Ik zit nu huilend op mijn kamer, en weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik zal even bij het begin beginnen.
Twee weken terug was ik op vakantie met mijn ouders en broertje. Mijn broertje en ik kunnen het totaal niet vinden. Hij doet mee met die nieuwe generatie, terwijl ik er echt een hekel aan heb aan het gedrag.
Die anderhalve week vakantie, heb ik elke dag gehoord hoe lelijk ik wel niet ben, of hoe dik ik wel niet ben en dat ik nooit meer een vriendje zal hebben. Dit raakt me echt, ook al doe ik alsof het me allemaal niks interesseert. Dus op een avond, toen mijn ouders op het terras zaten, zat ik huilend op mijn hotelkamer. Toen kwam mijn moeder opeens binnengelopen want ze moest de iPad hebben. Ze zag me huilen. Dus ze zegt: 'Wat is er?' Ik gooi alles eruit, terwijl ik aan het hyperventileren was. Conclusie wat mijn moeder zegt: 'niks van aantrekken.'
Ze nemen het ALTIJD voor m'n 15 jarige broertje op. Terwijl het vreselijke schijn is. Hij steelt, liegt en verpatst alles wat los en vast zit. Mijn ouders willen het op de een of andere manier niet zien, en geven hem alles wat ie' wil. Vandaag in Beverwijk, hij moest en zou Turks eten. Ik lust gewoon geen Turks eten, maar daar trekken ze zich niks van aan. Dus ik zat daar, met een cola, terwijl hun alles naar binnen werkten. Lopen we daarna langs allerlei andere tentjes, wat ik wel lekker vind. Maar nee, ze schenken geen aandacht aan mij.
Nu zit ik dus met honger, en huilend op mijn kamer. Ik weet gewoon niet hoe lang ik dit nog aan kan, want ze doen gewoon niks aan het gedrag van mijn broertje tegenover mij.
Sorry, maar ik moest het even kwijt.
To infinity and beyond •