[RPG] Twincamp! -01- - Speeltopics

Praattopic

Twincamp

Sinds dag en dauw staat Twin Camp erom bekend om tweelingen, die problemen ondervinden zich in de maatschappij te integreren, te helpen zich van elkaar los te maken en hun eigen weg te gaan. Hiervoor stellen ze kampleiders ter beschikking die een diploma in de psychologie hebben, en voldoende ervaring bezitten om met deze jongeren om te kunnen gaan. Maar dat is niet het enige waarvan de tieners twee maanden mogen genieten. Ze worden voorzien van een ruime hut, elke dag een warme maaltijd –ter plekke bereid- en zullen aan meer activiteiten kunnen meedelen dan ze zich kunnen voorstellen.

Zo luidt de brochure van Twin Camp.

Maar strookt de realiteit met het paradijselijke beeld dat men probeert te scheppen? Er gaan geruchten dat de begeleiding niet alleen met gesprekken probeert te bereiken waar ze naar streeft. Meermaals zijn jongeren naar buiten gekomen met verhalen die spreken over minder ethische technieken. Is de band die de jongeren met hun wederhelft, al van voor de geboorte, delen in gevaar?
Vier tweelingen zullen het deze zomer aan den levende lijve ondervinden. Zij moeten op kamp. .

RPG Regels;;
- Graag zeker zijn over het aanmaken van je personage en niet na een dag al stoppen.
- Minimaal 8 regels tekst.
- OOC met haakjes [] () - - | |
- We sluiten hier niemand buiten.
- Wacht minimaal 2 á 3 posts tot jij weer reageert.
- 16+ Is toegestaan, het hoeft niet als je het niet wilt.
- Het liefst wat meer ervaren RPG’ers

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:49 ]

Ich liebe dich 27.12.23

Albion schreef:
(...)

[Precies dat, hahah. DAnk je, ik wist er zelf niets van te maken.]

Do it scared, but do it anyway.

Isabelle 'Bel' Allison Wave
"Ik vertrouw ze ook niet," zegt Momo zacht. Ik kijk vluchtig om me heen, maar niemand staat dichtbij. "Maar ik ben niet bang dat ze ons uit elkaar zullen halen. We zijn een team, we horen bij elkaar en het gaat ze nooit lukken." Ik glimlach zwakjes en kijk voor me uit, naar het meer. "Ik denk dat we ze gewoon moeten uitleggen wat onze band inhoud en dan zullen ze begrijpen dat ze ons niet uitelkaar hoeven halen, want ze trekken nu al de conclusie dat ze dat moeten doen zonder dat ze ons echt kennen." Ik kijk schuin naar Momo. "Dat is dan wel zo, alleen dit kamp is opgesticht om ons uit elkaar te halen." Ik zucht. Dan komt Momo met een geweldig idee. "Misschien moeten we ze een nachtelijk concert geven? Jij met de trompet en ik met de viool. Hoewel ze waarschijnlijk wel meteen weten dat wij het zijn. Misschien als we iedereen een nachtelijk concert geven vanuit onze eigen slaapkamer, dan kunnen ze ons moeilijk straffen aangezien we onze hut niet verlaten hebben. Misschien niet zo'n goed idee voor de eerste nacht," Ik krijg meteen een spannend gevoel in mijn maag. " Nee, Momo dat is geweldig! Jij bent geweldig! Een concert, midden in de nacht! Verdomme, waarom heb ik mijn Keyboard nou niet mee." Zeg ik, en even denk ik aan thuis, waar Jonas mijn prachtstuk nu waarschijnlijk misbruikt. Ik bijt op mijn onderlip. "Maargoed, dan neem ik mijn gitaar en trompet mee. Geweldig! Alleen wie slaapt er bij jou op de kamer?" Vraag ik, om een beetje mijn gedachte van thuis weg te houden. Ik hups van mijn ene voet op de andere, om mijn lichaam in gang te houden. Stilstaan is niets voor mij. "Momo, het is een fantastisch idee." Zeg ik nogmaals, "Alleen weet Sionnach al wel dat ik de trompetspeler ben. Maar dat hadden ze anders toch wel uitgevonden." Zeg ik met een knipoog. Op zulke momenten, ben ik intens blij met een tweelingzus, die mij begrijpt en net zoveel van mij houd als ik van haar.

[ bericht aangepast op 5 mei 2013 - 12:12 ]

Tijd voor koffie.

Beau Baylon

"Natuurlijk laat ik dat niet toe." Flynn klinkt behoorlijk boos, maar dat was ik ook daarnet. Op dit moment blijft echter alleen wanhoop over. Ik voel me als een persoon die een trein ziet vertrekken, wetend dat er een geliefde op zit en dat je niks meer kan doen om de trein tegen te houden. "Ik laat ze ons onder geen geding uit elkaar trekken, ik zal alles op alles zetten om onze band in stand te houden. Geen Shy of Raven of Kyle of Lilyan zal tussen ons komen. Niemand, maar dan ook niemand, komt tussen ons in hoor je me? Niemand." Ik knik zachtjes, en leg mijn hand over die van Flynn, die op mijn schouder ligt. Maar ondanks zijn houding, en zijn woorden ben ik helemaal niet zo zeker van de zaak. Ik zal er alles aan doen om achter mijn broer te blijven staan, en dat dat omgekeerd net hetzelfde geval is, maar ik weet ook dat ik mijn zwaktes heb. En ik vraag me af wat er zal gebeuren als ze daarop inspelen.
Ik snap waarom mama en papa ons hierheen gestuurd hebben, want zonder Flynn zou ik het echt niet redden in de buitenwereld en het feit is dat we op een gegeven punt toch echt op eigen benen zullen moeten gaan staan. Flynn kan namelijk niet eeuwig mijn handje vasthouden bij alles wat ik doe.
Maar wat ik niet snap is dat ze akkoord gaan met de manier waarop. Ze zullen toch heus niet zo naïef zijn dat ze dit soort situaties niet aan zagen komen?
Voor ik mezelf kan tegen houden, ookal besef ik dat het waarschijnlijk gevolgen zal hebben, trek ik Flynn opnieuw tegen me aan en hou hem stevig in mijn armen. Een kleine snik verlaat mijn lippen. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet doods- en doodsbang ben voor wat er te gebeuren staat. Ik ben bang dat ze Flynn kwaad op me zullen krijgen, of dat ik Flynn niet meer zal mogen zien gedurende het gehele kamp. Maar waar ik nog het meest bang voor ben, is dat het Flynn wel eens zou kunnen bevallen zonder mij, zonder het kleine broertje dat te pas en te onpas aan komt stormen. Ik ben het meest bang dat Flynn zal beseffen dat hij er niet mee hoeft te leven dat ik hem af en toe onderbreek in zijn geflirt, of dat ik hem terecht wijs als hij weer een allegaartje van kleren heeft aangetrokken en nog veel meer van die dingen.
Ik weet dat dit nu puur hypothetish is, maar wat als?

Sionnach

Ik volg haar blik naar de Baylon broertjes, en zie één van de twee de ander kordaat toespreken. Flynn, geen twijfel mogelijk.
"In ieder geval één tegendraadse." Ik knik zachtjes, dat heb ik zelf ook al gemerkt.
Wanneer ik terug naar Raven kijk, zie ik een blik in haar ogen die me enigszins zorgen baart. Ze ziet er zo fragiel uit nu, zo anders dan haar uiterlijk zou doen vermoeden. Ik ben natuurlijk geen expert als het op vrouwen aankomt, gezien die van mij ervandoor gegaan is, maar ik krijg de indruk dat er haar iets dwars zit. Ik wacht stilletjes af als ze aanstalten lijkt te maken om iets te gaan zeggen, maar reageer er niet op als ze zichzelf daartoe een halt roept. Mijn bezorgde blik verandert in een vragende. Denkt ze soms dat ze me niet kan vertrouwen? Ze is mijn collega, ik ben er om haar te helpen. We moeten elkaar net allemaal ondersteunen, niet beoordelen. Oké, misschien moet ik haar als hoofdbegeleider een klein beetje beoordelen, maar dat is niet mijn belangrijkste taak.
Ik kijk zwijgend toe hoe ze zucht en een hand door haar haren haalt. Goed dan, dan moet ik haar vertrouwen ook maar zien te winnen. Vrouwen. Vraag me niet waarom God ooit zulke moeilijke wezens uitgevonden heeft.
"En jij? Hoe zijn de jouwe tot nu toe?"
Ik kijk even om me heen, maar er is nog geen enkel spoor van de meisjes te bekennen. Ik klem mijn kaken op elkaar en adem luidruchtig uit door mijn neusgaten. Oh, waarom doe ik het mezelf toch ook aan mezelf die meiden toe te bedelen? Wat voor een sukkel ben ik eigenlijk? Ik werp een snelle blik op mijn horloge.
"Die van mij zijn veel te laat," mompel ik, geïrriteerd.
In gedachten geef ik ze nog vijf minuten en als ze er dan nog niet zijn, sleep ik ze aan hun haren naar het Amfi, zoals je de oermannen met hun oervrouwen ziet doen in die gare tekenfilmpjes waar kinderen zo dol op zijn. Oona lacht zich altijd kapot om dat soort situaties. Had ik op dat vlak maar een beetje meer van mijn dochter, meer kunnen lachen om dingen in plaats van me er aan te ergeren. Mijn leven zou er een stuk anders uit zien denk ik. Een melancholische glimlach vormt zich op mijn lippen, bij de gedachte aan mijn dochter, maar zodra ik het in de gaten krijg, berg ik hem snel weer op.
"Maar ik krijg ze wel waar ik ze hebben wil," besluit ik luidop, vastberaden. "En als je hulp nodig hebt, aarzel dan niet om die te vragen. Daar zijn we collega's voor," voeg ik er nog aan toe, dit keer direct aan Raven gericht.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Raven

Ik volg kort Shy zijn blik als hij deze rond laat gaan en vestig hem vervolgens dan weer op hem. Ik wist niet precies welke tweeling van hem was, maar aan zijn gezicht te zien was hij niet helemaal blij met ze. Na een korte blik op zijn horloge kijkt hij weer op en reageert met een geïrriteerde stem dat ze veel te laat zijn. Iets in me vertelde me dat je dit soort dingen beter niet bij kon uithalen bij Shy.
Hoewel ik zijn bezorgde en vragende blik net wel had gezien hield ik nog steeds mijn mond dicht over wat er gebeurd was met mijn eigen tweeling. Ik bleef bij het idee dat ik eerst zelf wilde kijken wat ik er uit kon halen, voordat ik hulp in zou schakelen van iemand anders. Daarbij was het ook een feit dat ik hier tot nu toe nog iemand vertrouwde, en dat maakte hulp vragen niet gemakkelijk. Aangezien je daarvoor toch het vertrouwen in iemand moest leggen. Licht schudde ik met mijn hoofd en slaakte een zachte zacht. Alles op zijn tijd.
Een flauwe glimlach verschijnt kort op mijn lippen, maar mijn blik verandert vervolgens even in een nieuwsgierige als ik glimp van die van Shy opvang, nog voor hij hem weer in de plooi trok. ´Maar ik krijg ze wel waar ik ze hebben wil,´ brengt hij dan vastberaden uit. ´En als je hulp nodig hebt, aarzel dan niet om die te vragen. Daar zijn we collega´s voor,´ voegt hij eraan toe, ditmaal naar mij gericht. Wederm verschijnt er een flauwe glimlach op mijn gezicht, gevolgd door een lichte knik ten teken dat ik zijn woorden aannam, ookal was ik voor nu nog van plan er iets mee te doen.
´Ik heb geen hulp nodig,´ breng ik dan uit, maar weet dat ik de vastigheid mis in mijn stem die de zin nodig zou hebben om hem misschien te doen overtuigen van mijn waarheid. ´Nu nog niet, althans,´ mompel ik er binnensmonds achteraan en kijk weer kort in de richting van Flynn en Beau. ´Hoe denk je dat de eerste nacht gaat verlopen?´ vraag ik hem tussen neus en lippen door, terwijl ik ondertussen een beetje rond blijf kijken, maar uiteindelijk mijn ogen toch even op hem richt.

[ bericht aangepast op 29 april 2013 - 10:44 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Moire Louise Wave
'Nee, Momo dat is geweldig! Jij bent geweldig! Een concert, midden in de nacht! Verdomme, waarom heb ik mijn Keyboard nou niet mee,' Zei Bel en ik wist meteen waar ze aan dacht. Jonas die haar Keyboard zat te verkrachten door er veel te wild op te spelen en er snoep en frisdrank over heen te gooien. 'Maar goed, dan neem ik mijn gitaar en trompet mee. Geweldig! Alleen wie slaapt er bij jou op de kamer?" Ik verstijfde zodra ze het gezegd had.
'Geen idee,' fluisterde ik zachtjes. Bel hupt van haar ene been naar haar andere, stilstaan is niets voor haar en ze veranderd snel het onderwerp
'Momo, het is een fantastisch idee,' Zegt ze nogmaals, "Alleen weet Sionnach al wel dat ik de trompetspeler ben. Maar dat hadden ze anders toch wel uitgevonden.'
'Misschien moeten we naar de anderen toe,' zeg ik aarzelend. Ik wil niet naar ze toe en ik wist dat Bel dat ook niet wilde, maar als we vanavond dat concert wilde geven dan moesten we nu niet te veel aandacht trekken. Ik pakte Bel haar hand en trok haar mee naar buiten. Ik zag een tweeling in een omhelzing en Sionnach samen met iemand anders voor het Amfi staan. Ik slikte en kneep kort even in Bels hand. Ik kreeg nu al geen woord meer over mijn lippen en bij het zien van deze mensen richten mijn ogen zich automatisch op de grond, maar Bel begreep me zonder dat ik iets zei en ik begreep haar en ik kon niet in zien hoe iemand ooit zo'n mooie band kapot zou willen maken.

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Flynn Baylon

Wanneer Beau knikt en zijn hand op mijn hand legt komt er een klein glimlachje op mijn gezicht. Als er een stilte valt tussen ons kan ik even nadenken. Ik kijk in de ronde of ik Greg ergens zie, maar nergens is hij te bespeuren. Ik had het net wel even gezellig met hem, gezelliger dan met zijn broer. Veel gezelliger. Ik schrik even wanneer Beau me weer tegen zich aantrekt en ik doe mijn armen om hem heen. Ik hoor zijn snik en ik slik er even van.
"Hey... Je hoeft nergens bang voor te zijn, het gaat ze echt niet lukken hoor." zeg ik zacht en aai over zijn rug. Voor de rest hou ik me stil. Na een paar minuten duw ik Beau voorzichtig van me af en kijk hem aan. "We gaan naar het amfi, daar gaan we zitten en houden elkaar in de gaten. Goed? En als ze jou ook maar met één vinger durven aan te raken krijgen ze met mij te maken," zeg ik en ik doe mijn arm om Beau heen, vervolgens begin ik rustig naar het amfi toe te lopen. Ik kijk richting Shy en Raven en zie dat af en toe de blikken op ons gericht worden.
"Kijk uit voor Shy en Raven," zeg ik zacht en kijk Beau kort aan. Volgens mij hebben die twee het op ons gemunt. Als we bij het amfi aankomen laat ik Beau langzaam los, ik wil het niet maar ik doe het wel. Ik bijt even kort op mijn lip en knik naar Beau. "Je kan het wel," zeg ik zacht en ik ga ergens zitten. Ik zie twee jongens zitten, als ik beter kijk herken ik ze als Greg en Ethan. "Hey Greg," zeg ik en ik zwaai even kort naar hem. Ik kijk richting Ethan en dan weer terug naar Greg. Dan richt in mijn blik even naar Beau die ik bemoedigend aankijk. Ik maak een teken met mijn hand die we altijd naar elkaar doen en glimlach naar hem.

Ich liebe dich 27.12.23

Sionnach Regan

"Ik heb geen hulp nodig." Ik haal mijn schouders op en probeer me niet al te beledigd te voelen. Ik snap haar standpunt wel een beetje, zelf zou ik ook liever mijn eigen tactieken eerst proberen voor ik hulp inschakel. En dan nog zou ik het misschien vertikken om hulp te vragen. Mensen zijn nu eenmaal trotse wezens.
"Nu nog niet, althans. Hoe denk je dat de eerste nacht gaat verlopen?"
Ik vouw mijn armen over elkaar en grinnik even. Dat is een vraag waar ik heel makkelijk antwoord op kan geven.
"Voor ons? Slapeloos." Ik ben van plan de wacht te houden, want uit ervaring weet ik dat tieners zich s nachts nog wel eens van een andere kant durven tonen. Het donker is volgens hen blijkbaar een goede plaats voor opstandigheden. Maar dan kennen ze mij nog niet.
"En voor hen zal het er een stuk gedisciplineerder aan toe gaan dan ze waarschijnlijk nu verwachten."
Als ik merk dat Isabelle en Moire er nog steeds niet zijn, begin ik ongedurig met mijn voet te tikken. Ik kijk nog een keer op mijn horloge. Ze hebben nog drie minuten om hun vrouwelijke kontjes hierheen te reppen, en anders zwaait er wat.

Beau Baylon

"Hey... Je hoeft nergens bang voor te zijn, het gaat ze echt niet lukken hoor." Ik knik zachtjes en blijf nog even stil staan. Het kan de laatste knuffel zijn die ik dit kamp van Flynn kan krijgen, dus ik wil er zeker van zijn dat het een goede is. Uiteindelijk is het Flynn die zich van me los maakt.
"We gaan naar het amfi, daar gaan we zitten en houden elkaar in de gaten. Goed? En als ze jou ook maar met één vinger durven aan te raken krijgen ze met mij te maken. Kijk uit voor Shy en Raven."
Ik knik zachtjes en blijf even staan als we bijna bij het Amfi zijn. Ik heb hier helemaal geen zin in en ik heb zo'n flauw vermoeden dat Raven het er niet bij zal laten, dat wat net gebeurd is nog een staartje zal krijgen. Ik richt mijn blik daarom op alles behalve Raven, ik heb nu de moed nog niet haar onder ogen te komen.
"Je kan het wel," verzekert Flynn me nog. En dat is precies wat ik zo ga missen, mijn broer die in me gelooft en me met een paar stomme woordjes overal doorheen weet te slepen. Ik zucht zachtjes en ga een beetje rechter staan. Ik kan het wel. Ik zal het wel moeten kunnen, veel keus heb ik niet echt. Hoewel ik de ernst van deze situatie maar al te best snap, schiet ik in de lach als ik Flynn Greg weer hoor begroeten. Nou, laat ik dan maar eens ophouden met cockblocken en mijn broer's aandacht een beetje met Greg delen. Ik knipoog even naar hem als hij een bekend signaaltje maakt en plof neer op een van de bankjes in het Amfi. Ik schud mijn hoofd met een glimlach. Ongelofelijk, die Flynn. Zelfs hier kan hij het flirten niet laten.
Ik laat mijn blik even rond glijden en verstijf als ik merk dat ik zonder het door te hebben vlak naast Ethan ben gaan zitten. Ik hou even mijn adem in en richt mijn blik snel weer op de grond. Ik slik even en schuif enkele centimeters op, zodat ik wat meer eigen ruimte heb.
Zij die sterven gaan groeten u.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[schop]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Raven Ariana McCalley

´Voor ons? Slapeloos. En voor hen zal het er een stuk gedisciplineerder aan toe gaan dan ze waarschijnlijk nu verwachten.´
Na het horen van zijn korte gegrinnik had ik hem even een schuine blik toe geworpen en mijn ogen kort over hem heen laten gaan. Zachtjes beet ik even op mijn onderlip waarna ik bedenkelijk rond keek en een glimlachje tegen probeerde te houden.
Hij had ergens gelijk, aan de uitstralingen van sommigen te zien waren ze niet van plan om vanavond netjes te gaan slapen. Vooral niet nu ze gescheiden sliepen van hun broer of zus, en de drive hebben om ons zoveel mogelijk dwars te zitten. ´Dat belooft een lange nacht te worden dan,´ glimlachte ik en richtte mijn blik weer op Shionnach. ´Als je het goed vind zou ik vannacht wel wakker kunnen blijven,´ stelde ik vervolgens voor.
Na alles wat er gebeurd was, was ik geen goede slaper meer en mocht ik blij zijn als mijn nachten uit meer dan 4 uurtjes slaap bestonden. Een nacht zonder slaap was voor mij dan ook niet zo´n heel erg groot probleem, ik zou er hooguit wat prikkelbaar van worden, en met het vermoeden dat er toch al niet veel geslapen werd kon in dat geval evengoed wakker blijven.
´Volgens mij komt daar jou tweeling aan, nietwaar?´ bracht ik vervolgens uit, na een knik in de richting van de twee aangekomen meisje, en kon het niet helpen een zachte grinnik uit te stoten bij het zien van de lichte irritatie die inmiddels duidelijk aanwezig was bij Shionnach. Onbewust liet ik tussendoor mijn blik even glijden naar Flynn en Beau en voelde mijn gezicht vervolgens kort vertrekken.

[Een zwakke post, sorry :') ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Sorry voor het lang niet reageren. En hier wacht ik nog steeds op een post van Greg, voordat ik verder kan met Ethan.]

Do it scared, but do it anyway.

[er zijn al een paar dagen [of een week] voorbij, dus je mag in princiepe weer reageren. Ik ga die van Greg wel even een gb sturen]

Ich liebe dich 27.12.23

[Ethan was midden in gesprek met Greg en eigenlijk wil ik daar wel graag antwoord op. Van de momentjes dat Ethan praat, moet je toch genieten ]

Do it scared, but do it anyway.

[oeh sorry, ik schrijf morgen een post, of misschien zo nog.]

[Vergeet niet dat Flynnie ook wat zei

Gesprek vervolgen in praattopic aub (: ]

Ich liebe dich 27.12.23

Greg Nightingale.

‘Hey,’ fluisterde Ethan. Ik knikte als teken van groet. ‘En is Flynn aardig? Vast wel, jij praat tegen hem.’ Ik wist dat het moeilijk was voor Ethan om vrienden te maken, dat had ik al verwacht. Flynn had me daarstraks uitgelegd wat er was gebeurd. 'Hij is aardig. Ik denk dat je het moet laten gaan. Als jij nou je belangrijkste regels aan hem uitlegt, en niet meteen aanvalt, dan denk ik wel dat Flynn dat kan waarderen. Hij is een aardige gozer en ik denk dat als je misschien wat meer moeite doet om hem te mogen, dat - dat ook wel lukt.' Zei ik. Ik kende Flynn ook niet erg goed, we hadden een paar minuten gepraat. Het enige wat ik van hem wist is dat hij ook een enorme hekel had aan het kamp, Beau zijn broertje was en dat hij veel om hem gaf. Hetzelfde bij mij. Ik had ook een hekel aan dit kamp, deze begeleiders. Alleen was Beau niet mijn broertje maar Ethan en ik gaf veel om hem. Altijd, dat zal ik altijd blijven doen. Ik was niet heel sentimenteel, maar op sommige momenten had ik zo mijn momentjes. Dat had iedereen toch? Een zucht verlaat mijn mond. Ik zou Ethan niet kunnen veranderen, niet dat ik dat zou willen. Ethan was perfect, geweldig in alles en mijn broertje, mijn vriend. Sommige mensen hebben een hekel aan hun broer maar bij tweelingen is dat toch anders. Je hebt een sterkere band, je voelt je meer tot elkaar aangetrokken, op de broer-broer manier dan. Nee, Ethan hoefde niet te veranderen. Plotseling zwaaide Flynn naar me. 'Hey Greg!' Glimlachend zwaaide ik terug. 'Hey Flynn, hey Beau!' Riep ik.

[ bericht aangepast op 13 mei 2013 - 21:56 ]