezegd dat ik hier op Ibiza wel wat meer moest drinken, maar of ik die raad zou opvolgen was voor iedereen een vraag.
"Wat water, alsjeblieft." mompelde ik uiteindelijk. Ik speelde met de losse lok van mijn haren en trok uiteindelijk weer mijn mond open. "Sprankelen mijn ogen, trouwens?" Dat was typisch, stomme vragen stellen om nutteloze informatie te bedenken. En toch wilde ik weten of mijn theorie klopte.

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 18:25 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Danelea Caitlin Horan

Ik was blij dat mijn woorden zorgde voor een brede glimlach op mijn broer zijn gezicht. Elk woord meende ik voor de volle honderd procent en waarschijnlijk was dat een van de redenen dat ik niet ratelde. Meestal als ik serieus was ratelde ik niet, behalve als mensen het niet mochten volgen. Maar dan zat er tijdens het ratelen ook een bepaalde ondertoon in mijn stem. Gelukkig praatte Niall zelf ook af en toe als een sneltrein en dan was het helemaal grappig om te horen.
'Niall.' waarschuwde ik hem toen hij over aardbeienijs begon, wetende dat ik dan echt trek zou krijgen. 'Hmm, je bent zeker geen slechte keuze. Maar nu krijg ik helemaal zin, dus misschien moeten we zo toch maar eens opzoek gaan.'
Op dit moment dat ik precies hetzelfde als hem en grinnikte zacht toen zijn maag ook nog protesteerde. 'Of heel erg snel opzoek gaan.' Voegde ik er grinnikend aan toe. En wist gewoon dat het pruilen niet lang stand hield door mijn knuffel. Ik was gewoon iemand graag knuffels gaf en in ontvangst nam vooral bij mijn broer. Dat voelde vertrouwd en veilig. Dit zorgde dan ook steeds voor een glimlach op mijn gezicht en maakte niet uit wat er was. Sowieso wist ik dat hij er altijd voor me zou zijn, wat andersom ook zo was. 'Ik zou er ook niet tegen kunnen om zolang zonder jou door te brengen. Je weet dat ik daarvoor te graag bij jou in de buurt ben.' Het maakte me totaal niet uit om een lange tijd zonder iemand door te brengen, zoals op vakantie of iets. Maar zonder mijn broer kon ik niet tegen. Onbewust waren we allebei te beschermend over de ander. Mijn koffer liet ik los om mijn andere arm ook om hem heen te slaan. 'Zullen we maar eens kijken of er ergens ijs te halen valt?' vroeg ik zacht. Ergens stond ik wel goed zo, maar aan de andere kant wist ik wel dat het ook niet lang zou duren voor mijn maag zou protesteren. Daarbij wisten ik ook niet hoelang het zou duren voor we iets in handen hadden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Water, dat moest wel lukken. De kraan zou het sowieso wel doen. Ik wilde net weglopen, maar het gesprek was duidelijk nog niet afgelopen. Ik trok even mijn wenkbrauwen op en vroeg me af waar Katie haar vraag opeens vandaan kwam. Ik ging voor haar neus staan, pakten met mijn handen haar gezicht beet. gewoon om het beter te kunnen zien, en misschien omdat ik gewoon heel losjes was in het aanraken van mensen. ik bekeek Katie's ogen nauwkeurig, alsof ik een jurielid was die moest zeggen of ze door kon naar de volgende ronde. En dat kon ze zeker. Haar donkerbruine ogen waar hemels helder en hadden inderdaad een twinkeling. 'Ja, dat doen ze. En heel mooi ook.' Concludeerde ik, en lachte even onschuldig mijn tanden bloot, om daarna weer recht te gaan staan en naar de keuken te lopen. Nu de zoektocht naar de glazen. Na een aantal kastjes open te hebben getrokken vond ik deze en zetten er twee op het aanrecht, terwijl ik rustig een willekeurig liedje neuriede. Gewoon omdat ik nooit stil kon zijn. Ik schonk twee glazen water in, wel zo makkelijk en liep terug. 'Alsjeblieft.' De glimlach lag nog altijd op mijn lippen en ik overhandigde een glas aan Katie.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam James Payne

Als ik merk dat Maya iets achter mij gaat staan draai ik me hoofd iets om en kijk haar even aan. Ondertussen had ik wat uit het gesprek opgevangen en daaruit gemaakt dat we met ze alle hier slapen. ' Sorry Maya, ik wist ook niet dat we met hier zouden zijn, het is niet gezegd' mompel en ik kijk er even aan. 'Nou misschien kan het ook wel gezellig worden met ze alle' zeg ik met een glimlachje omdat ik niet gelijk deze vakantie wil beginnen met dat we het allebei gelijk heel erg vinden. Hierna kijk ik Maya aan en pak daarna der arm vast om der rustig mee te trekken door de mensen heen en daarna laat ik er weer los. 'Even een plekje waar we normaal kunnen staan' zeg ik waarna ik de gang uitloop. Ik zie daar twee mensen en ik heb geen idee hoe ze heten, nou misschien maar even kennismaken is wel handig voor we hier straks lang zitten. 'Heey ik ben Liam' zeg ik maar en kijk even achter me naar Maya en daarna weer terug naar de mensen

[Sorry, ik zit nu op mijn iPod vanwege dat ik heel erge last heb van buikpijn. Waarschijnlijk reageer ik vanmiddag, rond twee uur]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[beterschap.! ]

[ bericht aangepast op 7 april 2013 - 10:17 ]

Katie Willow Malik.

Louis trok zijn wenkbrauwen op en ik glimlachte zo onschuldig mogelijk, waarna ik op mijn beurt fronste toen hij mijn gezicht vastpakte en mijn ogen bekeek. Na zijn woorden grijnsde ik tevreden om vervolgens toe te kijken hoe hij naar de keuken liep. Mijn theorie klopte dus. Ik vond het altijd leuk om te weten dst ik gelijk had, maar dat vond bijna iedereen wel.
Geduldig wachtte ik totdat Louis terugwas en nam dankbaar het glas aan. "Dank je." Ik nam een klein slokje, zette het glas op het bijzettafeltje en keek op toen ik iemands stem hoorde. De jongen stelde zichzelf voor als Liam, het meisje zweeg nog in alle talen.
"Kate." stelde ik mezelf voor. "En die jongen naast me is Louis."
Het was een reflex. Ik stelde anderen automatisch voor als er namen werden gevraagd. Ook al kende ik iemand nog niet eens goed.

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan.

Ik grinnikte zachtjes na de waarschuwing van Danelea en glimlachte zwakjes. "Of chocoladeijs met bananensaus." plaagde ik stellig. Niet dat het veel effect had, want mijn eigen maag eiste nu ook zijn tol.
"We wisten beiden al dat jij achter het vliegtuig was aangerend als ik met iemand andere zou gaan." opperde ik grijnzend, ook al wisten we beiden net zo goed dat ik haar wel mee moest nemen. Een hele vakantie met mijn kleine zusje samen was toch veel leuker dan met je oma op stap gaan?
Danelea sloeg nu eindelijk beide armen om me heen en ik begroef mijn gezicht eventjes in het kuiltje in haar nek, waarna ik een kus op haar wang plaatste en haar weer losliet. Even knuffelen maakte me altijd weer blij. Al snel stelde Danelea voor om ijs te gaan zoeken en ik knikte begerig, waarna ik mijn spullen weer vastpakte en een knikje richting het huis gaf. "Zusjes voor."

Reading a good book is like taking a journey.

ll Omfg ik kon 2 dagen niet op Q en ik dacht serieus dat ik dood ging ll

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[Ik zal zo nadat ik boven ben en wat eten gepakt heb reageren ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Danelea Caitlin Horan
Mijn broers zachte gegrinnik maakte me duidelijk dat hij toch niet zo stoppen. Maar ik wist ondertussen wel dat Niall zichzelf zo ook gek maakte. 'Doe het dan andersom. Maar hou er alsjeblieft over op tot je het ijs voor je neus hebt en de keuze moet maken.' mompelde ik, al wist ik dat hij niet verder zou gaan aangezien zijn maag ook zijn tol eiste.
Een onschuldige glimlach verscheen op mijn gezicht en knikte. 'Dat is ook waar, maar we weten ook allebei dat we gewoon heel slecht zonder elkaar kunnen.' zei ik, al was sinds het begin duidelijk dat -dat niet nodig was.
Mijn greep verstrakte automatisch iets toen Niall zijn gezicht eventjes in het kuiltje in mijn nek begroef. Mijn ene hand haalde ik uiteindelijk door zijn haar en glimlachte toen ik zijn lippen kort tegen mijn wang voelde. 'en als je jezelf niet als knuffelbeer ziet, wat je wel bent, moet je jezelf zien als iemand die bij iedereen voor een glimlach op hun gezicht zorgt. En dat keer op keer, Nialler.' zei ik zachtjes terwijl ik hem ook losliet.
Al snel na zijn reactie pakte ik ook mijn tas, die ik over mijn schouder hing, en mijn koffer. 'Nadat grote broers zijn geweest.' Ik sloeg opnieuw mijn arm om zijn middel en trok hem lachend mee in de richting van het huisje. 'Dan maar zo, want anders staan we er morgen nog.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javaad Malik
Ik knikte toen Katie voorstelde om ergens anders verder te praten en liep achter de rest aan mee het huis in. Ik liep mijn ogen over de spullen om me heen glijden en merkte meteen dat het niet zomaar het eerste, beste huis was, maar dat dit toch echt wel luxe was. Katie plofte op de bank samen met de jongen die achter haar liep, Louis heette hij volgens mij. Ik was nooit zo goed in namen onthouden en vooral niet van mensen die ik nog nooit gezien heb. Meteen liep hij naar de keuken en kwam terug met twee glazen water. Ik grinnikte, Katie leek het naar haar zin te hebben en volgens mij was ze juist bang dat dat niet zou gebeuren. Ik zuchtte toen ik de koffers in een hoek van de woonkamer gooide en ook neerplofte op de bank. Ik haalde een hand door mijn haar en staarde even voor me uit, mezelf afvragend hoe dit gebeurt kon zijn. Ik voelde een lichte hoofdpijn omkomen, door de plotselinge hitte en door mijn hersenen die overuren maakte om dit hele gedoe uit te stippelen. Ik stond altijd veel te lang stil bij dingen, iets waar ik nog weleens last van had. Misschien moest ik dat juist deze keer niet doen en gewoon genieten van het moment, alles over me heen laten komen..

[Als er iemand niks te doen heeft, stuur maar naar Zayn haha.]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.