Let's Get Famous - 1 - Speeltopics

[center]Een doel, een huis, vriendschap, vijanden, concurrentie en nog veel meer.

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 21:50 ]

Hi. This makes no sence.

Eric:

'' Welkom.'' Het programma was officieel begonnen, de camera's waren aan het draaien. '' Ik ben Eric. De presentator, ik ga jullie begeleiden door het spel. Jullie gaan de strijd met elkaar aan in dit huis. Door middel van opdrachten die jullie elke week krijgen kunnen jullie punten verdienen. Aan het einde van de race worden alle punten bij elkaar opgeteld en word er gekeken wie het meeste heeft gescoord. Die persoon wint en krijgt een kans om zijn of haar doel waar te maken. Het ligt allemaal aan jullie zelf hoeveel punten jullie gaan verdienen. De kamerindelingen zijn gemaakt. Jullie hebben allemaal een brief gehad waarop jullie kamernummer staat, jullie gaan nu naar jullie kamers toe. Onthoud, er kan er maar een winnen. '' Dat waren de woorden waarmee de groep kandidaten werden verwelkomt. Eric keek de groep na hoe ze de trap opliepen, op weg naar hun kamer.

Hi. This makes no sence.

[Mijn topics, typ zo m'n beginpost.]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[Mijn topics. Ik ga beginpost morgen schrijven heb nu geen tijd ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Chris
Zo snel als ik kon liep ik de trap op. Ik kon niet wachten om te zien hoe mijn kamer er uitzag en ik wilde ook graag weten wie mijn kamrgenootje was. Ik had heel lang getwijfeld of ik dit wel moest doen, maar na veel aanmoedeging had ik besloten het toch te doen. Ik wilde al heel lang mijn talent laten zien aan mensen, maar durfde nooit zo goed. Dit was dus mijn kans, mijn eerste en ik hoopte ergens niet mijn laatste. Al was ik bang van wel. Als iets mislukte was ik meestal niet zo van het opnieuw proberen. Ik sleepte mijn weekend tas en koffer de trap op, naar mijn kamer. Eenmaal aangekomen bij de kamer keek ik even rond. Het was hier nog vrij mooi, ik zou hier wel een tijdje kunnen verblijven. Niet dat mijn kamer op de campusniet mooi was, maar het was wel altijd een beetje rommelig, waardoor het er niet zo geweldig uitzag. Ik zuchtte en legde mijn spullen op het bed. Ik ging naast mijn spullen zitten en tweette dat ik in het huis was en het super spannend vond, want at vnd ik het ook. Alles tintelde en ik was heel erg vrolijk. Ik kijk even uit het raam en wacht op mijn kamergenootje. Ik beacht mij hoe hij/zij eruit zou zien en of ik het wel wilde weten. Ook wasik meestal niet zo goed in iets delen, al helemaal niet een kamer, dus nu moest ik even extra mijn best gaan doen. Ik was bang dat als ik het niet zou kunnen vinden met mijn kamergenoot, ik het niet vol ging houden hier.

We've lived in the shadows for far too long.

Summer
Na de uitleg liep ik rustig naar mijn kamer. Ik was niet eens nieuwsgierig met wie ik in de kamer zui zitten, hoewel die nieuwsgierigheid groter werd hoe dichter ik bij de kamer kwam.
Ik was de eerste van ons twee bij de kamer, dus ik nam mijn tijd wat posters op te hangen aan mijn kant, mijn kast in te pakken...
Als laatste kwam mijn gitaar uit een aparte tas.
Ik schopte mijn All Stars uit en ging op bed zitten met mijn gitaar.
Ik deed het raam een beetje open, het was bloedheet hier.
Ik begon te spelen, maar het liep niet echt goed, voor mijn gevoel tenminste.
Ik zuchtte en legde hem aan de kant. Ik besloot wat met de groene plukjes in mijn haar te gaan spelen en deed de oortjes van mijn iPod in.

Felicia Kiara Mancini
Mijn hakken tikte op de traptreden toen ik midden in de groep naar boven liep. Ik was zo benieuwd hoe de kamer eruit zag, en wie mijn kamergenoot zou zijn. Of het een jongen zou zijn, of toch een meisje. Mijn hand omsloot de deurklink en ik opende de deur van onze kamer. Het was een best grote kamer, gelukkig was het schoon, met 2 grote bedden. Ik ging op een bed zitten dat links in de kamer stond, zo ver mogelijk van de deur af. Vraag me niet waarom, maar ik haatte het om bij de deur te slapen. Ik pakte mijn Blackberry en verstuurde een tweet over dat ik zenuwachtig was en dat ik benieuwd was wie mijn kamergenoot was. Daarna legde ik het ding naast me neer en keek om me heen. Ik zuchtte toen ik even naar het grote raam en stond op van het bed. Ik haalde mijn hand door mijn donkere haren en keek even uit het raam. Dat deed ik wel vaker, gewoon even wegdromen en teruggaan naar vroeger.
Nu was mijn kans, en dat besefte ik maar al te goed. Mama had altijd gezegd dat ik mee moest doen met een talentenjacht, want ze vond dat ik prachtig kon zingen, en ik had het altijd lachend weggewuifd. Maar nu mama dood was, wilde ik haar trots maken. Ik deed dit voor haar.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Sarah:

Daar stond ze dan. Tussen al die losers die dachten dat ze zouden gaan winnen van haar. Helaas voor hun, dat zou nooit lukken. Ze was er heilig van overtuigt dat Ze zou winnen, en als iemand in de weg zou lopen zou ze zorgen dat ze uberhaupt niet meer zouden kunnen lopen. De presentator, Eric, was aan het woord.Ze dacht na, als ze hem zou kunnen winnen voor mijzelf, gewoon, heel stiekem, dan zou ze zó kunnen winnen. Ze keek hem aan en toen hij terugkeek glimlachtte ze sexy naar hem. Hij reageerde niet, nog niet. Daar zou wel verandering in komen. Het was tijd om naar boven te gaan, naar de kamers. Ze pakte haar roze koffer en begon hem de trap op te slepen.

Hi. This makes no sence.

Damian:

Damian keek om zich heen en voelde zich ontzettend onzeker. Bijna iedereen had een instrument bij zich, hij had zijn schetsen bij zich, papier en heel veel potloden. Hij slikte en keek rond in de groep. Hij luisterde maar half naar de presentator en vroeg zich af met wie hij in de kamer zou moeten slapen. Hij zuchtte en keek terug naar de presentator. Hopenlijk niet zo'n ''swaggerboy'' of ''chimeid'' of zo. Dat zou hij nog geen nacht uithalen. Toen de presentator zei dat ze naar hun kamers mochtten hield hij snel de brief uit zijn zak. Hij was allang zijn kamernummer vergeten. Toen hij het las liep hij snel naar boven en hoopte op het beste. Hij deed de deur open en zag maar een bed, een tweepersoonsbed. What the fuck Dacht hij terwijl hij zijn koffer neerzette. Ze hadden toch kamergenoten? Waarom hadden ze dan geen aparte bedden? Hij zuchtte, wat maakte het uit, hij merkte het wel. Hij deed zijn jas uit en gooide hem op zijn koffer, toen begon hij een rondje door de kamer te lopen.

Hi. This makes no sence.

Alex:

Alex keek om zich heen. Hij stond achteraan de groep en bekeek iedereen nauwkeurig. Al deze mensen waren zo...raar. Ze leken allemaal zo, ja, hoe leg je dat uit, artistiek. Er waren een paar uitzonderingen maar de meeste hadden allemaal iets aparts. Hij had al gelijk allemaal vooroordelen in zijn hoofd en had al een gevoel met wie hij vrienden zou worden en met wie niet. Alex was echt het type die van iemand hield of die iemand haatte, er zat niets tussenin. Als hij je niet mocht zou hij het je duidenlijk maken ook. Met zijn koffer liep hij de groep achterna naar boven. Hij wist zijn kamernummer uit zijn hoofd, nummer 4. hij hoopte niet dat hij met zo'n raar over-artistiek persoontje op de kamer zou zitten, echt niet.

Hi. This makes no sence.

Gwen
Ik liep de trap op tussen de menigte van mensen met wie ik de komende paar weken zou moeten doorbrengen. Ik had dit niet gewilt maar door mijn beste vriendin zit ik hier nu toch. Ze wilde dat ik mijn talent voor tekenen aan de wereld liet zien en bla bla bla. Ik keek op het blaadje dat ik had gekregen van Eric en zocht de deur met het juiste kamer nummer erop. Ik was de eerste in de kamer en was daar wel blij om. Ik weet niet of ik al klaar was om mijn kamergenoot te ontmoeten en zo kon ik wel een bed uitzoeken. Ik legde m'n koffer op m'n bed en ging er naast zitten. Uitpakken kwam later wel. Ik pakte m'n schetsblok en besloot om maar even te gaan tekenen. Als ik teken is het net alsof alles om me heen veranderd weet je wel. Ik schopte m'n converse uit en trok m'n benen naar me toe. Zo kon ik altijd het relaxed tekenen. Ik begon wat te schetsen en wachtte tot mijn kamergenoot zou komen.

'Baby, you're perfect for me.'

Oh, right! Noah vergeten. :')

Noah
Ik ren naar mijn kamer, hopend de eerste te zijn en nog even met rust gelaten te worden.
Helaas. Ze was er al.
Roze koffer. Oh God. Zo een dus.
Nou moet ik toegeven dat ze er niet slecht uitzag, ook niet zo'n zwaar opgemaakte bont-freak.
Ik leg mijn eigen versleten tas op mijn bed en zei op mijn vriendelijkst 'hoi.'
Ik zette mijn capuchon af voor een keertje. Maar eigenlijk alleen omdat ik haar zo niet echt goed kon zien en het hier hartstikke heet is.

Sarah: .

Ik keek rond in de kamer. Niet groot, beetje leeg, supersaai dus. Toen ik de deur hoorde draaide ik mij snel om, kamergenoot. Toen ik mij omdraaide fronste ik. Wat was dit nou voor emo? Hij zei zachtjes ''hoi'' en deed toen zijn capuchon af. '' Hey.'' Zei ik terwijl ik met mijn handen over mijn witte jurk streek. Ik draaide me terug naar mijn koffer en begon uit te pakken. Lekker dan, deed ik een keer mee, zat ik met een een of andere weirdo. Ik zuchtte en draaide me toen terug. Ik stak mijn hand uit. '' Sarah, aangenaam, denk ik.'' Zei ik met een lach op mijn gezicht. Het was waarschijnlijk duidenlijk dat ik helemaal niet zo enthousiast was als dat ik me voordeed maar ik hoopte dat de jongen daar niets van zou merken.

Hi. This makes no sence.

(Ik reageer zo met Dan even douche)

Melinda
Vrolijk en half spingend van enthousiasme luisterde ik naar de presentator, Eric. Ik vond zijn naambest raar, maar aar kon hij ook nisks aandoen. Mijn grip op mikjn kamer verstevigde en ik ademde diep in en uit. Dit was het dan. Ik zou nooit kunnen winne, maar ik zou zeker wel ver kunnen komen, ik moest alleen heel erg mijn best doen. Ik slikte moeilijk en begon de trap op te lopen. Mijn koffer was zwart met zwarte strepen, gewoon omdat ik dat mooi vond. Ik trok hem moeilijk de trap op en elke paar treden bleef ik even staan. Wow, dat ding was toch best zwaar, maar het kon ook liggen aan de gitaar op mijn rug en de weekend tas. Ik had werkelijk alles van thuis mee genomen, dat vond ik fijn. ALs ik eindelijk alles de trap opgesleept heb gaik opzoek naar mijn kamer. Ik wilde mijn kamergenoot erg graag ontmoeten, zolang ze maar niet overmmoedig was. Ik haatte dat altijd zo erg. Mensen die dachtte dat ze beter waren dan andere, of dahten dat ze al gewonnen hadden, ik bedoel, kom op zeg. Toen ik de kamer gevonden had haalde ik even mijn hand door mijn haar en duwde de deur open. Het eerste wat ik zag was een twee persoonsbed en het tweede mijn kamergenoot. Het was een jongen. Een beetje onwennig stak ik mijn hand uit. "Ik ben Melinda."

We've lived in the shadows for far too long.

Noah
'Sarah, aangenaam. Denk ik,' zei ze.
Ik schudde haar hand en lachte even. 'Noah. En trouwens, doe geen moeite om aardig te doen, zelfs ik kan zien dat het nep is.'
Ik moest in mezelf lachen. Het was er dus wel 'zo een'. Zo'n meisje-meisje die alleen maar om flirten en make-up geeft.
'Dus, laat me raden, jouw talent is zeker niet acteren?' vroeg ik geamuseerd terwijl ik op mijn bed plofte.
Ze heeft geluk dat ik drum en in deze kamer geen drumtoestel past, anders had ik denk ik van haar flink wat klachten op mijn dak gekregen over "herrie". Maar ach, wat weet ik nou van mensen..

[Jezus, ik laat Noah echt als een sadist klinken... :"D]

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 21:19 ]

(okee)

Damian

Toen ik doorhad dat er iemand de kamer inliep draaide ik me snel om. Het was een meisje met blauw haar, ik had haar eerder beneden al gezien. '' Hey, ik ben Damian.'' Zei ik terwijl ik verlegen haar hand schudde. Ze zag er best aardig uit, waarscheinlijk ook niet een over-hyper type. En zolang iemand niet hyper is kan ik het met ze vinden. Ik was zelf ontzettend verlegen en ik had verders ook niet veel vrienden. Ik was gewoon een beetje...moelijk. Ik liet snel haar hand weer los en glimlachtte. Toen liep ik naar mijn bed en sleepte ik hem naar een kast. '' Ik dump alles wel in deze kast.'' Zei ik terwijl ik mijn koffer opende. Ik ging op de grond zitten en begon uit te pakken.

Hi. This makes no sence.