Melinda
Half lachend en half struikeld over de duizende andere voeten, die letterlijk over waren, kwam ik eindelijk bij de dansvloer. Ik had nog een meisjeuit de mansion zien gaan zitten, maar kon mij haarnaam niet herinneren. Lachend begon ik te dansen. Het voelde zo vrij, voor één avond was ik weer even niet bang, verdrietig of bezrgd, vooral omdat ik me van niksbewust was. Of eigenlijk van een heleboel niet. Ik keek over mijn schouder en zag Damian aan komen lopen. "Ik zoek nog iemand om mee te dansen, weet jij toevallig iemand?"
We've lived in the shadows for far too long.