Jonathan Fields
Het eerste wat ik merk als ik de volgende ochtend wakker wordt is een gigantische hoofdpijn. Ik slaak een vermoeide zucht en wrijf een keer in mijn ogen, ik ben nog niet helemaal wakker. Naast me ligt Rachelle nog te slapen en ik kijk even naar haar. Haar buik is redelijk dik nu, het kindje groeit snel. Elke dag vraag ik mezelf wel minstens vijf keer af hoe ik hierin verzeild kan zijn geraakt. Het begon gewoon met een onschuldig avondje stappen. En nu is het geëindigd dat ze zwanger is. Oké, toegegeven, het was sowieso stom van me om met een demon om te gaan, maar Rachelle is niet zoals alle andere demonen. Zij is, of eigenlijk kan zijn, veel liever. Vaak genoeg geeft ze me ook een uitbrander, maar dat schrijf ik af aan de zwangerschap. Ik word er zelf ook niet meer boos om, ik negeer het dan gewoon. Ik voel Rachelle's warmte en ze is erg warm, aangezien ze zo warm is voel ik even zachtjes aan haar voorhoofd. Die is wel lichtelijk warm, maar geen koorts ofzo. Ik zorg wel voor Rachelle, dat vind ik mijn taak. Bijna alle dagen ben ik bij haar, soms dan ga ik weer even langs mijn ouders. Ze weten het nog steeds niet, maar ik vertel ook niets over Rachelle. Want Rachelle en ik hebben wel een relatie, maar in mijn ogen is die niet heel natuurlijk. Voortgekomen uit geplaag en uitdagend gedrag, ten gevolge een kind wat nooit gebeurd had mogen zijn. Een engel en een demon, het komt bijna nooit voor. Ik vraag me af of Rachelle de zwangerschap wel aan kan, niet persoonlijk, want zoiets is heel erg zwaar. Misschien nog wel zwaarder, omdat het een mix is van twee krachtige wezens. Ik weet het allemaal niet meer, ik wacht gewoon af. Is er iets anders dat ik kan doen? Waarschijnlijk niet, behalve er gewoon te zijn voor Rachelle. Ik kijk weer even naast me naar Rachelle, die redt zich wel. Voorzichtig ga ik uit bed, zodat ik haar niet wakker maak, en loop dan richting de douche. Nagenoeg altijd ben ik eerder wakker dan Rachelle. In de badkamer zet ik de douche heet en trek mijn boxer uit. Ik stap eronder en wordt langzamerhand iets meer wakker. Als Rachelle wakker is en iets nodig heeft zal ze waarschijnlijk in gedachten tegen me praten, ondanks dat ze weet dat ik dat haat en ze het niet moet doen. Toen ze dat vertelde, dat ze dat kon, heb ik haar gelijk duidelijk gemaakt dat ze uit mijn gedachten moet blijven en er ook niet tegen moet praten. En een tijd heeft dat gewerkt, maar alsnog doet ze het nu af en toe. Ik pak een fles shampoo en wrijf het goed in mijn haar. Ik spoel het uit en sop daarna nog heel mijn lijf in. Ik douche nooit heel erg lang tenzij ik even wil ontsnappen aan heel die zwangerschap. Soms dan wordt het me gewoon teveel en dan is mijn standaard zin; ik ga lang douchen. Als Rachelle dat hoort kan ze wel weten wat ik echt bedoel, maar ik probeer de echte betekenis ervan te verbergen. Ik kán er namelijk heel even aan ontsnappen, zij nooit. Zij heeft het kindje in haar buik. Ik zet de douche uit en pak een handdoek, die sla ik om mijn middel. Ik pak er nog een handdoek bij en droog daarmee mijn haar. Snel pak ik wat gel erbij en doe mijn haar dan goed, zo perfect.
I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.
Ledecky
10 dec 2012 - 19:36
