Ik ben moe en heb een kou op mijn nek, waardoor mijn nek, mijn kaak, mijn oren en zelfs mijn ogen pijn doen. Mijn stem is krakerig en zacht en ik heb enorme, bonkende hoofdpijn. Hierdoor kan ik niet slapen en ben ik natuurlijk chagrijnig (pijn + vermoeidheid), maar mijn ouders schijnen dat niet te snappen.
Zolang ik me rustig houd, gaat het wel. Maar mijn ouders zijn totaal niet gezellig tegen elkaar en mijn moeder probeert dit goed te maken tegenover mij, door 'gezellig tegen mij aan te praten'. Maar ze zegt zulke nutteloze dingen, of dingen die ze al honderd keer heeft gezegd. Ik wil gewoon dat ze stil is.
Nee, ik ben niet ondankbaar naar mijn moeder toe. Maar als ze zulke dingen blijft zeggen, word ik chagrijnig. Plus het feit dat ik me nu steeds moet concentreren op wat ze zegt, is extra vermoeiend. Ik durf er alleen niets van te zeggen, omdat ik dan weer te horen krijg dat ik niet te genieten ben. Ben ik ook niet, maar ik mag nu even niet te genieten zijn, vind ik. :'D
Wie word er ook wel eens gek van z'n familie?
Ga nou niet met die stomme opmerkingen komen over het feit dat ik achter de laptop zit. Jezus, ik heb een kou gevat, ik ben niet ernstig ziek of zo. Van de hele dag op de bank liggen word ik ook niet beter.
[ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 17:04 ]
everything, in time