[RPG] # Survival of the Fittest. Rollentopic - Rollentopics

Survival of the Fittest
Het jaar 3120, het jaar waarin de mensheid zichzelf voor goed van de aarde vervaagde… Dácht men.

Rampen zoals hongersnood en tsunami’s waren niet meer het ergste wat men zich kon voorstellen. Oorlogen werden de gewoonste zaak van de wereld, overal ter wereld slachtten mensen elkaar af en lieten straten verlaten achter. Huizen kwamen leeg, winkels werden gesloten, mensen vluchtten… Maar uiteindelijk kon niet ontsnappen aan de verwoesting van de mens.

Er was één ding dat iedereen was vergeten. In het jaar 3082 was er namelijk een doorbraak, het zou voortaan mogelijk zijn je in te laten vriezen. Het was te vergelijken met een kunstmatige coma van een aantal jaren, waarna je weer zou ontwaken alsof je enkel een paar uur had liggen slapen.
Alleen stond niet iedereen te popelen om zich in te laten vriezen, het was de eerste keer dat het mogelijk was en de mensen wisten niet wat ze er van moesten denken. Was het wel veilig?

Hier verzon de regering iets op. Op er voor te zorgen dat er mensen zouden komen die het wilden testen loonden ze een flinke som geld uit aan diegene die zich aanboden als ‘proefpersoon’. Verscheidene mensen meldden zich aan, ieder met zijn eigen reden. Het geld voor hun arme familie, het avontuur, omdat ze hun eigen leven zat waren.. Toch hadden ze één ding gemeen, al wisten ze dat niet voordat ze instapten en hun eigen, veilige, rustige en bijna saaie leventje voorgoed gedag zeiden.

De lichamen werden bewaard in de grote stad New York City, het was toen groots, prachtig en vol leven, maar in 3120 was het totaal uitgestorven en deels verwoest. De omgeving om de stad was totaal weggevaagd waardoor de stad in de middle of nowehere gekomen was.
Eén jaar nadat de gehele mensheid verwoest was werden de ingevroren mensen wakker en het enige wat ze hadden was een grote sporttas die ze voordat ze ingevroren werden zelf hadden mogen inpakken naar hun wensen.

Het jaar 3121, het jaar waarin de ooit ingevroren mensen ontwaakten in een wereld die ze niet kennen met geen andere keus dan een manier te vinden om te overleven. Doen ze dit alleen, of zoeken ze bondgenoten? Bedriegen ze hun eigen vrienden om alles voor zichzelf te houden, of doen ze er geen moeite voor hun heblust naar al het kostbare dat nog over is te verbergen. Of nog erger, zullen ze de rest uitroeien, enkel om hun eigen hachje te redden?

Verhaallijn in het kort.
Het is het jaar 4033 en de mensen die ooit ingevroren waren zijn sinds een twee weken weer ontwaakt. Er zijn mensen die al gauw bondgenoten vonden en zo werden er twee groepen gevormd, ieder met een eigen leider. Deze twee groepen raakten al gauw verwikkelt in een strijd om leven en dood. Het voedsel is immers schaars, net zoals het drinken, en dat terwijl het gevaar continue op de loer ligt. Een aantal dieren blijken de verwoestingen te hebben overleefd, doordat ze bijvoorbeeld onder de grond leefden, en zijn langzaamaan gemuteerd tot wezens die nieuw zijn voor de ooit ingevroren mensen. Hoe redden ze zich hieruit?

Meedoen.
Je kan mee doen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (zeker min. 15) en bereidt zijn dit te doen.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn, dus niet 'het gaat over 4 vrienden die op vakantie gaan', maar een dieper verhaal.
3) Liever geen Mary Sue's hebben in RPG's en die zelf ook niet spelen.
4) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk)..
5) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.

Als je het eens bent met alle bovenstaande punten kun je het volgende lijstje invullen:

Naam: Volledige namen, desnoods met bijnamen, graag.
Leeftijd: 18-28
Geslacht:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Geschiedenis: Stukje verleden van desbetreffende persoon + reden waarom hij/zij zich liet invriezen.
Heden: Ergens bij aangesloten? Als lid of leider? Is hij/zij alleen gebleven? Hoe zit het qua slaapplek, eten, wapens etc.

Personages:
Groep A – Chase
Lexus; Chase Armedi - 22
Iyatiku; Clyve Qwynn Lovell - 22
SUMMERx; Luca Keegan Fanning - 21
Cyberlord; Donovan Nickolas - 21
Yuffie; Desirae Amelia Brown - 24
General; Olivia Lanee Peterson - 26

Groep X – Elisabeth
Keegan; Elisabeth Romy Hirsch - 23
Cocon; Roxanne (Roxy) Veronica Barlow – Lolita - 22
Ebola; Natalya Krupin - 21
Roden; Prescott Elias Whittemore - 24
Aotearoa; Lucien Nicola Castellan - 19

Loners:
Endure; Alison Jade Skyler - 23
Sid; Richard Hirsch - 25

Nog niet ingedeelde mensen
Goldenwing ? - ?

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 19 sep 2012 - 7:30 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Frey schreef:
(...)
Van mij ook, en anders ruilen we. Jij een mannelijke, ik een vrouwelijke.

ik zaql zo ff kijken, ben nu op een andere computer.

---

Do it scared, but do it anyway.

Frey schreef:
(...)
Van mij ook, en anders ruilen we. Jij een mannelijke, ik een vrouwelijke.

ik vind ruilen goed, dan zijn de aantallen in ieder geval een beetje gelijk. Ik maak morgen een beschrijving.

---

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
(...)
ik vind ruilen goed, dan zijn de aantallen in ieder geval een beetje gelijk. Ik maak morgen een beschrijving.

Okay nice, thanks. Ik zal zo ook even mijn personage aanpassen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik kan woensdagavond niet

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Keegan schreef:
Ik kan woensdagavond niet

[dsi] veel zal iedereen dan niet schrijven,'ik denk dat iedereen vooral met een post komt waar zijn/haar personage een beetje in uitgelegd/beschreven wordt [: en eze rpg gaat niet snel hè, dus geen zorgen

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zal mijn best doen ^^
School wordt heel druk, en veel tussendoor, dus het is goed dat het niet snel gaat (:

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ik post nauwelijks in de avond. Maar ik post dan wel overdag. Ik ben morgen vrij yeahhh! [dat laatste sloeg nergens op, maarja]

---

Aan niets denken is ook denken.

Wat is in grote lijnen het karakter van iedereen??

---

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
Wat is in grote lijnen het karakter van iedereen??

ALison Jade Skyler: Egoïstisch, pienter, bitch :p Gewoon een first class bitch.

[ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 16:18 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Scott: Luisteraar, observeerder - is dat een woord? -, realistisch, sociaal, pessimistisch, beschermend, kort lontje.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Olivia Lanee Peterson: Nogal gesloten, snel jaloers op andermans talenten, wilt zich openlijker gedragen, maar dat lukt niet bepaald.

---

yeehh

Chase : Soms gesloten / soms open, egoïstisch, wantrouwend, heeft een duidelijke mening, koppig, eigenwijs.

---

Aan niets denken is ook denken.

Naam: Lucien Nicola Castellan. Maar zijn roepnaam is Luc en maar weinig mensen weten dan ook zijn echte naam
Leeftijd: 19
Geslacht: mannelijk
Innerlijk: Luc is artiest in hart en nieren. Het maakt hem niet uit wat andere van hem denken en heeft altijd wel een woord klaar. Zijn creativiteit heeft hem altijd ver gebracht en houd daar nu nog steeds aan vast. Doordat hij altijd anders is geweest maakt hem nu niet heel veel meer uit hoe anderen hem vinden. De rest zie ik wel in de RPG ik weet het nog niet helemaal. Hij is niet zo sociaal en zit vaak alleen te tekenen of muziek te maken. Luc is liever alleen dan met andere en dat kan hem wel eens tegenzitten.
Uiterlijk:

Hij heeft zeer donker haar waardoor het meestal zwart lijk en grijze ogen waarbij het lijkt alsof hij door je heen kijkt. Verder is Luc 1,83m lang en gespierd maar niet echt overdreven en draagt een hanenkam. Zoals altijd draagt hij een paar oude kisten en voor de rest vrij eenvoudige kleding.
Geschiedenis: Toen hij zich liet invriezen zat hij nog op school, in zijn laatste jaar nog wel. Luc had met een paar jongens een weddenschap gesloten dat hij zich zou laten invriezen, voor dat geld zou die groep dan een studio huren en nieuwe instrumenten kopen. De groep had er niet op gerekend dat Luc het echt zou doen en hebben zich daarom aan de belofte gehouden en beven hem herinneren bij elk concert dat ze de jaren erna hadden gegeven als protest tegen de regering. Ze gebruikte Luc als voorbeeld.
Heden: Toen Luc wakker werd pakte hij snel zijn sporttas en vertrok alleen. In zijn sporttas zaten al zijn belangrijke spullen, een (reis)gitaar, kladboek en tekenspullen, een slaapzak, wat kleren en een dolk/mes. Zijn zakmes had hij nog in zijn zak zitten. De eerste tijd heeft hij zelf rondgedwaald en vond hij alle steegjes terug waar hij vroeger had gespeeld met zijn vrienden. Daarna heeft hij zich om verschillende redenen aangesloten bij een groep.

[ bericht aangepast op 5 sep 2012 - 19:36 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Naam: Richard Hirsch
Bijnaam: Rick of Ricky. Beiden mogen van hem enkel door familie en goede vrienden worden gebruikt.
Leeftijd: 25
Geslacht: man
Innerlijk: Richard is handig en creatief, waar uit voorkomt dat hij erg geduldig is (hij kan soms uren aan iets zitten prutsen, een voorbeeld is de motor die hij thuis zelf heeft opgelapt en waar hij mee rondtoerde) en een prima diplomaat.
Hij kan de persoonlijke ellende van anderen makkelijk van zich af laten glijden, waardoor hij soms aan zichzelf twijfelt. Ben ik wel een goed mens, vraagt hij zich dan af.
Rick heeft graag iets om handen en is goed in zaken uitvoeren, maar alleen omdat hij nog beter is in plannen maken, dan weet hij tot in de details wat hij moet doen, al zou je dit niet direct denken als je hem zijn nonchalante zelf ziet zijn. Rick ambieert geen leiderschap: hij kan er niet tegen als mensen hem vertellen wat hij moet doen, dus wilt hij dat ook niet bij anderen doen. Waar hij ook niet tegen kan, is als anderen hem op de vingers kijken. Over het algemeen heeft Richard niet echt veel gezelschap nodig, hij is zijn eigen beste vriend. Dit komt vooral door zijn eenzame jeugd, al is het ongetwijfeld ook een aangeborenheid.
Richard is niet snel bang te maken en hij is trots, een combinatie die niet altijd even goed is voor zijn gezondheid. Verder is het ook nog goed om te weten dat hij koppig, vredelievend en idealistisch is en een onwaarschijnlijk ochtendhumeur heeft.
Hij heeft geen moeite met liegen en bedriegen: het doel heiligt de middelen, vindt hij.

Uiterlijk: Rick is het evenbeeld van zijn vader op zijn 25e met zijn warrige, bruine haar, rechte neus, smalle lippen en sprekende grijze ogen, identiek aan degene waar zijn moeder zoveel jaren terug als een blok voor viel. Omdat hij 3 jaar geleden niet meer kon aanhoren hoe vaak mensen hem zeiden dat hij op zijn vader leek (en ook wel een beetje uit gemakzucht), liet hij een baardje staan. Dat doet hem ouder lijken dan hij is.
Wat hij wel van zijn moeder heeft geërfd zijn haar zware oogproblemen, zonder bril is hij bijna blind, hij ziet dan enkel nog vage vormen.
Richard is sportief: hij heeft een rode band in taekwondo (hij volgde al lessen sinds zijn 8e) en had de gewoonte een paar keer per week te gaan joggen. Hij houdt ervan zich af te matten.
Verder heeft hij een tattoo op zijn pols, het woord 'True', het einde van het zinnetje 'Dreams Come True' dat hij met zijn zussen deelt (weliswaar in een stoerder lettertype dan de meisjes). Het woord past wel bij hem, vindt hij.
Geschiedenis: Richard heeft net als zijn zussen altijd thuis lesgekregen, wat hij eigenlijk niet erg vond, aangezien hij het enige jaar dat hij op een ‘gewone’ (maar wel peperdure) school met andere kinderen ongelofelijk hard gepest werd. Van yoghurt in zijn boekentas krijgen tot op de speelplaats door de andere jongens in elkaar geslagen worden, Rick heeft het dat jaar allemaal over zich heengekregen. Pas op het einde van het jaar merkten zijn ouders het probleem op en thuisonderwijs was hun oplossing, die ze daarna ook als voorzorg bij hun dochters hebben toegepast. Dat pesten is ook de reden waarom hij met taekwondo is begonnen, om zichzelf in het vervolg te kunnen verdedigen.
Nadat hij afstudeerde aan de universiteit als burgerlijk ingenieur – een richting waarin hij zijn verstand en zijn creativiteit kon combineren-, kon hij direct bij zijn vader aan de slag. Dat ging goed tot op een bepaald moment, waarop zijn vader hem bij een mislukte businessdeal onterecht verweet te weinig lef te hebben. Daarbij verweet Rick zijn vader op zijn beurt zijn jongste zus te hebben weggejaagd, goed wetende dat zijn ouders haar vertrek nooit te boven zijn gekomen. Dit draaide uit op een ruzie die het huis deed daveren op zijn grondvesten en hoewel zijn andere zus nog probeerde te bemiddelen, is Rick de ochtend na de ruzie vertrokken naar New York om Elisabeth te gaan zoeken. Dat plan draaide op een sisser uit, hij vond nog niet het minste spoor van haar in die gigantische stad, maar Rick was te koppig en te trots om naar huis te komen. Hij zocht en vond werk in New York, maar zijn vaders woorden bleven in zijn oren klinken. Toen hij de advertentie in de krant zag staan, stuurde hij eerst een kopietje naar zijn vader alvorens zich in te schrijven. Op de telefoontjes en brieven die daarna volgden antwoordde hij niet en liet zich uiteindelijk met een tevreden gevoel invriezen.
Heden: Als Richard wakker wordt, besluit hij eerst de anderen een beetje te observeren, om te zien met wat voor mensen hij hier is beland. Niemand weet dat hij zo afhankelijk is van zijn bril, aangezien deze slimmerik een stevige voorraad lenzen heeft meegenomen (plus drie reservebrillen) in zijn sporttas, naast ook een klein zakmes met wat handige extra dingetjes aan, zoals een schroevendraaier. Resoluut geen echte wapens, omdat hij niet van plan is iemand te doden.
Elisabeth weet niet dat hij hier ook is, net zoals hij niets van haar weet. Bovendien zou ze hem met zijn nieuwe baard moeilijk kunnen herkennen.

Ik heb zijn karakter wat aangepast, want ik had dat met de loners een beetje fout gelezen (:

[ bericht aangepast op 8 sep 2012 - 19:51 ]

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Naam: Roxanne (Roxy) Veronica Barlow – Lolita.
Leeftijd: 22 jaar.
Geslacht: Vrouwelijk.
Innerlijk:
Roxy is het type vrouw welke eerst haar omgeving graag wil analyseren voordat ze er dingen uitgooit. Het gaat hier dan niet om de reden dat ze andere mensen ermee kan kwetsen, het gaat er Roxanne om dat ze geen dingen over haar (of plannen die ze bedacht heeft) te weten komen. Hierdoor is ze bijna altijd stil en terug getrokken, echter zou het een erg grote fout zijn haar verlegen te noemen, want dit is ze alles behalve niet.
      Ze wil het liefst alles over zichzelf verborgen houden en noemt zichzelf dan ook ‘Lolita’, een naam welke haar echte geheim houdt. Er zit nog een reden achter, maar ook dit zal ze niet snel aan iemands neus hangen. Eigenlijk is haar gehele echte leven een geheim, lijkt het alsof ze niet zou kunnen bestaan. Het enige wat er van haar bekend is, is haar nep naam ‘Lolita’.
      Haar goede eigenschappen kunnen eveneens slechte eigenschappen zijn, zoals dat ze dapper is en vaak uitdagingen aangaat. Al is dit dus gelijk de negatieve keerzijde, aangezien ze zich vaak halsoverkop ergens instort en er niet eerst over na denkt, waardoor ze gelijk de titel onbevreesd krijgt. Ze kan verder nogal vinnig uit de hoek komen, als je erom gevraagd hebt, en behalve dit staat ze ook bekend om haar humeurige gedrag, waardoor je zou denken dat ze doorleeft met een ‘ochtendhumeur’. Ze heeft een hekel aan liegen en is daarom altijd ook zo eerlijk als mogelijk is, al breekt het vaak af wanneer ze moet denken aan haar masker, welke er vaak voor zorgt dat ze anders is geworden en stil moet blijven.
Uiterlijk:

Koolzwart, lang haar komen tot net bij haar ellenbogen, welke mooi afsteekt bij haar egale, porseleinen huid. Ze heeft donkere, chocoladebruin ogen welke een mysterieuze uitstraling hebben. Dit werkt als deel mee met haar persoonlijkheid en vaak lijkt het alsof ze hiermee kan doorgronden. Ze zal echter nooit vertellen dat ze zich wel degelijk om sommige momenten ongemakkelijk kan voelen, het zit nu allemaal verstopt achter het masker van ‘Lolita’.
      Lolita is ongeveer 170cm en heeft een kleine, slanke bouw, en hoewel dit zo is, draagt ze toch vaak legerlaarzen of kisten. Ze heeft vrouwelijke vormen, maar pronkt er niet mee en wilt dit ook niet. Verder heeft ze altijd een zilveren ketting met een kleine sleutel om haar nek, echter verstopt ze deze vaak onder kleding zodat mensen er geen vragen over gaan stellen.
Geschiedenis:
Roxanne kent haar echte ouders niet, ze was geadopteerd, waardoor ze altijd al nieuwsgierig was geweest naar haar bloedeigen ouders. Meerdere keren was er iets fout gegaan, wat ervoor zorgde dat mensen haar niet meer wilde. Lolita zorgde er altijd voor dat mensen haar terugbrachten naar het weeshuis, ze wilde niet ergens anders naartoe. Hier waren namelijk de kinderen met wie ze een band had en zelfs de jongens of meisjes met wie ze weinig omging, had ze een bepaalde band.
      Toen ze uiteindelijk succesvol geadopteerd was, en deze mensen haar niet terug brachten, werd ze een rebelse tiener. Haar zogenaamde ouders waren goed voor haar, maar zij zag ze enkel als slechte mensen. Zo glipte ze meerdere keren weg, zo was het op de dag maar eveneens diep in de nacht, en stal ze dingen uit winkels zodat haar adoptieve ouders misschien genoeg van haar zouden krijgen. Dit deden ze echter niet, eigenlijk waren ze de gehele tijd medelevend en bezorgd. Het waren goede mensen, maar de tiener Roxanne, die altijd afgekort werd naar Roxy, zag dat nog steeds niet, tot op de dag in haar zeventiende levensjaar. Dit was tegelijkertijd het jaar dat ze een jongen, Clay, ontmoette.
      De jongen was een nieuw, spannend begin haar leven en ze wilde alles over hem te weten komen. Hoewel ze altijd heeft gezworen niet naïeve te zijn, waren dit toch enkele jaren waar ze beter op moest passen. Ze dacht dat ze alles tegen Clay kon zeggen, dat hij er voor haar zou zijn, want wat wilde ze nou precies van de spannende, verleidelijke jongen die ouder was dan zij? Roxanne was geobsedeerd geworden door hem, niet in het stalker principe, maar eerder dat ze niemand anders meer zag. Ze had iemand nodig in haar leven, iemand die nieuwe dingen haar leven inblies en haar tegelijkertijd de vrijheid liet voelen. En Clay was die persoon geweest…
      Dit veranderde allemaal toen ze erachter kwam dat hij haar gebruikte, bedroog en dingen voorloog alsof het allemaal niets uitmaakte. De jonge man had enkele mensen vermoord, zat in een bende en had dit niet aan haar verteld. Het was dan ook niet bepaald iets dat je aan mensen zou vertellen, maar het was echter de reden dat hij over bijna alles (behalve zijn naam en leeftijd) gelogen had, dat ze over haar nek ging.
      Clay had haar lichamelijk en geestelijk meerdere keren gebruikt, waardoor Roxanne nergens meer zin in had. Ze brak het contact af en vertelde alles aan haar ouders, welke ze nu zag als goede mensen, want deze vingen haar op, waren bezorgd en gaven haar goede aandacht. Haar moeder en vader deden een ketting van een zilveren sleutel om haar nek en vertelde haar lieflijk dat ze de echte jonge held van haar dromen nog zou vinden. Misschien niet nu, maar ooit wel en wanneer het moment aangebroken was, zou ze het weten.
      Nog steeds wilde ze ontsnappen van de werkelijkheid, alles achter zich laten. Het moment was aangebroken en ze had een nieuw karakter met zich mee, een masker welke zich Lolita noemde. Het jonge meisje schreef een mooie, lange brief voor haar ouders en liep midden in de nacht weg.
Heden: Met het nieuwe masker op en het karakter duidelijk gegrafeerd in haar achterhoofd, besluit ze de mensen te observeren en alles eerlijk te zeggen, behalve als het over haar verleden gaat. Ze zal haar mond houden en niet zeggen wat er in haar leven is gebeurd. Het is lastig voor haar om in een groep te functioneren, maar zo lang ze niets over zichzelf hoeft te zeggen of de longen uit haar lijf te praten, vind zij het goed.
      Lolita had toen ze ingevroren was een zakmes in de zwarte kist van haar gedaan voor bescherming. De zilveren ketting onder haar kleding en haar hand op haar hart. Ze is niet het soort meisje dat haar mond gelijk spontaan opentrekt en met andere gaat praten, juist het tegenovergestelde.

[ bericht aangepast op 9 sep 2012 - 0:25 ]

---

†