Maar niet heus. :')
Gisteren zat ik in de trein met mijn o-zo geliefde ex en hij ging expres naast mij zitten, damn it. :C
Ging hij de hele tijd me aanraken en me aan het lachen te maken - maar dat lukt niet, aangezien hij geen gevoel voor humor heeft.
Ook heeft hij geprobeerd om me weer opnieuw uit te nodigen om weer "te praten over ons" en hij deed net alsof hij een charmante gentlemen was. Ik ben natuurlijk niet helemaal gek en heb heel koel gereageerd op zijn toespelingen. Hij probeerde me zelfs jalóérs te maken door te zeggen dat hij nu met een collega aan het praten is. (Die collega wist zelf van niks, ze heeft hem alleen maar gefeliciteerd met zijn verjaardag :'D)
O god o god. Wat is het ook wat.
Blijkbaar laat hij het er niet bij zitten en wil hij me weer inpalmen. Hell no, boy.
Wie heeft er ook last van mensen die zich maar blijven opdringen? :'D
"Well, well. Look who we've got here!"
