[RPG] Human Evolved {1} - Speeltopics

Rollentopic

Supermensen: (max. 10)
- Hailey Brianna Williams || xClove, illusies
- Rachelle Lerman || Jaimes, kracht (sterk)
- Maya Rae Grande || HurtedHeart, energie
- Victoria Gwen Calley || Pebble, gedaanteverwisselaar
- Alice Summer || foxfaceXXX, gedachtelezen
- Matt Donovan || MadEyeMoody, vuursturen
- Andy Bright || Ruexx, watersturing
- Michael 'Elias' Clarckson || Nyan, metaalsturing
- Myles 'Bandit' Bromic || SICKENING, waarheid vervormen
- Dylano Nathan Bright || glimmur, zwaartekracht

Leraren: (max. 3) VOL!
- Logan Mitchell CollinsMadEyeMoody
- Aimee Lauraine Zorya || Rider, Telekinese
- Seaver

Uitvinder: (max 1)
- SateGoddess

Slechterik: (max 1)
- Caleb Morris || Merrow

____________________________________________________________________________________________
Kamerindeling:
Kamer 1: Matt en Hailey
Kamer 2: Alice en Victoria
Kamer 3: Andy en Dylano
Kamer 4: Myles en Michael
Kamer 5: Rachelle en Maya

Regels:
- Minimaal 5 regels.
- +16 mag
- Het worden 5 jongens en 5 meisjes.
- Lees elkaars posts (snel) door, zodat er geen verwarring of negering ontstaat.
- Alleen je eigen personage(s) besturen, niet die van een ander.
- Meer komt[/i]

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 15:50 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Merrow schreef:
Caleb Morris - Slechterik - Dierlijk instinct

Hailey leek enigszins gecharmeerd door hem te zijn, maar Caleb wist dat het absoluut niet zo gemakkelijk zou gaan. Ze glimlachte terug en dat stemde hem dan ook al meer dan tevreden.
Hij zag hoe ze een tel haar ogen sloot om hem vervolgens terug aan te kijken.
‘Alles in orde?’ vroeg hij meteen op bezorgde toon. Hij had in haar stemgeluid gehoord hoe ze een gil onderdrukte en zag hoe haar gelaatstrekken subtiel veranderd waren. Zijn blik gleed voor een seconde af naar Rachelle, om te zien of zij in orde was, waarna zijn groengrijze ogen terug op Hailey vestigde. Zijn blik vulde zich met een zorgzame bekommernis toen hij haar afwachtend aankeek, ondanks dat het hem geen bal interesseerde of alles wel okay was met haar. Het was simpelweg een façade die hij wist op te houden zonder enige barst erin te laten vertonen.

[Melissa, met die kracht gaat Caleb helemaal geen schijn van kans hebben als slechterik :'D]

[Nee, iknow, maar ik denk dat ik haar totaal geen controle er over laat hebben. Dat als ze wil dat het in de fik vliegt, er ineens een nijlpaard staat of zo. en vanaf nu kun je het ook niet voelen, je ziet het alleen. Beter, denk ik. Anders wordt ze te Mary-Sue]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Aimee Lauraine Zorya - Lerares || Telekinese

'Ik zie er dan nog niet zo oud en ervaren uit, maar ik ben wel lerares hier,' legde ik met een trotse ondertoon uit aan Michael en ik pakte Victoria's hand aan en schudde die. Weer dacht ik even na. Ik mocht dan wel alles doorgelezen hebben, maar het was niet dat ik alle informatie op kon dreunen of zo. Ik was niet echt het type dat uren stampte om dingen te leren. Ik nam het even door en deed dan gewoon wat ik moest doen. Zo was ik mijn hele leven al geweest.
'Victoria...' dacht ik hardop na. 'gedaante verwisselen?' Het kwam er vragend uit, maar toen ik het uitsprak, klonk het al zo goed dat ik niet meer echt twijfelde.

---

Happy Birthday my Potter!

Micheal 'Elias' Clarckson
'Ik zie er dan nog niet zo oud en ervaren uit, maar ik ben wel lerares hier,' legde ze met een trotse ondertoon uit.
Ik keek haar nogsteeds fronsend aan. Hoe kon zei het in hemelsnaam weten als ik het zelf nog maar pas wist.
"Lerares? Van wat dan ?"vroeg ik haar dan. Ik had net mijn schoolleventje achter de rug,zit ik weeral met leraren opgescheept.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

xClove schreef:
(...)

[Nee, iknow, maar ik denk dat ik haar totaal geen controle er over laat hebben. Dat als ze wil dat het in de fik vliegt, er ineens een nijlpaard staat of zo. en vanaf nu kun je het ook niet voelen, je ziet het alleen. Beter, denk ik. Anders wordt ze te Mary-Sue]

[Ik laat Caleb gewoon extra lief en bezorgd over haar zijn, als soort grote irritante broer ofzo :'D Gehe terwijl hij het inwendig gewoon haat.
Opzicht, ik denk zeker wel dat ze enige controle kan hebben over haar gave, zonder dat ze te mary sue wordt hoor. Dat is gewoon een beetje met een groep supermensen bijeen, iedereen neigt algauw naar het mary sue gehalte ermee
Het zorgt wel voor hilarische momenten als ze het niet volledig onder controle heeft, en ik hou van humor in een rpg
En volgens mij hoort dit in het praattopic :'D]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Victoria Gwen Calley II Gedaanteverwisselen.
Ik knikte toen Aimee vragend aan me vroeg of ik gedaante kon verwisselen. Het werd duidelijk toen ze zei dat ze een lerares was, ze had vast en zeker door onze papieren gelezen om te kijken waar ze mee opgescheept zat. 'Lerares? Van wat dan?' vroeg Micheal, die net zo nieuwsgierig klonk als ik was. Ik had nog op school gezeten, dus vond het niet gek dat ik hier ook weer naar lessen moest. Micheal daarentegen was volgens mij net klaar met school. Nieuwsgierig keek ik naar Aimee, zou zij net als op een gewone school normale lessen geven of iets wat met onze krachten te maken had?

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Maya Rae Grande
Het voelde raar. Raar om te voelen hoe alles om me heen bewoog. Ik zag en voelde de energie. De goude slierten of punten waren die energie. Het gaf me de kriebels, maar ook iets uitdagends. Ik hield van uitdaging het liet me tot de grenzen gaan. Ik kijk naar Shadow die ik zacht over zijn vacht aai. Ik voelde ook zijn energie. Ik voelde het in zijn lichaam stromen. Hoe alle bewegingen energie kostte. Zelfs het knipperen van de ogen. Het liet me denken en het maakte me nieuwschierig. Wat kon ik allemaal. Mijn hoofd liet ik op zijn lichaam rusten terwijl ik genoot van de zon op mijn gezicht. Ik snoof de zachte frisse geur op van de bomen en het gras. Het liet me huiveren, maar ik vond het fijn al had ik het koud.
Dan zie ik wolken. Wolken voor de zon. Hierdoor bijt ik op mijn lip aangezien de temperatuur nu flink afneemt. Het is net als wintersport. Met zon is het heerlijk warm en dan zonder zon is het ijs koud onder nul qua gevoelstemperatuur. Ik sta op en voel mijn botten kraken. Ik laat een kleine kreun door dat gevoel. Shadow staat ook meteen op en ik breng hem naar zijn stal. Ik geef hem een aai over zijn zachte hoord. Zijn lekkere warme vacht. Ik sloot de stal en deed het licht uit terwijl ik Shadow met zijn hoofd uit de staldeur komen. Ik liep naar binnen en sloot de deur. Het was vrij fris dus ik loop terug van waar ik begon, maar er waren zo veel gangen ik wist niet waar ik heen moest. Ik ging met mijn hand door mijn haar heen, maar ik wost niet meer waar ik was. Ik was claustrofobisch dus ik vond het niet fijn om hier de weg kwijt te zijn. Ik liep stug door. Kwam ik maar iemand tegen.
[Wie voor Maya?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rachelle Lerman • Kracht (Sterk)
Het is vrij rustig in de bibliotheek aangezien we er maar met z'n vieren zijn en die voor de rest uitgestorven is. Zouden we de enige vier in het huis zijn? Nee, want ik ben die man tegengekomen. Er is dan één ding dat ik niet helemaal begrijp, zou die man echt niet begrepen hebben wat we hier doen? Hij was een volwassene, maar nu ik terug denk aan zijn houding bedenk ik me dat hij er niet helemaal bij was bij de hele korte woordenwisseling. Fijn, heel fijn. Zou die jongen het misschien weten? Ik kijk weer op naar links maar zie dan dat de jongen verdwenen is.. Ik heb hem niet eens horen vertrekken. Ik moet echt eens beter gaan opletten als ik in gedachten ben. De andere jongen, die hier als eerste was, en het meisje zijn er nog steeds. Van het meisje weet ik dat ze Hailey heet, en de jongen stelde zich voor als Caleb. Hm, altijd handig om te weten. En ik kan dingen wel redelijk makkelijk onthouden. Ik voel even een blik mijn kant op, maar dat komt meer omdat ik ook een beetje hun kant op kijk. De blik komt van Caleb, maar hij kijkt al snel weer weg. Ik hoor ze praten en besluit me er buiten te houden. Ik klap het boek dicht waar ik in keek en zet die terug. Laat ik maar eens op zoek gaan naar eten en drinken. Ik loop naar de uitgang van de bibliotheek en kijk een keer achterom naar Hailey en Caleb. Ze weten mijn naam niet, maar ik wel die van hen. Als ik uit de bibliotheek ben sla ik rechtsaf en begin op mijn dooie gemak te lopen. De jongen van in de bibliotheek zie ik niet meer. Dan maar gewoon op goed geluk verder lopen. Ik ruik gewoon om me heen of ik eten ruik of niet, maar in plaats van eten te vinden zie ik een meisje als ik weer een hoek om sla. Ik kijk naar haar terwijl ik in haar richting loop. Ze heeft een licht versnelde pas, bruine krullende haren en als ik naar haar ogen kijk zie ik groen met goud erin. Ze is wel een mooie verschijning. Zal ik haar aanspreken? Ach ja, waarom ook niet. 'Hi, laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, hoewel er veel deuren zijn in dit huis, weet jij toevallig waarom we hier zijn?'

[Alowa kamergenoot Maya]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Merrow schreef:
Caleb Morris - Slechterik - Dierlijk instinct

Hailey leek enigszins gecharmeerd door hem te zijn, maar Caleb wist dat het absoluut niet zo gemakkelijk zou gaan. Ze glimlachte terug en dat stemde hem dan ook al meer dan tevreden.
Hij zag hoe ze een tel haar ogen sloot om hem vervolgens terug aan te kijken.
‘Alles in orde?’ vroeg hij meteen op bezorgde toon. Hij had in haar stemgeluid gehoord hoe ze een gil onderdrukte en zag hoe haar gelaatstrekken subtiel veranderd waren. Zijn blik gleed voor een seconde af naar Rachelle, om te zien of zij in orde was, waarna zijn groengrijze ogen terug op Hailey vestigde. Zijn blik vulde zich met een zorgzame bekommernis toen hij haar afwachtend aankeek, ondanks dat het hem geen bal interesseerde of alles wel okay was met haar. Het was simpelweg een façade die hij wist op te houden zonder enige barst erin te laten vertonen.

Hailey Williams || Illusies
Ik kijk hem met een dodelijke blik aan. 'Alles gaat goed, dankje.' zeg ik met diep sarcasme. Ik had er echt een hekel aan als mensen dachten dat ik erg afhankelijk was, of snel bang. Ik bijt op mijn lip, haal een hand door mijn haar en kijk Caleb aan. 'Alles gaat goed.' zeg ik nogmaals. Hij kijkt me met een bezorgde blik aan, en ik irriteer me nu al mateloos. Als hij nu de grote broer uit ging hangen, was ik hier weg. Oh, wat zou ik graag een paar illusies op hem loslaten, gewoon om te kijken hoe het zou werken. Onder de tafel bal ik mijn handen tot vuisten, is zou er niet aan toe geven.

[Nog een idee voor wat ze kunnen doen? c: ]

[ bericht aangepast op 17 dec 2012 - 10:43 ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Myles zit in zijn kamer. Heb veel gemist, en ga posten als ik thuiskom (: ]

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Caleb Morris - Slechterik - Dierlijk instinct

Hailey liet duidelijk merken dat ze het zwaar irritant vond dat hij bezorgd deed. Caleb sloeg dan ook zijn armen over elkaar toen ze hem vol sarcasme bedankte. Het liefst van al scheurde hij op dit eigenste moment haar strot open, gewoon omdat ze hem op zijn zenuwen werkte. Ze haalde een hand door haar haar en sprak toen nogmaals dat alles goed ging, hetzij op een iets mildere toon. Zijn scherpe gehoor ving echter weldegelijk de ergernis op die doorheen haar stemgeluid klonk.
‘Ik bedoelde het goed,’ sprak hij daarom kort en onbewogen. Zijn lippen hadden zich in een grimmige trek vertrokken, haast in dezelfde plooi als dat zij haar mondhoeken hield. Hoofdschuddend kwam hij overeind, waarna hij het boek van tafel pakte en deze terug op zijn plek in de kast zette. Zeventienjarige kleuters, het was officieel, hij had een schurfthekel aan ze. Ze dachten volwassen te zijn, maar vergaten dat ze niet meer waren dan vervelende pubers met een veel te grote mond.
‘Ik zal nog eens vriendelijk doen,’ vervolgde hij als zijn eigen norse zelf toen hij zich naar haar toedraaide en op haar neerkeek.

[Wat kunnen we gaan doen... de conversatie voortzetten... het huis verkennen... elkaar afmaken... de anderen opzoeken... Caleb vertrekt om zijn zoektocht naar de formule verder te zetten, maar Haily gaat hem gewoon vervelen omdat ze hem ergens toch wel mag :'D Verzin maar iets, over het algemeen is het voor mij altijd goed aangezien ik erg flexibel ben met rpg'en ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Maya Rae Grande
Ik loop sneller door terwijl het lijkt alsof de muren op me afkomen. Ik werd langzaam gek van ie claustrofobie, maar ik kon er niets aan doen. Ik had het vrij hoog dus dit was al ondragelijk voor mij. Ik loop sneller door en na kort snel gelopen te hebben begin ik te rennen. Hard en door de gangen heen. Er zijn bijn geen deuren en als ik er een open doe is het een kamer of iets anders zoals en bezemkast, maar die doe ik meteen dicht. Uiteindelijk stop ik met rennen en slaik een hoek om. Waar kwam ik nou vandaan aangezien ik ook kruispunten heb gezien. Ik sluit mijn ogen en denk na. Waarom had ik geen superbrein, misschien een fotografisch geheugen. Dat zou zo verschrikkelijk handig zijn. Ik heb mijn omgeving niet eens in de gaten. 'Hi, laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, hoewel er veel deuren zijn in dit huis, weet jij toevallig waarom we hier zijn?' Hoor ik plots waardoor ik schrik en meteen naar het meisje opkijk. Ik bekijk haar. Ze zag er wel oke uit, maar ik wou geen hulp. Ik kon alles zelf namelijk. 'Nee ik heb geen idee waar we zijn.' Zeg ik rustig terwijl ik mijn emoties probeer te verbergen. Ik werd duizelig van de kleine ruimtes enik begon het eigenlijk zwaar te haten. 'Ik vraag meestak geen hulp, maar weet jij hier de dichtsbijzijnde GROTE ruimte?' vraag ik haar. Een nadruk op groot. Ik was eigenlijk wel opgelucht dat er nog iemand hier was en het een meisje was en geen pervie jongen. Ik heb genoeg nieuws gehoord. Om te weten wat dat zou kunnn betekenen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rachelle Lerman ~ Kracht (Sterk)
Ze lijkt te schrikken wanneer ik haar aanspreek, maar dat trekt gelijk alweer weg. Ze kijkt op naar me en het is een beetje duidelijk dat ze me bekijkt. Zo opvallend vind ik mijn uiterlijk persoonlijk niet, behalve mijn ogen. Die zijn lichtblauw, fellichtblauw, en worder nog feller als mijn kracht echt aanzet. Zo heel speciaal is mijn superkracht niet, ik word supersterk. In vergelijking met alle coole dingen die je leest in strips en comics. Maar ja, dit heeft ook wel zo een voordeel... mensen zullen minder snel met je spotten als je ze ineens tegen de muur aandrukt en optilt, met maar 1 hand. Het meisje en ik kijken elkaar aan, ze zeggt dat ze geen idee heeft waar we zijn en ik knik. Zelf weet ik het ook niet, hoewel ik het wel raar vind dat de man waar ik eerder mee gepraat heb het niet wist, en zij dus ook niet. Dan praat ze verder, 'Ik vraag meestal geen hulp, maar weet jij hier de dichtsbijzijnde gróte ruimte?' Ik kijk haar even aan en knik dan. 'Dat moet wel lukken, ik kom net van de bibliotheek hier vandaan, die is echt mega.' Ik glimlach vriendelijk naar haar, ik moet toch een beetje aardig zijn? En tot nu toe doet ze niets waardoor mijn kracht aanzet. Als ik boos word, neemt de kracht het ook gelijk over. En als de kracht het over neemt, word ik gelijk boos. Het hangt heel erg van elkaar af, en dat is loei-irritant. Ik vraag me af waarom ze een grote ruimte wil.. ik kijk even naar haar en draai me dan om -om in de richting te lopen waar ik net vandaan kwam. 'Deze kant op,' zeg ik en begin gewoon weer rustig te lopen. Waarom haasten? Tenzij ze niet goed tegen kleine ruimtes kan... claustrofobie? Nee... zou het? Zo heel erg klein is de gang nou ook weer niet, die is nog redelijk breed. Maar misschien het feit dat ze geen idee heeft waar ze is of welke kant ze op moet.. dat het daarom aangesterkt wordt. 'Hier naar links.' Het is niet zo ver lopen, maar als automatisme zeg ik gewoon welke kant ik op ga. Geen idee waar die automatisme vandaan komt. Ik loop voor haar uit, in afwachting dat ze gewoon achter me aankomt aangezien ze om hulp vroeg, en ik doe dan de deur naar de bibliotheek open. Ik zie de jongen, Caleb, staan en neerkijken op het meisje, Hailey. Ik ben wel goed met namen, die onthoud ik makkelijk. En ondanks dat ze zich niet aan mij voorgesteld hebben weet ik hun namen, omdat ze die wel tegen elkaar zeiden. Maar ik nam niet deel aan hun gesprek. En als ik even naar ze kijk zie ik de norse uitdrukking op Caleb's gezicht en de houding van Hailey's schouders. Een geforceerd gesprek misschien? 'Hier is het,' zeg ik tegen het meisje. Ik weet haar naam niet eens.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Merrow schreef:
Caleb Morris - Slechterik - Dierlijk instinct

Hailey liet duidelijk merken dat ze het zwaar irritant vond dat hij bezorgd deed. Caleb sloeg dan ook zijn armen over elkaar toen ze hem vol sarcasme bedankte. Het liefst van al scheurde hij op dit eigenste moment haar strot open, gewoon omdat ze hem op zijn zenuwen werkte. Ze haalde een hand door haar haar en sprak toen nogmaals dat alles goed ging, hetzij op een iets mildere toon. Zijn scherpe gehoor ving echter weldegelijk de ergernis op die doorheen haar stemgeluid klonk.
‘Ik bedoelde het goed,’ sprak hij daarom kort en onbewogen. Zijn lippen hadden zich in een grimmige trek vertrokken, haast in dezelfde plooi als dat zij haar mondhoeken hield. Hoofdschuddend kwam hij overeind, waarna hij het boek van tafel pakte en deze terug op zijn plek in de kast zette. Zeventienjarige kleuters, het was officieel, hij had een schurfthekel aan ze. Ze dachten volwassen te zijn, maar vergaten dat ze niet meer waren dan vervelende pubers met een veel te grote mond.
‘Ik zal nog eens vriendelijk doen,’ vervolgde hij als zijn eigen norse zelf toen hij zich naar haar toedraaide en op haar neerkeek.

[Wat kunnen we gaan doen... de conversatie voortzetten... het huis verkennen... elkaar afmaken... de anderen opzoeken... Caleb vertrekt om zijn zoektocht naar de formule verder te zetten, maar Haily gaat hem gewoon vervelen omdat ze hem ergens toch wel mag :'D Verzin maar iets, over het algemeen is het voor mij altijd goed aangezien ik erg flexibel ben met rpg'en ]

Hailey Brianna Williams || Illusies
'Ik bedoelde het goed. Ik zal nog eens vriendelijk doen.' Ik haal een hand door mijn haar sluit voor een aantal luttele seconden mijn ogen, waarna ze open schieten. 'Okay. Okay. Sorry, soms kan ik het gewoon even niet meer hebben.' Aangezien ik me kapot verveelde, werd het steeds moeilijker om me in te houden, om hem te vertellen wat mijn gave was. Vooral met zo'n ego als dat van mij. Ik probeer mijn handen een beetje uit te steken onder de tafel, waar ik best in faal. Toch lukt het redelijk, ik sluit mijn ogen weer en probeer iets te bedenken. Mijn gezicht plooit zich in een ondoorgrondelijke uitdrukking, en ik bijt op de binnenkant van mijn wang. Wat zou ik nou kunnen bedenken? Ineens schoot er een beeld van een prachtige witte roos door mijn hoofd, die ik een seconde later in mijn hand voelde vallen. Zonder erover na te denken stak ik die in mijn haar. Hij zou zich er waarschijnlijk wel over verwonderen, maar dat zag ik dan wel weer.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Caleb Morris - Slechterik - Dierlijk instinct

Caleb glimlachte toen Hailey zich excuseerde.
‘Het is al goed,’ zei hij vervolgens. ‘Ik wilde gewoon vriendelijk zijn, meer niet.’ Hij had toeschietelijk, haast genegen gesproken, alsof het totaal geen punt was waar ze zich verder druk om moest maken. Dat het al vergeven en vergeten was.
Inmiddels was de deur van de bibliotheek opnieuw geopend en ook dit keer had Caleb precies geweten wie er binnenstapte zonder zijn blik te moeten afwenden van Hailey.
Het was nogmaals Rachelle die de ruimte binnentrad, maar hij hoorde hoe ze door iemand gevolgd werd. Hij schudde lichtjes zijn hoofd toen Hailey haar ogen sloot en even ergens anders leek te zijn met haar gedachten. Daarom wendde hij zich een seconde tot Rachelle.
‘Alweer terug, zie ik,’ groette hij met een vriendelijke lach.
In de tussentijd had Hailey plotseling een witte roos vast die ze in haar haren stak en Caleb kon het dan ook niet laten om gemaakt verbaasd naar haar te kijken. ‘Dat zie je nu ook niet iedere dag,’ merkte hij vervolgens ongedwongen op.
Natuurlijk wist hij maar al te goed hoe het mogelijk was, maar dat hoorde niet bij de rol die hij moest spelen. Hoe afgrijselijk hij het ook vond om zich als de leuke, sociale gast voor te doen, het verkreeg een beter resultaat dan de nukkige, arrogante gozer die hij in werkelijkheid was.

[Voor de duidelijkheid misschien... Hailey excuseert zich en Caleb is er verder okay mee. In de tussentijd is Rachelle terug de bieb in gekomen, die dus als eerste het eind van het kattige gebeuren ziet en dan meekrijgt dat Caleb en Hailey het een soort van goed maken, chronologische tijd van Jaimy's post volgend. Hailey sluit vervolgens haar ogen en gebruikt haar kracht, waardoor Caleb dus Rachelle groet, om dan vervolgens in de gaten te hebben dat Hailey een roos tevoorschijn getoverd heeft...]

[ bericht aangepast op 17 dec 2012 - 20:18 ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

[Ik snap het ^^]
Hailey Williams {} Illusies
'Illusie.' mompel ik. Er was niet omheen te draaien, dus dan kon ik het ook wel zeggen. Mijn ogen schoten open, en ik keek Caleb aan, met een klein, verwrongen glimlachje. 'Mijn gave is illusies creeren. Het voelt redelijk echt, en het lijkt echt, maar je ziet altijd wel iets wat totaal niet klopt. 'T is wel fijn, maar ik heb er nog niet heel veel mee kunnen doen. Zou je me misschien kunnen helpen?' vraag ik met mijn normale barse stem, maar je hoort toch wel wat onzekerheid onderin. Ik lik over mijn lippen, en mijn lichtblauwe ogen richt ik op Caleb. Ze schieten over de rijen boeken, om vervolgens terug te gaan.

[Beetje kort ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.