Yups, ik was van afgelopen zondag tot vandaag op survivalkamp in de Belgische Ardennen en ik leerde daar W. kennen, een heel leuke jongen. Op zondag was het al heel gezellig en op maandag was het dikke mik en hadden we al van elkaar door dat we elkaar meer dan alleen leuk vonden, zeg maar. We hadden al soort van soms hand vasthouden - sneaky, volgens de regelementen van het kamp zijn liefdesrelaties en die shit niet toegestaan, en die regel wordt streng gehandhaafd - en op dinsdag was het kind of clear dat we soort van wat hadden. Niet helemaal, maar we vonden elkaar super leuk en ik was serieus verliefd. Ik ben niet zo snel ondersteboven van een jongen en dit was de 1e keer in mijn 15-jarig bestaan dat ik verliefd was, dat hakt er dus lekker in. W. vond mij ook heel leuk alleen unno problemo: hij was net 4 dagen 18 jaar en ik nu bijna een maand 15 jaar, we scheelden iets minder dan 3 jaar. Dat was al wat minder, but both of us didn't saw any problem... except my parents. Mijn ouders zijn de moeilijkste niet, maar zijn leeftijd en verschil is minder. Op dinsdagavond was het belavond en ik heb 't eerlijk tegen mijn pa verteld. Ze weten dat ik nooit een vriend heb gehad of gezoent, en dat het voor mij een big deal is en ik er onzeker over ben; immers heeft niemand mij nooit ooit leuk gevonden of dat laten blijken en heb nul komma nul ervaring op liefdesgebied. I don't mind, ik wacht met zoenen en een vriend tot ik zeker weet dat hij het waard is om mijn eerste vriend te zijn en/of mee te zoenen. En W. really felt like that. Mijn vader verbood mij niets, wou dat ik met mijn moeder belde - die was niet thuis, but I refused, want ik had geen zin in meer gebel en gelul - maar hij vond wel dat het verschil erg veel was en dat ik goed moest nadenken, hij wist niet helemaal of hij het goed vond. Ik schatte de kansen klein en W. zei al dat hij de mening van mijn ouders respecteerde. Ik had geen zin om de rest van de vakantie mijzelf en W. voor de gek te houden, waarschijnlijk vonden mijn ouders het niet geweldig en ik zou dat lullig vinden voor beide. I told hem direct na het belletje en toen hij klaar was met poolen. Hij balen, ik balen. Ik heb niet gehuild, but I was really sad and depressed. Hij zou toch mijn eerste vriend worden en hoogstwaarschijnlijk mijn eerste zoen geven. Nou ja, de hele week was het half flirterig en shit. Vandaag naar huis en toen een vriend die in dezelfde stad als ik woonde, thuis afgezet en doorgereden naar mijn huis. Well, ik in de auto aan mijn moeder vertellen en ik moest toen huilen, tja, eerste liefde hakt erin. Mijn moeder verklaarde me voor gek dat ik het eerlijk had verteld aan hun van W. en niet eens had gezoend, omdat de meeste meisjes van 15 en rondom die leeftijd dat vrolijk doen - my mum said. En toen kwamen ze ermee aan, ze hadden me natuurlijk getroost en een hart onder de riem gestoken, dat ik best had mogen zoenen en aan had mogen blijven, maar dat ik voorzichtig moest zijn. Toen voelde ik mij klote. So close, het was zo fijn met hem, hand vasthouden, lachen, praten, flirterig doen [wauw, dat klinkt gek voor mij, haha] en nou ja, dat gevoel. Maar ik voel mij nu bar en bar kut, en ik vind het oprecht, want ik ben nog steeds heavy in luf. Je eerste liefde hakt er vaak in, zeggen ze. Sorry als ik zo door ga, maar het voelde zo fijn dat iemand je leuk vond om wie je was - een jongens zelfs - en die je goed vond zoals je was en jou respecteerde. Ik heb dat nooit gehad, ik voelde me zo fijn erbij.
Natuurlijk, hij is wat aan de oude kant en ik heb ook wel 's gedacht of dit gezond was, hoewel hij niets opdrong en zelf voorzichtig met mij was. Ik vraag nu even niet om kritiek vanwege de leeftijd of iets anders, I don't mind if you have, maar op dit moment kan ik 't niet hebben even. Sorry, normaal kan ik kritiek wel relativeren, maar dit is even te pijnlijk. :[
Edit: Ik heb zijn FB en we hebben elkaar al toegevoegd. En ja, misschien zijn mijn kansen vergooit maar da's mijn probleem. :']
[ bericht aangepast op 24 aug 2012 - 20:44 ]
"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife
Ik denk stiekem dat je echt je kans een beetje hebt verspeeld, want nu gaat wij weer terug naar zijn eigen leven en zien jullie elkaar niet elke dag meer. Ach, je kunt hem proberen een berichtje te sturen, maar ik denk dat je te hard van stapel bent gelopen door na een paar dagen al over 'verkering' en alles te beginnen.
.