• Ik ben net terug van een paar dagen kamp in Zwitserland :)
    Maar er is daar zoiets verschrikkelijks gebeurd voor een jongen!
    Zijn vader had namelijk een afschijdsbrief naar hem gestuurd waar in stond dat hij donderdag om half negen 's avonds zelfmoord zou plegen.
    Ik vind het echt zo erg voor hem, heel zijn kamp is verpest en hij kon niets doen om het te vermijden.
    Ik stond zelf met tranen in mijn ogen toen hij het mij huilend vertelde.
    Welke vader doet dàt zijn kind aan?
    Dat is toch gewoon ziek van die vader?!

    Uneventful schreef:
    Dafuq is wrong with humanity.

    Progeny schreef:
    (...)

    Mijn vriendin wist donders goed hoe ik over zelfmoord denk en het sterke is, dat ze er precies hetzelfde over dacht.
    Je zegt dat trouwens dat het geen persoonlijke aanval is, maar je trekt wel ontzettend veel persoonlijke conclusies die allesbehalve waar zijn.
    Waar heb ik gezegd dat ik haar niet heb vergeten? Waar heb je mij over een negatieve manier over haar horen praten? Ja, ik vind zelfmoord egoïstisch, maar mijn vriendin was een schat. Zoals ik al zei: de eerste keer dat de gedachte in haar hoofd opkwam had ze het tegen iemand moeten zeggen. Dát neem ik haar kwalijk, dat ze ons blijkbaar niet goed genoeg vertrouwde om er met ons over te praten. Dat ze het uiteindelijk heeft gedaan, neem ik haar helemaal niet kwalijk, want zoals ik al in een eerdere reactie heb gezegd, weet ik dat je in een later stadium niet meer helder denkt en dat deed zij dus ook niet meer. Hoe kan ik haar iets kwalijk nemen, waar ze misschien niet eens bewust voor heeft gekozen?

    "Mensen vragen niet om hulp, ze zijn daar te zelfstandig voor." Daar ben ik het niet mee eens, we zijn daar te eigenwijs voor. Ik net zo goed hoor, ik zeg niet dat ik het allemaal wel zo goed doe en weet. We hebben die hulp nodig, wij kunnen niet alles zomaar alleen doen. En ik weet ook uit ervaring dat dat lang niet altijd makkelijk is, ik heb enorm vaak ruzie met mensen omdat ik niet met ze praat over dingen die me dwars zitten, maar juist van daaruit weet ik ook dat wij mensen hulp nodig hadden. Ik riep ook al jarenlang dat ik het zelf allemaal zou kunnen oplossen en dat blijkt ook zwaarder dan gedacht.
    Het probleem is dat mijn vriendin nooit hulp heeft gehad, sowieso haar hele zelfmoord kwam echt enorm onverwacht. Ze was gelukkig. Ze was, zo staat in haar brief, té gelukkig, dacht ze. Wat mij betreft bestaat er niet zo iets als te gelukkig. Maar blijkbaar kun je je dus wel zo voelen. Dus ja, ik zie het ergens wel als opgeven en weglopen. Maar ik begrijp heus wel dat je hersenen trucjes met je uit kunnen halen en dingen laten zien die er niet werkelijk zijn, of je gevoelens geven die je niet hoort te hebben. Dus zeg alsjeblieft niet dat ik op een onjuiste manier over mijn vriendin praat, of dat ik egoïstisch ben, of het nu persoonlijk bedoelt is of niet.


    Ik zeg niet dat je, je vriendin vergeten. Ik heb het zelfs nooit over vergeten gehad :')
    Maar oké, dat we niet om hulp vragen is een feit maar hoe irritant is het om bedolven te worden door hulp. Je moet er echt zelf mee komen anders doe je, je mond niet open. Ik weet niet of jij ooit echte hulp nodig hebt gehad maar die wil je niet. Een mens heeft vaak nog één ding en dat is zijn trots. Dat zet je niet zomaar opzij zeker niet als je, je schaamt voor gedachtes.
    Ik ken je vriendin niet maar niemand pleegt zelfmoord omdat hij/zij gelukkig is. Dat is een spel wat ze spelen want de denken niet helder na. Tuurlijk bestaat te gelukkig en dat gevoel maakt je kapot, echt zoiets kan je helemaal killen. Maar de brieven die men als afscheid schrijft is maar de halve waarheid. Zoschreef de vader van een vriendin van mij in zijn naar haar dat hij nooit van zijn anderen kinderen heeft gehouden, hen verafschuwde en hen nooit als zijn eigen kinderen heeft gezien. Hij alleen maar van haar hield en niemand anders in zijn leven wilde hebben. Deze tekst is niet waar als je hoorde hoe hij over al zijn kindjes praatte maar dit terzijde. Ik ga niet over dit soort dingen discussieren. Ik snap dat je, je vriendin het kwalijk neemt dat ze niets tegen je zei dat begrijp ik echt. Maar het is niet niets om dit te zeggen. Hier komt het stukje hulp weer: Misschien dacht ze dat ze het zelf wel kon oplossen, dat ze anderen daarbij niet nodig hadden en daarbij als jij dacht dat ze gelukkig was had ze het daar vast graag bij gelaten. Daarbij kon ze jullie ook in bescherming nemen door niets te zeggen. Misschien was ze bang voor jullie reacties, durfde ze het niet of wilde ze jullie die pijn niet aandoen. Natuurlijk is de pijn die ze nu veroorzaakt heeft vele malen erger maar daar denkt ze niet helder over na.
    Over het egoïsme zal ik niets meer zeggen maar mijn mening is niet veranderd want eigenlijk spreek je jezelf heel erg tegen in je tekst maar oké. Over een negatieve manier praten: egoïsme neem ik zelf niet als een compliment :')


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Sorry dat ik het zeg, maar ik heb het gevoel dat jij het hele zelfmoord verhaal maar van één kant kent. De 'ik ben te ongelukkig en zie geen uitweg meer-' om het zo maar even te noemen.
    Je doet net alsof ik een complete "tegenstander" ben van zelfmoord. Toevallig heb ik wel degelijk ontzettend veel hulp gehad én ik heb zelf aan zelfmoord gedacht. Daarnaast heb ik op dit moment zelfs nog hulp en daar zit ik voorlopig ook nog wel aan vast.

    Je kent mij en mijn vriendin niet en ik wil het hier nu liever niet meer over hebben. (:


    everything, in time

    O, en ik bedoelde vergeven, niet vergeten.


    everything, in time

    Progeny schreef:
    Sorry dat ik het zeg, maar ik heb het gevoel dat jij het hele zelfmoord verhaal maar van één kant kent. De 'ik ben te ongelukkig en zie geen uitweg meer-' om het zo maar even te noemen.
    Je doet net alsof ik een complete "tegenstander" ben van zelfmoord. Toevallig heb ik wel degelijk ontzettend veel hulp gehad én ik heb zelf aan zelfmoord gedacht. Daarnaast heb ik op dit moment zelfs nog hulp en daar zit ik voorlopig ook nog wel aan vast.

    Je kent mij en mijn vriendin niet en ik wil het hier nu liever niet meer over hebben. (:


    Ik vind het allemaal prima meid en we laten het hierbij maar onthou wel als je er bij vooral dit onderwerp iets persoonlijks ingooit dat mensen altijd reageren en niet even aardig (; Maareh sterke.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    O, geloof me, ik kan heus wel tegen je weerwoord. Maar als ik het je allemaal zou moeten uitleggen zou ik te veel in detail treden en ik wil mijn verhaal niet op Q hebben plus ik gooi dat van mijn vriendin er ook niet zomaar op.


    everything, in time

    Progeny schreef:
    (...)

    Ik ben mijn beste vriendin aan zelfmoord verloren en ik vind zelfmoord egoïstisch.
    Ja, die mensen denken niet meer helder, maar de eerste keer dat die gedachte in hun hoofd opkwam dachten ze wel degelijk helder. Dát is het punt waarop ze hulp hadden moeten vragen. Het is egoïstisch van deze maatschappij dat we schijnbaar de indruk wekken dat mensen niet met elkaar kunnen praten over zulke dingen. Praten over de dood en toegeven dat je daar af en toe aan denkt is nog altijd een taboe. Schandalig, daar moet juist over gepraat worden, dat zou zoveel schelen.
    Toch blijft zelfmoord egoïstisch omdat het weglopen is en met weglopen bereik je niets. Ja, jij bent van je pijn af, maar je laat alle mensen die je liefhebben er wel mee zitten. Dat vind ik egoïstisch, maar dat ik het egoïstisch vind wil nog altijd niet zeggen dat ik het niet kan begrijpen.

    Helaas lost praten niet altijd alles op. Sommige dingen zijn niet te genezen, soms is er echt geen andere uitweg. En ja zelfmoord is kut, en ja aan een kant is het soms egoïstisch, maar lang niet altijd. Je zou elk geval apart moeten bekijken, je kan ze niet allemaal over een kam scheren. Ik ken het verhaal van je vriendin, maar vaak is het niet egoïstisch. Soms is de dood de beste oplossing, soms is het leven nog erger dan de dood. Dan kan je beter voor de dood kiezen, juist voor je omgeving.
    En om dan iemand,zoals hier, achterlijk te noemen, zeker als je het verhaal niet kent, vind ik veel te ver gaan. Dat is gewoon respectloos en dom.

    [ bericht aangepast op 28 juli 2012 - 19:39 ]


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Floyd schreef:
    (...)
    Helaas lost praten niet altijd alles op. Sommige dingen zijn niet te genezen, soms is er echt geen andere uitweg. En ja zelfmoord is kut, en ja aan een kant is het soms egoïstisch, maar lang niet altijd. Je zou elk geval apart moeten bekijken, je kan ze niet allemaal over een kam scheren. Ik ken het verhaal van je vriendin, maar vaak is het niet egoïstisch. Soms is de dood de beste oplossing, soms is het leven nog erger dan de dood. Dan kan je beter voor de dood kiezen, juist voor je omgeving.


    Kijk en daar raak ik dus een beetje geïrriteerd van, niets persoonlijks. Als ik zeg dat ik zelfmoord egoïstisch vind ben ik ineens een of ander monster (nee, dat zeggen jullie niet letterlijk) en mag ik niet alles over één kam scheren, maar jullie scheren net zo goed alles over één kam door te zeggen dat het niet egoïstisch is. D:


    everything, in time

    Ik hoop dat dat 'achterlijk' noemen niet ook over mij gaat? Want dat heb ik nooit gezegd. ;3


    everything, in time

    Progeny schreef:
    (...)

    Kijk en daar raak ik dus een beetje geïrriteerd van, niets persoonlijks. Als ik zeg dat ik zelfmoord egoïstisch vind ben ik ineens een of ander monster (nee, dat zeggen jullie niet letterlijk) en mag ik niet alles over één kam scheren, maar jullie scheren net zo goed alles over één kam door te zeggen dat het niet egoïstisch is. D:


    Als je er niet meer over wilt praten moet je er verder ook niet meer op reageren want onze meningen veranderen echt niet, net als de jouwe.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Progeny schreef:
    (...)

    Kijk en daar raak ik dus een beetje geïrriteerd van, niets persoonlijks. Als ik zeg dat ik zelfmoord egoïstisch vind ben ik ineens een of ander monster (nee, dat zeggen jullie niet letterlijk) en mag ik niet alles over één kam scheren, maar jullie scheren net zo goed alles over één kam door te zeggen dat het niet egoïstisch is. D:

    Nee, dat achterlijk was niet voor jou.
    En ik zei dat het vaak niet egoïstisch is, dus soms wel. Zoals ik al zei, je zou elk verhaal apart moeten bekijken en het hele verhaal kennen voordat je kan oordelen. Als je al goed kan oordelen. Niks is zo onbegrijpelijk als een mens, zeker een mens met een probleem, even in het midden laten wat voor probleem het is. Er zijn maar weinig mensen die zulke mensen kunnen begrijpen, meestal alleen de mensen die het zelfde zijn.
    Ik vind je geen monster, ik snap waarom je zo denk, ik zou ook zo wel denken als ik het persoonlijk had meegemaakt. Maar als je zoals ik er zonder gevoel naar kan kijken, zou je denk ik het minder snel egoïstisch vinden. Of nou ja sommige gevallen.


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Zie je, je schildert me echt af als een monster, puur omdat mijn mening niet overeen komt van de jouwe. Ik wil je mening niet veranderen want ik vind het prima dat je zelfmoord niet egoïstisch vindt en daar kan ik me ook wel in vinden, hoor, maar als je zegt dat ik op een onjuiste manier over mijn vriendin praat en me dan 'meid' gaat noemen, ja, dat valt in mijn verkeerde keelgat, want ik legde je alleen maar uit hoe de situatie zat en viel je verder niet aan of zo en dat was ook allesbehalve mijn bedoeling.


    everything, in time

    Floyd schreef:
    (...)
    Nee, dat achterlijk was niet voor jou.
    En ik zei dat het vaak niet egoïstisch is, dus soms wel. Zoals ik al zei, je zou elk verhaal apart moeten bekijken en het hele verhaal kennen voordat je kan oordelen. Als je al goed kan oordelen. Niks is zo onbegrijpelijk als een mens, zeker een mens met een probleem, even in het midden laten wat voor probleem het is. Er zijn maar weinig mensen die zulke mensen kunnen begrijpen, meestal alleen de mensen die het zelfde zijn.
    Ik vind je geen monster, ik snap waarom je zo denk, ik zou ook zo wel denken als ik het persoonlijk had meegemaakt. Maar als je zoals ik er zonder gevoel naar kan kijken, zou je denk ik het minder snel egoïstisch vinden. Of nou ja sommige gevallen.


    Hm, in dat laatste zou je misschien wel gelijk kunnen hebben. (:


    everything, in time

    Het is vreselijk als iemand zelfmoord pleegt. Ik zie euthenasie ook als zelfmoord, ook al krijgt diegene hulp van een arts. Ook al zijn er twee familieleden van mij dankzij euthenasie gestorven, ik heb het ze vergeven. Voor hen was het beter en ik vind het heel erg voor die jongen. Want als zijn vader dat echt heeft gedaan, dan heeft hij zijn zoon niet de gelegenheid gegeven om afscheid te nemen. Ik ben blij dat ik afscheid heb kunnen nemen.


    Physics is awesome