Ik begrijp echt dat dit voor jou absoluut niet leuk is en dan vooral de manier waarop het moet gaan. Ik probeer het me zo min mogelijk aan te trekken, ondanks dat het soms nog zo moeilijk is aangezien zulk gedrag echt wel kwetsend is.
Mijn broertje (inmiddels 22) is namelijk zo ongeveer hetzelfde, maar erger. Die vind het maar normaal dat iedereen voor hem vliegt en doet en dat als hij zijn handje ophoudt, hij gewoon krijgt wat hij wilt. Mijn vriend is erin getrapt toen we net verkeerden 5 jaar geleden, ondanks dat ik hem er voor waarschuwde. Hij zorgde ervoor dat mijn broertje dus een auto kon kopen, en achteraf kregen we nog een schop na. Het geintje heeft ons in ieder geval zo'n 3.000€ gekost omdat we konden fluiten naar ons geld. En dan zwijg ik nog over het verwende gedrag naar m'n ouders toe, wat nog vele male erger is. Voor hem is het allemaal maar normaal. En als het niet naar zijn zin is, krijg je een rottrap na, dat wil je niet weten.
Een simpel voorbeeldje van wat voor hem normaal is... Hij ging op zichzelf wonen met zijn vriendin. Maanden vroeg mijn ma al of hij gespaard had voor de borg en wat meubels. Ja, zei hij telkens. Puntje bij paaltje, bij het tekenen van het contract, euhm ma, pa... ik heb maar 200 euro. Dus mijn ouders konden dat met 1500€ aanvullen. Natuurlijk waren ze er nog niet, aangezien het huisje opgeknapt moest worden. M'n broertje, ik heb het geld ervoor, ma ga je mee naar de winkel want ik heb hulp nodig met het uitkiezen van de verf en behang? Puntje van paaltje, m'n ma weer een paar duizend euro lichter aan de kassa om de binnenkant op te knappen, te verven en te behangen. Hij was zijn bankkaart vergeten.
Nu komt het... Ik en m'n vriend gingen daar op visite een paar weken later omdat ik ergens hoopte dat hij wel zou veranderen nu hij op zijn eigen zat. Hing er een ingelijst papiertje aan de muur, want ze waren o zo dankbaar voor hetgeen dat haar ouders hen gegeven hadden. Haar ouders hebben zelf een soort gelijk kringloopwinkel (dus zowat alles gratis of voor een minimaal bedrag) en ze hadden dus wat meubeltjes gekregen (er stond ook nog op dat ze een enorme knuffel hadden gekregen- en dan bedoel ik dus geen pluche knuffelding, maar gewoon een knuffel). Mochten we de hele avond aanhoren dat zijn schoonouders zo goed waren dit en dat, maar hij vergeet wel voor het gemak wat m'n ouders voor hem hebben gedaan. En geloof me, dan wringt het echt, want ik mocht wel bij m'n ouders financieel inspringen omdat er geen geld over was om wat boodschapjes te doen.
Natuurlijk, mijn ouders hebben het zelf toegelaten, maar ik kon destijds er heel moeilijk tegen dat mijn ouders zo slecht zaten ten koste van m'n broertje en gaf ze dus telkens maar weer geld, waardoor ik mijn eigen gezin ook weer tekort deed omdat ik in ons eigen budget sneed.
Zo nog een voorbeeldje... Komt hij bij m'n ouders jammeren dat hij zijn rekeningen niet kan betalen, m'n ouders zo goed van vertrouwen en geven hem geld. Een week laters is zowel hij als zij volledig in het nieuw gestoken. Mijn ouders weer zelf financieel problemen dus ik en m'n vriend weer hen bijstaan.
Maarja, ik was wel de rotzus, een profiteur en al het lelijk dat je maar kan bedenken. Ondankbare broertjes... ik heb er dus alle ervaring mee want dit is slechts het topje van de ijsberg -.-
Gelukkig ben ik nu wel zover om te zeggen van, pa ma, het is jullie eigen keuze om hem te helpen, om zelf financieel in de shit te geraken voor hem, maar ik stop ermee. Jullie kunnen zoveel krijgen als dat we kunnen missen, maar als het is omdat jullie hem financieel helpen, dan houdt het op.
Het heeft m'n ouders ook wel aan het denken gezet, waardoor ze minder snel toegeven nu. Om de één of andere reden hebben ze nooit 'nee' kunnen zeggen tegen m'n broertje. Het is nu nog wel zo hoor, maar het is al beduidend minder sinds ik anderhalf jaar geleden er fikse ruzie om heb gemaakt. Ik was het echt wel moe. Dan gaven m'n ouders hem alles wat ze hadden en dan kregen ze weer een rotschop van hier tot ginder want hij had geen slechtere ouders kunnen hebben. Ik mocht het dan weer aanhoren dat ze het zo erg vonden en blahblah drama (en ik mocht niet zeggen dat ze het zelf deden aangezien zij wel degene waren die geld bleven geven en dat ze hem gewoon voor de verandering eens moesten laten stikken zodat hij eindelijk eens volwassen werd)
Een heel verhaal wat niet eens m'n bedoeling was :'D Nahja, ik begrijp in ieder geval echt wel je frustraties en je verdient echt wel een super cyberhug
Probeer het je niet teveel aan te trekken, ondanks dat het nog best moeilijk is en trek er een leer uit voor de volgende keer.
[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 14:17 ]
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”