[Speeltopic] Chronicles of Narnia: The witch, the lion and the wardrobe. - Speeltopics

Deelnemers van deze RPG:
× Kunnen nette posts maken van 7 regels of meer.
× Kunnen respectvol met elkaar omgaan
× Schrijven out of character binnen haakjes
× Spammen niet onnodig
× Maken geen perfecte personages (Mary Sue's zijn ten strengste verboden)
× Houden het realistisch op gebied van relaties tussen personages
× Houden de eventuele 16+ netjes
× Zetten boven de post de naam van het personage
× Denken goed na voordat ze een rol maken voor deze RPG.

Wat ik wil weten over jouw personage:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Heks of Aslan:
Extra:

Beschikbare rollen:

Kinderen (Max 10. Het liefst 5 jongens en 5 meisjes)
Lily Cecilya Marianna Jones (Onbekend) - Kwijt
Tiffany McGregor (Heks) - Machelien
Olivia 'Liv' Meghan Fallon (Aslan) - Pebble
Dawn Snow (Heks) - Vegangirl
Ophelia Castellan (Aslan) - Rowboats
Bryson Noah Snow (Aslan) - Basterd
Gereserveerd - MadEyeMoody
Ailén Beau Fellas (Heks) - Tempus
Ayden Samuel McCury (Aslan) - HurtedHeart
David Morgan (Aslan) - Ewijn

De Witte Heks - Eluveitie
Zoon van de heks Alwyn (Heks) - Rowboats

Aslan - MadEyeMoody

Andere dieren uit het bos (Max 10)
Galon (Aslan) - Vegangirl
Camryn - Tempus

Mythische wezens (Max 10)
Thorin (Heks) - Bastard
Eirena Cassiopeia (Aslan) - Kwijt
Brennen (Aslan) - Ewijn
Eevee/Drare (Aslan) - HurtedHeart

Le link naar het speeltopic: Klik hier.
Le link naar het praattopic: Klik hier.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 21:35 ]

---

26 - 02 - '16

(Kwijt: Sorry, kan het niet laten om je een lesje over zwaarden te geven
Dat bolletje aan het einde van het gevest (handvat) heet de pommel. En met die strook bedoel je denk ik de pareerstang )

Olivia Meghan Fallon.
Met een zucht stap ik de trein uit, mijn zware koffer achter me aan slepend. De wind speelt door mijn lange lichtblonde krullen en ik kijk onder mijn wimpers door waar ik naartoe moet. Mijn hart klopt snel in mijn keel en ik probeer zo regelmatig mogelijk adem te halen. Ik was ontzettend bang om alleen te zijn en wilde eigenlijk dat die hele oorlog voorbij was, zodat ik weer bij mijn moeder, zusjes en broertjes kon zijn. Maar nee, de oorlog was vol op gang en ik werd op de trein gezet naar weet ik veel waar, omdat dat veiliger voor me was. Ik snapte het wel, ik wist goed dat het veiliger voor me was, maar ik wilde mijn familie niet verlaten. Een korte zucht rolde over mijn lippen en ik vervolgde mijn weg naar het enorme huis. Op het perron zag ik enorm veel mensen afscheid nemen, ik zag mensen voorbij rennen, in de hoop nog een laatste glimp van hun geliefden op te vangen. Ik zag hoe mensen huilend in elkaars armen vielen, maar ik moest mezelf sterk houden en rechtte mijn rug. Ik stapte op de deur af en klopte aan, waanra er een man open deed. Waarschijnlijk de butler. Nors vroeg hij naar mijn naam. 'Olivia Fallon,' antwoordde ik zacht, waanra hij de deur voor me open hield. Vlug stapte ik naar binnen en keek verwonderd om me heen. Wat een enorm huis!


[Wie voor Olivia?]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Aydeb wilt wel naar Olivia. Hij loopt door het huis. Hij zou haar ergens tegen kunnen komen?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Is goed, zet jij dat in Ayden's eerst volgende post? (: ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Tiffany McGregor.
Met een zucht knuffelde ik mijn moeder, "Zal je goed op je zusje passen?" vroeg mam, en ik sloeg mijn ogen ten hemel. "Mam, Evelyn kan goed voor zich zelf zorgen, waar is dat kind eigenlijk?" mopperde ik, en ik knopte mijn jas dicht. "Weetje, ik heb geen zin om te wachten. Ze weet wel waar het huis is." zei ik, en ik knuffelde papa. "Het komt goed lieverd, je zult binnen kort weer bij ons zijn." verkerde pap me. Ik grinnikte, en liep het huis uit. Ik liep snel naar het station en even later stopte die bij een enorm huis. Met grote ogen keek ik er na, en mijn mond hoeken krulden omhoog. Ik zal me wel vermaken hier, dacht ik glimlachend.
Ik pakte mijn koffers stevig vast, en liep met grote passen richting het huis, en ik klopte aan.

---

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Ewijn schreef:
(Kwijt: Sorry, kan het niet laten om je een lesje over zwaarden te geven
Dat bolletje aan het einde van het gevest (handvat) heet de pommel. En met die strook bedoel je denk ik de pareerstang )

{Oké, bedankt ^^}

---

Tijd voor koffie.

Kwijt schreef:
Eirena
Ik keek naar de lucht, om nogmaals de tekens van de lucht af te lezen. Deze keer, in het licht, was dit veel moeilijker. Met een gepijnigd gezicht bekijk ik de lucht, maar tervergeefs: Geen ster te ontdekken, tijdens het heerschappij van de zon. Ik zucht. Ik hoopte op een kleine hint op wat er komen ging, want ik voelde aan mijn Centauren-intuïtie dat er echt iets stond te gebeuren. En snel ook. Ik pak de speer die ik heb geslepen. Eigenlijk voor niks, want ik vocht het liefst met mijn dwerg-gesmeedde zwaard dat ik had gekregen, toen ik ooit een dienst had verleent voor de koning. Het was het beste van het beste, en alhoewel ik normaal gewend kan raken aan ieder zwaard, voelde dit zwaard speciaal. Hij was voor mij gemaakt, en hij en ik hadden een speciale band. Ik had hem Excalibur genoemd, en alhoewel dit niet het befaamde zwaard van Koning Arthur was geweest, paste deze naam precies bij dit gratievolle, elegante, sierlijke, gestroomlijnde, maar toch gevaarlijke zwaard. Het lemmet was lang, maar het handvat was blauw, met een zilveren streep die er rondom cirkelde, en het pommel dat het einde van het handvat aangaf, was ook zilver. Ook de pareerstang die aangeeft dat het handvat overgaat naar het scherpe lemmet was zilver, en redelijk breed. Mijn hand had al meteen, nadat hij aan mij geschonken was, zijn plek gevonden. Mijn energie stroomde regelrecht langs het zwaard en terug, en maakte het zo een verlengstuk van mijn lichaam.

[Zilver is uhm... Een heel zacht metaal. xd Niet echt de ideale stof om zwaarden mee te maken, maar als afwerking misschien wel. xd Just so you know.[/s]

---

help

Rowboats schreef:
(...)

[Zilver is uhm... Een heel zacht metaal. xd Niet echt de ideale stof om zwaarden mee te maken, maar als afwerking misschien wel. xd Just so you know.[/s]

{Sure. Ach, zoals Ewijn hierboven al vertelde, heb ik niet veel zwaardkennis.}

---

Tijd voor koffie.

Kwijt schreef:
(...)

{Sure. Ach, zoals Ewijn hierboven al vertelde, heb ik niet veel zwaardkennis.}

[don't worry. xd Ik ook niet, maar dat weet ik omdat instrumenten nooit uit zilver worden gemaakt, omdat het een metaal is dat vaak ontsmet moet worden en nogal buigzaam is. xd]

---

help

[@Pebble. Ik heb net gedaan alsof je perso het huis een beetje ging verkennen. Sorry als het niet mocht...]
Ayden Samuel McCury
Ik liep rond. Ik zag beelden kasten gordijnen en mijn blik viel op een stenen olifant. Je had kleine stenen beeldjes en grote, maar ik mocht ze niet aanraken van die butler. Ik open een deur als ik de keuken ben ingestapt. Een vrouw staat daar te poetsen. 'Hallo kan ik je ergens mee helpen. Misschien wat te drinken?' Vroeg de jonge vrouw van hooguit 24. Dit was gok ik haar baantje of ze werkte bij haar vader of opa. Ik had geen idee hoe oud de bewoner hier was. Ik knik. 'Een warme chocolade melk als dat zou mogen.' Zeg ik met een glimlach. Ik viel niet op oudere vrouwen, maar aardig doen kon altijd. Ik ontvang de mok met een lepel en loop weer weg. Ik wandel weer verder ik probeer mete localiseren zodat ik de weg zal weten binnenkort al zal het vast nooit worden. Ik loop de hoek om als ik daardoor tegen iemamd aanbots. Mijn chocolade melk hou ik nog net recht zodat er niets overheen giet. Ik zucht opgelucht en kijk naar het meisje waar ik tegenaan ben geknald. Ik kijk haar een beetje verlegen aan. 'Sorry van de botsing was mijn schuld. Ik benctrouwens Ayden en jij?' Misschien zou ze me mogen. Dan kende ik in ieder geval een iemand inplaats van niemand. Dat was beter aangezien ik mijn zusj niet had...

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rowboats schreef:
(...)

[don't worry. xd Ik ook niet, maar dat weet ik omdat instrumenten nooit uit zilver worden gemaakt, omdat het een metaal is dat vaak ontsmet moet worden en nogal buigzaam is. xd]

{;P Ok! Dan is de afwerking gewoon zilver, maar is het van binnen een, licht, steviger metaal.}

---

Tijd voor koffie.

[Is er nu iemand voor Ophelia?]

---

help

Ewijn schreef:
(...)

[Wat bedoel je daar eigenlijk mee?]


David Morgan

Ik hing uit het raampje van de trein en zwaaide naar mijn moeder. Wat deed afscheid nemen toch pijn. Zij was een van de weinige mensen die ik vertrouwde. Mijn vader en oudere broer waren weg. Weg de oorlog in. Ik was bang dat ik ze nooit meer zou zien.
Maar nu moest ik ook mijn moeder achterlaten. Ik moest vluchten voor de oorlog. Ik zou naar een oud landhuis gaan waar een professor woonde. Ik had geen flauw idee of daar nog meer kinderen heen zouden gaan. En ik wist eigenlijk niet wat ik moest hopen. Het idee dat ik daar verder alleen zou zijn, stond mij niet echt aan, maar als er andere kinderen zouden zijn, zou ik dat ook niet erg geweldig vinden.Ik vond het eng om nieuwe mensen te ontmoeten.
Al gauw reed de trein weg. Ik zwaaide nog een laatste keer en ging een plek zoeken om te zitten. Er zaten zo veel kinderen in die trein, dus uiteindelijk ging ik gewoon maar ergens zitten waar ik gelukkig nog naar buiten kon kijken. Het landschap schoot voorbij en al gauw was de trein bij het station waar ik er uit moest. In de verte zag ik al het landhuis staan. Toen ik uitstapte zag ik ook nog een paar andere kinderen uitstappen. Zouden zij ook naar dat landhuis moeten.
Ik liep maar gauw door en keek niet meer naar ze. Als ik ze moest ontmoeten deed ik dat liever bij de professor.
Toen ik bij het landhuis aangekomen was, deed een butler de deur open.
'En jij bent?' vroeg deze.
'David Morgan, Meneer,' zei ik.
'Ga dan maar gauw naar binnen,' zei de butler.
Zijn manier van doen vond ik niet zo prettig. Erg onvriendelijk. Ik hoopte dat de rest hier wat aardiger was.
Binnen liep ik al gauw een meisje tegen het lijf.

[In de boeken is het ook een vrouw. xd]

Ophelia Castellan
Ophelia liep door de gangen van het landhuis. Ze liet haar blik hangen bij de mooie schilderijen en de kunstige beeldhouwwerken die de entree sierden. De butler was niet echt vriendelijk geweest, dus was ze er niet bij blijven rondhangen en gewoon begonnen met het huis te verkennen.
Ophelia liet even een vinger over één van de kasten gedaan. Brandschoon. Wat had ze dan ook verwacht?
Het meisje zuchte even en liep naar het zoveelste wandtapijt om dat te bestuderen. Misschien moest ze maar eens terug naar de kamer gaan die de butler haar had aangewezen en een boek lezen. Het was minder saai dan door deze enorme ruimte te lopen en alles drie keer opnieuw te bekijken.
Ophelia hield van kunst, maar er was geen plezier aan te beleven als de kunstenaars onbekend waren en sommigen van de werken er zo luguber en bizar uitzagen.
Op weg naar haar kamer botste het meisje tegen een jongen op. Blijkbaar was ze dus toch niet de enige die werd opgevangen in dit huis.
Wauw, dit ging geweldig worden. Ophelia zuchtte even onopgemerkt, het was immers onbeleefd om zo te zuchten tegenover iemand van wie je de naam nog niet eens kent.
"Excuseer, ik had u niet gezien," zei Ophelia beleefd, zoals het haar aangeleerd was. "Ik was enkel op weg naar mijn kamer..." Ze liep langs hem heen en ging naar haar kamer.

---

help

[ @ HuntedHeart, is niet erg hoor (: ]

Olivia Meghan Fallon.
Er kwam iemand naar me toe gelopen die mijn koffers naar mijn kamer zou brengen en gewillig gaf ik ze mee, aangezien ze nogal zwaar waren. Daarna besloot ik maar op ontdekkingstocht te gaan, dan zou ik de weg misschien kunnen vinden in dit enorme huis. Ik liep door de ellenlange gangen, waar maar geen eind aan leek te komen. Gefascineerd bekeek ik de ruimte, van het oude tapijt op de vloer, die mijn voetstappen dempte, tot de schilderijen aan de muur en de beeldjes. Ik was bang ergens aan te komen, misschien zou ik het wel breken. Aan de plinten te zien was hier net opnieuw geverfd. Het was warm in de gangen, veel warmer dan buiten, hoewel dat logisch was. Buiten vroor het bijna, terwijl hier een aangename warmte hing. Toch hield ik mijn jasje aan, ik wist niet wat ik er anders mee moest doen. Net toen ik de hoek om wilde lopen, knalde ik tegen een jongen aan. Hij kon maar net zijn mok recht houden, anders had het hete spul, er kwam nog een damp vanaf en toen ik beter keek was het chocolademelk, over me heen gegooid. Dat zou zeer hebben gedaan en het zou mijn jurk verpest hebben, en ik wist niet waar de man mijn koffers gelaten had. Mijn grote blauwe ogen vonden de zijne en ik bloosde zachtjes, terwijl hij me verlegen aan keek. 'Sorry van de botsing, was mijn schuld,' zei hij. Ik schudde mijn hoofd, hij hoefde zich niet te verontschuldigen, er was immers niets gebeurt. 'Ik ben Ayden,' vervolgde hij. 'En jij?' Oh, nu moest ik iets zeggen. Verlegen keek ik naar mijn schoenen, maar keek weer terug zodra ik mijn naam uit sprak. 'Olivia.' Het kwam er zachtjes uit, maar het was nog beter dan een fluistering. Hij zag er aardig uit en een vriend kon ik wel gebruiken, hoewel ik eigenlijk veel te verlegen was. De geur van zijn chocolademelk drong mijn neusgaten binnen en ik snoof de heerlijke geur op, waarna mijn maag meteen begon te protesteren. Het was ook vroeg geweest dat ik vanmorgen gegeten had, dus ik had behoorlijke trek. Waar zou de keuken ergens zijn?

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Ik zal morgen proberen om mijn personage af te maken en om een post te schrijven]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'