• Ja, ik zit dus met een probleem waar ik graag jullie mening over hoor.
    Ik zal het zo kort en duidelijk mogelijk uitleggen - het is namelijk nogal (frustrerend) vaag.

    Ik ben een tijdje bezig geweest met een jongen, die van te voren zei dat hij het niet al te snel wou laten gaan omdat hij nog niet toe was aan een relatie.
    Prima, geen probleem, aangezien ik hem -na mijn problematische verleden- eerst beter wilde leren kennen, voordat er uberhaupt iets ging gebeuren.
    Dit ging allemaal goed, leuk en aardig. Tot hij opeens zei dat hij niet alleen nog niet klaar was voor een relatie, maar ook dat hij bang was dat we niet bij elkaar paste (een heel onzeker verhaaltje). Maar, hij vondt me nog wel leuk, zei hij, en hij wou gewoon vrienden blijven. Hoe dan ook, hij wou het dus afkappen. Nu is het een tijdje stroef tussen ons gegaan, zeg maar gerust totaal geen contact. Maar dit kwam omdat ik het er best moeilijk mee had. Maar aangezien ik de laatste tijd weer in staat was tegen hem te praten, begon hij ook tegen mij. Zo begon hij laatst ineens tegen een vriendin/stagiaire bij ons op stage wat zij van mij vond (hij werkt bij mij op stage). Ik kwam hem de afgelopen dagen met de carnaval tegen en toen realiseerde ik me (ja, met het nodige bewijs) dat ik hem niet alleen onwijs leuk vindt, maar hij mij ook nog (zoals hij dus al zei).

    Dus ik ben -zoals je waarschijnlijk wel begrijpt- nogal in de war, want we vinden elkaar beide (overduidelijk) leuk....
    Maar toch is hij op de een of andere manier bang/onzeker/niet klaar.

    Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken?

    [ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 18:07 ]


    I'll lick the poison from right off your kiss

    Ik zit ongeveer in dezelfde situatie. Ga gewoon weer met hem afspreken etc. maar ga niet pushen op een relatie. Ga het gewoon weer leuk hebben en kijk dan of er weer wat moois uitkomt. Als het dan weer goedkomt voor zijn gevoel, dan heeft hij wat goed te maken. Of je komt voor die tijd een ander tegen, wat het ook weer soort van goed maakt. Ik doe nu precies hetzelfde en het bevalt me eigenlijk prima, ook al mis ik het wel dat ik geen lieve dingen meer tegen hem kan zeggen, of hartjes sturen ofzo. Maar lichamelijk kan wel alles, ik kan gewoon altijd met hem knuffelen, altijd z'n hand vasthouden, hij slaat heel vaak z'n schouder om me heen, dus ik mis het eigenlijk alleen als ik niet bij 'm ben. Ik doe dit nu sinds november en naja, met mij gaat het prima haha :P


    Life is hard and then we die

    Hmm, als ie er niet aan toe is hebbie 't antwoord toch al?
    Als je er verward van raakt en geen fatsoenlijke uitleg krijgt (als hij die al kan geven) dan moet je hetgene doen wat voor je geestesrust het beste is. In mijn geval zou dat zijn: 't contact verbreken, dikke vette maling aan 'm hebben en doorgaan met leven :]. Desnoods zeg je 'm dat je de situatie zoals ie nu loopt niet chill vindt en voor je eigen rust afstand neemt.


    No growth of the heart is ever a waste

    Toen wilde hij niets, er is nu een poosje over heen gegaan, misschien wilt hij intussen wel wat meer. Als je maar langzame stapjes neemt. :)


    Bad decisions make good stories.