Zelfverminking - Lifestyle

Ik zit met iets enorm verveeld en ik weet niet hoe ik dit probleem kan oplossen.
Een goede vriendin uit mijn klas snijdt zich al een hele tijd.
Het viel me enkele dagen geleden op dat ze wondjes had op haar arm, maar ze wuifde het weg toen ik vroeg wat het was.
Ik had toen al een vermoeden dat het door zelfverminking was.
Vandaag kwam ze naar me toe met de vraag wat je het best kon doen tegen etterende wondjes.
Ze had dus een ontstoken wondje op haar arm, maar wanneer ik haar vroeg of ik er even naar mocht kijken om in te schatten hoe erg het was, wilde ze dit niet.
Ze beweerde immers dat het te vuil was, maar ik ben echt heel wat gewend dus ik vond het vreemd dat ze zo deed.

Mijn vermoedens werden dus bevestigd wanneer ik haar vroeg of ze zichzelf sneed.
Ik heb hier echt een slecht gevoel over en liet haar ook weten dat ze altijd bij mij terecht kan om over haar problemen te praten.
Ze was me dankbaar en al zeker wanneer ik zei dat ik niemand hierover iets zou zeggen op school.
Natuurlijk probeerde ik het uit haar hoofd te praten omdat ze er later toch later spijt van zal hebben maar nu zegt ze dat als ze het niet doet, ze gek wordt.

Ik ben echt ten einde raad aangezien ik niet weet hoe ik haar kan laten stoppen.
Ik vind het zo spijtig dat ze het doet, het is misschien wel haar eigen keuze maar ik denk echt dat ze hulp nodig heeft.
Zelfs haar beste vriendin weet hier niets van.
Iemand enige tips waarmee ik haar kan helpen om te stoppen met snijden?
Bedankt voor het lezen van dit topic.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ik weet dat je het beloofd hebt, maar ik zou toch iemand waarschuwen, misschien een leraar die jullie allebei vertrouwen en anders toch haar ouders. Wat ze doet is niet gezond en het moet nu stoppen voor het erger wordt. Op het begin zal je vriendin dit absoluut niet leuk vinden, maar later zal ze je dankbaar zijn.

---

everything, in time

Het is moeilijk om iemand te stoppen die zichzelf snijdt. De desbetreffende persoon ervaart het hoogstwaarschijnlijk als een opluchtend gevoel, ze vergeet misschien haar problemen voor een momentje, krijgt het gevoel dat ze als het ware 'nog leeft' door pijn te voelen..,
Je kan een persoon daar moeilijk van stoppen. Het is net als roken of alcohol drinken; het begint onschuldig, klein, maar naarmate ze het vaker doet, hoe erger het kan worden.
Ik denk dat je inderdaad beter een vertrouwenspersoon o.i.d kan inlichten. Het klinkt overdreven, maar het kan misschien haar leven redden; wat als ze (per ongeluk?) een slagader raakt? Of er gewoon genoeg van krijgt? Ze doet dit niet zonder reden, in ieder geval.

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 23:53 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Ik wil niet veel zeggen maar het lijkt me niet goed dat als je hebt gezegd er op school nix over te zeggen dat je dat wel op internet zet.
Ik heb mezelf ook gesneden en het uiteindelijk aan een van mijn beste vrienden verteld. vervolgens heeft hij het dus op internet gezet en ik was echt pissig
ik denk dus niet dat je het recht hebt om dit hierzo op Q te plaatsen...

Maar nu het er toch staat.. Stoppen met snijden is niet zo heel makkelijk, ik denk dat je samen met haar naar een volwassen iemand toe moet gaan ofzo. maar je hebt wel eerst haar toestemming nodig want je kan moeilijk haar geheim alsnog doorvertellen. Ik denk dat dat vooral belangrijk is. Want als je het verteld tegen een leraar ofzo en zij komt daarachter en ze wilde dat niet heeft ze misschien geen vertrouwen meer in je en dan wordt het alleen maar erger. Het is belangrijk dat je haar laat zien dat het goed is dat ze het heeft verteld, praten lucht op.

---

My thoughts are stars I cannot fathom into constellatio

ChetUbetcha schreef:
Ik wil niet veel zeggen maar het lijkt me niet goed dat als je hebt gezegd er op school nix over te zeggen dat je dat wel op internet zet.
Ik heb mezelf ook gesneden en het uiteindelijk aan een van mijn beste vrienden verteld. vervolgens heeft hij het dus op internet gezet en ik was echt pissig
ik denk dus niet dat je het recht hebt om dit hierzo op Q te plaatsen...

Ze geeft geen namen. Ten slotte is het begripvol dat ze zich zorgen maakt en een oplossing wilt, niet?

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

ChetUbetcha schreef:
Ik wil niet veel zeggen maar het lijkt me niet goed dat als je hebt gezegd er op school nix over te zeggen dat je dat wel op internet zet.
Ik heb mezelf ook gesneden en het uiteindelijk aan een van mijn beste vrienden verteld. vervolgens heeft hij het dus op internet gezet en ik was echt pissig
ik denk dus niet dat je het recht hebt om dit hierzo op Q te plaatsen...

Maar nu het er toch staat.. Stoppen met snijden is niet zo heel makkelijk, ik denk dat je samen met haar naar een volwassen iemand toe moet gaan ofzo. maar je hebt wel eerst haar toestemming nodig want je kan moeilijk haar geheim alsnog doorvertellen. Ik denk dat dat vooral belangrijk is. Want als je het verteld tegen een leraar ofzo en zij komt daarachter en ze wilde dat niet heeft ze misschien geen vertrouwen meer in je en dan wordt het alleen maar erger. Het is belangrijk dat je haar laat zien dat het goed is dat ze het heeft verteld, praten lucht op.

Je moet me niet zo meteen aanvallen.
Ik doe dit uit bezorgdheid omdat ik niet weet hoe ik haar kan helpen.
Net zoals Aragog zegt, heb ik geen namen gegeven en weet ik 100% zeker dat ze dit ook nooit te lezen zal krijgen.
Als jij in mijn plaats zou staan, wat zou jij dan doen?
Doen alsof er niets aan de hand is?
Ik probeer gewoon wat tips te vinden, ik heb zelfs op het internet gekeken en ik denk dat een volwassene niet zo erg veel zou uithalen aangezien ik zelf binnen 3 maanden 18 ben.
Uit ervaring weet ik ook dat de leerkrachten bij ons te dom zijn om er iets aan te doen.
Het lijkt wel alsof het hen geen bal kan schelen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Zelfverminking is een verslaving. Ik hoop dat die vriendin van je dat ooit zal inzien en dat je haar dat kan duidelijk maken. Het is zoals hierboven al gezegd is, het begint met één enkele keer, vaak zonder besef wat er werkelijk aan het gebeuren is. Het is na die ene keer dat je voor de keuze staat: stoppen of verdergaan. En ik weet dat velen de 'gemakkelijkste' oplossing kiezen en het opnieuw doen. Voor de roes, voor de opluchting, de straf die ze 'verdienen' of voor het gevoel dat het hen bezorgt dat al het andere overheerst.
Persoonlijk lijkt het me geen slecht idee om samen met die vriendin een alternatief te zoeken. Daarmee bedoel ik iets anders om frustraties te uiten. Sommige mensen schrijven graag, anderen gaan hardlopen of gaan luidkeels zingen als het hen even teveel wordt. Ik weet niet of je snapt wat ik bedoel en het is ook afhankelijk van de ingesteldheid van die vriendin. Het is te zien hoe neerslachtig ze is en hoe hard ze wil proberen te stoppen.
Let wel op als je belooft om te zwijgen, want er zijn grenzen. Ik zou persoonlijk het zo houden nu en afwachten hoe het verdergaat, of ze zich herpakt. Je kan er voor haar zijn en haar helpen, maar jij kan ook niet alles aan. Het is niet de bedoeling dat jij meegesleurd wordt en dat je er zelf gaat onder lijden. Als ze het blijft doen en het bergaf met haar gaat, dan zou ik een leerkracht inlichten. In geen geval haar ouders, want dat vergeeft ze je nooit denk ik. En als je dan toch met een leerkracht gaat praten, dan lijkt het me beter dat je haar vooraf inlicht, zodat het niet een totale verrassing is voor haar en ze zich niet compleet 'bedrogen' voelt. Plus, je kan haar even bedenktijd geven en haar de kans geen om samen te praten met een leerkracht. Zorg er ook voor dat het discreet gebeurt, je wil het niet meemaken dat iemand iets opvangt en een of andere roddel in gang zet..
Hopelijk ben je hier wat mee (:

---

There will be beauty from pain.

Ik heb eigenlijk niet zoveel ervaring hiermee, maar ik las ergens eens iets over een butterflyproject ofzoiets. Dan zou ze in plaats van haar te snijden een vlinder op haar arm moeten tekenen in de hoop zo van het snijden af te geraken.
Ik heb het even voor je opgezocht en misschien kan je samen met haar kijken om dit toe te passen. (Klik)

Zorg gewoon dat je toont dat je er voor haar bent. Iemand zoals jou heeft ze namelijk echt nodig om dit moment ook al zegt ze dat er niks is. Geloof haar gewoon niet. Mensen die zoiets meemaken hebben meer aan mensen die niet afgeven dan aan degene die gewoon oké zouden antwoorden.

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Eyka schreef:
Zelfverminking is een verslaving. Ik hoop dat die vriendin van je dat ooit zal inzien en dat je haar dat kan duidelijk maken. Het is zoals hierboven al gezegd is, het begint met één enkele keer, vaak zonder besef wat er werkelijk aan het gebeuren is. Het is na die ene keer dat je voor de keuze staat: stoppen of verdergaan. En ik weet dat velen de 'gemakkelijkste' oplossing kiezen en het opnieuw doen. Voor de roes, voor de opluchting, de straf die ze 'verdienen' of voor het gevoel dat het hen bezorgt dat al het andere overheerst.
Persoonlijk lijkt het me geen slecht idee om samen met die vriendin een alternatief te zoeken. Daarmee bedoel ik iets anders om frustraties te uiten. Sommige mensen schrijven graag, anderen gaan hardlopen of gaan luidkeels zingen als het hen even teveel wordt. Ik weet niet of je snapt wat ik bedoel en het is ook afhankelijk van de ingesteldheid van die vriendin. Het is te zien hoe neerslachtig ze is en hoe hard ze wil proberen te stoppen.
Let wel op als je belooft om te zwijgen, want er zijn grenzen. Ik zou persoonlijk het zo houden nu en afwachten hoe het verdergaat, of ze zich herpakt. Je kan er voor haar zijn en haar helpen, maar jij kan ook niet alles aan. Het is niet de bedoeling dat jij meegesleurd wordt en dat je er zelf gaat onder lijden. Als ze het blijft doen en het bergaf met haar gaat, dan zou ik een leerkracht inlichten. In geen geval haar ouders, want dat vergeeft ze je nooit denk ik. En als je dan toch met een leerkracht gaat praten, dan lijkt het me beter dat je haar vooraf inlicht, zodat het niet een totale verrassing is voor haar en ze zich niet compleet 'bedrogen' voelt. Plus, je kan haar even bedenktijd geven en haar de kans geen om samen te praten met een leerkracht. Zorg er ook voor dat het discreet gebeurt, je wil het niet meemaken dat iemand iets opvangt en een of andere roddel in gang zet..
Hopelijk ben je hier wat mee (:

---

Pretty is just a pretty word.

Ik denk dat je, om het op te kunnen lossen, de reden erachter moet weten. Waarom snijdt ze zichzelf? Heeft ze problemen thuis? Wordt ze gepest? Etc. Als je dat weet en het kunt oplossen, zal het probleem dat ze zichzelf snijdt ook makkelijker te verhelpen zijn.

---

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

Het is een verslaving en het is lastig daar zomaar mee te stoppen. Daar zal ze echt hulp bij nodig hebben. Maar om nu meteen naar een leraar te gaan en daarmee de belofte te breken.
Je kan ook eerst met haar bespreken hoe ernstig de situatie is en haar 'overtuigen' samen bij iemand hulp te halen. Voor je hulp inroept moet ook ZIJ inzien dat ze die nodig heeft. Anders 'dwing' je haar en dat gaat ze niet leuk vinden.

[ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 11:13 ]

---

#WWED - What Would Emma Do?

mijn beste vriendin deed dit ook. we zijn toen sámen, hand iin hand, naar de lerarenkamer gegaan. naar haar mentor en we hebben alles uitgelegd. die heeft haar moeder toen ingeschakeld en toen kwam er ook echt hulp.
als je wil weten hoe je het aan moet pakken pb me dan ff...

---

Miep

Ik zou wel hulp zoeken, later zal ze je dankbaar zijn.
MIsschien die butterfly project wel ja. (doe voor nederlands heirover presentatie)
Maar laat merken dat ze bij jou terecht kan met problemen en toon interesse, niet dat ze denkt van ach haar kan het niets schelen.
Het is goed dat je hulp vraag.
Misschien kun je tips krijgen ik zit zelf wel eens op de site hetluisterendoog.nl hier zijn vrijwillegers die je helpen met probleme.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Hoi,

Ik kan me heel goed inleven i je verhaal, omdat ik er vorig jaar achter ben gekomen dat mijn beste vriendin Borderline en Boulimia heeft. Ik heb veel met haar gesproken en ook met haar moeder(die zelf helemaal krankjorem is, ze heeft al haar hele leven voor haar moeten zorgen,) en de moeder vroeg mij of ik alsjeblieft voor help kon gaan zorgen. Toen heb ik de vriendin vertelt dat ik het ging vertellen op school tegen haar mentrix(een hele aardige vrouw) en heb dat ook gedaan. Sindsdien praat ze bijna niet meer tegen me, maar ik weet wel dat ze binnenkort wordt opgenomen op een gesloten afdeling.

Ik vind het heel erg dat ze niet meer tegen me praat, en ik snap dat dat het deel is wat je bang maakt. Toch moet je hiermee naar iemand stappen. Dit is namelijk het beste voor je vriendin, ookal is het niet het (misschien) niet het beste voor jullie vriendschap.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en als je iets nodig hebt kun je me altijd PBen/mailen.!

---

The night is dark and full of terrors.

Heel vervelend voor je. Kende zelf ook zo iemand, maar die ging al naar een psycholoog. Dus misschien is dat voor haar ook een idee? Zo komt de oorzaak hopelijk naar boven en kan er wat aan gedaan worden. Je kunt voorstellen samen met haar naar haar ouders te gaan (als die je een beetje begripvol lijken).
Verder veel succes, hoop dat het goed komt!

---

You are beautiful, you are love.

Misschien is het beter om het inderdaad te vertellen aan je mentor of vertrouwenspersoon op school. Die kan een gesprek aanvragen met de ouders en het verder oplossen. Je kunt aan diegene ook vragen of hij/zij jouw naam niet wilt noemen zodat je er niet bij betrokken raakt. Sowieso kun je jer er verder beter niet mee bemoeien, want je vriendin heeft waarschijnlijk een serieus psygisch probleem, en dat kun jij niet oplossen. Het is wel goed om het te melden.