Adlington schreef:
(...)
Net zoals bij een vriend vind je ooit vriendinnen die om je geven. Echt waar.
Ik heb dan wel vriendinnen, maar ik heb er al van evenveel afscheid moeten nemen. Mensen die ik al jaren niet meer zie, maar nog elke dag mis omdat ze m'n beste vriendinnen waren. Eentje was zelfs het buurmeisje van m'n opa bij wie ik elke dag was, en op een dag kwam ze op school en vertelde ze dat ze naar een pleeggezin moest. Die avond was ze weg en heb ik haar nooit meer terug gezien. Het enige wat ik weet is haar naam. Een andere vriendin loopt nog bij me op school rond, maar ik spreek er niet meer tegen. In hetzelfde jaar als die andere is ze op de basisschool weggegaan, maar zij dan naar Jette. Een jaar later was ze terug, maar in plaats van naar haar oude school terug te gaan, ging ze naar een andere. In het eerste middelbaar kwam ik haar opnieuw tegen -ze zat in dezelfde klas als mij-, maar ze was zo erg veranderd. Ik herkende haar niet meer.
Ik weet dat het helemaal niet hetzelfde is als bij jou, maar ik wil maar zeggen dat je van iedereen om wie je geeft ooit afscheid moet nemen. En dan is in mijn geval zo pijnlijk, dat ik die mensen liever niet gekend zou hebben.
And now I'm crying.
Da's echt erg voor je..
Mjah, ik heb niet echt iemand gehad tot het derde middelbaar (ben evenlang gepest geweest) en die mensen hebben me allemaal vorig jaar laten vallen. Op school was er wel 1 jongen, waarmee ik acht jaar bevriend was, en die heeft me ook vorig jaar gewoon laten staan op schooluitstap in Londen.
Op school moet ik elke dag moeite doen om niet te wenen, aangezien het er wel dagelijks minstens 1 keer wordt ingewreven dat ik niemand heb..
But I still have this faith in the truth of my dreams.