• Moonlight Falls
    Het stadje Moonlight Falls werd gecreëerd gedurende de eerste wereldoorlog en werd gevestigd in de verre bossen van Virginia. Het stadje werd een zwarte bladzijde uit de geschiedenis gezien de vele, onopgeloste moorden en vermisten die door de stad zijn opgegeven. Moonlight Falls wist zich echter te herpakken en een nieuwe plek in de samenleving te veroveren. Nu, jaren later, begint alles echter opnieuw. Onopgeloste moorden, verdwijningen, ontvoeringen en een dood spoor.

    Uitleg
    Zoals te verwachten viel zijn het niet zomaar 'mensen' die achter dit alles zitten. Het zijn een soort 'onsterfelijken'. Geen vampiers, zoals je zou vermoeden. De meesten zijn gebeten, anderen zijn zo geboren. Onsterfelijken groeien tot een bepaalde leeftijd waarna ze steeds vaker en meer naar bloed beginnen te snakken. Na een periode is dat alles waarmee ze zich nog kunnen voeden, en merken ze hun verandering pas echt op. Velen zijn sneller, sterker, knapper, intelligenter en noem zo maar op. Ze hoeven echter niet oorspronkelijke Moonlight Falls'ers te zijn. Vaak verhuizen zij pas na hun verandering naar Moonlight Falls omdat het stadje iets vertrouwds heeft voor hen. Naast dat de meeste onsterfelijken zo geboren worden, kun je ook een onsterfelijke worden doormiddel van een beet. Een onsterfelijke heeft een soort gif dat een roes met zich meebrengt. Als de roes lang genoeg duurt, verspreid het gif zich door het lichaam en zet dat uiteindelijk de stofwisseling stil. In die periode ontwikkelen zich dan uiteraard ook de andere kenmerken. Onsterfelijken zijn te herkennen aan hun bloeddorst, aparte oogkleuren en hun vorm van leven. Ze zijn te doden met vuur, een staak door hun hart en onthoofding. Je kunt ze echter ook enorm verwonden met heilige voorwerpen.

    Regels
    Ik wil geen Mary Sue's, of mensen die zich overal uit redden. Zelfs onsterfelijken zijn niet perfect. Daarnaast zoek ik mensen die meer dan vijftien regels per post typen en niet te vaak off-topic gaan. Ervaren rpg'ers die weten hoe ze in teamverband moeten spelen in plaats van enkel 'jongen x meisje'.
    Onthoud dat mensen naast quizlet een leven hebben en niet 24/7 reacties schrijven. Post dan ook niet te veel, dat is vervelend voor de mensen die niet zo vaak op de computer kunnen. Verdere regels lijken me duidelijk, niet?



    Rollen
    Onsterfelijken:
    Chyra Amycah Mansley - Leave
    Rose Annabeth Clifford Gipsy
    Jade 'Icy' Mearon - Noxious

    Max Noah Hunter - Bagoly
    Ryder Jason Fuller - Tortura
    Louis Vorigan Xavier Wallister - Flitwick
    Jayy Kilian Von Monroe - Lamebrain


    Kenner van de onsterfelijken (kan zowel jager als iemand die er één wil worden zijn. Wees creatief.)
    Finn Oliver Parks - Realist
    Matt Graham - Gipsy

    Cristina Evangelina Melendez - Daemon
    Patience Cassia Phillips - Tortura


    Overige mensen:
    Hennah Oliva Skyse - Realist
    Kaitlyn Maria Reid - Bagoly

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 14:46 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Mijn topics :3


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    [mijn topics + hoe beginnen we?]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [mijn topics ;3]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    | Het liefst eerst een 'introductie' tekst. En neem de tijd, snelle posts worden sowieso niet gewaardeerd. Evenmin als 'wie is er vrij' dat is nogal spam.
    x |


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    > Mijn topics.


    [Abo]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    [Kennen de onsterfelijken elkaar eigenlijk?]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    | Kan, hoeft niet. Geld eigenlijk voor iedereen. |


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    [Is het ochtend, of avond.. middag... Dan kan ik daar mijn beginpost op aanpassen]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [ Hoe bedoel je precies een 'introductie tekst? :x ]


    everything, in time

    | Het is gewoon middag, en een introductie tekst is gewoon waarin blijkt hoe je personage is, waar, wat 'ie aan het doen is voor iemand die eventueel zin heeft om daar op in te spelen. |


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    {Oké dank je wel, en ik heb in mijn post (ben nog bezig) staan dat het een beetje kil weer is en een beetje donker, door donkere wolken. Is dit erg? Of moet ik het weer er buiten houden. Meestal gebruik ik het weer in mijn posts, maar weet niet of je daar problemen mee hebt}


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Louis Vorigan Xavier Wallister

    Een zachte tik klonk toen ik de deur van mijn huis achter mij dicht deed. Mijn handen stopte ik weg in mijn zakken. Dit weer was echt iets voor mij. Kil, een beetje donker door donkere wolken, die in de lucht stonden. Het was geen weer voor regen of zo, eerder sneeuw, dacht ik met een grijns terwijl ik het tuinpad afliep. Maar daar was het de tijd van het jaar niet voor. Nog niet. Een blaadje dwarrelde langs mijn gezicht en ik keek het na. Het zweefde door de lucht, maakte soms een draai en landde uiteindelijk op de grond. Mijn voet kwam er net naast, het leek alsof ik in slow-motion mijn voet zag worden neergezet en weer worden opgehaald. Ik dacht terug aan gister. Er was weer iemand vermoord. Sommige mensen hadden mijn verdacht. Ik had het niet gedaan. Mij was ontgaan wie er was vermoord, maar er waren hier mensen in Moonlight Falls die ik graag op zeep zou helpen. Maar ik zou het toch nooit doen. Natuurlijk zou ik weer te laf zijn, of zo iets. Eigenlijk kende ik mezelf niet goed. Ik had van die uitvallen waar ik na een paar uur, soms zelfs een paar dagen, me over verbaasde. Even trok ik mijn jas recht en deed een knoop ervan dicht. Het was een halflange, zwarte jas van een dikke stof. Het was echt een nette jas, een waar ik wel van hield. Ik had geen tas mee, geen koffer, niks. Alleen mijn sleutels en een beetje geld, diep in mijn binnenzak gestoken. Zonder reden was ik naar buiten gegaan, wat ik wel vaker deed. Ik besloot om naar het centrum te gaan, misschien dat ik daar iemand tegen kwam. Ik liep door, terwijl ik mijn handen weer in mijn zakken stopte. Daar voelde ik handschoenen in zitten. Ik pakte ze vast, maar deed ze niet aan. Ik sloeg de hoek om en kwam zo op het plein terecht, waar blaadjes achter elkaar en door elkaar waaiden. Met mijn voeten stond ik er midden in en keek naar de velen blaadjes. Eigenlijk zou ik om me heen moeten kijken of ik iemand zag, maar ik deed het niet. Zo bleef ik een tijd staan, zonder dat er iets bij me op kwam van 'Dit is echt raar'. Toen ik rilde, bedacht ik dat ik wel naar een warmere plek zou willen gaan. Misschien was er al een koffiehuis of zo open. Mijn blik scheurde ik los van de bladeren en ik liep het plein af, richting de winkels om een winkel te vinden.

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 15:33 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Chyra Amycah Mansley
    Haar vingers gleden verveelt door haar lange lokken. Haar vader gaf opnieuw een preek over de moorden binnen de stad. Hij maakte zich grote zorgen op zijn oudste en immers enigste dochter. Zijn hand rustte een paar tellen op haar schouder, voor hij deze liet zakken en met een versteend gezicht naar buiten liep.
    Zoals een brave dochter betaamde, liep ze aan zijn zijde. Hij stond er op dat ze niet alleen over de straten zou gaan. Niet nu er een moordenaar op pad was.
    Er verscheen een onschuldige glimlach rond haar lippen toen het kille weer haar omarmde. Haar arme vader wist niet dat zijn dochter een groot deel van de moorden pleegde, en hoe veel ze ook van hem hield: ze zou niet aarzelen om hem te vermoorden als hij daarachter zou komen. Het hoorde bij haar nieuwe identiteit. Bovendien vermoordde zij enkel en alleen mensen die haar tegenwerkten. Niet zonder marteling, uiteraard. Haar vingers glipten opnieuw door haar lokken terwijl haar voeten als vanzelf over het enorme plein gleden. Haar vader kuste haar voorhoofd met de belofte dat hij haar hier zou ophalen als ze klaar was. Voor zijn weten ging ze namelijk naar een vriendin om huiswerk te maken. Wist hij veel. Ze schonk hem haar zoetste glimlach en zag toe hoe hij terug naar het landhuis aan de randen van Moonlight Fals verdween. Haar bovenlip krulde om en showde voor een fractie van een seconde haar scherpe tanden. Net lang genoeg om deze genoeg mogelijkheid op een prooi te bieden. Dat was echter niet genoeg om daadwerkelijk een geschikte bloedsoort te vinden.
    Haar ogen gleden verveelt langs de hoge, smeedijzeren hekken en vervolgens opnieuw over het handjevol mensen dat naar haar glimlachte wanneer ze voorbij kwamen: als dochter van de burgemeester was ze er aan gewend dat iedereen haar kende. Al was het enkel van gezicht. Op school droeg zij de status van hoofd van de leerlingenraad en het feestcommiteé. Geheel onpopulair was ze daarentegen ook niet. Niemand zou haar als moordenaar verdenken.

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 15:41 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Cristina Evangelina Melendez
    Mijn ogen gingen langzaam open. Als een zombie stond ik op. Mijn hoofd deed verschrikkelijk pijn. Ik zal wel even een aspirientje halen als ik ooit nog uit bed kwam.
    Ik keek naar mijn raam, waar donker blauwe gordijnen voor zaten. Licht scheen rustig door de dunne stof van het gordijn heen en onder het gordijn door.
    Ik stond rustig op met mijn hand tegen mijn hoofd. 'Verdomme,' Vloekte ik zachtjes. Zonder mijn bed op te maken of mijn gordijnen open te doen liep ik direct naar de badkamer. Ik opende de licht blauwe deur en kwam een witte badkamer binnen. Mijn vader had hem helemaal wit geverfd. 1 muur zal nog rood moeten worden geverfd, omdat het anders zo saai zal worden. Ik opende het medicijnen kastje, pakte een aspirientje en vulde een glas water. Ik staarde naar het aspirientje en zuchtte. Ik vond die dingen zo goor en kreeg ze nooit in 1 keer weg. Maar toen bedacht ik me dat ik anders de hele dag met hoofdpijn moest rondlopen. Mijn keuze was snel gemaakt: Ik deed het aspirientje in mijn mond en nam een slok water. Het ging niet weg en nam nog een slok. Het ging nog steeds niet weg en ik proefde een bitteren smaak die niemand lekker kan vinden. Ik nam nog een slok en gelukkig was het weg. Ik keek in de spiegel en trok een vies gezicht. Ik liep de badkamer uit naar mijn kamer. In mijn kamer ging ik liggen en wachten tot mijn hoofdpijn weg ebde.
    Na 10 of 15 minuten was het bijna volledig weg. Ik stond op, maakte mijn bed netjes en deed de gordijnen open. Ik keek met een vrolijke glimlach naar buiten. De grijns op mijn gezicht verdween toen ik het grauwe weer zag.' Zo te zien ben met een hoofdpijn nog vrolijker dan het weer vandaag!' Ik liep naar mijn kledingkast en keek erin wat ik vandaag aan kon doen. Ik pakte een zwart T-shirt, maar waarschijnlijk was het te koud voor allen een zwart T-shirt. Ik pakte een rood/roze kleurige net uitziende jasje. Met een zwarte jeans en een paar leuke zwarte laarzen eronder was ik zo goed al klaar.
    In de badkamer ging ik gewoon veder met mijn haar en make-up. Mijn haar zat in een staart en mijn make-up was vrij standaard. Beneden zat mijn vader al aan een kopje koffie met zijn dagelijkse krant. Ik pakte een boterham en deed er een plak kaas op.
    'Ik zag een doos aspirientjes liggen in de badkamer met de deur van medicijn kastje, heb je er 1 genomen,' Met mijn boterham met kaas in mijn hoofd keek ik mijn vader aan. Ik slikte even . 'Oeps,' Ik liep naar mijn vader toe en ging tegenover hem zitten. 'Ik had een droom en werd wakker met hoofdpijn,' Zei ik eerlijk.
    Mijn vader keek bezorgd over zijn krant heen en legde de krant neer. 'Cristina, had je dezelfde droom weer?' Vroeg mijn vader weer. Ik knikte. Ik had altijd hoofdpijn van dezelfde droom. Als je als 5-jarige je moeder dood vind in de woonkamer met een monster die haar bloed opdrinkt, blijft dat je lang bij. Zelfs als je kind bent. Ik herinnerde helemaal niets meer, omdat ik helemaal in shock was geraakt. Behalve de ogen. Soms krijg ik vage beelden in mijn hoofd, maar zodra ik wakker word ben ik ze weer vergeten.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor