• Regels:
    - Typ alleen wat je eigen speler zegt(dus niet: Toen ik vroeg hoe het ging, zei ze: 'Goed.'), behalve als het de Doctor is. Want de Doctor is van niemand, en toch van iedereen. Je mag, net zoals alle anderen, bepalen wat hij zegt, maar niet in "Doctor POV" schrijven.
    - Als je een tijd weg bent even melden a.u.b.
    - 16+ mag (maar het liefst niet, als je het doet, geen enorme porno).
    - Max. 3 personages per persoon
    - Geen gevloek en gescheld (Ships of flut mag wel, of: Ik vloekte.)
    - Graag met leestekens schrijven.
    - Minimaal 3 regels per bericht. (geld alleen voor de RPG!)
    - Probeer het liefst 1 keer per dag te posten (max. 2 dagen, maar ik ben er niet zo streng op).
    - Ooc tussen () of []
    - Zet de naam van het personage boven het stuk wat je gaat typen, dan is het duidelijk vanuit wie dat word gezegd.
    - Andere personages niet vermoorden! Behalve als diegene daar toestemming voor heeft gegeven.
    - De Companions komen allemaal uit verschillende tijden. Je kan dus niet uit dezelfde tijd komen als iemand anders.
    - Je kan van elke soort zijn, maar dan vriendelijk. Dus je bent bijvoorbeeld een vriendelijke Dalek (maar onthoudt; "The Only Good Dalek, is a Death Dalek" ) .
    - Je mag een bestaan persoon kiezen. Mag van Doctor Who en/of Torchwood zijn.
    - Relaties mogen.


    Meiden:
    ~ Manyetha "Tweety" - Sylvesti
    ~ Elizabeth Victoria Silent - Ianto

    Jongens:
    ~ Jack Harkness - Ianto (bestaand personage)

    [ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 23:28 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Hij vroeg me wie hij was in mijn ogen. Hopelijk had hij het niet over een doctor uit het ziekenhuis, maar zo klonk het niet. "In mijn ogen is hij de dapperste en beste krijgsman die er maar is. Hij heeft, zelfs al roeide het iedereen uit, de stap durven nemen die niemand anders ooit had durven nemen, en grotendeels met success." Ik zuchtte en dacht terug aan mijn familie. Mijn ouders, broers en zussen... Ze waren allemaal gestorven in die verschrikkelijke oorlog. Een oorlog waar de rest van het universum geen last meer van had... Door hem.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Oke, daar kwam ik dus niet echt verder mee. Nou, toch ook weer wel. Zoveel wist ik niet af van de Doctors verleden...
    "Time-Lord," fluisterde ik. Ik wou weten hoe ze zou reageren, want dan kon ik het precies bepalen. Als ze zou reageren als 'wat bedoel je?' of zo iets dan wist ik genoeg.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik trok een wenkbrauw op toen hij opeens Time Lord zei. "Hoe weet jij dat nou weer?" Ik had geen idee hoe hij kon weten dat ik een Time Lord was. Als hij de Doctor kende wist hij waarschijnlijk wel dat hij een Time Lord was, maar hoe kon hij dat nou weer van mij weten? Een vreemd meisje wie hij net een paar minuten geleden voor het eerst ooit had gezien. Dat wist ik wel vrij zeker omdat ik hem nog nooit was tegengekomen, zelfs niet in het verleden, en aangezien ik nog niet echt vaak hier was geweest.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Ik kon mezelf er niet van weerhouden om te lachen. "Dat de Doctor een Time-Lord is? Ik kon de Doctor, ik reisde met hem. Oftewel, een lang verhaal. Wat je vast niet wilt horen."
    Ik glimlachte en draaide me om. Ik wist bijna wel zeker dat ze er wel naar geïnteresseerd was. Ik liep weg, waardoor ik het hele gesprek stil had gelegd. Als ze zou roepen dat ze het wel wou horen, dat ze wou dat ik bleef, of dat soort, dan zou ik blijven. Zo niet, dan bleef ik voor altijd een vreemdeling in haar ogen.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Hij begon een verhaal over hem en de Doctor... En plots was hij weg. Ik rende achter hem aan en sprong op zijn rug. "Zin om nog meer te zien?" vroeg ik zacht en impulsief in zijn oor. Tot nu toe had ik alleen gereist. Dit zou nog wel eens leuk kunnen worden, al wist ik niet of het me zou lukken om twee personen uit de vreemde situaties kon redden waaruit ik me al tig keren had moeten redden. Nouja, een nieuw avontuur, daar leefde ik toch voor.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Het was een heel andere reactie dan dat ik verwacht had. Even na dat ik me had omgedraaid voelde ik een enorm gewicht op mijn rug. "Zin om nog meer te zien?" vroeg ze ik mijn oor.
    Toen de Master hier was geweest en de Doctor vroeg of ik weer wou meegaan had ik 'nee' gezegd. Maar toen had ik nog een team, nu niet meer. "Eigenlijk wel, ja," antwoordde ik. Dit kon een hele nieuwe start worden, dacht ik.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik glimlachte en sprong van zijn rug af. "Kom je dan mee?" Ik huppelde naar het autotje en haalde het sleuteltje van onder mijn shirt vandaag en opende het deurtje. De ramen leken van buiten geblindeerd, maar het waren eigenlijk geen ramen, het was gewoon een deel van mijn lieve tardis. Ik vond dit best wel spannend. Ik kon dit ding wel goed besturen, maar ik had geen idee hoe dit zou gaan met iemand erbij.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Waar wil je heen met een auto? Ik heb ook wel een auto, een SUV." Ik vroeg lachend. Toch bleef een gedachte die in mijn hoofd al rond had gespookt steeds meer waarheid te worden. Stel dat zij ook een Time-Lord was. Ze opende het deurtje, en het bleek dat ik het goed had. De binnenkant was stukken groter. "Leuk interieur," zei ik en klom door het deurtje, waarna ik in een grotere ruimte kwam. Ik floot tussen mijn tanden door. Het was toch al tijden geleden dat ik dit had gezien.

    [ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 20:43 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik grinnekte toen hij over een auto begint. Ik liet hem binnen. Ik grijnsde toen hij floot. "Sluit je de deur achter je? Het tocht hier nog wel eens heel erg." Ik begon op wat knoppen te duwen. "Waar wil je heen, Captain?" Ik had al zo veel gezien en gedaan, hij mocht kiezen. Het maakte mij weinig uit. Ik begon op het scherm te typen om uit te vinden wat in hemelsnaam hij was.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Terwijl ze knoppen aan het indrukken was, vroeg ze me waar ik heen wou. Ik had al zoveel gezien. "19 augustus 1996," zei ik. Het was een datum waar ik graag heen wou, in verband met iemand die ik erg miste. Dus ik deed bijna hetzelfde wat ik bij Rose had gedaan. Ik wou naar Ianto Jones' dertiende verjaardag.
    En ik wist dat ik een paradox kon creëren, maar ik miste Ianto, ik voelde mezelf verplicht om hem nog een keer te zien. Waarom? Omdat ik nooit echt een goed afscheid had kunnen nemen, en ik blijven leven soms erger is dan doodgaan. "Daar wil ik graag heen."


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik glimlachte. "Geef me een minuutje." Ik begon rustig de tardis in te stellen en klaar te maken voor de trip. Daarna haalde ik de rem eraf en vloog zonder problemen naar 19 augustus 1996. "Mag ik vragen waarom we precies naar deze datum gaan?" Ik trok een wenkbrauw op en begon met de landingsprocedure. Ik had mijn vliegbewijs, maar op een of andere manier deed mijn tardis raar. "Rustig jochie. Rustig. Wat is er mis met je?" Ik begon op knoppen te drukken om toch veilig te kunnen landen.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Voor iemands dertiende verjaardag," antwoordde ik vaag. Opeens schommelde haar Tardis.
    "Rustig jochie. Rustig. Wat is er mis met je?" mompelde ze.
    Dat komt door mij, bedacht ik. Dit was net zoals toen de Tardis van de Doctor op het plein in Cardiff was geland en ik me eraan vastklampte. Zijn Tardis was helemaal naar het einde der tijden gevlogen, door mij. Zijn Tardis wou me weg hebben.
    "Ik denk dat het door mij komt," zei ik aarzelend.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik wist hem uiteindelijk te landen en keek hem toen verward aan. "Waarom?" vroeg ik verbaast. Ik liep naar de deur en keek even rond. Zo te zien was het gelukt. Ik griste een krant uit iemands handen en keek naar de datum. "Precies goed." ik klopte mijn tardis. "Goed gedaan jochie." Toen keek ik over mijn schouder naar Jack. "Kom je?" Ik wilde eigenlijk wel weten waarom hij iemand wilde zien. Het zou wel een belangrijk persoon moeten zijn voor hem.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Lang verhaal," zuchtte ik. "Hier naar links." En ik liep de straat uit. Toen ik de hoek om was zag een versierde tuin en hoorde mensen 'Happy Birthday' zingen, terwijl een jongen het eerste stuk taart sneed. Ianto.
    Ik voelde me erg schuldig. Ik ademde diep in en weerhield mezelf dichterbij te komen. Ianto keek blij toen hij een zwart met blauwe voetbal kreeg. Hij haalde zijn vrienden bij elkaar en renden de straat op. Van hun jassen maakten ze goals. Ik lachte triest en deed alles wat niet hoorde; ik liep de straat over om hem te feliciteren.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek naar de verjaardag en glimlachte. Ik vond het altijd zo fijn om wezens gelukkig te zien.Opeens schrok ik op uit mijn plezierige staat toen ik Jack naar de jarige zag lopen. Ik greep zijn arm en hield hem tegen met meer kracht dan dat je van een 16 jarig meisje zou verwachten. "Niet doen. Dat gaat voor grote problemen zorgen." Ik wist niet wat voor problemen, maar hoe ik de wereld zag wist ik zeker wel dat het problemen zou veroorzaken als hij nu die jongen ging aanspreken. "Je mag kijken, maar niks doen. Capish?" Dit zou best grappig kunnen zijn als ik niet zo bloed serieus was. Ik wilde geen scheuren meet in het tijd/ruimte continuem. Dat was me net iets te vaak gebeurt.


    Bowties were never Cooler