[RPG]The Mirror Games || Speeltopic 1 - Speeltopics

District 1 [Luxeproducten Capitool] :
- Elliss 'Ell' Morea || xAquamaris
- Rosa Angel Diamond || Lucerna

District 2 [Wapens en Vredesbewakers] :
- Jason Benjamin Gabriëls || Nyan
- Adelaine Cynthia Vanish || Sicam

District 3 [Technologie] :
- Boy District 3 || Dead
- Nell Carter || xAquamaris

District 4 [Visserij] :
- David Matthew Skies || Libera
- Vivian Seabell || xVitae

District 5 [Medisch onderzoek] :
- Jesse Myron Kingg || Moams
- Samarah Emily Jones || Libera

District 6 [DNA-manipulaties en -mutaties] :
- Vincent Theodore Thomas || Seaver
- Phebe Tamara Ryan || Arriver

District 7 [Hout] :
- Nathan Matthew Daniëls || Neolaia
- Helena Indigo Carter || Seaver

District 8 [Textiel] :
- Boy District 8 || Dead
- Girl District 8 || Dead

District 9 [Industrie] :
- Boy District 9 || Dead
- April Avery || foxfaceXXX

District 10 [Vee] :
- Boy District 10 || Dead
- Hyder Rhyddid || Vegangirl

District 11 [Landbouw] :
- Boy District 11 || Dead
- Lilia Delilah Flores || Nyan

District 12 [Steenkool] :
- Raff Magnus Baxwoll || TeamMellark
- Aubrey-Jane West || Neolaia

Regels:
~ Naamsveranderingen doorgeven.
~ Post minstens 5 zinnen, dat lukt echt wel. Gebruik maar gevoelens, omgeving, gedachten, dingen uit het verleden, enz.
~ Wees aardig voor elkaar, maar dat spreekt vanzelf(:
~ Bestuur de personages van anderen niet, dat hindert.
~ Alleen Sicam en Libera openen nieuwe topics.
~ Post regelmatig. Minstens een stukje per twee dagen zou fijn zijn.
~ Offtopic tussen haakjes of in het Rollen+praattopic


LET OP: Doordat de tributen door een kracht bij hun districtgenoten worden gedreven, zijn die bijna automatisch bondgenoten. Denk daaraan als je andere users vraagt om bondgenoot te worden!

Rollen+praattopic 1


xxx,
De beheerders van The Mirror Games: Sicam en Libera

[ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 11:27 ]

---

:)

Raff Magnus Baxwoll - District 12 - In doolhof
Onhandig stond ik weer op en keek om mij heen.
Ik herkende niets - logisch, ik was nog niet eens een kwartier in de arena en het zou niet echt realistisch zijn als een doolhof overal níét hetzelfde leek - en snelde op mijn hoede naar rechts, waar het gespannen krachtvelt om mijn pols heen leek te trekken.
Net voordat ik de bocht om wilde slaan, hoorde ik een luid gegrom en dwong mijzelf om terug tegen de muur te gaan staan.
Gespannen hield ik mijn adem in en wachtte tot het 'ding' - waarschijnlijk een mutilant- tevoorschijn zou komen.
In de reflectie van een spiegel zag ik een gigantisch groot beest, dat wel een mix van een tijger en wolf leek.
Snel, maar geluidloos, rende ik weg, met het tijgerbeest op m'n hielen.

---

''Want a sugarcube?'' - Finnick Odair <3

Phebe Tamara Ryan||District zes||Medicijnenhoorn.
Ik sta nog steeds rond te kijken of er niemand me in de weg staat als ik oppeens van achter vastgegrepen wordt. In een reflex pak ik mijn mes vast. 'Nog laatste woorden?' zegt de persoon die me wil vermoorden. Ik draai me om en kijk hem vuil aan. Weer zón arrogante beroeps. Ik denk even na over mijn antwoord, maar zeg dan 'Hmm, nee, ik heb geen laatste woorden, jij wel?' en ik lach even spottend. Dan pak ik mijn mes, en maak ik een diepe snee in zijn schouder. Dat zal hem leren met mij te spotten, hij is dan wel een beroeps, maar ik ben een veertienjarige uit district zes die toevallig ook goed kan vechten. Dan pak ik mijn spullen en loop ik een beetje van hem weg.

---

That is a perfect copy of reality.

Elliss Morea || district 1 || medicijnen hoorn || aan het vechten:

'Hmm, nee, ik heb geen laatste woorden, jij wel?' vraagt het meisje uit 6 spottend. Ik wil net een gevat antwoord geven, als ze met haar mes een behoorlijk diepe snee in mijn schouder maakt. Auwtch. Pijnlijk. Maar ik ga me helemaal niet laten doen door een klein veertien-jarig mormel uit een arm district dat me DNA spullen enzo werkt. Ze loopt een beetje van mij weg. Nu, ik kan nog lopen, een voordeel van het feit dat ze in mijn schouder heeft gesneden en niet in mijn been. Bij haar zal het er net iets anders aan toe gaan. 'Wat ga je doen?' roep ik naar haar, terwijl ik haar na loop. 'Is dat het enige wat je kan? In mijn schouder snijden?' ik heb best wel pijn in mijn schouder. Maar dat ga ik niet toegeven aan dat verdomde f*ck mens. Godzijdank heb ik een goed mes meegenomen, er zaten immers ook slechte bij in de kist. 'Ik denk dat ik niet voor je schouders zal gaan.' zeg ik, met een grijns op mijn gezicht, terwijl ik een mes in haar been gooi. Niet allebei mijn messen. Als ze sneller is dan ik om het mes uit haar been te trekken, heb ik er tenminste nog één op overschot.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Phebe Tamara Ryan||District zes||Medicijnen hoorn&aan het vechten.
Ik kijk even hoe hij reageert op die snee die ik heb gemaakt, ik zie dat hij zich probeert in te houden, ach ja, beroepstributen, verschrikkelijke mensen, altijd proberen hun 'reputatie' te behouden. 'Wat ga je doen?' roept hij naar mij, terwijl hij naar mij loopt. 'Is dat het enige wat je kan? In mijn schouder snijden?' vraagt hij dan aan mij. 'Nee, ik kan meer, maar ik ga me niet uitsloven voor jou' zeg ik dan tegen hem. 'Ik denk niet dat ik voor je schouders ga' zegt hij terwijl hij een mes in mijn been gooit. Pfft, denkt hij nou echt dat ie alles is? Ik laat me vallen en ik trek het mes uit mijn been, ik verga van de pijn maar gelukkig heb ik de juiste medicijnen kunnen pakken. 'Waar is je districtgenoot als je wel wat hulp kan gebruiken' denk ik even. Ik sta weer op en ik negeer de pijn. Ik stop het mes in mijn tas en maak met mijn eigen mes de snee in zijn schouder dieper en groter, dan ga ik op mijn tenen staan en duw hem op de grond. Ik duw mijn mes tegen zijn keel aan en sis dan 'Ik ben dan wel geen beroeps, en maar veertien jaar, en ik kom uit district zes, maar ik ben niet dat typische zielige persoontje dat nu naar huis wilt, en niet kan vechten. Ik kan met wapens omgaan, en mensen vermoorden, dus doe maar niet zo stoer'. Dan ga ik van hem af en loop ik half, hinkel ik half weg van hem. Ik weet het, ik weet het, het is een beroeps, dus ik kan nog wel wat van hem verwachten.

[ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 19:47 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Elliss Morea || district 1 || aan het vechten:

'Ik ben dan wel geen beroeps, en maar veertien jaar, en ik kom uit district zes, maar ik ben niet dat typische zielige persoontje dat nu naar huis wilt, en niet kan vechten. Ik kan met wapens omgaan, en mensen vermoorden, dus doe maar niet zo stoer.' zegt ze tegen mij.
'Ach, wees maar niet bang. Ik kan ook met wapens omgaan, mensen vermoorden, en dit is meer dan stoer doen. Als jij niet meer kan dan dat, doe ik graag verder.' dan maakt ze de snee ik mijn schouder nog breder en dieper. 'Met genoegen.' ze probeert nog weg te hinkelen, maar de pijl en boog liggen niet zover van me af. Ik span de pijl op mijn boog, laat het mes vallen, ergens bij Rosa. 'Neem jij maar. Maar zorg ervoor dat niemand het afpakt.' fluister ik tegen haar. Dan laat ik de pijl vliegen. Dit keer concentreer ik me wel ten vollen op het doel, op haar wond. Hij vliegt er recht in, en maakt de wonde nog dieper. Volgens mij zit deze nu tot op het bot. En ja, als dat niet het geval is, zit het er in ieder geval niet ver van af.

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Vivian Seabell || District 4 || Spiegeldoolhof>>Hoorn
Rusteloos loop ik rond in het doolhof. Bang kijk ik om mij heen. Waar is iedereen? Ik ben toch niet verdwaald? Dat is wel weer echt iets voor mij, doolhoven zijn niet mijn sterkste punt.
Plotseling voel een arm die om mijn schouder geslagen wordt. 'Heeee Viv! Gezellig hier hè?!' Een gil ontsnapt uit mijn mond terwijl ik van schrik opspring. Gelukkig is het David. 'Damn, Dave! Ik schrok me dood. dat moet je echt nooit meer doen!' Ik kijk hem verontwaardigd aan. Toch ben ik wel blij dat hij me is komen opzoeken, anders was ik echt zeker weten nog verder verdwaald.
'Zeg, weet jij eigenlijk waar we nu zijn?' vraag ik aan Dave. 'Ik bedoel, ik was net eigenlijk verdwaald.' Ik kijk hem schuldbewust aan. Hij zal me nu wel erg slecht vinden en denken dat hij niets aan mij heeft, omdat ik overal toch de weg kwijtraak.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Rosa Angel Diamond • district 1 • hoonr
Probeer deze eens!’ roep Ellis , terwijl hij mij iets toewerpt dat Solum Sanguis heet. ‘En dit hier ook! Doe het rond je enkel!’ vlug werpt hij mij een verband toe. ‘Je vind het toch niet erg dat ik even verder ga met het vermoorden van tributen, hé? Ik zie daar net een prachtig exemplaar staan!’ Roept hij als laatste nog even naar mij toe. ik kijkt naar de richting waar hij naar toe kijkt en zie daar het meisje van 6 staan. ik kijk even naar het spul dat hij naar mij toe heeft geworpen. ik besluit dat ik zijn raad zal opvolgen en dus smeer ik bijna de hele tube zalf op mijn enkel en wikkel het verband om mijn enkel. "dank je voor de goede raad" roep ik naar Ellis. "en doe je best bij het meisje, je kunt haar best aan" roep ik daarna er achter aan. ik blijf zitten in de hoop dat de anderen niet van plan zijn om me te vermoorden.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

David Matthew Skies || District 4 || Doolhof > Wapenhoorn
'Damn, Dave! Ik schrok me dood!' ik grinnik om Vivians reactie. 'Dat moet je echt nooit meer doen!' Quasi schuldbewust kijk ik haar aan en breng mijn hoofd dicht bij de hare.
'Het spijt me, Vivian.. ik zal het nooit meer doen!' grijnzend buig ik weer naar achteren en laat mijn gekruiste vingers zien. 'Oeps. Tja.. zo hou ik mijn handen nou eenmaal altijd,' grinnik ik.
'Zeg, weet jij waar we nu zijn? Ik was eigenlijk verdwaald..' zegt Vivian dan. Ze kijkt me schuldbewust aan, wat er zo leuk uit ziet dat ik alleen maar meer moet lachen. 'Natuurlijk! Dave is er weer! Hij komt je redden, Viv!' zonder haar toestemming til ik haar over mijn schouder en ren door het doolhof van spiegels terug naar de Hoorn.

---

:)

Vivian Seabell || District 4 || Spiegeldoolhof>>Hoorn
'Natuurlijk! Dave is er weer! Hij komt je redden, Viv!' zegt Dave terwijl hij me zonder toestemming in één keer optilt. Ik kan me nog net inhouden om niet weer te gaan gillen. Al gauw krijg ik de slappe lach terwijl ik over zijn schouder hang. Hij rent heel snel, zonder ergens tegenaan te botsen wat ik toch erg knap vind, weer terug naar de Hoorn. Daar is het bloedbad al voorbij. 'Damn' zeg ik zachtjes. 'Ik heb gewoon bijna het hele bloedbad gemist.' Dan bedenk ik dat ik nog steeds over Dave's schouder hang. 'Hey, zet me nu maar weer neer hoor!' gil ik naar hem. Het wordt tijd dat ik weer gewoon op de grond kom te staan.
[beetje kort, maarja]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Adelaine Cynthia Vanish. ~ District 2.
Jason probeerde het glas in te beuken, waarna ik een harde knak hoor, en ik trek een pijnlijk gezicht. Die had zijn goede schouder gebroken. 'Okay, dat ziet er niet best uit.' zei ik. Het leek alsof hij ook nog uit de kom was. 'Ik heb een mes in mijn onderrug gehad.' Ik keek om me heen, opzoek naar een uitweg. Of in ieder geval een weg naar Jason.

[Sorry dat ie zo kort is, moet weg.]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Elliss “Ell” Morea || district 1 || medicijnen hoorn:

Ik zag dat het meisje uit district 6 niet meer wilde verder vechten, en ik moet eerlijk toegeven, met de wonde in mijn schouder, had ik ook niet zo’n zin meer. Ik zou haar later wel gaan afmaken. Als ik haar nog eens tegenkwam, en als mijn wonde genezen was. In tegenstelling tot zij kon ik wel nog snel lopen, wat een voordeel was. Ik kon ook nog met mijn andere arm vechten, maar met 2 armen kunnen vechten, was nog steeds beter. Maar goed, in een gevecht, heb je altijd kans om gewond te raken. Ik moet toegeven dat ik verschoten was van haar vechtkunsten. Ik had werkelijk nooit verwacht dat een stom kind van veertien uit district 6 zo goed zou kunnen vechten.
Vlug loop ik naar de hoorn, en rommel wat tussen de medicijnen. Er moet wel iets tussen liggen dat voor zo’n dingen kan helpen. Uiteindelijk vind ik iets dat goed op het tubetje lijkt dat ik naar Rosa heb gegooid. Deze noemt enkel niet Solum Sanguis, maar Humerum Cruentamque. Ik smeer er een klein beetje op. Tot mijn grote vreugde verlicht de pijn vrijwel onmiddellijk, dus besluit ik het in mijn zak te steken. Ik weet best dat het met dit klein beetje niet helemaal zal genezen, maar met de hele tube, dat moet wel lukken. Niet binnen de kortste keren, maar ik denk dat ik snel genoeg hersteld zal zijn om weer volop mee te vechten. Ik gok erop dat ik overmorgen weer goed zal kunnen vechten.

[Een post van Nell volgt vandaag nog.]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Raff Magnus Baxwoll - District 12 - In doolhof (achterna gezeten door mutilant :p)
Angstig verhoogde ik mijjn tempo en voelde hoe de adem van het beest in mijn nek hijgde.
Toen hoorde ik dat er meerdere voetstappen waren. Het moesten er minstens vijf zijn.
Ik bedacht onder het sprinten een plannetje. Als ik de mutilanten naar de hoorn wist te lokken - waar ongetwijfelt de beroeps zaten - was er een kans dat de tributen het niet zouden overleven.
Even overweegde ik een geniepige 'gna gna gna' te fluisteren, maar hield mij in. Eerst moest ik ervoor zorgen dat ik zelf niet levend opgegeten werd.
En ik twijfelde of ik de weg terug naar de Hoorn nog wist te vinden.

{beetje kort, sorry}

[ bericht aangepast op 23 feb 2013 - 12:06 ]

---

''Want a sugarcube?'' - Finnick Odair <3

Nell Carter || district 3 || aan het uitrusten > maakt aanstalten om weer te vertrekken:
Rustig neem ik een kleine slok water. Ik heb besloten het heel erg rustig aan te doen met mijn water. Het zal een erg kostbare bezitting worden in de arena. Aangezien we niet ergens buiten zitten –dat vermoed ik toch, je kunt het nooit weten met de spelmakers-, is er ook heel erg weinig, tot geen –en dat lijkt me het waarschijnlijkste- dat er beekjes zijn. Ik neem ook één klein hapje van het kleine reepje vlees dat in mijn mini-rugzakje zat. Ik zal ook nog een rustplaats moeten vinden voor vannacht. De beroepstributen zijn ongetwijfeld nog aan het vechten bij de hoorn des overvloeds. Ik heb tenslotte nog geen kanonschoten gehoord, en de kans is reëel klein dat er niemand is gestorven bij de hoorn. Dan doemt er een vraag in me op. Zou Lucas, mijn medetribuut nog leven? Maar die gedachte verban ik al snel. Ik weet zeker dat Lucas dood is. Anders zouden we allang naar elkaar toegetrokken zijn, dat weet ik zeker. Dan vind ik dat ik genoeg heb uitgerust, en maak aanstalten om weer op pad te gaan.

[Is het goed dat ik mijn medetribuut een naam geef? Hij was toch niet ingenomen (en hij is dood), dus zeg het gewoon als ik niet mag, dan pas ik het wel aan.]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Phebe Tamara Ryan||District zes||Bij de twee hoorns.
Ik hinkel nog wat verder weg, als ik iets in mijn wond voel, ik val neer en zie dat het een pijl is, die mijn wond nog dieper maakt dan het al is. Ik trek de pijl eruit en verga van de pijn, ik graai in mijn spullen of ik iets kan vinden dat de pijn verminderd. Dan zie ik een medicijn die ik eerder heb gezien en die smeer ik op mijn wond. Het prikt verschrikkelijk erg, maar als ik langer wil blijven leven, dan is dit de enigste oplossing. Ik kijk naar de wapenhoorn, om te kijken of er nog een boog te vinden is, als ik niets zie, zucht ik, nu heb ik wel een pijl, maar geen boog, en er zijn hier ook geen bomen volgens mij. Ik probeer weer overeind te komen, maar gelijk laat ik me weer op de grond vallen van de pijn. 'Vincent!' roep ik door de arena heen. Ik probeer nog een keer op te staan en deze keer lukt het. Ik schuif zachtjes met mijn linkerbeen op de grond en loop verder rond. Eerst nog wat spullen halen, daarna naar vincent. Als ik bij de medicijnen hoorn aankom zie ik district één nog steeds daar staan. Ik pak snel wat handige medicijnen die er nog staan en ren dan weg. Opzoek naar mijn districtgenoot.

---

That is a perfect copy of reality.

Raff Magnus Baxwoll - district 12 - dichtbij hoorn
Buiten adem rende ik de zoveelste hoek om en liep tot mijn verbazing bijna tegen de hoorn op.
Snel deed ik alsof ik doodsbang was - waar ik niet zoveel moeite voor hoefde te doen omdat het onmogelijk was om rustig te blijven met vijf levensgevaarlijke dieren op je hielen- en sprinte met mijn laatste beetje energie recht op de hoorn af.
Zoals ik verwacht had waren de beroeps daar nog, waarvan er nu één haastig zijn zwaard oppakte en dat bijna wilde gebruiken om mijn hart mee te doorklieven - totdat hij zag waarom ik zo hard rende.

---

''Want a sugarcube?'' - Finnick Odair <3