• 10 jongeren hebben allemaal iets met een moord te maken, dus worden ze samen naar een huis geleid, op het platteland, waar verder helemaal niemand woont, alleen dat huis staat er en alles is er vreselijk eng. Er gebeuren ook nog eens allemaal rare, vieze, etc dingen.Niemand wordt vermoord of sterft, er gebeuren alleen hele rare dingen, waardoor men bij momenten misschien net aan de dood ontsnapt.

    PS: One Direction bestaat hier niet

    Story van deze RPG
    Rollentopic
    Topic 2


    Rollen:
    Jongens:
    - Harry Edward Styles - Dinaggo
    - Liam James Payne -
    - Louis Wiliam Tomlinson - Styles
    - Niall James Horan - XxParanoidxX
    - Zayn Jawaad Malik - Styles


    Meisjes:
    - Maddison Masey Mash - xSunshineee
    - Fayre Matthews - Rider
    - Mary-Lia Liberty Carter - Curlies
    - Rosa Amare Diamond - glimmur
    - Alicia Coco Adams - xSunshineee


    Regels:
    - Minimaal 3 regels per bericht, tenzij niet anders kan.
    - Beperkt aantal rollen.
    - OOC liefst met (), [], {}, --, <>, **, ~~ etc.
    - Geen ruzies, niet schelden en niemand buitensluiten, hou ook rekening met elkaar.
    - Ruzies en schelden mag in IC wel, vat dit dus niet persoonlijk op.
    - Speel je eigen personage, niet die van iemand anders.
    - Naamverandering en afwezigheid doorgeven aub.
    - Alleen xSunshineee en Dinaggo openen nieuwe topics.
    - 16+ mag, maar hou dit een beetje netjes.

    Begin:
    Iedereen komt aan bij het huis, je mag zelf bepalen hoe iets of iemand je zover gekregen heeft je naar daar te krijgen.


    [ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 23:38 ]


    16 - 09 - '17

    Maddison Masey Mash
    Fluitend loop ik door een kaal, vies en verlaten bos, ik hoor niet eens een vogel fluiten. Ik had geen idee wat de bedoeling was. Iemand probeerde me bang te maken door wat te vertellen over een vermoord meisje en ging mij beschuldigen dat ik betrokken was bij die moord, waar ik helemaal niks van af weet. Ik stop met fluiten en stop even met lopen, ik had mijn koffer te vol gepropt, ook al kon ik hem achter me aan trekken, hij was te zwaar waardoor ik moe werd. Er was zo een domme nerd die me mee liet rijden op zijn scooter tot aan het begin van het bos en toen moest ik te voet verder, leuk, niet dus. Ik zie het huis in zicht komen en krijg een kleine rilling over mijn rug als ik het huis bekijk, het is vies, oud en best eng. Ik ben misschien niet snel bang, maar dat huis straalt iets verkeerd uit. Ik loop verder tot aan de deur, de verf bladert er gewoon af, ieuw. Ik steek mijn hand in mijn sweater en duw dan tegen de deur die niet meewerkt en dan met een harde klap openvliegt. Een muffe geur is te ruiken waardoor ik moet niezen. Als ik een stap naar voor doe trap ik door de oude houten vloer. "IEUW!" roep ik en bekijk mijn voet waar nu modder aanhangt. Lekker, ik moest natuurlijk weer ballerina's aandoen he. Ik loop mank verder naar binnen en zie al een koffer en tas liggen. Ik zet mijn koffer erbij en schrik als de deur met een klap weer achter me dicht valt.


    16 - 09 - '17

    (Mijn topics)


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Aubrey Lynn Wilthshere

    Uiteindelijk had ik dan mijn koffer en tas in de hal laten liggen terwijl ik even met een zucht een hand door mijn haar haalden en wat begon te lopen terwijl ik rond keek. Het uiterlijk van het huis paste eigenlijk perfect bij het binnenste. Net zo oud en lelijk, en hier en daar zelfs een beetje eng. Ik wierp een blik op een van de schilderijen die in de hal hing, iets dat me eigenlijk ook al niet beviel. Het leek altijd net alsof ze je volgden met hun ogen. Ik huiverde zachtjes bij deze gedachten waarna ik met een ruk mijn hoofd naar links draaide toen de deur met een klap dicht viel. Ik vouwde mijn armen samen terwijl ik mijn hoofd even om het hoekje ging, en zag hoe er nog iemand binnen was gekomen. En ze zag er niet al te best uit. "Gaat het wel?" vroeg ik voorzichtig terwjil ik naar haar toe liep.


    The expert in anything, was once a beginner.

    Maddison Masey Mash

    Ik leg meteen mijn haar goed als ik iemand "Gaat het wel?" hoor vragen Ik kijk naar het meisje dat naar me toe loopt. "Euh ja, dankje." zeg ik en bekijk mijn voet. Ik kijk rond of ik ergens kan zitten. Zou ik op de grond gaan zitten? Nee, die is vies, alles hier is vies. Ik neem een pakje zakdoekjes uit mijn koffer en loop richting de grote trap recht voor me en ga op een trede zitten. Ik gooi mijn ballerina uit en neem een zakdoekje waarmee ik de modder van mijn voet veeg. "Bah .." mompel ik. Als mijn voet er wat properder uitziet, frommel ik het papieren zakdoekje op en gooi het op het grond, ja wat? Er ligt al vuil genoeg op de grond, dus wat maakt dat papiertje nou uit? Ik sta weer op en klop het stof van mijn broek en doe mijn schoen weer aan.

    [ bericht aangepast op 30 nov 2012 - 19:48 ]


    16 - 09 - '17

    Mary-Lia Liberty Carter
    Ik kreunde ellendig. Dit kon je toch niet menen? Moest ik in dit huis blijven omdat ze mij ervan verdenken bij een moord? Nee onmogelijk. Niet dat dit huis eng voor me was , nee gewoon niet. Het is gewoon omdat ik niemand heb vermoord. Dat hoop ik tenminste. Die andere mensen hebben het gewoon gedaan. Punt. Nah , ik heb wel een revolver bij me ter bescherming.. Ik beloof dat ik het alleen gebruik voor noodgevallen. Het zit ergens onderaan in mijn koffer in een geheim vakje.
    Het bos was eerder vies dan een normaal bos. Er lagen allemaal plastic zakjes en van die dingen. Het huis zelf was groot , net een levens echt spookhuis. Ik smijt de deur open en laat mijn koffer vallen. God. Sierlijk haal ik mijn hand door mijn haren heen en glijd ik via de vieze muur naar de grond. Een luide zucht verlaat mijn mond.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    [bAubrey Lynn Wiltshere][/b]

    "Euh ja, dankje." Ik trok mijn rechter wenkbrauw even op terwijl ze naar haar voet keek, en automatisch mijn blik daar ook heen gleed. Zo te zien was er iets mis met haar voet, en ze stond er ook al niet zo al te best op. Ik vouwde mijn armen weer samen terwijl ik zachtjes grinnikten, en haar weer aankeek toen ze weer opstond. "Bah is nog zachtjes uitgedrukt, het lijkt hier wel een of andere vuilnisbelt." zei ik terwijl ik even rond keek, en wat stof weg wuifde met mijn hand. Ergens was het gewono belachelijk, ze hadden ons hier heen gestuurd en dan zag het er zo uit!? Kom op, ze hadden toch best dingen schoon kunnen maken. Al hadden ze alleen al het stof weg gehaald. Ik zuchtte zachtjes waarna ik haar weer aankeek. "Ik ben trouwens Aubrey."


    The expert in anything, was once a beginner.

    Maddison Masey Mash

    "Bah is nog zachtjes uitgedrukt, het lijkt hier wel een of andere vuilnisbelt." zei dat ene meisje. Ik knik, ik snap haar wel, het is hier echt niet te doen! "Ik ben trouwens Aubrey." zegt ze daar achter dan. Ik glimlach zwakjes en loop dichter naar haar toe. "Ik ben Maddison, maar noem me maar Maddie." zeg ik vriendelijk. Maddison vind ik niet zo leuk, Maddie vind ik veel leuker, dus ik vind het veel leuker als mensen me Maddie noemen. "Zijn wij hier de enige twee of zijn hier nog mensen in dit huis?"


    16 - 09 - '17

    Aubrey Lynn Wiltshere

    Ik gaf haar een kleine glimlach. "Noem mij dan maar Brie, zo noemen de meeste me." ik grinnikte zachtjes. Mensen zouden me op een gegeven moment toch wel Brie gaan noemen, aangezien ze dat vaak makkelijker vonden dan Aubrey. "Zijn wij hier de enige twee of zijn hier nog mensen in dit huis?" Nuchter haalde ik mijn schouders op, waarna ik even bedenkelijk in mijn onderlip beet. "Ik heb werkelijk geen idee, ik ben eigenlijk nog niet verder geweest dan de hal...Maar ik denk ergens wel dat er al andere mensen zijn, aangezien die koffers er al stonden toen ik binnen kwam." Bij mijn laatste zin wees ik even een beetje in de richting van een hoek van de gang, waarna ik Maddie weer aankeek.


    The expert in anything, was once a beginner.

    [Oh wacht eens, zit Mary-Lia eigenlijk ook in de hal waar Aubrey en Maddison zijn?]


    16 - 09 - '17

    Liam Payne

    Ik zuchtte. Waarom moest ik hier nou weer heen?! Ik liep door één of ander bos waar ik nog nooit van had gehoord. Mijn koffer begon ook op en rare manier zwaarder te worden. Niet veel later kwam ik aan bij een best wel eng huis. Ik zette mijn koffer even neer en strekte mijn armen. Die deden best wel pijn. Snel pakte ik ze weer op. Ik legde mijn hand op de deur. Ik hoefde niet te duwen en hij ging al open. Ik zette mijn koffer bij een paar andere koffers en keek rond.
    ''Ehm.. Hallo?'' zei ik dan maar.


    Do what people say you can't.

    Maddison Masey Mash

    Oh ja, die koffers. Maar kon toch dat ze allemaal van Aubrey waren? Ok, laten we niet overdrijven, ik moest gewoon even logisch nadenken wat ik dus niet deed. Als ik zucht hoor ik iemand roepen. "Daar is nog iemand." zeg ik tegen Brie en loop ietsje van haar weg. "Gaan we kijken?" vraag ik, maar zonder op antwoord te wachten loop ik al verder, ik hoorde een jongen en zijn stem klonk mooi, ik moet hem zien. Ik kom bij de voordeur en zie daar een jongen staan die wat rond kijkt. "Hallo." zeg ik en schrik dan van een meisje dat op de grond zit tegen de muur. "Jonge! Ik schrok me bijna een ongeluk!" zeg ik tegen haar en hou mijn hand op mijn borstkas.


    16 - 09 - '17

    Niall James Horan

    Mopperend liep ik door het bos op weg naar het huis waar ik moest verblijven. Mijn koffer achter mij aansleurend stapte ik door de modder en dorre bladeren op de grond. "Niet eens genoeg eten," klaagde ik binnensmonds als ik verder liep en waarom kunnen er geen auto's tot bij het huis rijden? Het lijkt wel een bos van 20 kilometer. Ik stapte verder en probeerde mijn mond even te houden. Na een paar minuutjes stappen, wat naar mijn gevoel uren was, kwam ik aan het het eng uitziende huis. "Hier moet ik overnachten?" ik trok een wenkbrauw op. Ik heb al medelijden met de andere jongen die deze nacht gaan proberen te slapen. Ik roep al als ik een tak tegen het raam hoor. Ik opende de voordeur en stapte binnen waar ik mijn koffers liet vallen.


    Take me to wonderland

    mijn topics


    -

    Liam Payne

    Ik keek even naast mij waar een meisje tegen de muur op de grond zat. Ook lekker schoon. Er kwam een meisje op mij af. ''Hallo.'' zei ze vriendelijk. Ze merkte het meisje dat op de grond zat op. Ik grinikte onhoorbaar. Er stapte weer een jongen naar binnen. Yes, ik was niet de enige jongen. ''Heeloo.'' probeerde ik zo vrolijk mogelijk te klinken. Wat niet echt lukte maar ja. Wie is hier nou wel vrolijk?! Je zit hier in een vies, oud huis en je wordt verdacht van een moord. Zeker een vrolijk ding.


    Do what people say you can't.

    Maddison Masey Mash

    Meteen schoot mijn blik van dat meisje op de grond naar een blonde jongen die binnenkwam. Wat is dat hier? Een bijeenkomst voor knappe jongens? Dan hou ik het hier zeker vol in dit vieze, oude en enge huis. Zonder dat ik het zelf besef keur ik de jongens beide eens goed, van top tot teen en andersom. Damn, wat een hotties! Ik doe een stap naar voor en steek mijn hand uit naar de jongens. "Ik ben Maddison, noem me maar Maddie en jullie zijn?"


    16 - 09 - '17