Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.. - Liefde, Vriendschap & Familie

[ bericht aangepast op 28 dec 2017 - 17:45 ]

Ik denk dat je erover moet praten. En dan vooral met je oma zelf. Denk dan alsjeblieft niet dat je dan haar opzadelt met nog een berg zorgen, want ik denk eerder dat ze het fijner vind als je het gewoon zegt. Zij kan je gerust stellen e.d.
Overigens: mijn schoonmoeder heeft borstkanker met een uitzaaiing naar de lever en die is nu bijna weg. Ze hoeft iig geen chemo's meer. Hoe zijn mijn vriend en zijn gezin er doorheen gekomen? Positief denken!
Sterkte ermee!

---

Deep inside, I've never felt alive

Nikolajevna schreef:
Ik denk dat je erover moet praten. En dan vooral met je oma zelf. Denk dan alsjeblieft niet dat je dan haar opzadelt met nog een berg zorgen, want ik denk eerder dat ze het fijner vind als je het gewoon zegt. Zij kan je gerust stellen e.d.
Overigens: mijn schoonmoeder heeft borstkanker met een uitzaaiing naar de lever en die is nu bijna weg. Ze hoeft iig geen chemo's meer. Hoe zijn mijn vriend en zijn gezin er doorheen gekomen? Positief denken!
Sterkte ermee!

Ik zie mijn oma bijna nooit omdat ik gewoon geen tijd heb. Doordeweeks ben ik pas laat uit en het is dan nogal ver van mijn school naar mijn oma, en 's avonds kan ik ook nooit. Ik ben dit weekend geweest maar ik denk dat ik niet weet wat ik tegen haar moet zeggen als ik haar weer zie. In ieder geval, bedankt

Sterkte, Praten helpt vaak en het praten helpt als je met je oma of je ouders er over praat.

Blijf hopen op het beste, ga uit van het ergste. Ik ben natuurlijk geen dokter en ik heb al helemaal geen verstand van ziekten, maar het zou best kunnen dat je oma het gewoon redt. Mijn oma heeft heel veel soorten kanker gehad en is toch mooi 62 geworden. Sterkte!

---

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Naja, ik denk dat je moet kijken naar het hier en nu omdat je nooit kan voorspellen wat er morgen gebeurt. Het heeft heel weinig zin om je op te winden om wat er in de toekomst met haar zou kunnen gebeuren, al is het niet meer dan normaal dat je je zorgen maakt om iemand waar je om geeft. Het enige wat je nu kan doen is er voor haar zijn en hopen op het beste, vertrouwen hebben in degenen die haar in behandeling hebben.
I know that shit's hard - ik heb zelf ook van dichtbij mee mogen maken hoe een familielid zodanig aftakelde dat de kans aanwezig was dat diegene er morgen niet meer was maar op een gegeven moment leerde ik ermee omgaan, in de zin van dat ik besefte dat er altijd mensen waren waar ik heen kon, mocht het echt fout aflopen. People like that can be lifesavers.

---

No growth of the heart is ever a waste