Hoe beginnen jullie aan een story? - Story problemen

Weten jullie van tevoren wat je allemaal in je story gaat verwerken? Of begin je gewoon met schrijven en laat je de ideeën op het moment zelf komen?

[ topic verplaatst door een moderator ]

And if you leave me now, you'll take away the very heart of me.

Ik bedenk van tevoren in grote lijnen het verhaal. Natuurlijk komen er tijdens het schrijven nieuwe dingen bij en vallen er soms dingen af, maar ik begin nooit als ik nog niet weet waar ik naartoe schrijf.

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

Het tweede gaat geheid falen in mijn geval. Ik moet een structuur ophangen anders gaat 't fout.

No growth of the heart is ever a waste

Bij mij begint het altijd met één scene of gebeurtenis. Meestal middenin een verhaal of als geschiedenis voor het verhaal. Daaruit komen meer scènes en als ik dan begin met schrijven verbind ik deze aan elkaar.
Maar omdat ik altijd dingen weet die middenin of voor mijn verhaal gebeuren, weet ik ook nooit op welk moment in het leven van mijn hoofdpersonen ik het verhaal moet beginnen.

#WWED - What Would Emma Do?

Madonna schreef:
Ik bedenk van tevoren in grote lijnen het verhaal. Natuurlijk komen er tijdens het schrijven nieuwe dingen bij en vallen er soms dingen af, maar ik begin nooit als ik nog niet weet waar ik naartoe schrijf.

Hangt er van af, soms heb ik totaal geen idee en schrijf ik echt op inspiratie maar bij andere verhalen heb ik belangrijke gebeurtenissen op een rijtje en schrijf ik dan aan elkaar. T maar net wat per story prettiger werkt.

Thank you for the tragedy, I need it for my art.

Madonna schreef:
Ik bedenk van tevoren in grote lijnen het verhaal. Natuurlijk komen er tijdens het schrijven nieuwe dingen bij en vallen er soms dingen af, maar ik begin nooit als ik nog niet weet waar ik naartoe schrijf.

"Libraries were full of ideas – perhaps the most dangerous and powerful of all weapons."

Ik laat vaak eerst mijn fantasie de vrije loop en bedenk vanalles en schrijf alles op. ALs ik zeker weet dat ik het uit wil werken, schrijf ik de verhaallijn en de personages uit en dan begin ik pas met schrijven. Ik heb het gevoel dat het eerst voor mezelf moet kloppen en dat ik alles op een rijtje heb, voordat het voor lezers logisch kan zijn, maar ja, dat ben ik(cat)
Het is maar wat voor jou het prettigste werkt, maar zoals de rest ook al zegt is het sowieso handig om de grove lijnen van het verhaal voor jezelf op papier te hebben.

"You can't cancel Quidditch!" - Oliver Wood

Ik begin gewoon ergens en dan breid ik mijn verhaallijn uit/ laat wat weg en zo komt er vanzelf wel iets.

26 - 02 - '16

Heel enthousiast, wat na het eerste hoofdstuk meestal verdwijnt :')

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Meestal met één stukje, die op zichzelf helemaal nergens op slaat. Daarna ga ik mezelf vragen stellen om te bedenken hoe dat is gebeurd/wat erna gaat gebeuren. En daarna... tja, daarna ontwikkelt het zichzelf meestal. Het enige wat ik dan nog kan doen is alles zo goed mogelijk opschrijven. :'D

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

het eerste hoofdstuk of de eerste paar zinnen krijg ik nooit op papier, ik kan nooit een hoofdstuk maken wat mensen gelijk raakt!
daarna gaat het vanzelf.

sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

Bij het verhaal waar ik nu mee bezig ben kreeg ik een hoofdgedachte van 1 zin en ben ik vanuit die gedachte gaan schrijven
Maar meestal bedenk ik wel de grote lijnen.

Bij mij schiet er vaak een "groot, allesomvattend idee" binnen, die werk ik uit in mijn hoofd en bedenk ik mijn hoofdpersonages. Later beschrijf kort het boek, de personages, de omgeving waarin het verhaal zich bevindt en ik houd notities bij terwijl ik begin te schrijven. Ik begin vaak introducerend, met een spannend of mysterieus randje om de lezer te trekken. Gelijk in het verhaal springen kan ik niet, daarvoor zijn mijn verhaallijnen te ingewikkeld, haha. Ik werk nooit alles tot in detail uit want dan leg ik mezelf regels op, ik moet vrijheid hebben om te schrijven en ik werk gewoon naar het einde toe.

Chasing goals.

Ik heb vaak de grote lijn wel in mijn hoofd en daar verzin ik dan ook vanalles omheen, maar ik schrijf nooit een structuur ofzo op, want daar houd ik me dan toch niet aan.
Dus ik heb eigenlijk de hoofdlijn in mijn hoofd en dan begin ik gewoon maar te schrijven en zie ik vanzelf wel waar het schip strandt. Meestal wordt de grote lijn dan ook heel anders dan ik in mijn hoofd had, dus eigenlijk schrijf ik puur intuïtief. (': Soms gaat dat goed, soms gaat dat fout, maar het is gewoon de manier waarop ik schrijf. Een hele structuur bedenken en me daar ook nog aan houden, kan ik echt niet.

"No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

Junns schreef:
Bij mij begint het altijd met één scene of gebeurtenis. Meestal middenin een verhaal of als geschiedenis voor het verhaal. Daaruit komen meer scènes en als ik dan begin met schrijven verbind ik deze aan elkaar.
Maar omdat ik altijd dingen weet die middenin of voor mijn verhaal gebeuren, weet ik ook nooit op welk moment in het leven van mijn hoofdpersonen ik het verhaal moet beginnen.

Aan niets denken is ook denken.