Ik ben het absoluut eens met deze stelling.
De laatste tijd is er maar weinig ruimte voor andere genres dan pop. Het is voor mij lang zoeken als ik radio wil luisteren, omdat ik niet van pop houd. Ik ben helemaal niet kieskeurig als ik naar de radio luister, want ik begrijp dat die radiostations winst moeten maken. Maar wat me stoort is dat er nooit eens iets anders op is dan popmuziek. Er is weinig oog meer voor dingen die minder populair zijn en radiostations worden een behoorlijk cliché.
Het lijkt me toch logisch dat als er radiostations met pop zijn, er toch ook stations met metal of rock zijn. Maar die zijn er niet, of ik ben ze in elk geval niet tegengekomen.
Veel mensen vinden pop leuk, ja. En waarom? Ik denk dat dit is, omdat veel mensen nauwelijks andere stijlen kennen. En waarom is dat? Omdat ze nooit met die stijlen in aanraking komen. En waarom is dat? Omdat de radio alleen pop draait. En waarom is dat? omdat mensen dat leuk vinden. En zo is het cirkeltje rond. Als er aandacht werd besteed aan andere stijlen, zouden mensen deze leren kennen en leren waarderen. Voor veel mensen is muziek een belangrijk deel van hun leven en als je hun muziekstijl begrijpt, begrijp je deze mensen ook beter. Zo denken sommige mensen nog steeds dat metal alleen maar geschreeuw is, terwijl dat helemaal niet zo is. En ik moet toegeven dat ik dat vroeger ook dacht, voordat ik -per toeval!- deze stijl ontdekte.
Natuurlijk is er youtube en kun je altijd muziek luisteren die je leuk vindt, maar ik denk dat er ruimte moet zijn voor iedereen om zijn stijl te ontdekken. Want als je goed om je heen kijkt, zul je zien dat popmuziek (en andere aspecten van de popcultuur) ons behoorlijk worden opgedrongen. Als er meer aandacht wordt gegeven aan andere muziekstijlen, in plaats van alleen popmuziek en het aanbod gevarieerder en breder wordt, is er meer ruimte voor iedereen om zijn eigen stijl te ontdekken en wordt er ook meer begrip gekweekt voor iemand die een andere stijl heeft dan de jouwe.
A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien