• Welkom in California.
    Hier ligt een school waar gewone leerlingen (stervelingen) niet op kunnen.
    School of Magic genaamd. Niet veel stervelingen weten van deze school af.
    De bedoeling in deze school is dat bijzondere leerlingen naar school kunnen en een kant kiezen.
    Natuurlijk zijn er op deze school krachten die de leerlingen hun keuzes beïnvloeden.
    Sommige stervelingen komen per ongeluk ook op deze school te recht. Waardoor sommige "monsters" hun leven tot een hel willen maken.



    Meisjes(vol)
    Anna Sissy Flair - Geest : dracoluvvv
    Naya Wednesday - weerwolf : Poeh
    Madeleine Price - Manifesterende heks : Primrose12
    Francina Starks - Vampier : Dashed
    Avelin Cyrille June - Glamorgana/Veela : SerpentEyes
    Lily Jeanine Lockwood - Glamorgana/Veela : Aragog
    Catherine Jeanine Mariah Roux - Demon : Aragog
    Rosalie Ridder - Waternimf : LostMagic
    Stephany Selfira Delores - engel : Courteous
    Adora Witchsinner - gedachtenbeheerster : xEques
    Olivia Beckham - elf : FlowingFancy


    Jongens
    Connor Duke - weerwolf : xSpookje
    Aiden Josh Miller - weerwolf : Silvanaa
    Jack Barrowman - weerwolf : xRemember
    Eeron Edward Night - weerwolf : WillNotLearn
    Lukas Gabriël Thomson - geest/edit : Poeh
    Virgo Dules - demon : Dashed
    Micael Adrian Whittemore - demon :Bisous
    Tyson Rush - vampier : Mordacious
    William Stevens Hyde - vampier : Poeh
    Alexander Matt Loghwood - halfbloed (demon + mens) : LostMagic
    Tyler Jacob Loghwood - halfbloed (demon + mens) : LostMagic
    Nathan Jackson - tovenaar : WillNotLearn
    Jason Jackson - tovenaar : WillNotLearn


    Stervelingen
    Skyler Noëlle Haynes - meisje : Bisous
    Audrey Lynn Winchester - meisje : Silvanaa
    Elena Yana Bennett - meisje : LostMagic
    Rylie Jazlyn Salome - meisje : Frey
    Noah Price - jongen : Primrose12
    Daniël Matthew Smith - jongen : Moonlit


    Leerkrachten
    Madam Sprew - Balans goed/slecht : Poeh
    Mr. McDonalds - woedebeheersing weerwolven : Primrose12


    Regels:[/b]
    OOC : [] ()
    Niet schelden in OOC
    Nieuwe topics worden door mij aangemaakt : gelieve dat te respecteren
    Naamsveranderingen doorgeven

    Rollenstory
    Rollentopic
    Lessenrooster
    Kamerindeling
    NEW TOPIC

    [ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 13:49 ]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    ^(ma...ma...ma... :'(]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Audrey Lynn Winchester:
    Met mijn koffer achter me aan loop ik naar de receptie toe waar ik me aanmeld en me om mijn rooster vraag. Ze verteld me op welke kamer ik slaap en gaat dan vlug verder me de volgende leerling die ongeduldig staat te wachten. Ik til mijn koffer puffend op en loop dan wankelend door de gangen heen op zoek naar mijn kamer.
    'Arg, waarom moet die koffer toch zo verdomme zwaar zijn?!' mopper ik in mezelf en blijf met moeite overeind staan.
    'Hier, ik help je wel.' zegt een vriendelijke jongens stem en niet veel later pakt iemand mijn koffer aan. Ik draai me verbaasd om en kijk recht in de grijze ogen van een vriendelijke jongen. Hij heeft bruin haar dat warrig rond zijn hoofd zit en is een stuk langer dan mij.
    Hij houd de koffer met een hand vast, terwijl hij met zijn andere han zijn sporttas draagt. Hij lijkt totaal geen moeite te hebben met de zwaarte van mijn koffer.
    'Eh, bedankt.' zeg ik verlegen en glimlach voorzichtig naar de jongen.
    Hij glimlacht breed en wuift het weg. 'Geen dank.'


    "We accept the love we think we deserve."

    |Kay kay. ^^ |
    Naya Wednesday, Weerwolf.
    Naya zette haar koffers en schoudertas op het bed in haar kamer. Voor zover ze wist had ze nog geen roomie, maar dat vond Naya niet erg. Ze was even graag op zichzelf als met 2 of 10. Naya glimlachte en vond dat het tijd was de poten eens de strekken. Naya liep de school uit en ging het bos in zo diep als ze kon. Hoe verder van de school hoe beter. Ze kleedde zich uit en veranderde dan naar haar wolf. Een iets kleinere bruine wolf. Naya rende door het bos tot ze doorkreeg dat ze niet alleen was. Daar op een open plek in het zonlicht lag een andere wolf. Een witte wolf. Naya liep langzaam dichterbij en stak toen haar kop in het zonlicht. Ze keek de andere wolf nieuwsgierig aan.


    kindness is never a burden.

    Kan ik nog een vrouwelijke sterveling aanmaken? ;#


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Lukas Gabriël Thomson, Geest.
    "A-avalin June." sprak de stem van het meisje. "En eh.. jij?" Ze liep de kamer rond tot haar voetstappen naar Lukas toe liepen. Het meisje zakte neer op haar knieën en grinnikte,"Boe". Ze had lang blondwit haar en mooie blauwgroene ogen. "Lukas," zei Lukas. "Lukas Thomson." Hij kwam vanonder het bed vandaan en deed zijn donkerblauwe lederen handschoen aan. De enige manier een levende aan te raken. "Ik ben een geest, voor zover je het niet gezien had." Lukas nam Avalins hand en schudde die. Toen deed hij zijn handschoen weer af en gooide die weg op zijn bed. Lukas ging in kleermakerszit op zijn bed zitten en keek Avalin aan. Bestuderend wat ze was. Vampier? Mogelijk, door haar redelijk bleke huid. Weerwolf? Nee, die hadden meestal bruin haar. Een sterveling was altijd mogelijk. "Wat ben je?" vroeg hij dan maar.


    kindness is never a burden.

    Morticia schreef:
    Kan ik nog een vrouwelijke sterveling aanmaken? ;#


    Sure. ^^ Altijd mogelijk.


    kindness is never a burden.

    Elena Yana Bennett |sterveling|
    Ik glimlach vanzelf als Stereo Hearts begint te spelen. Als vanzelf begin ik mee te zingen en laat alles uit mijn handen vallen. Ik draai de volumeknop iets luider en begin te dansen. I love this song. Ik voel me compleet nu ik alleen ben en muziek hoor. Dit liedje heeft me overal al door geholpen dus waarom zou het me hier ook niet helpen?


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Aiden Josh Miller:
    'Ik ben Aiden trouwens.' stel ik mezelf voor terwijl we door de gangen lopen.
    'Audrey.'
    'Mooie naam.' complimenteer ik haar.
    'Dankje.' Ze kijkt me even kort aan en glimlacht. Haar zee blauwe ogen zijn haast hypnotiserend en laten haar roze lippen alleen maar beter uitkomen. Ze heeft een kleine neus wat erg schatti is, en haar lange, bruine haren bewegen vrolijk met haar mee.
    'Ik denk dat dit mijn kamer is.' zegt ze waarnaar ze stil staat voor een deur. Ze tovert een sleutel tevoorschijn en stopt die in de deur, waarnaar ze hem van het slot afhaalt en naar binnen loopt. Ik volg haar trouw en gooi de koffer voor het bed neer waar ze bij gaat staan.
    'Echt, bedankt.' zegt ze weer en glimlacht oprecht naar me.
    Opnieuw wuif ik het weg. 'Het is al goed.' Ik neem plaats op het bed en ze komt rustig naast me zitten.

    Audrey Lynn Winchester:
    Ik kijk Aiden onderzoekend aan en hij lijkt me vrij normaal. De meeste leerlingen hier zien er inderdaad anders uit. Sommige zelfs monsterlijk. Maar ik heb al twee mensen gezien waarvan ik heel zeker ben dat ze stervelijk zijn, en volgens mij is Aiden dat ook.
    Alsof hij mijn gedachten kan lezen vraagt hij; 'Wat voor monster ben jij?'
    'Eh... geen. Ik ben gewoon een mens. Stervelijk. Ben perongeluk hier terecht gekomen.' vertel ik hem. 'Jij?'
    'Weerwolf.' beantwoord hij mijn vraag. Ik kijk hem verbaads aan. Dat had ik nou niet verwacht.
    'Ben je niet bang voor alle monsters?' vroeg hij me opnieuw.
    Ik schudden mijn hoofd. 'Nee, niet echt.' gaf ik eerlijk toe. Het kon me eigenlijk niet zo heel veel schelen. Ik vond het we spannend.
    'Hmmm... interessant.' zegt hij lachend en staat dan weer op van het bed. 'Ik denk dat ik maar mijn eigen kamer ga opzoeken.' deelt hij mee.
    'Het is fijn dat ik nu tenminste al iemand ken.' zegt hij lachend en loopt naar de deur toe.
    'Mee eens.' Ik glimlach naar de weerwolf.
    'Ik spreek je later wel weer.' En hij loopt de kamer weer uit.


    "We accept the love we think we deserve."

    [@Bisous: Aiden komt de kamer binnen gelopen en Micael zit er al?]


    "We accept the love we think we deserve."

    Tyson Rush.
    ´Geluk met wát?' vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen. Oh, die gaat het echt niet lang volhouden. Ik grinnikte geniepig.
    'Jij bent vast het zonnetje in huis of niet,' zegt ze op sarcastische toon.
    Ik schudde mijn hoofd. “Eerder het tegenovergestelde,” zei ik met verveeld, maar gemeend gezicht.
    “Trouwens, we hebben zo een bijeenkomst. Zorg dat je uitkijkt voor bijtende monden en gemene opmerkingen op de weg er naartoe.” Gaf ik haar een geheimzinnige tip, met een erg sarcastische toon. Ik gaf haar een knipoog en liep naar de receptie dat er vlakbij was. Ik vroeg om mijn kamersleutel en rooster.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Silvanaa schreef:
    [@Bisous: Aiden komt de kamer binnen gelopen en Micael zit er al?]


    [Not yet]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Avelin Cyrille June

    Ik stond weerop en wreef even over mijn knieën."Lukas," "Lukas Thomson." Er verscheen een glimlach op mijn lippen, ik trok een wenkbrauw op toen hij een handschoen aan deed, maar snapte dat ik anders zijn hand niet kon schudden. Ik nam zijn hand aan en schudde deze."Ik ben een geest, voor zover je het niet gezien had." zei hij. Ik grinnikte. "Nee was me nog niet opgevallen" klonk het iets sarcastisch uit mijn mond.ik draaide me weer om om mijn kleren uit mijn koffer te halen, en deze op te vouwen. "Dus, hoelang ben je al een geest?" ik keek niet op of om, en ging verder met mijn bezigheden, en toen ik klaar was, liet ik mezelf op bed ploffen waarna ik hem aan keek."Wat ben je?" ik heild mijn hoofd schuin en keek hem aan. "Een Veela"


    The expert in anything, was once a beginner.

    |Tyler en Naya roomies? |


    kindness is never a burden.


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Rosalie Ridder |waternimf|
    Verveeld kijk ik rond. Ik zucht. Voor sommige dingen is een roommate wel handig: je verveelt je bijna nooit. Tjah had ik eerder moeten bedenken. Ik pak een boek van mijn plank en loop naar de deur. Ik sluit de deur achter mijn rug en loop naar buiten. Op naar de natuur en de vrijheid. Ik loop naar het bos naast het school, naar de dichtstbijzijndste rivier. Ik stamp mijn schoenen uit en houd mij voeten in het koele water waarna ik op het gras ga zitten. Ik pak mijn boek en begin verder te lezen.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'