[Speeltopic] Chronicles of Narnia: The witch, the lion and the wardrobe. - Speeltopics

Deelnemers van deze RPG:
× Kunnen nette posts maken van 7 regels of meer.
× Kunnen respectvol met elkaar omgaan
× Schrijven out of character binnen haakjes
× Spammen niet onnodig
× Maken geen perfecte personages (Mary Sue's zijn ten strengste verboden)
× Houden het realistisch op gebied van relaties tussen personages
× Houden de eventuele 16+ netjes
× Zetten boven de post de naam van het personage
× Denken goed na voordat ze een rol maken voor deze RPG.

Wat ik wil weten over jouw personage:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Heks of Aslan:
Extra:

Beschikbare rollen:

Kinderen (Max 10. Het liefst 5 jongens en 5 meisjes)
Lily Cecilya Marianna Jones (Onbekend) - Kwijt
Tiffany McGregor (Heks) - Machelien
Olivia 'Liv' Meghan Fallon (Aslan) - Pebble
Dawn Snow (Heks) - Vegangirl
Ophelia Castellan (Aslan) - Rowboats
Bryson Noah Snow (Aslan) - Basterd
Gereserveerd - MadEyeMoody
Ailén Beau Fellas (Heks) - Tempus
Ayden Samuel McCury (Aslan) - HurtedHeart
David Morgan (Aslan) - Ewijn

De Witte Heks - Eluveitie
Zoon van de heks Alwyn (Heks) - Rowboats

Aslan - MadEyeMoody

Andere dieren uit het bos (Max 10)
Galon (Aslan) - Vegangirl
Camryn - Tempus

Mythische wezens (Max 10)
Thorin (Heks) - Bastard
Eirena Cassiopeia (Aslan) - Kwijt
Brennen (Aslan) - Ewijn
Eevee/Drare (Aslan) - HurtedHeart

Le link naar het speeltopic: Klik hier.
Le link naar het praattopic: Klik hier.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 21:35 ]

---

26 - 02 - '16

Dawn Snow

Ik zuchtte en staarde uit het raam van de trein. Heel fijn, echt heel fijn. Nu kon ik niet meer schermen. Tja, het was misschien een beetje bot, maar dat was mijn enige echte zorg. Ik wilde gewoon schermen. Ik hoopte dat de professor ook van schermen hield en er een oefenruimte voor had. Waarschijnlijk niet. Ik hoopte dat ik geen nieuwe vrienden hoefde te maken en gewoon bij Bryson kon blijven. Dat scheelde veel tijd en moeite.
Ik vond het echt bagger dat er niemand was om Bryson en mij uit te zwaaien. Het leek wel alsof niemand ons mocht. We waren er al bijna, maar ik zat er nog steeds mee. Bryson en ik konden niet eens naast elkaar zitten in de trein. Heel fijn, echt super.
De trein kwam hardhandig tot stilstand. Ik pakte mijn koffers en ik liep het perron op. Ik wachtte even op Bryson, maar ik kon hem niet ontdekken in de menigte. Ik zuchtte. Nou, dan maar alleen naar het huis. Hij zou wel komen.
Het huis was enorm. Er stond een butler voor de deur.
'Hoe heet jij?' vroeg de butler emotieloos.
'Dawn Snow, meneer. Mijn broer komt wat later' zei ik verontschuldigend.
'Ik zal op hem wachten. Ga maar snel naar binnen' zei hij.
Ik knikte en stapte naar binnen. Het huis was groot. Nou ja, elk huis was groot vergeleken met die van Bryson en mij.
Ik zag twee anderen met elkaar praten. Ik ontliep hun, maar ze hadden me waarschijnlijk wel gezien. Kan mij niet schelen. De enige met wie ik wilde spreken, was Bryson.

---

I will keep watch.

{Zijn we al begonnen?
Ik schrijf snel, maar nu kan ik niet }

---

Tijd voor koffie.

Eirena
Ik sleep met mijn dolk, die ik had meegebracht, een houten tak scherp. De punt duwde ik voorzichtig in mijn vinger om de scherpte te meten. Een druppel bloed welde op uit mijn vingertop. De speer stak ik in de grond.
Ik keek naar de lucht. Er was iets. Iets mis of goeds? Ik kon mijn vinger er niet op leggen, maar de sterren, en planeten logen er niet om. Er was iets op komst. Het had vast te maken met de eeuwige winter die nu al jaren duurde. Zelfs nu hoorde ik het sneeuw en ijs knarsen, bij iedere stap die mijn hoeven in het witte goed maakte, dat op de grond lag. Ik had zelf nooit een lente meegemaakt. Ooit van gedroomd, dat wel, maar het is moeilijk ergens van te dromen als je het niet kent. Uit de verhalen die ik gehoord had, leek het echter heerlijk. Ik zuchtte nogmaals. Ik dreinde rusteloos op en neer. De wezens rondom mij werden onderhand gek van mijn gedraal en dromerigheid die was opgewekt toen ik het nieuws voor het eerst in de sterren las, vandaar dat ik nu eenzaam een plekje had gezocht in het woud, wachtend op datgeen dat komen ging.

[ bericht aangepast op 6 jan 2013 - 16:30 ]

---

Tijd voor koffie.

Ewijn schreef:
(...)

[Wat bedoel je daar eigenlijk mee?]


David Morgan

Ik hing uit het raampje van de trein en zwaaide naar mijn moeder. Wat deed afscheid nemen toch pijn. Zij was een van de weinige mensen die ik vertrouwde. Mijn vader en oudere broer waren weg. Weg de oorlog in. Ik was bang dat ik ze nooit meer zou zien.
Maar nu moest ik ook mijn moeder achterlaten. Ik moest vluchten voor de oorlog. Ik zou naar een oud landhuis gaan waar een professor woonde. Ik had geen flauw idee of daar nog meer kinderen heen zouden gaan. En ik wist eigenlijk niet wat ik moest hopen. Het idee dat ik daar verder alleen zou zijn, stond mij niet echt aan, maar als er andere kinderen zouden zijn, zou ik dat ook niet erg geweldig vinden.Ik vond het eng om nieuwe mensen te ontmoeten.
Al gauw reed de trein weg. Ik zwaaide nog een laatste keer en ging een plek zoeken om te zitten. Er zaten zo veel kinderen in die trein, dus uiteindelijk ging ik gewoon maar ergens zitten waar ik gelukkig nog naar buiten kon kijken. Het landschap schoot voorbij en al gauw was de trein bij het station waar ik er uit moest. In de verte zag ik al het landhuis staan. Toen ik uitstapte zag ik ook nog een paar andere kinderen uitstappen. Zouden zij ook naar dat landhuis moeten.
Ik liep maar gauw door en keek niet meer naar ze. Als ik ze moest ontmoeten deed ik dat liever bij de professor.
Toen ik bij het landhuis aangekomen was, deed een butler de deur open.
'En jij bent?' vroeg deze.
'David Morgan, Meneer,' zei ik.
'Ga dan maar gauw naar binnen,' zei de butler.
Zijn manier van doen vond ik niet zo prettig. Erg onvriendelijk. Ik hoopte dat de rest hier wat aardiger was.
Binnen liep ik al gauw een meisje tegen het lijf.
'Hoi,' zei zij. 'Kom jij hier ook wonen?'
'Ja,' antwoorde ik.
'Hoe heet jij?' vroeg het meisje.
'David.'
'Mijn naam is Ophelia.'

[Uh, zou je misschien niet mijn acties kunnen overnemen? Anders heb ik ook niets te doen, en nu kan ik niet schrijven. Ik moet accordeon spelen en daarna ga ik verder film kijken met mijn vader.]

---

help

Rowboats schreef:
(...)

[Uh, zou je misschien niet mijn acties kunnen overnemen? Anders heb ik ook niets te doen, en nu kan ik niet schrijven. Ik moet accordeon spelen en daarna ga ik verder film kijken met mijn vader.]

[Huh, je vroeg eerst of jou personage erbij betrokken kon worden. En dan doe ik dat....
Maar je kan dan toch ik je volgende post het gesprek voortzetten?]

(Nee, ik bedoel dat je overneemt wat mijn personage zegt en doet, en dat is niet de bedoeling van een rpg.)

---

help

|Nawh. Iemand voor Bryson? Ik post zo een stukje. (: |

---

kindness is never a burden.

Rowboats schreef:
(Nee, ik bedoel dat je overneemt wat mijn personage zegt en doet, en dat is niet de bedoeling van een rpg.)

[Ah, owke, maar dan kan je ze toch geen gesprekken met elkaar laten voeren?]

Ewijn schreef:
(...)
[Ah, owke, maar dan kan je ze toch geen gesprekken met elkaar laten voeren?]

|De bedoeling is dat jij wat zegt met je eigen personage maar niet met die van Rowboats. Zij reageert namelijk op jou post dan met haar personage. |

---

kindness is never a burden.

Bastard schreef:
(...)

|De bedoeling is dat jij wat zegt met je eigen personage maar niet met die van Rowboats. Zij reageert namelijk op jou post dan met haar personage. |

[oké, dat snap ik, maar dan kan je toch geen posts met meer dan 7 regels maken? Tis een beetje verwarrend...
Zal dan btw mn eerste stukje dan wel veranderen.]

(Jawel, als je een beetje personages en omgevingen omschrijft, herinneringen die worden opgeroepen,...)

---

help

Ewijn schreef:
(...)

[oké, dat snap ik, maar dan kan je toch geen posts met meer dan 7 regels maken? Tis een beetje verwarrend...
Zal dan btw mn eerste stukje dan wel veranderen.]

|Jawel hoor. Je schrijft de gedachten op van je personages, details die hij of zij doet; bijvoorbeeld met zijn vinger op de tafel tikken, of een beschrijving van je omgeving en de personen rondom je. |

---

kindness is never a burden.

[Oké, zal t denk ik wel verder zien.]

Eirena
Ik keek naar de lucht, om nogmaals de tekens van de lucht af te lezen. Deze keer, in het licht, was dit veel moeilijker. Met een gepijnigd gezicht bekijk ik de lucht, maar tervergeefs: Geen ster te ontdekken, tijdens het heerschappij van de zon. Ik zucht. Ik hoopte op een kleine hint op wat er komen ging, want ik voelde aan mijn Centauren-intuïtie dat er echt iets stond te gebeuren. En snel ook. Ik pak de speer die ik heb geslepen. Eigenlijk voor niks, want ik vocht het liefst met mijn dwerg-gesmeedde zwaard dat ik had gekregen, toen ik ooit een dienst had verleent voor de koning. Het was het beste van het beste, en alhoewel ik normaal gewend kan raken aan ieder zwaard, voelde dit zwaard speciaal. Hij was voor mij gemaakt, en hij en ik hadden een speciale band. Ik had hem Excalibur genoemd, en alhoewel dit niet het befaamde zwaard van Koning Arthur was geweest, paste deze naam precies bij dit gratievolle, elegante, sierlijke, gestroomlijnde, maar toch gevaarlijke zwaard. Het lemmet was lang, maar het handvat was blauw, met een zilveren streep die er rondom cirkelde, en het pommel dat het einde van het handvat aangaf, was ook zilver. Ook de pareerstang die aangeeft dat het handvat overgaat naar het scherpe lemmet was zilver, en redelijk breed. Mijn hand had al meteen, nadat hij aan mij geschonken was, zijn plek gevonden. Mijn energie stroomde regelrecht langs het zwaard en terug, en maakte het zo een verlengstuk van mijn lichaam.

[ bericht aangepast op 7 jan 2013 - 11:37 ]

---

Tijd voor koffie.

{Ik blijf gewoon lekker doorschrijven, tot de kinderen er zijn ;P}

---

Tijd voor koffie.