[RPG] [Topic 1] Battle of the wolves - Speeltopics

RULES:

• Vermoord elkaar niet, alleen als je toestemming hebt van de ander. Verwonden mag gewoon, maar verwond elkaar niet zo erg dat diegene niet meer kan bewegen of dood gaat (tenzij je toestemming hebt).
• 16+ is toegestaan
• OOC met [], {}, ||, ><, --, etc.
• Ruzie alleen IC, begin je OOC wordt je eruit gezet.
• Schelden mag IC, OOC alleen als je het niet over iemand anders hebt.
• Geen one-liners, behalve als je bijna niet anders kan
• Kan je voor een lange periode niet posten? Meldt het even bij mij via een pb of een gb, of via het rollentopic
• Naamwijzigingen melden bij het rollentopic
• Naam van je personage er graag boven, zodat het duidelijk is over wie het gaat. Als je personage in de gedaante van een wolf is, zet je de wolvennaam + de naam van je personage erboven. Als je personage als mens is, zet je alleen de mensen naam erboven.
• Als de twee groepen uiteindelijk zijn gevormd moeten ze ook een naam hebben, overleg dat met je hele groep. Kom je er niet uit? Dan geef ik de groep een naam.
• Het boeit me niet of je veel of weinig ervaring hebt, als je maar luistert naar de tips en hints die je worden gegeven. Blijf je maar dezelfde fout herhalen, krijg je een waarschuwing. Deze regel is er omdat het gewoon echt belangrijk is dat het niet onduidelijk is hoe het gegaan is etc.

Where the RPG starts:

De tieners zijn elkaar nog niet tegengekomen, of zijn nog helemaal niet eens in het bos. Langzamerhand worden er kleine groepjes gevormd tussen de tieners, die daarna de hele groep gaan vormen. Pas als de hele groep samen is, vertellen ze hun 'geheim'.

[ bericht aangepast op 12 aug 2012 - 15:18 ]

Hemanti – Amarta Tamasi Kerrigan.
“Alsof jij überhaupt normaal zou kunnen reageren,” bitste ik terug naar de mannelijke wolf. Chaaya, or whatever her name is, vroeg nog wat aan me, maar ik negeerde haar. Wolven of mensen zoals zij irriteren me, omdat ze zo onschuldig en naïeve doen.
“Luister, ik irriteer me aan jullie en vooral aan jou,” gromde ik naar de sarcastische, mannelijke wolf. “I’m outta here.” Ik draaide me om en liep weg, waarna ik veranderde in mijn mensenvorm en een hand door mijn donkere haar haalde waarna ik deze naar achter zwiepte.
Ik had dus zo geen zin in dit gedoe. Sukkels.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Noah Jonas Walden
'We kunnen nog steeds communiceren Right? Ik dacht eerst dat ik de enige was dus ik weet het niet.' Vraagt Kate. 'Ja, dat kan. Tenminste, ik verstond je, dus ik neem aan van wel.' Ik ontbloot mijn tanden, bedoeld als glimlach, maar het lijkt eerder eng dan goed-bedoeld. 'Ik bedoel ha-ha.' Zeg ik in een poging duidelijk te maken dat het niet slecht bedoeld was, al klinkt het niet heel overtuigend aangezien ik geen idee heb hoe wolven lachen. 'Ik ben benieuwd of er meer van ons zijn,' Merk ik hardop op. 'misschien lopen er wel meer rond in dit bos.' Ook dit klinkt niet heel geloofwaardig, maar dit keer omdat ik het zelf ook niet echt geloof. 'Wat denk jij?'

Daria Grace Saner
Blake zucht en kijkt naar zijn schouder. 'Hm,' hmt hij waarna hij even lijkt na te denken. 'Zeg, Daria,' begint hij met een grijnsje dat niet bepaalt te vertrouwen is. 'ben jij… bang voor spinnen?' glimlacht hij.
Hij pakt de spin op, loopt mijn kant op en houdt die voor mijn gezicht.
'Niet doen!' sis ik waarna ik snel een paar stappen naar achteren zet waarbij ik over mijn eigen voeten struikel en voor de twee keer vandaag op de grond beland. Ik zend Blake een boze blik toe, alsof het zijn schuld is dat ik struikelde. 'Ik mag jou echt niet,' brom ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Izaya Gantiose / Zamir
Ik keek verbaast toe toen de vrouwlijke wolf in een mens veranderde.
door de gewoonte dat ik vaak het laatste woord wou hebben verander ik ook in een mens "zo speciaal ben je niet" zei ik, het maakt me niks uit dat ze weet dat ik in een wolf kan veranderen zij kan dat ook.
Ik kijk naar haar benieuwd voor haar reactie als ze merkt dat we hetzelfde kunnen.

Pumped. Yeah I'm so friggen' pumped

Blake Madan Rahas.
"Niet doen!" siste ze, maar ik deed het toch omdat ik het grappig vond, en ze zette snel een paar stappen achteruit, waarbij ze over haar eigen voeten struikelt. Ik wilde eigenlijk niet lachen, maar toch kwam er een harde, bulderende lach uit mijn mond en ik gooide de spin weg, waarna ik met tranige oogjes zei: "Nu blijf?"
Ze stuurde me enkel een boze blik, alsof het mijn schuld was, wat dus niet zo was. Ik bedoel, het is toch niet mijn schuld dat zij zo klunzig als de pest is? Kan ik niets aan doen hoor. "Ik mag jou echt niet," bromde ze.
"Mooi, dat is dan insgelijks," grinnikte ik waarna ik naar haar toe liep om haar mijn hand aan te bieden, toch deed ik dit niet en keek op haar neer. "Je komt zelf wel omhoog hé?"

Quiet the mind, and the soul will speak.

Danai Lockwood - Manmayi
Vrijwel meteen rende ik op de geur af. Mijn menselijke kant vond dit walgelijk, maar de wolf in me domineerde nu en zei dat ik moest jagen. De geur werd overweldigender, het was haast alsof er beelden bij meekwamen. Vage beelden van een konijn, ik kon hem haast zien bewegen. Ik kwam uit bij een grote eik en zag een konijn lopen. Kom op, pak hem! Ik sloop al op hem af toen ik ineens verstijfde. Een nest kleine, blinde konijntjes. So what? Je moet eten! Survival of the fittest, jij bent de fitste. Nee, dit kon ik toch niet doen. Ik kneep mijn ogen dicht en ging liggen. Net toen ik dacht dat de wolf in me ging winnen veranderde ik weer in een mens. De gedachten aan het konijn ebden weg en langzaam kwam ik weer tot rust. Ik was genoeg wolf geweest voor vandaag.

yeehh

Amarta Tamasi Kerrigan.
Het duurde even voordat ik iets hoorde, maar ik had niet verwacht dat wolven ook tegen mensengedaante konden praten. Toen ik me echter omdraaide, zag ik dat de wolf in mens was veranderd, waardoor ik de neiging kreeg om verward te fronzen, echter deed ik dit niet, omdat hij geen ego mocht krijgen. Een emotieloze blik sierde mijn gezicht en een smalende glimlach op mijn lippen. "Zelfs nu ben je niet speciaal," Ik bekeek hem van top tot teen en grijnsde. "You're not my type," meldde ik arrogant en draaide me met een haarzwiep weer om. "Nu ga ik, ik verveel me, doei." Ik liep weer weg.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Bonita eliana jones-eliana
rustig loop ik wat rond als wolf. ik heb alleen niet door dat ik afdwaal van de plek waar ik was tot ik tegen een boom aan knal met mijn snuit. een steek schiet er doorheen en een zachte jank komt uit mijn bek. de zwarte vlekken blijf ik zien waardoor ik mezelf maar terug verander. 'damn it mijn neus' zeg ik terwijl het bloed er uit stroomt. snel ga ik zitten en leg mijn vingers op mijn neusbrug en knijp licht

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

-ik ben naar boven en ben wel nog online maar reageer niet omdat ik op me mobiel dan zit x-

03-05-2013 <3 // 2-06-2013 // 16-02-2014 // 15-02-2014// 24-06-2014<3

Izaya Gantiose / Zamir
"oke doei " zeg ik iets te blij doordat ik zo blij was dat ze niet met ons mee zou gaan. ik draai me om en begin te lopen maar dan stop ik en zeg "trouwens jij bent ook niet mijn type, te arrogant"

{ik ga offline morgen kom ik weer online }

Pumped. Yeah I'm so friggen' pumped

Kate Skye Woods
'Ja, dat kan. Tenminste, ik verstond je, dus ik neem aan van wel.' Hij ontbloot opeens zijn tanden wat er best eng uit zag. 'Ik bedoelde ha-ha.' Zeg hij. 'Ik ben benieuwd of er meer van ons zijn,' Zegt hij dan opeens. 'misschien lopen er wel meer rond in dit bos.' Het klonk niet echt geloofwaardig 'Wat denk jij?' vraagt hij dan. Ik kijk hem aan. 'Het kan, maar ik weet het niet zeker.' Zeg ik schouderophalend. Ik vroeg me af hoe dat eruit zag.

I'm finally back, Finally after a Year break

Noah Jason Walden / Nirbhay [Vergeet wolfnaam niet! ^^]
Alle menselijke trekjes die we nu nog al wolf hebben zien er verschrikkelijk dom uit, zo ook het schouderophalen van Kate. 'Het zal wel niet. Het is al bijna onmogelijk dat wij elkaar hebben gevonden, het zal wel niet zo zijn dat er meer zijn. Laten we zo diep mogelijk het bos ingaan, en nog voor het donker een slaapplek vinden.' Ik versnel het tempo wat zodat Kate word gedwongen mee te gaan.

Salena - Kate Woods
'Het zal wel niet. Het is al bijna onmogelijk dat wij elkaar hebben gevonden, het zal wel niet zo zijn dat er meer zijn. Laten we zo diep mogelijk het bos ingaan, en nog voor het donker een slaapplek vinden.' Zegt hij terwijl hij sneller begint te lopen. Ik hou hem met gemak bij en loop hem zelfs even voorbij. Gewoon om een beetje uit te dagen. Ik zag wel dat we in onze wolvenvorm even groot waren terwijl wolvinnen meestal kleiner waren. Ik wou niet hebben dat als er anderen waren ze me voor een mannetje zouden aanzien. Ik kijk weer naar Noah. 'Hoe heet je eigelijk in je Wolven vorm?' Vraag ik hem dan. Iedereen had een naam in hun wolven vorm. Ik heette vbijvoorbeeld Salena. Het betekende de maan.

I'm finally back, Finally after a Year break

Noah Jonas Walden / Nirbhay
Ze komt haalt me in en chagrijnig begin ik te grommen. 'Niet te over enthousiast hè.' Ik ben niet jaloers, ik hou er alleen niet van als mensen zich boven mij gaan stellen. Misschien moet ik haar toch maar vermoorden. Bij die gedachte schud ik even met mijn kop - 'niet aan denken'. 'Hoe heet je eigenlijk in je Wolven vorm?' Vraagt ze. Met een schuin hoofd kijk ik haar aan, maar dan begrijp ik wat ze bedoeld. 'Nirbhay. Betekend geen angst. Jij?' Ik heb totaal geen zin in een gesprek. Eigenlijk praat ik nooit zoveel, behalve als ik bevelen geef, of iets anders noodzakelijks.

Salena - Kate
Hij gromt Chagerijnig. Waardoor ik lach. 'Kan je er niet tegen dat ik voorop loop. Dan moet je zelf sneller gaan.' Zeg ik grijnzend wat er vast niet uitzag. Maar ach. Nirbhay dus. 'Salena. Het betekend de Maan.' Antwoord ik dan. Hij irriteerde zich waardoor ik mijn mond maar hield. Ik kon heel stil zijn of saai of boos of slecht en shit, maar ik was liever vrolijk, maar nu hielt ik me in. Ik kijk goed om me heen en zie het bladerden het hier donkerder maken. Het geluid van de wind door de bladeren was prachtig en ik voelde me in tijden echt vrij.

I'm finally back, Finally after a Year break