Co-auteur gezocht - Story problemen

CO-AUTEUR AL GEVONDEN!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 16:58 ]

Ik schrijf al te veel!

---

You're strong enough to win without a war || Vaucluse >> Thread.

Artistique schreef:
Ik schrijf al te veel!

Jammer, maar toch bedankt voor je reactie.

ik zou dit bij het forum rollen verdeling schrijven dan krijg je waarschijnlijk meer vrijwilligers

---

"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 19:14 ]

---

Then I defy thee, stars. Romeo Montague

Ik wil wel met je schrijven, maar ik ga eerst op vakantie
Dus misschien daarna

---

It's never gonna happen, Guys.

LostDreamz schreef:
ik zou dit bij het forum rollen verdeling schrijven dan krijg je waarschijnlijk meer vrijwilligers

Dit heeft niets met rollenverdeling te maken. Ik zoek gewoon een co-auteur waar ik een beetje over wil weten. Dus vind ik het fijn dat ze de naam en leeftijd erbij vermelden.

Naam: Femke
Leeftijd: 14
Genre(je mag er meer noemen): Fantasy
Zelfgeschreven stukje(zo kan ik je schrijfstijl zien):

Ik-vorm(oke, ik zuig dit nu gewoon uit mijn duim dus niet kijken naar de vaagheidXD):
Ik keek over mijn linker schouder en zag dat daar de fontein stond. Ik liep erheen en dacht bij mezelf 'Die had ik met niet eens gezien.' Ik pakte het briefje en las het nog een keer goed door. Shit. Een typfout! Snel pakte ik een pen en kraste de 'E' weg. 'Pardon mevrouw. Heeft u misschien wat over voor de jaarlijkse kinderbingo?' Ik keek omlaag en zag daar een jongetje van een jaar of 11 staan. 'Het spijt me, ik moet gaan.' Het jongetje knikte en liep treurig weg. Snel gooide ik het briefje in de fontein en sprong erin. De poort was open gegaan. Eindelijk kon ik weet naar mijn huis. Saturnus!

Hij/zij-vorm(ook dit zuig ik gewoon uit mijn duimXD):
Marlou keek op en boog zich naar Johan toe. 'We kunnen vanavond naar hem toegaan?' zei ze en keek hem aan. Johan haalde diep adem en knikte toen. Hij had altijd al een hekel aan Koen gehad. Vanaf de eerste schooldag waren hij en Koen gezworen vijanden. Maar ja, Marlou vond Koen knap en wou zo vaak mogelijk bij hem zijn. Wat je wel niet voor je vrienden moest overhebben. De avond viel snel en Johan vloog naar Marlou toe. 'Ben je er klaar voor?' vroeg ze en Johan knikte. Aangezien Marlou haar vliegdiploma nog niet had moest Johan wel met haar mee. Ze klopten aan en Koen deed open. 'Wat moet jij hier?' vroeg hij aan Johan en hij snoof. 'Hoi Marlou! Kom binnen!' Ze knikte en volgde Koen. Schoorvoetend liep Johan achter hun aan. Hij keek naar een schilderij aan de muur en zag zichzelf erop. Ow, het was een spiegel. 'Kom je, Johan?' hoorde hij Marlou roepen. Hij liep door en zag dat er allemaal hapjes en drankjes op tafel stonden. 'GEFELICITEERT!' klonk er plotseling uit alle hoeken. Ze lachten en Johan dacht na. Hij was zijn sterfdag helemaal vergeten!


Eventuele ideetjes:
uhhhh, nog niet sorry.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

ow, laat dan maar:X

---

"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"

Naam: Veronique
Leeftijd: 14
Genre(je mag er meer noemen): One Direction, Onbekende Personen, Drama, Komedie, Romantiek
Zelfgeschreven stukje(zo kan ik je schrijfstijl zien):
Een kleine tik op mijn schouders liet me ontwaken uit mijn lichte afwezigheid; bracht mijn gedachten terug op aarde. Negeren.
Warme vingers die bevestigd zaten aan een grote hand klemden zich om mijn blote vlees en drukten voorzichtig. Negeren.
Zijn grip verstevigde: inmiddels drukte een vingertop tegen mijn gevoelige sleutelbeen— ik vervloekte mijn zwakke plek.
Ik wíst dat het Harry was, maar wilde bevestiging.
De grip was niet bestand tegen de plotselinge draai die ik rond mijn eigen as maakte: hij verdween. In mijn ooghoek kon ik nog net een glimp ontvangen van zijn arm die nu opnieuw langs zijn lichaam hing. Bevestiging gevonden.
Ik ving direct de beschuldigende blik van twee eikengroene irissen op die dwars door mijn ziel brandde: het schuldgevoel overspoelde me als een plotse windvlaag vergelijkbaar met die van Londen in de ijzige winterkou.
“I'm sorry, Harry,” prevelde ik— liet de sigaret tussen mijn vingers glippen en volgde hem nauwkeurig totdat hij geruisloos op het asfalt terechtkwam: hij werd vervolgens compleet versplinterd door de rubberen zool van mijn Nike.
“Like I've never heard that before, Zayn! You promised me to quit! Isn’t a promise supposed to be kept? I guess it’s not. Or is it?”
Ik hoorde hoe de woede zinderde in zijn hese stemgeluid en het liet het gewenste effect op me achter. Hij maakte me bang en wist maar al te goed hoe dat het makkelijkst te bereiken was.
Ik was niet in staat om mijn blik los te rukken van het asfalt waar ik een tikkeltje steun in zocht— en hem natuurlijk niet vond. Het rubber van mijn zool schraapte langs de ruwe bestrating toen ik besloot een kiezeltje weg te schoppen: het belandde twintig centimeter verder, dichtbij een putje. Het rubber sleet—onze vriendschap ook.
Eventuele ideetjes: Nah, niet echt. Het spijt me, ahaha.

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 22:44 ]

---

Simple, but effective.