• Dit is geen dieettopic of iets in die trant, maar een puur psychologisch probleempje.

    Een jaar of 3 geleden was ik wat aan de chubby kant. Ik heb mijn levensstijl toen drastisch omgegooid en ben snacks en snoep volledig gaan mijden, alleen nog maar gezond gaan eten en meer te bewegen. Met succes. Ik viel af en loop nu in maat 36 rond.

    Maar nu heb ik het gevoel dat ik erin ben doorgeschoten. Meestal is het geen punt om geen snoep te nemen want ik heb er uit mezelf nooit behoefte aan. Maar als ik een keer niet onder een bepaalde snack of iets uitkom (zoals toen mijn lieve huisgenoot zonet met een vers koffiebroodje aankwam die hij speciaal voor mij had meegenomen en ik dus wel met hem moest opeten), voel ik me achteraf hartstikke schuldig en begin ik alweer te bedenken wat ik voor de rest van de dag moet laten staan om die caloriebom enigszins onschadelijk te maken, of ik morgen een balansdag moet nemen (wtf, I know), en hoeveel ik moet sporten nu.

    Ik vind het echt ontzettend irritant dat ik zo denk, maar dat schuldgevoel blijft tussen mijn oren. Ik wil gewoon niet meer terug naar waar ik vandaan kwam en ben daarom ontzettend para geworden wat eten betreft. :C

    Mensen die zich hierin herkennen of tips voor me hebben om even lekker normaal te doen?


    ars moriendi

    Volgens mij gaat dat al behoorlijk de verkeerde kant op!
    Ik ben zelf nog nooit te ver doorgeschoten, dus kan je niet geweldig helpen. Ik vind het dan ook moeilijk om tips te verzinnen, want ik begrijp wel dat het zeer moeilijk is.

    Sterkte ermee!


    Tijd voor koffie.

    Ik heb dat ook gehad nadat ik afgevallen was, ongeveer dezelfde situatie. Uiteindelijk werd ik het echt zat en heb ik alles van me afgeschreven, omdat ik me zo het beste kan uiten. Nu heb ik die gedachten nog wel maar ik weet ze te overstemmen met anderen. Ik heb meestal iets van 'fuck dit, ik hou van eten en ik ga dit lekker opeten'. Ik denk dat je voor jezelf een manier moet zoeken om er vrede mee te krijgen zodat je je erover heen kan zetten.


    Your make-up is terrible

    Dat schuldgevoel lijkt me niet zo'n goed teken. Misschien kun je proberen realistischer te denken, een koffiebroodje/snoepje maakt je niet meteen dik. Dat zal misschien niet makkelijk zijn, omdat je in je hoofd al zo'n vast patroon hebt. Om die te doorbreken denk ik dat je juist wel eens wat meer snacks kunt nemen. En wees daarbij bewust van je gedachten, zodra je je schuldig voelt merk je dat bij jezelf op en kun je ook proberen om te denken; 'fuck it, dit is lekker en ik kan het best hebben'.

    [ bericht aangepast op 14 maart 2013 - 15:41 ]


    You are beautiful, you are love.

    Het klinkt een beetje eetstoornis-achtig, maar dat betekent niet dat het dat ook is natuurlijk. Ik zou gewoon voor de zekerheid even langs je huisarts gaan en dan kijken wat die ervan vindt.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Klink echt alsof het goed fout gaat, ik zou zeker aanraden om dit inieder geval aan mensen in je omgeving te zeggen, zodat ze met je mee kunnen denken en op letten dat je er niet in doorschiet. En misschien een schema opstellen, met een minimum hoeveelheid calorieën, of dat je zoveel tussendoortjes per dag eet.

    Succes!


    'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

    Ik denk dat je het aan je ouders/ vrienden moet vertellen. Die kunnen je steunen en helpen, want het schiet inderdaad wel een beetje door. Je moet namelijk van eten kunnen genieten en dit is behoorlijk obsessief.


    | Reality is for people that lack imagination |

    Eierdoos schreef:
    Het klinkt een beetje eetstoornis-achtig, maar dat betekent niet dat het dat ook is natuurlijk. Ik zou gewoon voor de zekerheid even langs je huisarts gaan en dan kijken wat die ervan vindt.

    Huisartsen weten over 't algemeen niet zoveel op 't gebied van voeding (cat)


    "I shut my eyes in order to see.'

    Woodbury schreef:
    (...)
    Huisartsen weten over 't algemeen niet zoveel op 't gebied van voeding (cat)


    Het is niet ongebruikelijk om naar je huisarts te gaan met dit soort problemen ;). Vaak wordt je dan door verwezen, als de huisarts het nodig vindt.


    'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

    Woodbury schreef:
    (...)
    Huisartsen weten over 't algemeen niet zoveel op 't gebied van voeding (cat)


    Klopt. Ik was naar de huisarts gegaan omdat ik afviel en ze beweerde meteen dat ik aan anorexia leed, terwijl ik daar echt vrijwillig naar toe was gegaan en bereid was om te gaan eten. ^^ Daarbij, ook de voedinsdeskundige beweerde het.

    Ontopic: Ik denk dat je het langzaam moet gaan opbouwen. Begin met iets kleins te eten van zoetigheid, al is het maar een dropje of een zure mat. Dit kun je langzaam opbouwen tot een normale hoeveelheid, maar probeer hier ook een grens te trekken. Als dat niet werkt kun je altijd nog naar een diëtiste stappen.

    [ bericht aangepast op 14 maart 2013 - 16:18 ]


    Reading a good book is like taking a journey.

    Nah won't worry about it to much. Dat heeft iedereen die zo iets heeft meegemaakt inclusief moi.


    You were born original, don't die as a copy.

    Tja, dat is inderdaad lastig. Misschien moet je jezelf toestaan om per dag één ongezond ding te eten, zodat, als je gedwongen wordt eens iets ongezonds te eten, je niet meteen een schuldgevoel krijgt. Zo voorkom je hopelijk ook dat het nog verder gaat.


    “I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

    Licet schreef:
    (...)

    Het is niet ongebruikelijk om naar je huisarts te gaan met dit soort problemen ;). Vaak wordt je dan door verwezen, als de huisarts het nodig vindt.

    Wat ik ook niet zeg. Het is alleen 'n feit dat huisartsen niet veel weten op het gebied van voeding. En daarnaast kan je tegenwoordig zonder verwijzing naar een diëtist.


    "I shut my eyes in order to see.'

    Hmm. Ik ken het probleem.. Ik weet niet goed wat je er tegen kan doen though. Sorry.


    26 - 02 - '16

    Ik ben van mening dat je af en toe wel mag zondigen aangezien je aan sport doet én erg gezond eet.
    Ergens vind ik het zelfs knap dat je het doet, ben er zelfs jaloers op :')


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Dank jullie wel allemaal. T'is fijn om te weten dat je met dit soort dingen hier terecht kan. <3


    ars moriendi