hey,
Ik heb lang een masker kunnen voorhouden, mijn verdriet kunnen verbergen, maar vandaag, vandaag kwam alles eruit...
Na 7 lange maanden vechten tegen haar ziekte, is mijn metekindje vorige week overleden 
Het was zo'n lieve meid, net 2 weken oud toen ze ziek begon te worden. Later zou blijken hoe ernstig het was... 2 tumoren werden vastgesteld.
Operaties werden gedaan, chemo, alles wat we konden, lieten we doen... Alles om deze kleine meid bij ons te houden. Maar na 7 maanden was haar stijd gestreden en overleed ze.
Vandaag werd ze begraven. Tot op de dag van vandaag had ik me sterk gehouden. Maar toen haar mama, mijn beste vriendin, vertelde over haar leven, hield ik het niet meer... Alle pijn, vermoeidheid, alles kwam eruit, net zoals bij alle anderen daar aanwezig...
Een mooie plechtigheid in de tuin van de ouders, een sereen afscheid, het was zo onwerkelijk, ze leek wel te slapen ='(
Tot haar kistje in de grond zakte, toen was het waanbeeld kapot, ze is er niet meer ='(
Ik heb er zoveel verdriet van dat ik sinds vanmorgen niet ben kunnen stoppen met huilen, nu nog niet ='(
Bedankt voor het lezen en sorry voor de lange uitleg, maar dit moest er gewoon even uit!!
xx
Edit: Mijn bf is haar verhaal over haar en haar dochter aan het schrijven om de emoties kwijt te krijgen en vroeg me het later hier te posten, ze wil mensen laten weten hoe zij dit doormaakte en heeft ervaren. Dus wie het volledige verhaal wil lezen, hoe mijn pagina een beetje in het oog.
[ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 19:43 ]
