Jezelf zijn, dat is het advies wat de meeste mensen nu waarschijnlijk geven. Maar daar ligt het niet aan. Tussen je klasgenoten en jou is een klik, of die is er niet, hoe veel je jezelf ook bent. Ik heb al op vier verschillende scholen gezeten en op maar één daarvan had ik ook daadwerkelijk een klik met de mensen. En als jouw klasgenoten je niet mogen (en jij hen niet), dan is het zinloos om te proberen er toch bij te horen; om jezelf te veranderen zodat zij je misschien zien zitten. Dat voelt niet goed, en op een gegeven moment houd je dat niet meer vol, geloof me. Maar gelukkig is school niet je hele leven, en je hebt vast wel vrienden buiten school waar je het gezellig mee hebt, en hobby's waar je veel tijd insteekt. Ik hoor bij geen enkel groepje en voor veel mensen op school besta ik amper, maar buiten school heb ik het leuk. Het is misschien fijn om ergens bij te horen, maar zo'n groepje hoef je niet per se op je school te vinden.
Anyway, niet te verlegen zijn (ik weet hoe moeilijk het is), niet de hele tijd giechelen / blozen / naar de grond staren, bij meerdere groepjes mensen gaan staan zodat je niet meteen al aan een bepaald groepje vastzit, en er vooral niet teveel tegen op zien, want vaak gaat het veel beter dan je van te voren verwacht (:
there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.