The Tower Games || 100th games. || RPG || 001. - Speeltopics

Uitleg
Regels & Notes [/uirl]
Prive Sessies
tributes, teams & scores
The first and second floor

Regels:
- Minimaal vijf regels posten. (Gebruik omgeving, geluiden, herinneringen, of iets dat te maken heeft met dat je aan iemand vast zit. Wat waarschijnlijk heel disturbing is.)
- Post minimaal één keer in de twee dagen, ls dit niet lukt meld het dan.
- Naamsverandering doorgeven.
- Geen Mary Sue’s of Gary Stu’s
- Bovenaan je post zet je de volledige naam van het tribuut, welk district hij/zij vertegenwoordigd en waar hij/zij zich ong. bevindt.
- De tributen sterven ook echt.
- 16+ is toegestaan. (Denk hier aan geweld mensen, heel veel geweld.)
- Reserveringen blijven 48 uur staan.

Tirbutes: (Een gemiddelde van de twee cijfers die de tribute gekregen hebben.)
district 1
Jongen: Ethan Oliver Julian Rogers by SunnySpring
Meisje: Melody Desino by Dallam
Cijfer: 7

district 2
Jongen: Rowan James Adams by SunnySpring
Meisje: (Winnaar selectie games)Alyssa Eve Collin by Arriver
Cijfer: 8

district 3
Meisje: (Winnaar selectie games) Jennifer Adams by Celebration
Jongen: (Winnaar selectie games) Joshua Seth Lawrence by Unimaginable
Cijfer: 8

district 4
Meisje: (Winnaar selectie games) Savannah Diana Proman by SunnySpring
Jongen: (Winnaar selectie games) Jason Jennes Rowfields by Nyan
cijfer: 5


district 6
Meisje: Ray Rule by Charitable
Jongen: (winnaar selectie games)Lois Thomas Cinan by Nyan
Cijfer: 7

district 8
Meisje: Pride Marise Yaris by Magicals
Jongen: Austin Ethan Axe by Nyan
Cijfer: 7

district 9
Meisje: (Winnaar selectie games) Aisha Lilly Rambin by VintageStyle
Jongen: Arthur Daniel Livinstone by Unimaginable
Cijfer: 7

district 11
Jongen: (Winnaar selectie games) Blythe Jones by Charitable
Meisje: Charlotte Indy Laurens by JustArchery
Cijfer: 7

district 12
Jongen: (Winnaar selectie games) Dylano 'Dylan' Fores by Dallam
Meisje: Dianta Melissa Knight by Unimaginable
Cijfer: 10


Latest update.
Praattopic
Rollentopic

We beginnen drie minuten voor de gong gaat. Je kan ook gewoonverder schrijven dat hij gaat, aangezien er al bekend is wie wat pakt. Je staat in de startkamer met je teamgenoot, de stylist staat er ook bij. Dit is de eerste keer dat je echt met je teamgenoot kan praten.
Ik heb Fantine/Lohengrin uitgeschreven omdat ze niet reageerd en nog nooit met haar characters gereageerd heeft. Ik heb één van haar personages over genomen zodat we een even aantal hebben. We spelen dus nu met één team minder...


Tijdelijk afwezig (Gemeld): SunnySpring

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:50 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Aisha Lilly Rambin || district 1/ team district 9 || Startkamer
"wil je alsjeblieft niet zo ijsberen?" vraag ik aan Arthur "daar wordt ik zenuwachtig van, en ik wil proberen om zolang ik nog leef er een leuke tijd mee te maken, dus ik hoop dat jij dat ook van plan bent, want ik kan moeilijk alleen plezier hebben" wat was ik toch optimistisch, niemand in deze hele omgeving zo is ingesteld maar je kunt beter plezier hebben dan alleen maar nadenken wat er gaat gebeuren. even denk ik aan Rosa, zij was ook altijd optimistisch en zij bleef toch als één na laatste over. ik vond het wel sneu van Noah, want ze was echt al heel lang op hem, maar durfde het nooit te zeggen, maar ze zijn nu samen in de hemel, hoop ik. niet dat ik gelovig ben maar er is wel iets na de dood. en ik wilde natuurlijk Rosa's dood wreken, maar dat gaat vast moeilijk ondanks dat het meisje van district 7 een lager cijfer dan mij had. "oh ja, je ziet er best knap uit, dus ik hoop dat wij een leuke tijd voor de dood kunnen hebben" dat klonk vast heel vreemd, maar ik kan er niets aan doen.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Ethan Oliver Julian Rogers || District 3 || Team District 1 || Startkamer
Stilletjes keek ik voor me uit, terwijl ik in een hoekje tegen de muur zat. Mijn styliste was druk aan het praten met die van mijn team-partner en besteedden niet echt aandacht aan ons. Ik probeerde zo min mogelijk aandacht te besteden aan die vervloekte armband om mijn pols, die met geen kracht bewogen kon worden. Toen ik opkeek, merkte ik dat het meisje me aan het bestuderen was. Ik wist niet veel van haar, maar volgens mij was haar naam iets met een M. Melanie? Nee. Molly? Nee. Melody? Kon wel.
'Hey,' kwam er nogal zwak uit, terwijl ik een soort van waterige glimlach liet zien. Ik was eigenlijk best blij dat ik dit vervloekte spel niet in mijn eentje hoefde te spelen, dat ik kon rekenen op steun van iemand anders. Ook al kende ik die persoon nog niet heel goed. Het was in ieder geval beter dan mijn eigen district-partner. Het enige nadeel was dat haar dood, mijn dood betekende. En andersom. 'Ik ben Ethan.' Geen idee of ze dat wist, maar dan wist ze het nu.

Rowan James Adams || District 4 || Team District 2 || Startkamer
Ik was woedend, boos, furieus en al die andere dingen die hetzelfde zijn. Hoe konden ze dit maken. We zouden als team gaan spelen. Jennifer en ik. Samen zouden we Lauren en Dennis gaan wreken, -dat verdomde zusje van die Indy ombrengen en als het ook nog even kon District 7 zo snel mogelijk uitschakelen- en District 4 trots maken. Daarna zouden we samen de OverwinningsTour doen en samen in de Winnaarswijk gaan wonen. Niks kon ons geluk nog in de weg staan. Maar we hadden het kunnen weten, dat de Spelmakers voor deze honderdste Spelen iets speciaals zouden bedenken. En dat hadden ze gedaan hoor. Nu stond ik hier in de startkamer, met een stomme armband om mijn pols, die er voor ging zorgen dat ik nog geen 50 meter bij een onbenullig meisje kon komen. Ik wist helemaal niks van haar, niet haar naam of haar district. Niks. Het enige dat ik wist is dat ik wilde dat ze plotseling veranderde in Jennifer. En daarbij, speelde ik ook nog eens voor District 2. Arghh.
Plots draaide ik me om naar het nietsvermoedende meisje en beende op haar af. Toen ik vlak voor haar stond, bleef ik stilstaan en wees met een dreigende vinger naar haar gezicht. 'Jij. Hoe heet je? Waar kom je vandaan?' Al mijn plannen waren naar de knoppen. Op een Beroepstroep viel niet meer te rekenen en een andere tactiek had ik op het moment niet echt. Het enige wat ik het liefste zou willen, was een verbond met Jennifer en haar teamgenoot. Over de rest wilde ik nog niet nadenken.

Savannah Diana Proman || District 10 || Team District 4 || Startkamer
'Euhm, hoi.' Verschrikt keek ik op. Ik stond een beetje bang tegen de muur geleund en wist niet zo goed wat ik moest doen. Het Capitool had bedacht dat we in teams zouden moeten gaan werken. Toen ik dat hoorde, had ik mijn overlevingskansen vergroot zien worden. Alleen zou ik gelijk dood zijn. Hoe ik ooit de selectiegames gewonnen had, voor mij was het nog steeds een raadsel.
De jongen met wie ik een team vorm kwam uit 12 en was veel ouder en groter dan dat ik was. En hij was ook nog eens best wel knap en gespierd. Dus hopelijk kon hij mij een beetje beschermen en konden we zo samen een kans maken. Hoe groot die ook zou zijn.
'Hey. Wat is je naam?' Verder wist ik niks te zeggen en eigenlijk durfde ik ook niet meer uit te kramen.

[ bericht aangepast op 18 maart 2013 - 17:36 ]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Melody Desino II D9, Team D1 II Startkamer
'Hey, Ik ben Ethan.' Klinkt er uit de mond van Ethan, die mij blijkbaar ook heeft opgemerkt. Dit is de eerste keer dat ik zijn glimlach zie. Ik kijk wat onbenullig om me heen, maar besluit toch maar te zeggen: Ik ben Melody.' en geef hem een vriendelijke glimlach terug. Gelukkig is Ethan niet zo'n chagerijnig jochie. Ik denk dat we het wel goed kunnen vinden samen. Als we het bloedbad overleven ten minste.
Opnieuw kijk ik om me heen en zie de klok tikken. 'Eeh, moeten we niet een tactiek ofzo bespreken? We hebben maar drie minuten.' Zei ik. Wat zou ik dan anders moeten zeggen? -Hoi, hoe oud ben je? Heb je familie?- Nee, dat lijkt me op zo'n moment niet heel erg slim. Alhoewel ik het wel graag van hem zou willen weten.

(sorry, niet veel inspiratie )

---

imperfection is beauty

Ethan Oliver Julian Rogers || District 3 || Team District 1 || Startkamer
'Ik ben Melody.' Had ik het dus toch goed gehad. 'Eeh, moeten we niet een tactiek ofzo bespreken? We hebben maar drie minuten.' Ze keek naar de klok, waar onze kostbare eerste drie minuten aan het wegtikken waren. Ik keek haar hopeloos aan, ik wist het echt niet. Zelf had ik bedacht om gewoon maar iets te pakken wat niet zo ver van me vandaan zou liggen en dan zo snel mogelijk weg te rennen.
'Is er een wapen waar je goed mee overweg kunt? Zelf was ik namelijk niet van plan om me te gaan mengen in het bloedbad.' Nu waren we echter van elkaar afhankelijk en als zij wel vertrouwen in had om dichter bij de Hoorn te gaan vechten, zou ik haar volgen. Maar ik dacht niet dat het slim zou zijn.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Melody Desino II D9, Team D1 II Startkamer
'Is er een wapen waar je goed mee overweg kunt? Zelf was ik namelijk niet van plan om me te gaan mengen in het bloedbad.' Zegt Ethan. IK snap dat hij op safe wil spelen, maar zonder ook maar een ding van de hoorn kan ik mijn leven wel vaarwel zeggen. ''Een speer, daar ben ik best goed mee. En ik was eigenlijk wel van plan om me te gaan mengen in het bloedbad, maar als jij niet wilt kan ik moeilijk mijn eigen gangetje gaan.''
Ik kijk Ethan recht in zijn ogen. Ik weet dat hij niet van plan is om naar die hoorn te gaan(dat heeft ie net zelf verteld), maar ik probeer hem over te halen er toch heen te gaan. Tuurlijk is het moeilijk en gevaarlijk! Ik bedoel: Je leven staat op het spel en je vecht tegen 26 andere tributen. ''Ethan. Ik beloof je dat ik iets pak dat dicht bij de hoorn ligt. Als je natuurlijk mee gaat.'' Zeg ik met een zachte stem. ''We moeten dit doen, ookal zijn de kansen niet helemaal in ons voordeel.'' Zeg ik er nog snel achteraan. Trouwens, de kansen voor de beroeps zijn ook niet echt bepaalt in hun voordeel...

---

imperfection is beauty

[Mon topics]
Alyssa Collin||District 7;Team District 2||Startkamer
Ik zucht, waarom doen ze ons dit aan, waarom moet ik met een tribute uit een heel ander district, aan de ene kant is het wel fijn, en ik hoop dat we heel snel een bondgenootschap kunnen vormen met de andere uit vier en natuurlijk Austin, hopelijk was die andere gast uit vier het hier ook mee eens. Dan komt hij oppeens dreigend op me aflopen. 'Jij. Hoe heet je? Waar kom je vandaan?' vraagt hij zomaar aan mij. Ik trek even mijn wenkbrouw op, maar zeg dan 'Ik ben Alyssa, kom uit district zeven, en voordat je het misschien gaat vragen, ja ik vind het best om een bondgenootschap te sluiten met je districtgenoot/genoten uit je district' en ik kijk hem even aan, 'en nu mag jij zeggen waar jij vandaan komt, hoe je heet en hoe oud je bent' en ik geef hem een neppe glimlach. Hopelijk is hij een beroepsdistrict, dan heb ik iets minder snel een kans om dood te gaan, aangezien de een doodgaat als die ander ook doodgaat, wat eigelijk ongelooflijk dom is, maar ja, ik mag niet kiezen hoe die stomme spelen er uit zien.

---

That is a perfect copy of reality.

Ray Rule || District 3, team District 6 || startkamer:

Een hele tijd lang wachtte ik tot Lois -of zo dacht ik toch dat hij heette, als ik me de naam nog kon herinneren van op de boete- iets zou zeggen. Toch tenminste over íets zou beginnen, maar dat deed hij kennelijk niet. 'Als je niets wilt zeggen, is dat mij goed, maar het zou misschien handig zijn het één of ander te bespreken? Over 3 minuten staan we in de arena, dus of als je afgeslacht wilt worden bij het begin, of je zelfmoord wilt plegen -wat ik je niet zo onmiddellijk zie doen-, denk ik dat het nu wel nuttig is om te overleggen over sommige dingen. Je kunt er toch niets meer aan doen dat je niet bij je Districtgenoot zit.' zeg ik, terwijl ik besef dat het is zijn geval districtsgenoten zijn. 'Districtsgenoten. Misschien enig idee over hoe de arena er zou kunnen uitzien? Vanbinnen?'

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Arthur Daniel Livinstone || District 6 || Team District 9 || Startkamer
Ik zuchtte zacht en keek haar even ongelovig aan. "Wij gaan dit overleven. Wij gaan dit winnen. Gewoon zo snel mogelijk het bos invluchten nadat we een wpaen hebben gepakt en daar blijven zitten." Zei ik. Ik was zeker van mezelf. Ik wilde zo graag naar huis, maar iedereen wilde dat natuurlijk. En ik had een beroeps aan mijn zijde, dus dat was zeker al een pluspunt. Alsnog vond ik dat we het niet alleen maar leuk konden hebben, dit waren tenslotte wel the hunger games. Ik slikte moeilijk. "Misschien als er een meer in de buurt is kunnen we daar water proberen te halen, umh volgens zijn wel goed voor eten en dan gewoon bij de andere uit de buurt blijven." Mompelde ik en knikte. Ik had het meer tegen mezelf dan tegen haar, maar dat maakte me even niet uit. Niets maakte me nu uit, ik wilde alleen naar huis. Het liefst nog mijn districtgenootje redden, maar daarvan wist ik al dat het onmogelijk was. Ik moest er gewoon het beste van maken. "Jij bent de beroeps?! Wat is het plan?"


(De laatste 60 seconde gaan in)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Jason Jennes Rowfields ||District 12 /team 4|| Startkamer
Het meisje keek verschrikt op toen ze me hoorde,ze stond wat bang tegen de muur geleund en ik wist gewoon dat ze hier niet aan mee wilde doen.
'Hey. Wat is je naam?' vroeg het meisje dan en ik glimlach lichtjes om haar gerust te stellen."Ik ben Jason ,jij bent Savannah toch?"zei ik dan.Ik had dat toch zo gehoord dat het meisje uit district 10 zo noemde.
"Ik heb een voorstel voor in de arena."begin ik dan."Als we niet naar de hoorn gaan ,hebben we meer kans om te overleven ,is dat goed voor je?"vroeg ik haar dan. Ik wist niet eens of er wel een hoorn zou zijn of niet."Ik bedoel als er een wapen hoorn is enzo."vervolg ik er nog na voor de duidelijkheid.
Ik kijk haar even vragend aan en wacht op haar antwoord.

Lois Thomas Cinan ||District 4 / Team 6 ||Startkamer
Ik was diep in gedachten verzonken.
Waarom deed ik hier aan mee? Ik bedoel ik had een goed leven ,een vriendin, alles wat ik kon wensen. Waarom moest ik die verdomde selectiegames winnen?
Het toppunt was dat ik dan nog voor een ander district met een andere districs persoon moest vechten.
Vaag hoorde ik iemand praten en ik schrok wakker uit mijn gedachten.
'Als je niets wilt zeggen, is dat mij goed, maar het zou misschien handig zijn het één of ander te bespreken? Over 3 minuten staan we in de arena, dus of als je afgeslacht wilt worden bij het begin, of je zelfmoord wilt plegen -wat ik je niet zo onmiddellijk zie doen-, denk ik dat het nu wel nuttig is om te overleggen over sommige dingen. Je kunt er toch niets meer aan doen dat je niet bij je Districtgenoot zit.' zei het meisje ,waarmee ik een team moest vormen.Ik keek haar even met opgetrokken wenkbrouw aan.
'Districtsgenoten. Misschien enig idee over hoe de arena er zou kunnen uitzien? Vanbinnen?' vervolgde ze daarna.
"Euhm ,wel nee ik weet niet hoe de arena eruit zou kunnen zien en ik was er even met mijn hoofd niet bij oké?"het kwam er grof uit ,maar het was niet zo grof bedoeld eigenlijk.
Ik kuch even."Nou ,ik zal even opnieuw beginnen ,ik ben Lois en ik ga straks naar de hoorn om een wapen te nemen,tenzij je een ander idee hebt wat we kunnen doen."zeg ik dan rustig. Het lukte vandaag niet echt om aardig te zijn ,vast omdat ik vooral kwaad was op mezelf.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ray Rule || district 3, team District 6 || startkamer:

"Euhm ,wel nee ik weet niet hoe de arena eruit zou kunnen zien en ik was er even met mijn hoofd niet bij oké?" zei hij tegen mij. Het kwam een beetje beledigend over. Ik was net klaar om een gevatte opmerking terug te geven, als hij nog iets zegt. "Nou ,ik zal even opnieuw beginnen ,ik ben Lois en ik ga straks naar de hoorn om een wapen te nemen,tenzij je een ander idee hebt wat we kunnen doen." dat klinkt al beter.
'Ik heb niet bepaald een ander idee, nee. Ik wil een wapen. Ik denk niet dat ik bepaald lang weet te overleven anders, denk ik. En als ik door mijn eigen dommigheid vermoord word, heb jij denk ik ook niet bepaald lang meer te leven, en ik denk niet dat je dat op prijs zult stellen, of wel? Ik zal in elk geval proberen het rustig aan te doen. Ik ben trouwens Ray. En ik kom uit 3, maar dat wist je waarschijnlijk wel al.'

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Lois Thomas Cinan ||District 4 / Team 6 ||Startkamer
'Ik heb niet bepaald een ander idee, nee. Ik wil een wapen. Ik denk niet dat ik bepaald lang weet te overleven anders, denk ik. En als ik door mijn eigen dommigheid vermoord word, heb jij denk ik ook niet bepaald lang meer te leven, en ik denk niet dat je dat op prijs zult stellen, of wel? Ik zal in elk geval proberen het rustig aan te doen. Ik ben trouwens Ray. En ik kom uit 3, maar dat wist je waarschijnlijk wel al.' zei ze dan en ik beet even op mijn lip.
De kans dat we doodgingen was groot en dat ook deels omdat ik bij de beroeps hoor.
En ik ben best wel blij dat ze vertelde hoe ze noemde en uit welk district ze kwam ,want dat wist ik eerst niet.
Ik ga even nonchalant met een hand door mijn blonde haren ,wetend dat mijn stylist me zal vervloeken dat ik mijn haar weer warrig maak.
"Voor mij is dat best ,maar welke kant zullen we dan uitgaan ,Recht ,links of rechtdood?"vroeg ik haar dan. Terugkeren was geen optie."
Toen ik hoorde dat de laatste dertig seconden ingingen ,schrok ik licht ,maar eerst wilde ik haar antwoord nog horen voor ik naar de start panelen moet.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ray Rule || district 3, team District 6 || startkamer:

"Voor mij is dat best ,maar welke kant zullen we dan uitgaan ,Recht ,links of rechtdoor?" vroeg hij aan me.
"Maakt mij niet bepaald veel uit, zolang we maar niet vermoord worden is dat goed." we droegen tenslotte allebei een dubbele last, zorgen dat we zelf niet doodgingen, en zorgen dat te andere niet dood ging, wat uiteindelijk toch op hetzelfde neer kwam, omdat als de andere dood ging, wij ook dood zouden gaan, en ik denk dat geen van beiden dit wilde. Dan hoor ik een stem die zegt dat de laatste 30 seconden in gingen. Het zou er moeten van komen, we konden er niet onderuit. Succes, zie ik mijn stylist mompelen, waardoor ik moet glimlachen. 'Bedankt.' gebaar ik terug, terwijl ik mijn mond beweeg, maar er niets uit komt. Dan stap ik het 'ding' -ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten noemen, het ding waar we in moesten stappen om de arena binnen te gaan-, hopend dat de arena er niet té wreed zou uitzien.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Aisha Lilly Rambin || team 9 || startkamer
Ik ga ook in de buis staan. Arthur bedenkt allemaal plannen om te ontsnappen"Jij bent de beroeps?! Wat is het plan?" "WAT, het lijkt me wapens pakken, zoveel mogelijk mensen voor je voeten weg halen, zodat je er geen last van hebt, en dan proberen te schuilen, en ik heb er nu niets aan dat ik beroeps ben want ik werk toch niet met hen samen" antwoord ik, Arthur is trouwens erg stil. "en dan kunnen we het als we schuilen het over onze districten hebben en onszelf iets beter aan elkaar voorstellen, lijkt me wel gezellig, wat is trouwens jouw wapen?"

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Arthur Daniel Livinstone || District 6 || Team District 9 || Startkamer
Ik knikte even. Dat was een plan, een goed plan. Ik hoopte dat het ons ook in leven hield, maar daar wilde ik nog even niet aan denken. Ik keek even om me heen. De buis was groter dan normaal, aangezien er twee personen in moesten, maar alsnog had ik het vrij benauwd. Ik wreef zacht over mijn arm en opende mijn mond om iets te zeggen. "Wat nou als er geen bos of wat dan ook is?" Vroeg ik bang. Het zou kunnen, vorig jaar moest je eerst een heel gebouw uit en een heel stuk rennen voordat je het bos tegen kwam. Het leek me niet leuk om zo een heel stuk te moeten rennen of wat dan ook. Ik sloot mijn ogen. "Ik wil een vechtstok, daar ben ik het best mee." Zei ik voorzichtig. "En jij?" Ik dacht even goed na. Waarschijnlijk zou ze met heel veel wapen goed zijn, ze was een beroeps, ze hoorde goed te zijn met zoveel mogelijk wapens. Dat was alleen maar logisch. Ik keek haar even aan. Dit ging nog wat worden.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[sorry dat ik zo lang niet gereageerd heb, maar ik ben vandaag nogal druk]
Jennifer Adams || District 4 || Team district 4 || Startkamer
Kwaad staar ik voor me uit. Dit zou mijn moment moeten zijn. Ik zou helemaal blij moeten zijn dat ik eindelijk de Arena in zou mogen en de dood op Lauren en Dennis samen met Rowan te wreken. Alles was in mijn voordeel, zelfs dat het zusje van Indianna meedoet. Maar ik had kunnen weten dat het Capitool zoiets zou doen. En nu zit ik dus vast aan Joshua, de jongen uit 9, en vorm ik niet eens een team met Rowan. En ik strijdt nu voor district 3. District 3! Een afschuwelijk district waar ik nu dus mijn best voor moet zitten doen. Even werp ik een blik op Joshua. Hij is nou niet echt de ideale teamgenoot die ik me had voorgesteld. Kan hij eigenlijk wel omgaan met wapens? Ik moet bekennen dat ik eigenlijk nog nooit op hem gelet heb, laat staan met hem gepraat. Ik heb nu ook niet echt zin om te gaan praten, maar ja, wat kunnen we anders doen. 'Ben jij eigenlijk goed met wapens?' vraag ik aan hem om een gesprek aan te knopen.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .