Quileute RPG || Twilight || O4 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Brynn, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black - Alfa
Leah Clearwater - Alfa
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Leave

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 15:32 ]

•

Embry Call
'Waarom?' stootte ik met een schamper lachje uit, 'vraag je me nu waarom ik je leven heb gered?' Verward ging ik met mijn handen door mijn haar waardoor er naar alle kanten waterdruppels sprongen en langs mijn borst naar beneden liepen. 'Misschien omdat het abnormaal is om jezelf van kant te maken? Misschien omdat het nog lang geen tijd is voor jou? Kop op Jez je bent slimmer dan dit! Je hebt nog een heel mooi en lang leven voor je! Dat mág je niet zomaar weggooien!'

•

Jezebel Odys Fray
‘Ja, een éindeloos leven vol mensen die altijd te wijs voor me zijn, afwijzingen en stomme bitches!’ Mijn stem sloeg over terwijl ik overeind ging zitten. Mijn vingers gloeiden terwijl ik het vuur ergens neergooide zodat ik me daaraan kon warmen. ‘Het is niet eerlijk.’ Prevelde ik hoofdschuddend terwijl ik mijn benen optrok. Achter mijn irissen blonken tranen. Tranen die ik nog nooit had gelaten. Om niemand. En nu vloeiden ze hypnotiserend als volmaakte parels langs mijn wangen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Automatisch sloeg ik mijn armen rond Jezebel om haar zo op te warmen en leg mijn kin op haar hoofd terwijl ik haar zachtjes heen en weer wieg. 'Weet je Jez, je leven is pas net begonnen, er zijn nog zoveel dingen die je gaat doen en die je mee gaat maken, er zijn nog zoveel mensen die gaat leren kennen, die je zal haten en waar je onwijs veel van zal houden.' Even keek ik naar de lucht en er schoot een flits van herinnering door me heen dat ik naar iemand toeging en precies hetzelfde deed als nu, naar de sterren kijken en glimlachend. Snel schud ik mijn hoofd, 'niet huilen Jez, je komt er wel, daar zal ik voor zorgen, daar heb je vrienden voor!'

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik wil je vriendschap niet.’ Is het enige dat ik hem zeg. Zijn warme huid laat de mijne tintelen. Ik ril. Niet van de kou, maar van zijn onwetendheid. ‘Weet je wat ik dacht toen je daar met Brynn stond? In de discotheek? Ik dacht dat ik je van haar zou kunnen stelen zodat je naar mij zou kijken met nog meer liefde dan je al droeg.’ Mijn vingers verkrampten terwijl het vuur groter werd. De sterren verbleekten bij de snijdende hitte en mijn adem stokte. Hoewel de tranen rijkelijk over mijn wangen gleden, bleef mijn gezicht bij een neutrale emotie. Het was zo moeilijk om me niet naar hem om te draaien, om zijn warme lippen te kunnen proeven. Het was niet eerlijk.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 22:50 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Mijn adem blijft even haperen in mijn keel als ik Jezebels verhaal aanhoor, de tranen langs haar wangen naar beneden zie glijden en het vuur dat ze creërt steeds groter maakt. 'Ik - Ik,' begin ik zachtjes, 'ik weet niet of ik dat kan Jez, ik bedoel, ik ben in de war. Ik weet niet wat ik allemaal mis en of het ooit nog terug komt, ik kan niet risceren dat ik jou daarbij pijn doe...'
Zuchtend wrijf ik zacht met mijn hand over haar rug en leg mijn wang op haar haren. 'Het spijt me heel erg, ik voel me vertrouwd bij jou, maar het is, ik weet niet, er zit een gat... Een heel groot gapend gat, maar niets lijkt er in te passen, nog niet in ieder geval...'

•

Jezebel Odys Fray
‘Het is niet erg.’ Vertel ik hem zacht. ‘Misschien was Brynn niet de juiste inprent. Misschien is het iemand anders. Het geeft niet.’ Ik haal mijn schouders langzaam op en besef dat in het noorden de zon langzaam opkomt.
De horizon verbleekt heel langzaam.
Ik draai me langzaam om en glimlach. Zijn roodbruine huid is apart, en toch past het precies bij zijn gezicht. Evenals zijn donkere haar.
Het zal vast iets van de quileutes zijn, bedenk ik me begrijpend.
Mijn vingers glijden kort over zijn wang, maar ik durf niet in zijn ogen te kijken. Misschien ben ik bang voor het gat dat hij beschrijft, of de pijn.
Ik laat mijn ogen langzaam naar die van hem glijden. De bruine kleur draagt donkere, gouden stippels in het midden, zie ik nu. Ik zie mijn eigen spiegelbeeld en glimlach om de teerheid van het beeld. ‘Je hebt nog niet gezegd dat ik groene ogen heb.’ Deel ik hem zacht mee. Dat is waarschijnlijk het eerste waarmee de meeste mensen aankomen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Zacht lachend sla ik mijn ogen neer en prik mijn vinger zachtjes in haar zij. 'Dacht je dat ik dat niet gezien had? Ik heb het alleen nog nooit eerder uitgesproken,' zeg ik lichtelijk geamuseerd door het feit dat ze dacht dat het me ontgaan was.
Wanneer ik mijn ogen opnieuw open sla staan ze serieuzer, met een lichte pijn er in die ik sinds de klap voel. 'Groene ogen passen wel mooi bij je,' zeg ik met een grote glimlach, waarbij mijn ogen niet meedoen. Even bijt ik op mijn onderlip, ik zou willen dat ik me compleet gelukkig en blij zou kunnen voelen, het gat in mezelf bleef alleen ongevuld waardoor ik het niet voor mogelijk kreeg om te genieten van het moment.
Ik laat mijn blik afglijden naar de opkomende zon, die een voor een stralen licht op het zeewater werpt en uiteindelijk op mijn borst en schouder, waardoor de waterdruppels die er nog oplagen verdwijnen.

•

Jezebel Odys Fray
‘Weet je, misschien moet je het idee van inprenten uit je hoofd zetten. Misschien is jouw ware liefde wel een vampier en hoe kun je daar nu kinderen mee krijgen? Dat is de defenitie van het inprenten.’ Leg ik hem zachtjes uit.
‘Om verliefd te zijn hoef ik me toch ook niet als een gek op diegene te storten? Misschien.. Misschien ken je degene van wie je houdt wel maar staat je instinct het niet toe en is dát hetgene dat die blokkade veroorzaakt.’ Ik staarde peinzend voor me uit en slikte. Het was allemaal mogelijk.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Geconcentreerd luister ik naar Jezebels gedachten, haar gedachten over het inprenten en wat er wel en niet zou kunnen gebeuren. Schouderophalend knik ik zachtjes met mijn hoofd heen en weer, waardoor haar haren kriebelen tegen mijn wang.
'Ik weet het niet meer Jez. Soms voelt iets heel erg goed, maar mis je een klein gedeelte in je leven waardoor het goede ineens niet meer mogelijk is.' Licht grijnzend kijk ik even naar beneden, 'en mijn instint zou wel heel stom bezig zijn als het me tegenhoudt om bij degene te zijn die ook daadwerkelijk bij mij hoort.'

|| Ik plaats hierna denk ik nog een stukje en dan ga ik slapen ! ||

•

Jezebel Odys Fray
‘Misschien.’ Ik haal mijn schouders op en breng zijn mond naar de mijne waarna ik hem zoen. Plagerig, misschien zelfs uitdagend. Als het toch niets uitmaakt kan ik het maar beter goed doen. Mijn vingers glippen zachtjes door zijn lokken, langs zijn borst waar ze blijven rusten. Het is prettig om niet aan de pijn te hoeven denken, of aan ieder, ander onbenullig dingetje dat zich hierbuiten afspeelt. Het is prettig, zelfs. En het voelt niet oppervlakkig.
Niet voor mij, althans.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Hoe erg ik ook mijn best doe, ik kan niet voorkomen dat er een goedkeurend geluidje uit mijn keel ontsnapt wanneer Jezebel haar lippen plagend maar zacht op de mijne drukt en me langzaam begint te zoenen. Haar handen, die over mijn haar en borst glijden, maken het er niet beter op waardoor ik automatisch naar voren wordt gezogen. Mijn ene hand eindigt in haar nek, de andere op haar onderrug terwijl ik haar nog dichter bij me op schoot trek.
Na een aantal seconden breek ik de zoen langzaam af door haar kleinere, tedere kusjes te geven en laat mijn vingertoppen langs haar wang glijden terwijl ik mijn voorhoofd tegen het hare druk. Vol pijn en uitputting kijk ik in haar ogen terwijl ik zachtjes heen en weer wiebel.
'Waarom kan iets, wat zó goed voelt, zo'n pijnlijke ondertoon hebben?' fluister ik machteloos.

|| Ik ga slapen ! Tot morgen ! En ik moet nog zeggen dat je echt 'n aanwinst bent voor de RPG, je hebt 'n super fijne schrijfstijl ! X ||

•

|| Is goed! En hihi, I feel flattered ^-^ ||

Jezebel Odys Fray
Het voelt verrassend.. Vertrouwd als hij me terugzoent. ‘Je instinct, Em. Ik ben een halve vampier. Je ene deel smeekt om liefde, en het andere deel wil me vermoorden.’ Fluister ik zachtjes in zijn oor waarna ik me tegen zijn borst begraaf. De zon doet op een vreemde manier pijn aan mijn ogen - alsof ik hem voor het eerst goed zie, of zoiets. Ik speel afwezig met zijn vingertoppen terwijl ik de brok in mijn keel probeer weg te slikken.
‘Soms is iets dat slecht voelt, juist een teken om het goed te maken. Beter, overweldigender.’ Glimlach ik troostend terwijl ik zijn vingers één voor één tegen mijn lippen druk.

Feel the fire, but do not succumb to it.

|| Indeed, je schrijft echt heel goed! Ik heb deze hele dag dans trainingen, dus ik ben pas laat in de middag thuis. En daarbij voel ik me ook echt niet lekker, dus kan zijn dat ik morgen dan pas reageer. Sorry Veel plezier/succes voor iedereen die wat gaat doen vandaag. xx ||

But calm, white calm, was born into a swan.

Embry Call
Twijfelend kijk ik naar de horizon, terwijl Jezebel mijn vingers een voor een tegen haar lippen aandrukt. Het zou mijn instinct kunnen zijn dat aangeeft dat er iets vreselijk mis is, maar er knaagt iets anders aan me, dat veel dieper zit dan mijn instinct, het vreet me vanbinnen weg en wil me maar een ding duidelijk maken: je mist iets heel belangrijks.
Zuchtend verberg ik mijn gezicht in Jezebels haren en blijf zachtjes heen en weer wiegen terwijl verschillende ideeën door mijn hoofd zitten. Geen van deze ideeën kan antwoord geven op de vraag wie - of wat - ik dan zo mag missen.
Kort schraap ik mijn keel, 'Jez? Misschien kunnen jij en je familie wel hier in het reservaat komen wonen, of vlakbij de Cullens, dat vinden ze vast leuk,' opper ik voorzichtig.

|| @ Overexposed - Ahw heel veel beterschap en veel succes vandaag! ||

•

Charlie Mila Evergreen
We stoppen bij een huisje, en ik wacht aarzelend; eerlijkgezegd niet eens wetend wat te doen. Ik weet niet eens wie hier woont. Dan komt Seth weer terug uit de bosjes, met een ontbloot bovenlichaam. Ik grijns onwillekeurig.
"Dat ziet er niet slecht uit?" zeg ik tegen Seth.
Ik maak aanstalten om aan te kloppen, maar Seth doet al meteen de deur open. Hij wijst dat ik voor mag gaan en ik zet nogmaals aarzelend een stap naar binnen. Er staan zelfs mensen.
"Eh.. Hoi," zeg ik, terwijl ik een arm opsteek.

Tijd voor koffie.