Florence Ruth Campbell
Net toen ik bijna voor Bella stond sprong Edward ertussen, hij ving de klap grotendeels voor haar op en valt naar achter. Waarom geloofd hij haar nog steeds, ik keek met ogen vol vuur naar Bella die wanhopig naar mij en haar man keek. Zo snel als ik kon probeerde ik nog dichterbij haar te komen, maar ik werd met een grote kracht naar achter geduwd. Net voordat ik de boom zou raken met mijn rug, zette ik me af zodat ik weer netjes op de grond kwam. "Luister naar Sam." ik keek schichtig opzij, hopend Brynn te vinden, maar ze was weg. Voordat er een seconde verstreken was is mijn blik al weer gericht op Edward, die beschermend voor Bella staat. Ze is te klein om om langs hem heen te kijken, maar ik zie het haar proberen. We moesten dit samen uitvechten, al zou ik toch wel van haar winnen. "Dit heeft geen zin, wegwezen nu!" het laatste kwam er harder uit dan het eerste, en ik schrok ervan. Hij ging nog meer voor Bella staan, ik hoopte dat ze dapper genoeg was om met mij te vechten. Maar ergens wist ik dat het niet het goede moment was, en dat ik moest terugkomen, wanneer ze alleen was. Met dat in mijn achterhoofd wierp ik nog een laatste blik op Edward, waarna ik langs hun beide schiet en aan de andere kant het bos weer in verdween.
Bella Cullen
Mijn ogen werden groot toen ik zag dat Florence met een ongekende snelheid op mij af kwam rennen, ze mocht dan wel klein zijn maar ze was erg snel. Ik ging wat rechter staan, en maakte mezelf klaar. Maar voordat Florence me had kunnen aanraken, ze was er trouwens wel dichtbij gekomen schoot Edward ervoor. Hij ving de ongelofelijke kracht op, en viel een stuk naar achter. Ze nam haar kans weer, maar werd binnen een seconde achteruit geduwd door Edward. Florence vloog tegen een boom aan, maar vermande zichzelf en kwam netjes op de grond terecht. Edward kwam beschermend voor me staan, en daar was ik het niet mee eens. Ik was het zat om niks te kunnen doen. Edward begon haar weer te overtuigen dat ze weg moest gaan, en dat deed ze uiteindelijk. Eigenlijk was ik boos dat hij haar had laten gaan, maar aan de andere kant was ik zielsgelukkig dat hij niet gewond was geraakt. Todat ik de scheuren op zijn arm opmerkte, die alweer langzaam aan het wegtrekken waren. Ik keek in zijn donkere ogen, en toen kreeg ik Sam in de gaten. "Sam!" riep ik uit en stormde, samen met een paar andere al terugverlangende wolven naar hem toe. Ik had dit eerder gezien, bij Jacob.
|| Welcome back (: ||
[ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 16:38 ]
But calm, white calm, was born into a swan.
]
