Op inspiratie van een geweldig nummer, heb ik een soort verhaal bedacht.
Ik weet enkel niet of ik het ga schrijven. Voor nu telt het geloof ik als creativiteit uit mijn brein. ^^
Berichten aan de onderwereld
‘Juniper.’ Lucifers stem klonk blaffend en charmant. Twee verschillende tonen die samen smolten tot een grimmig bevel.
Juniper zette enkele passen door de kring waarin het hof van de Onderwereld hun aanwezigheid deelde - in stilzwijgen, nieuwsgierig op wat komen zou.
Haar vaders slangachtige ogen waren giftig en tegelijkertijd liefdevol. Juniper, als zeventienjarige halfdemon, wist maar al te goed waarom hij die blik op haar wierp.
‘Vader.’ Antwoordde haar stem koud, hoewel er vuur onder haar huid kolkte - smachtend om het tengere gestalte van de man te doorboren.
Er schrijnde een koude windvlaag door de troonzaal toen Lucifer opstond. Zijn vingers klemden zich rond de kin van het jonge meisje.
Haar levendige irissen pasten niet bij de walgelijke krochten die 'Hel' werden genoemd.
‘Je lijkt op je moeder.’ Bevestigde hij achteloos, zijn stem hard en gekreukt als verfrommeld papier.
Juniper hield haar mond en inspecteerde de lange, in zwart gehulde man voor haar neus aandachtig.
Zijn adem rook naar de dood die om haar heen voortleefde. En zelfs na zeventien jaar in deze wereld was ze niet gewend aan Lucifer met zijn waanzin en de troosteloosheid die haar als een gordijn afsloot voor een wereld waarin het echte leven zich voortbewoog.
Het was alsof ze door een glazen wand keek: de wereld speelde zich voor haar ogen af zonder dat zij er ooit een deel van uit zou kunnen maken.
-
