{RPG} Doctor Who / Torchwood - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 23:28 ]

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

[Perry]

Bowties were never Cooler

(wie begint?)

Bowties were never Cooler

Tweety
Met veel moeite kreeg ik het voor elkaar om mijn Tardis te landen in Cardiff bay. Het leek wel of iets het tegenhield. Vreemd. Ik wist niet dat Cardiff 2012 een verbode tijd was. Heel vreemd. Ik stapte uit mijn Tardis, die uit zichzelf een zwart oud fiat 500tje was. Ik sloot hem af en hing de sleutel weer om mijn nek terwijl ik naar de rand van de baai liep om uit te kijken over het water. Dit was de eerste keer dat ik deze rift had bezocht. Deze planeet was ik wel vaker geweest, maar echt heel vaak nou ook weer niet. Ik verwonderde me nogsteeds over hoe geweldig deze wezens waren die hier rondliepen, zo geweldig hoopvol.

Bowties were never Cooler

Jack
Door alles wat er gebeurt was met dat 'Miracle Day"-gebeuren was ik erg verward. Maar dat moest ik van me afzetten en verder gaan met mijn leven, zoals ik altijd deed.
Ik liep langs de kust, omdat ik wist dat ik daar in mijn eentje kon zitten. Daarna zou ik wel naar een bar gaan ofzo, gewoon alles even achter me laten.
Een autootje stond geparkeerd op de Bay. Een verstandig iemand zet zijn auto daar niet neer, iedereen weet dat je binnen tien minuten al een bekeuring hebt. Ik keek rond, zag een bankje staan en ging zitten. Opeens zag ik haar staan. Ze stond aan de rand van de baai en iets deed me aan een oude bekende denken, iets dat me tot haar aantrok.
Ik liep naar haar toe. Ik tikte op haar schouder. 'Hallo,' begroette ik haar.

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Sylvesti schreef:
[Perry]

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Tweety
Ik schrok op toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik hoorde een vriendelijke stem Hallo zeggen terwijl ik op mijn tenen ronddraaide. Ik keek recht in het vriendelijke gezicht van een man, al leken zijn ogen veel ouder dan zijn uiterlijk deed vermoeden en ze hadden ook veel leed verborgen in ze. "Je bent de eerste die mij ziet staan." Mijn accent in Welsh. Dat komt zowel door mijn tardis als door het feit dat ik de Engelse taal hier heb geleerd zonder tardis. Dan pas merk ik iets nog veel vreemders op: hij is een vast tijdpunt. Hoe kon dat nou weer?!

Bowties were never Cooler

Ianto schreef:
(...)

{Bedoel je daarmee de achternaam?}

Bowties were never Cooler

{Oke (: }

Jack
'Als ik de enigste ben die jouw zit staan, zijn de anderen blind,' lachte ik. Ik stak mijn hand uit. 'Captain Jack Harkness, en wie ben jij?' Ik wist dat die zin me bijna overal bracht. Veel vrouwen vielen ervoor. Waarom denk je dat de Doctor het altijd er vervelend vond dat ik dat zei? Hij kreeg de vrouwen (of in sommige gevallen mannen en aliens) niet. 'En volgens mij ben jij ook niet Welsh, zoals je me wilt laten geloven.' Ik bleef glimlachen, ondanks dat ik haar beschuldigde van iets dat misschien helemaal niet klopte.

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Tweety
Ik glimlacht scheef door het compliment. Ik mocht hem nu al best wel. Hij stelde zich toen voor. "Tweety" Ik schudde zijn hand. De zin voelde alsof het meer was dan alleen zijn naam, maar ik was er nog niet achter wat. Zijn volgende vraag klonk een beetje als een beschuldeging. Toch beandwoordde ik hem netjes. "Nee, inderdaad. Maar volgens mij ben jij dat ook niet." Ik zette een stralende glimlach op. Hij zag eruit als een Amerikaanse kapitein uit de tweede wereld oorlog. Er was dus iets vreemds aan hem, iets waar ik achter wilde komen.

Bowties were never Cooler

Jack
"Nee, dat klopt. Ik ben Amerikaans." Ik stak mijn handen in mijn broekzakken, terwijl ik schuin glimlachte. "Weet je, jij doe mij aan iemand denken, een oude vriend. Je hebt diezelfde mysterieuse uitstraling als hij heeft. Of had, geen idee, eigenlijk." De Doctor, dacht ik, en dacht terug aan de 'goede oude tijden'. Ik glimlachte lichtjes, zonder dat Tweety wist waar ik aan dacht. Misschien dacht ze wel dat ik gek was, maar dat maakte mij niet zoveel uit.

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

{ Moet nu even bezig met Frans, dus ik reageer even niet. }

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Tweety
Ik glimlachte en luisterde. Iets wat ik heel graag deed. Het was een van de beste manieren om mensen te leren kennen en culturen te ontdekken. "En hoe heet die vriend, als ik vragen mag?" Ik had al heel erg veel wezens gezien. Ik zag er dan wel uit als een mager fragiel zestien jaar oud meisje, ik was eigenlijk een 600 jaar oude timelord die echt wel haar mannetje stond als het erop aan kwam. Ik was een oorlogskind en dat verliet je niet meer. De grote hoeveelheden doden die ik van jongs afaan al ha zien vallen... Tot ik op miraculeuse wijze wist te ontsnappen. Als enige waarschijnlijk. Die gedachte maakte me triest, terwijl Jack tegenover me stond te grijnzen.

Bowties were never Cooler

Jack
Toen werd mijn glimlach ietsjes ongemakkelijker. "Ik weet zijn echte naam niet echt, maar hij noemt zichzelf de Doctor. Meer kan ik net over hem kwijt." Toen zag ik haar gezicht betrekken. "Wat is er? Heb ik iets verkeerds gezegd?" Opeens voelde ik me schuldig, al liet ik het niet merken. Zo was ik niet. "Ik heb je toch niet gekwetst ofzo?" Haar gedachten leek mijlenver weg te zijn.

[ bericht aangepast op 8 nov 2012 - 19:05 ]

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Tweety
Mijn ogen werden groot toen hij de Doctor zei. Die alias kende ik maar al te goed. Ik deed mijn mond een paar keer open en weer dicht. Ik had van hem gehoord op velen planeten, inclusief mijn eigen. Hij was onze beste krijgsman geweest... Tot hij weg ging en ons achter liet in een tijdsslot. "Hij is een held" was het enige wat ik uit wist te kramen. Zo zag ik hem wel, zelfs als mijn, nouja ons, hele ras hem zag als een verrader.

Bowties were never Cooler

Jack
Opeens werden haar ogen groot en begon ze als een vis naar adem te happen.
"Hij is een held," bracht ze uit.
"Hoe weet jij dat zo zeker?" vroeg ik. "Wie is hij in jouw ogen?" Dat moest ik wel vragen. Straks had ze het over een dokter die haar moeders leven gered had in het ziekenhuis. Maar ja, als zij de Doctor echt kon, zou zij dan een companion geweest zijn? Of had ze een andere reden, die ik zo graag wou weten.

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."