[RPG] [Topic 1] Battle of the wolves - Speeltopics

RULES:

• Vermoord elkaar niet, alleen als je toestemming hebt van de ander. Verwonden mag gewoon, maar verwond elkaar niet zo erg dat diegene niet meer kan bewegen of dood gaat (tenzij je toestemming hebt).
• 16+ is toegestaan
• OOC met [], {}, ||, ><, --, etc.
• Ruzie alleen IC, begin je OOC wordt je eruit gezet.
• Schelden mag IC, OOC alleen als je het niet over iemand anders hebt.
• Geen one-liners, behalve als je bijna niet anders kan
• Kan je voor een lange periode niet posten? Meldt het even bij mij via een pb of een gb, of via het rollentopic
• Naamwijzigingen melden bij het rollentopic
• Naam van je personage er graag boven, zodat het duidelijk is over wie het gaat. Als je personage in de gedaante van een wolf is, zet je de wolvennaam + de naam van je personage erboven. Als je personage als mens is, zet je alleen de mensen naam erboven.
• Als de twee groepen uiteindelijk zijn gevormd moeten ze ook een naam hebben, overleg dat met je hele groep. Kom je er niet uit? Dan geef ik de groep een naam.
• Het boeit me niet of je veel of weinig ervaring hebt, als je maar luistert naar de tips en hints die je worden gegeven. Blijf je maar dezelfde fout herhalen, krijg je een waarschuwing. Deze regel is er omdat het gewoon echt belangrijk is dat het niet onduidelijk is hoe het gegaan is etc.

Where the RPG starts:

De tieners zijn elkaar nog niet tegengekomen, of zijn nog helemaal niet eens in het bos. Langzamerhand worden er kleine groepjes gevormd tussen de tieners, die daarna de hele groep gaan vormen. Pas als de hele groep samen is, vertellen ze hun 'geheim'.

[ bericht aangepast op 12 aug 2012 - 15:18 ]

[Weten de jongeren al dat ze in wolven kunnen veranderen?]

I'm finally back, Finally after a Year break

soldiery schreef:
(...)

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

HurtedHeart schreef:
[Weten de jongeren al dat ze in wolven kunnen veranderen?]

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

Mijn persoontje staat in rollentopic, is er al iets spannend gebeurd??

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
Mijn persoontje staat in rollentopic, is er al iets spannend gebeurd??

Quiet the mind, and the soul will speak.

Frey schreef:
(...)
(I have no idea. Ik ga nu ook pas beginnen.
Misschien gewoon rond laten dwalen of zo?)

Do it scared, but do it anyway.

Scintilla jonker
Als ik mijn ogen open heb ik zo een gevoel dat ik aan het slapen was, ik herinner me weer dat ik verdwaald ben dus ik loop gewoon verder denkend aan mijn familie en vrienden maar net wanneer ik begin te denken aan hoe ze zullen reageren hoor ik water.
Ik begin te rennen naar die plek en niet zoveel later zie ik een rivier,
snel doe ik mijn schoenen uit en ga pootje baden "een klein riviertje met een zachte stroming" merk ik op, doordat er een visje langszwemt begint mijn maag te knorren.
Ik pak een broodje uit mijn tas en begin eraan te eten terwijl ik van het water geniet.

You can't not look cool with a crossbow.

Luke Nicola Chase
Het was een tijdje geleden gebeurt. Voor het eerst had ik ervaren wie ik was. Blij was ik zeker niet, nu had ik nog meer dingen waar ik rekening mee moest houden. Ik kon het niet veroorloven om iemand op die manier pijn te doen, hoezeer ze het soms ook verdiende. Met de laatste volle maan, toen ik zoals altijd naar buiten geslopen was om te kijken, was het gebeurt. Het leek me van te voren te waarschuwen en ik wist dat ik weg moest, zo snel als ik kon was ik naar het bos gegaan en daar was ik voor het eerst veranderd in een donker grijze wolf. Het duurde niet lang, maar in die tijd had ik beseft dat ik hier niet meer kon leven. Zo kon ik niet gaan studeren, op mezelf gaan wonen of überhaupt vrienden hebben. Het duurde echter nog een hele tijd voordat ik daadwerkelijk klaar was. Nachtenlang had ik gepiekerd over wat ik dan wel moest. De mensenwereld was niet meer voor mij bestemd, hoezeer ik het ook gewild had. Uiteindelijk had ik besloten dat het bos mijn enige keus was, er was geen andere plek om als half dier te kunnen leven. Mijn ouders hadden al gezegd dat ik veranderd was, ik was niet meer de vrolijke jongen van vroeger en helaas hadden ze gelijk. Het waren goede mensen, mijn ouders, het was jammer om ze zo achter te laten, maar het kon niet anders. Ze zouden veilig zijn, net als mijn hele omgeving, maar helaas stond daar een prijs tegenover. Ik zou ze onwetend achter moeten laten. De zon was nog niet opgekomen of ik stond al buiten. Er stond een fris briesje, maar koud had ik het niet. Op mijn bed lag mijn ketting en een klein briefje. ‘Sorry,’ was het enige wat ik erop had geschreven.

Meer kon ik niet. Zonder nog een blik op het huis en het open raam van mijn kamer te werpen, liep ik de tuin door. Eenmaal uit het dorp duurde het niet meer lang voordat ik in het bos was. Even keek ik achter me of niemand me gevolgd had, gelukkig was dit niet en ik veranderde in de wolf. Ze zouden me niet meer terug zien en ik zou zoveel mogelijk op mijn instinct vertrouwen. Al snel begon ik te rennen, ik moest weg van thuis voordat ik me zou bedenken. Het was nog te vroeg om veel gezelschap te hebben en daar was ik blij om. Ik had geen zin in de vrolijkheid van vogels of hun gezelschap. Tussen de tijd dat ik voor de eerste keer veranderd was en nu, was ik al een paar keer in het bos geweest. Meestal om te oefenen en te veranderen. Wolf zijn bracht een soort stilte met zich mee, een fijne stilte, er was niemand die me kon of me lastig viel. Het was alleen ik en de natuur. Takjes kraakten onder mijn poten en het struikgewas werd wat dichter toen ik verder het bos in ging, hier was ik nog nooit geweest. Ik was nooit ver gegaan, maar nu had ik geen keus. Dit werd mijn verdere leven. Ik had geen idee of ik ooit nog iemand zou spreken, misschien zou ik later terug gaan om te kijken hoe het met mijn ouders ging. Hoe het ook zou lopen, voor nu zag het er naar uit dat ik een eenzaam leven zou gaan lijden.

[oeps wat lang geworden]

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 17:51 ]

Do it scared, but do it anyway.

Bonita ELiana Jones

Rustig leg ik mijn rugzakje neer waar ik wat eten in heb gedaan en ook lucifers voor een vuur dat wat meer warmte geeft. rustig verzamel ik wat takken en droge bladeren leg die in een piramide in het midden van de grot. snel steek ik een lucifer aan en gooi die in de stapel. veel beter dit

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

Amarta Tamasi Kerrigan.
      Het was vroeg in de ochtend, maar dit zou niet zoals de andere dagen zijn waar ik gewoon naar beneden liep voor wat ontbijt. Ik zou mijn ouders, ook al waren het niet mijn echte, vanaf vandaag niet meer zien. Dat was ten minste het plan. En ook al hadden ze vast en zeker het beste met me voor, ergens geloofde ik hun act niet. Het was te gespeeld, het voelde niet goed.
      En dát dames en heren, maakte het dus voor mij al genoeg om weg te gaan. Zouden ze weten dat ik een wolf was? Nee, dat kon gewoonweg niet… Maar wat als? Wat als ze het toch wisten? Dat ze daarom zo aardig deden en me op een gegeven moment verraadde om zo geld te verdienen, weet ik veel.
Ik zuchtte diep, nam een snelle, koude douche en kleedde me aan. Een hotpants die zijn beste dagen wel had gehad (zoals mijn ‘ouders’ zeggen), echter hoorde dit zo, had ik aan met een zwart shirtje en verschillende accessoires had ik om gedaan, zoals een ketting met een kruis. Niet dat ik gelovig was, ik vond het gewoon een leuke ketting. As simple as that.
      Zwarte kleine laarsjes en verder had ik helemaal niets nodig, ik wilde gewoon weg. Ik zuchtte, draaide een laatste keer rond in mijn kamer en keek toen het raam uit, waarna ik eruit sprong. Het was niet zo hoog, ik kon gemakkelijk landen. Hierna snelde ik mijn weg naar het bos, waar ik vast even alleen kon zijn.

Blake Madan Rahas.
      Ik zou mijn vriendin missen, ik zou de geur van haar parfum missen en hoe haar favoriete shampoo rook. Ze bracht me altijd aan het lachen, zelfs in een ruzie soms (wat je echt niet uit moet proberen, guys!), Alleen ze wist dat ik er niet verder meer kon leven.
      Niet alleen omdat ik naar bijna elk meisje kijk, maar ze me ook probeerde te laten inzien dat ik moest veranderen. Nooit heb ik haar verteld dat ik een wolf ben, ik vond gewoon niet dat ze dat moest weten.
‘Het spijt me liefje, ik ga. Don’t ever forget that I love you.’ Stond er op het briefje dat ik voor haar had achter gelaten, waarna ik wegging en mijn weg vervolgde naar het bos.
      Ik hoopte dat daar mijn leven zou veranderen, in de goede zin. Ze moet gewoon inzien dat ik niet goed voor haar ben. Gelijk schudde ik die gedachte uit mijn hoofd, want ik moet nu aan het nieuwe leven denken.
Met een zwak glimlachje liep ik het bos in en volgde een bospaadje met mijn handen in mijn broekzakken van de donkere jeans die ik aanhad.

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 18:02 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Daria Grace Saner
Nadat ik een tijdje heb stil gestaan loop ik toch maar weer verder. Het is toch onmogelijk er achter te komen waar in het bos ik ongeveer ben. Als wolf ben ik natuurlijk wel een paar keer in het bos geweest maar als mens zie je het toch vanuit een ander oogpunt.
Ik ben alweer een tijdje aan het rondlopen als ik ineens vast blijf zitten met mijn haar aan een tak. 'Verdomme,' mompel ik geïrriteerd terwijl ik voorzichtig mijn zwarte krullen probeer los te krijgen. Na een paar minuten prutsen is het eindelijk gelukt mijn haar los te krijgen zonder mijn haar te veel te verwoesten. Misschien had ik toch een elastiekje mee moet nemen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Noah Jonas Walden / Nirbhay
Op mijn hoede ga ik voorzichtig de grot binnen. De grot ruikt muf, en het is duidelijk dat hier lang geen wind meer ingekomen is. Inderdaad, de opening van de grot staat uit de wind. Mijn instinct zegt me dat er niets te vrezen is, en al was dat wel zo: ik kan vluchten, of aanvallen. Hoe dan ook. Als wolf ben je snel op dit soort terrein, en kleinere dieren zijn makkelijke prooien.
Ik maak een gemakkelijk plekje, door een aantal keer rond te lopen op dezelfde plek, en ga dan liggen. Afgezien van de muffe lucht kan ik hier wel een aantal dagen overleven. Daarna zal ik toch echt weer verder moeten, zodat ik geen mens meer tegen kan komen.

Edlin Sarah Conwell / Ekantha
Eén stap in het bos, en ik verander in een wolf. 'Fuck!' Het was totaal niet mijn bedoeling nu al te veranderen, maar de gedachte aan een bos veranderd me. Het nieuwschierige, dappere meisje komt dan weer in me naar boven. Het meisje die het geweldig vind om als wolf met de snuit naar voren door het bos te rennen, de frisse lucht in te ademen. De andere kant van me, het onzekere het-boeit-me-niet meisje haat de wolf. Haar boeit het niet hoe geweldig kan zijn om die frisse lucht in te ademen, het enige wat zij wil is normaal worden.
Dit keer is mijn humeur verschrikkelijk. Deze dag is erger dan alle andere dagen die ik ooit heb meegemaakt. Deze dag heb ik mijn ouders moeten verlaten, door die rot wolf. Dus ook al ben ik nu een wolf, het maakt me niet gelukkiger, niet eens blijer. De wind waait langs mijn oren, maar het maakt me niet vrolijk. Het maakt me bewust, bewust van het feit dat ik dit gevoel misschien wel voor altijd moet voelen, zonder een vriend aan mijn zijde.

[Vraagje: Hoe zit het met hun kleren als ze een wolf worden?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

-misschien is het handig dat ze allemaal een band rond hun enkel hebben waar ze hun kleding aan doen(twilight-

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

[Please, no twilight.]

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 20:31 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered