Schuldgevoel - Stamcafé

Dit is geen dieettopic of iets in die trant, maar een puur psychologisch probleempje.

Een jaar of 3 geleden was ik wat aan de chubby kant. Ik heb mijn levensstijl toen drastisch omgegooid en ben snacks en snoep volledig gaan mijden, alleen nog maar gezond gaan eten en meer te bewegen. Met succes. Ik viel af en loop nu in maat 36 rond.

Maar nu heb ik het gevoel dat ik erin ben doorgeschoten. Meestal is het geen punt om geen snoep te nemen want ik heb er uit mezelf nooit behoefte aan. Maar als ik een keer niet onder een bepaalde snack of iets uitkom (zoals toen mijn lieve huisgenoot zonet met een vers koffiebroodje aankwam die hij speciaal voor mij had meegenomen en ik dus wel met hem moest opeten), voel ik me achteraf hartstikke schuldig en begin ik alweer te bedenken wat ik voor de rest van de dag moet laten staan om die caloriebom enigszins onschadelijk te maken, of ik morgen een balansdag moet nemen (wtf, I know), en hoeveel ik moet sporten nu.

Ik vind het echt ontzettend irritant dat ik zo denk, maar dat schuldgevoel blijft tussen mijn oren. Ik wil gewoon niet meer terug naar waar ik vandaan kwam en ben daarom ontzettend para geworden wat eten betreft. :C

Mensen die zich hierin herkennen of tips voor me hebben om even lekker normaal te doen?

ars moriendi

Geef mij ook een maatje 36 (no_chears)
Ik heb alleen de kracht er niet voor om door te zetten en een maatje 40/42 vind ik ook niet super erg. Mja. Ik wacht op een apparaat dat binnen twee seconden me slank maakt.
In ieder geval: ga bij iedere negatieve gedachte een weerwoord verzinnen. Van een paar snoepjes of lekkere broodjes ben je niet meteen een obesitas persoon. Ik ga met vriendinnen altijd lekkers halen en zij hebben maatje 34/36 (en ja, ik voel me dan ook soms wel een moddervet persoon :'))
Maar ach, wat maakt het uit. Ik ga in de zomer wel hardlopen of zoiets.

[ bericht aangepast op 15 maart 2013 - 0:56 ]

"Well, well. Look who we've got here!"

Misschien moet je je realiseren dat je van dat ene koffiebroodje niet gelijk 20kg aankomt?

[ bericht aangepast op 15 maart 2013 - 8:37 ]

Dat is heel herkenbaar. Blijf relativeren dat je van dat ene koffiebroodje niet meteen dik wordt, en eet af en toe ook eens iets ongezonds. Zo wen je eraan en dat maakt het makkelijker. Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten als jij en dat heeft mij heel erg geholpen.

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Nou, ca 4 jaar terug viel ik ook redelijk veel af voor mijn doen in een best wel snel tempo en ik merkte bij mezelf dat ik moest oppassen. Om die reden ging ik bewust eens in de zoveel tijd naar de mac of iets dergelijks.
Misschien is dat wat, alhoewel het 't geestelijk probleem van 'ik word dik' niet meteen aanpakt. Dat moet je zelf beseffen denk ik :].

No growth of the heart is ever a waste

Als ik jou was zou ik er met iemand die je vertrouwt over praten. Je wilt natuurlijk niet dat het uit de hand loopt. En ik denk dat je moet proberen te bedenken dat je van een snack niet direct dikker wordt. Het meeste poep je eigenlijk uit en er komt maar een theelepeltje van dingen die je dik maakt in je lichaam. Dat heb je er al af als je een keer de trap op loopt en jam ipv chocopasta op je brood neemt. Je doet jezelf er niet veel mee aan.