Quileute RPG || Twilight || O4 - Speeltopics

|| Regels
# Niemand doden zonder toestemming
# Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s
# Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films
# Vier rollen per account
# Maximaal vijf verzonnen rollen
# Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee, Quil en Claire, Sam en Emily, Jared en Kim, Paul en Rachel, Embry en Brynn, Collin en Brady.
# Jezelf opgeven voor een rol kan op dit topic.

|| Rollen
# Black Roedel
Jacob Black - Alfa
Leah Clearwater - Alfa
Embry Call - Shooter
Seth Clearwater - Alfa
Quil Ateara – Shooter

# Uley Roedel
Sam Uley - PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller - PercyWood
Collin Littlesea - PercyWood

# Mensen
Emily Young - Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young
Renesmee Cullen - Overexposed

# Vampiers
Carlisle Cullen - PercyWood
Edward Cullen - Shooter
Bella Cullen - Overexposed

# Onbekende personen
Brynn Maddy Danec - MadeByHades
Charlie Mila Evergreen – Tsubaki
Florence Ruth Campbell - Overexposed
Jezebel Odys Fray - Leave

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 15:32 ]

•

[Een vraagje: Hoe loopt dit inhemelsnaam af? En het valt me op dat degene die Leah speelt, geen stukjes van Leah post]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|| Hwm, wat bedoel je met het eerste? ||

But calm, white calm, was born into a swan.

Embry Call
Grinnikend schud ik mijn hoofd, ze was moe, dat was duidelijk. Ik voer mijn tempo een beetje op en kom uiteindelijk aan bij het huis waar ze me hebben geholpen, zachtjes klop ik op de deur tot de man met de blonde krullen open doet. Zonder wat te zeggen geef ik Jez aan hem over en glimlach dankbaar naar hem. Zo snel als ik kan ren ik weer terug naar het reservaat, waar ik met mijn hoofd in mijn handen bij het kampvuur ga zitten.

•

Jezebel Odys Fray
Ithuriël zit net zo lang aan mijn bed tot ik mijn ogen open. Zijn gezicht staat neutraal, toch kan ik zien dat hij geamuseerd is. ‘Zeg, die Embry, je vind hem leuk, hm?’ Door zijn ogen weet ik al dat het onzin is om tegen hem in te gaan. Ithuriël is tweehonderd: die weet echt wel wat hij zegt.
‘Het is slecht, Ith.’ Ik kom langzaam overeind en bijt op mijn onderlip.
‘Als ik zeg dat we naar Virginia gaan..’ Mijn stem sterft weg terwijl ik de bloedsmaak op mijn lippen proef. Ithuriëls gezicht vertrekt kort waarna hij me een milde glimlach schenkt. ‘Ga, dan. Zeg het hem op zijn minst in persoon, kijk wat hij vindt. Ik zal Tisera tegenhouden.’ Belooft Ithuriël wanneer ik door het raam de nacht in verdwijn. Embry' geur ligt op mijn tong, en ietwat wijfelend schraap ik mijn keel. ‘Embry? Ik moet je iets vertellen. Mijn familie, de Blackwells.. Ze willen verhuizen. Virginia. We vallen op.’ Prevel ik zachtjes, niet wetend of ik me nu om moet draaien of me in zijn armen moet nestelen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Na een lange tijd hoor ik plotseling Jezebels stem weer, waardoor ik mijn hoofd uit mijn handen hef en naar haar kijk. 'Embry? Ik moet je iets vertellen. Mijn familie, de Blackwells, ze willen verhuizen. Virginia. We vallen op,' hoor ik haar zacht prevelen. Langzaam sta ik op en loop naar haar toe, waarbij ik mijn hand op haar schouder leg. 'Je moet met je familie mee Jez, je hoort bij ze,' zeg ik glimlachend, 'je mag je familie nooit in de steek laten!'

•

Jezebel Odys Fray
‘Maar dan zal ik jou missen.’ Prevel ik zachtjes, waarna ik zuchtend plaatsneem op de boomstam voor het vuur.
‘Er woei strijd onder vampier families toen mijn echte ouders in Italië woonden. Toen mijn moeder van mij beviel, en stierf - zat iedereen ineens achter mij aan. Mijn vader bracht me naar de Blackwell familie en werd ook vermoord. In de jaren die ik opgroeide - was ik voor velen net een engel maar ik voelde nooit hetzelfde. Ik was altijd.. Neutraal, verveelt en naast Ithuriël kon ik van niemand houden. Ik sleepte lijken mee alsof het chocoladetaarten waren en met mijn gave van vuur verwoeste ik meer dan dat ik goed deed.’ Ik wendde mijn blik af van het brandende vuur en beet op mijn onderlip. ‘En toen was ik in de club, met Renesmee en Brynn. En ik was zo boos dat ik alles en iedereen had vermoord als..’ Ik bal mijn handen tot vuisten en slik. ‘Als ik jou niet had gezien, Em, lag half La Push nu in puin.’ Ik staar zwijgend naar mijn voeten en bekijk de vlammen.
‘Maar jij had Brynn.’

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Is Embry extreem blij? O_o]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call
Met een zucht ga ik naast haar op de boomstam zitten en leun met mijn hoofd in mijn handen. 'Ik weet het, ik heb het verhaal nu meerdere keren gehoord, ook van Quil en Edward. Het is alleen, ik hérinner het me gewoon niet, het lukt me niet! Ik heb haar nu een keer gezien, dat meisje waar jullie het over hebben, maar ik kan niks vinden in mijn hoofd! En ik vind het heel erg om te bedenken dat ik haar daarbij pijn doe, daardoor voel ik zelf ook een of andere pijn, heel diep van binnen, maar ik weet niet wat ik eraan kan doen...'
Een grote zucht ontsnapte aan mijn mond. 'Liefde is iets moeilijks, dat is me in ieder geval wel duidelijk geworden Jez...'

•

Jezebel Odys Fray
Ik knik langzaam. ‘Ithuriël is bekend met shape-shifters. Hij zei me dat je iets zou moeten voelen. Degene op wie je bent ingeprent zou, ondanks alles, altijd jouw eerste gedachte moeten zijn.’ Ik kijk opzij en werp een blik op zijn roodbruine huid. Ik dwong zijn hoofd opzij zodat hij me aan moest kijken en glimlachte vervolgens broos. ‘Ik kan me misschien niet inprenten, maar ik leef lang genoeg om de woorden 'houden van' te begrijpen. Jij bent een persoon aan wie ik die woorden zou zeggen, en ze zou menen.’ Ik draai me zwijgend van hem weg en sta op. Ik laat me zakken aan de rand van de klif en werp mijn voeten over de rand. Het water benen kolkt gevaarlijk. Ik heb me vaak afgevraagd of ik zoiets zou overleven.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Zuchtend kijk ik Jez na als ze op de rand van de klif gaat zitten en naar beneden staart. 'Ik weet dat je dat zou doen, Jez, ik verwacht niets anders van je. Ik zou het ook kunnen doen, maar, het is alsof íets me tegen houdt, ik weet niet wat, ik weet niet wat het is, het is onbekend, maar het ís er wel, en dat is genoeg voor mij om te twijfelen...'
Ik gooi een takje in het vuur dat knetterend vlam vat. Opnieuw laat ik mijn hoofd in mijn handen zakken. 'Ik weet het gewoon niet meer... Die klap op mijn hoofd...'

•

Jezebel Odys Fray
‘Het is Brynn, Embry. Je herinneringen komen wel terug. Ze zal je inpalmen met haar woorden en jullie leven nog lang en gelukkig.’ De woorden klonken niet bits, of gekwetst. Ze klonken vanzelfsprekend. Ik wist dat het zo zou gaan en ik vond het niet eens erg. Er zat vast wel iets in Brynn dat haar.. Leefbaar maakte. ‘Het is net als deze klif. Jij staat aan het randje en Brynn staat achter je om je terug te trekken. Maar wat als ze besluit los te laten?’ Ik verwacht niet dat hij het begrijpt, hij is immers anders opgevoed dan ik. Ik heb zoveel wijsheid te verduren gekregen dat ik vast verschrikkelijk gezelschap moet zijn. ‘Misschien moet ik gebruik van de situatie maken en iets onverwachts doen. Dat het niet jij is die valt, maar ik.’ Ik klem mijn kaken op elkaar en laat me vallen.
Gewoon vallen. Eerst vlieg je, dan zweef je en dan - uit het niets - kom je neer in een stroming van ijswater. Het is alsof de stroming je mee wilt slepen, terwijl jij probeert te vechten om dat laatste beetje zuurstof.
Ik hoor mijn eigen stem, rauw en pijnlijk wanneer ik hoest om het water weg te krijgen. Maar uiteindelijk is het enige dat ik daarmee uitstel, een nieuwe golf die me omver slaat en de duisternis om me heen vult.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Het is prettig om naar Jezebel te luisteren, ze spreekt met zoveel kennis en zoveel wijsheid dat ik het uiteindelijk voor elkaar krijg om mijn gedachten op orde te krijgen en het weer beetje rustig begint te worden in mijn hoofd. Ik vraag me af of het echt nog ooit terug komt, mijn gevoelens die ik schijnbaar moet hebben voor het meisje genaamd Brynn. Ik voel dat er nog iets zit, ik kan er alleen mijn vinger niet opleggen.
'Tja, wie wee - JEZEBEL!' schreeuw ik hard als ze zich uit het niets van de klif naar beneden laat vallen. Direct sta ik op, trap mijn schoenen uit, trek mijn t-shirt over mijn hoofd en sprint op het randje van de klif af. Zonder er verder over na te denken laat ik mezelf naar beneden storten in een duik die ik zovaak heb gedaan. Het ijskoude water sluit zich om me heen en het is pikdonker als ik mijn ogen open. Zonder opnieuw adem te halen ga ik onder water af op mijn gevoel en vind uiteindelijk Jezebel, die nog licht vechtend probeert boven te komen. Aan haar arm trek ik haar boven water en zwem met haar naar de kant, waar we samen uitgeput op het strand aan spoelen.
'Jez?! JEZ?! Ben je gek geworden?! JEZ!'

•

Jezebel Odys Fray
‘Ik noem haar.. Jezebel.’ Stilte. Er spoelen beelden aan me voorbij. Italië, een huilende vrouw, krijsende vampiers en een huilende baby. Wolven, een zachte stem die me in slaap suste en vervolgens duisternis.
Alles doet pijn, alsof ik met naalden word gestoken. Iemand roept mijn naam, maar er is iets dat me tegenhoud. Het voelt alsof mijn hart in vuur en vlam staat. Mijn vingertoppen tintelen, bijtend zout klemt zich vast in mijn maag maar in feiten gebeurt er helemaal niets. Het zit allemaal in mijn hoofd.
Het water wil niet weg, het voelt alsof iemand me onder water houd.
De pijn in mijn borst wordt zwaarder en is dan verdwenen. Samen met mijn bewustzijn.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Ze had haar ogen iets geopend, het was maar een millimeter geweest maar ze had haar ogen geopend en me aangekeken. Net zo snel als ze haar ogen had geopend waren ze ook weer verdwenen en voelde ik dat ademhaling steeds langzaam ging. 'Jez, KOM OP JEZ!' schreeuwde ik en begon haar als een gek te reanimeren. 'Drukken, ademen, drukken, ademen,' mompelde ik tegen mezelf. 'KOM OP JEZ' schreeuwde ik weer terwijl ik met mijn gloeiende handen op haar borst bleef drukken, afwisselend met mijn mond om de hare sluiten om lucht binnen te geven.

•

Jezebel Odys Fray
Het voelde alsof ik stikte toen ik dubbelklapte en het water er met golven uitkwam. Uitgeput, gebroken liet ik me op mijn rug vallen.
De sterren boven mijn hoofd maakten me duizelig. ‘Embry?’ Mijn stem klonk al minstens even gebroken. Als scherven, zo mooi en zo pijnlijk.
‘Het spijt me.’ Mijn stem hapert terwijl ik mijn best doe om Embry aan te kijken. Het leek zo makkelijk.. Zo enorm makkelijk. Een oplossing, zo snel en pijnloos. Maar hij had me gered. ‘Waarom?’ Was het enigste wat ik kon uitbrengen.

Feel the fire, but do not succumb to it.