{RPG} Free like a mustang ~5~ - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 13:30 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Awwhh! Arme Nala ]

Stop acting normal. It gets bored.

Michelle
Ik zie Nala naar boven lopen en zodra ze is verdwenen laat ik me neerzinken op de bank. Mijn hoofd tussen mijn handen. Wanhopig staar ik naar mijn knieën.
'Oh, godverdomme, wat een teringzooi,' mompel ik zachtjes. Alles lijkt zich op te stapelen, alle problemen, alles op dit moment. De tranen beginnen weer te lopen en ik doe niets om ze tegen te houden. Onbeheerst snikkend zit ik op de bank, ik kan er niets aan doen. Dan veeg ik met een ruw gebaar mijn ogen af. Het is nutteloos om nu maar een potje te gaan lopen janken. Er moet iets gebeuren! Ik neem plaats achter de computer en start Google op. "Hulp anorexia" typ ik in. De woorden die op het scherm verscheinen laten me schrikken. Ik maak er uit op dat een anorexia patiënt geen hulp wil en dat ze vaak gedwongen moeten worden om te eten. Dit kan alleen in een kliniek voor eetstoornissen. Mijn handen trillen en zo snel als ik kan sluit ik Google af.
'Ik denk niet dat we Nala kunnen helpen als het nog langer zo doorgaat,' zeg ik tegen Vintain, wetend dat hij het wel zal begrijpen. Hij is smoorverliefd op Nala - teminste opmakend uit wat ik heb meegekregen.
'Waarschijnlijk zal ze naar een eetstoornissen kliniek moeten als het nog erger word.' Ik voel me vreselijk, het gevoel dat ik in een dejavu terecht ben gekomen is sterker dan ooit. De herinnering aan mijn zus is levender dan het sinds tijden geweest is en ik bijt hard op mijn lip om de tranen tegen te gaan.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Awwhh, ook nog arme Michelle!
Wanneer zijn die verdoemde 2, 3 uur om?]

Stop acting normal. It gets bored.

{Kom anders gwn, er is nu ongeveer 1 uur om
Of bel? Dat kan ook, dat je belt dat je eraan komt en dat Michelle dan haar hart kan uitstorten ofzo??
Na dat telefoontje is dan weer een halfuur om ofzo
En dan nog een reactie of 3 en dan kan je voor mijn part gwn komen ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[In het bijzijn van Vintain enzo? Nee, dan moet ze wel weglopen ^^
Alleen het is ook leuk als Luna aan komt en dan dus aan Michelle ziet dat er iets is..]

Stop acting normal. It gets bored.

Sanne
Ik slaak een diepe zucht en weet niet zo goed wat ik moet doen. Michelle heeft het echt moeilijk met alles. Ik wil haar wel troosten maar ik ben daar nooit zo goed in. Was Luna er maar weer, zij weet precies wat je moet zeggen om iemand te troosten. Ik zak neer op een stoel. 'Gaat het mies? Kan ik wat voor je doen?' vraag ik voorzichtig.

When you believe your dreams come true

[Jeeej ^^ Ze verlangen naar Luna ^^]

Stop acting normal. It gets bored.

Michelle
Ik veeg mijn ogen af aan mijn mouw, hoe vaak heb ik dat gebaar deze dag al gemaakt?
'Het gaat prima,' lieg ik, 'Het is gewoon dat dit alles me zo erg doet terugdenken aan mijn zus, ik kan er a en toe niet zo goed tegen.' Oké, dat is niet de hele waarheid, maar zeker geen leugen. Ik glimlach een beetje mistroostig en besluit dan dat ik wel genoeg drama heb gehad voor deze ochtend.
'Wie wil er nog koffie?' vraag ik, een opgewekte toon fakend in mijn stem. Dan loop ik naar het koffiezetapparaat en schenk een kop lauwe koffie voor mezelf in. Ook pak ik een beschuitje met suiker, een cracker met kaas, een plak ontbijtkoek met anijshagel en een dikke homp suikerbrood. Dit alles leg ik op mijn bord en ik begin het langzaam naar binnen te werken. Rustig kauwend overdenk ik de dag nog eens en ik besluit dat ik de rest van de dag niet meer aan mezelf mag denken -of in een emotioneel wrak mag veranderen -, Nala heeft vandaag voorang. Haar problemen zijn een stuk erger dan de mijne.
'Dus mensen, wat vinden jullie? Hoe kunnen we Nala het beste helpen?' vraag ik, aan niemand in het bijzonder.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Sanne
Het gaat niet prima, maar ik besluit maar gewoon vrolijk te doen als Michelle zich weer heeft hervonden en verder gaat tot de orde van de dag. 'Ja lekker, doe mij nog maar een bakkie,' glimlach ik. Als het gesprek vervolgens op het onderwerp Nala valt word de sfeer weer serieuzer. 'Ik ben geen dokter maar het gaat echt niet goed met haar.' ik moet direct aan het witte magere gezicht van Nala denken. 'Praten wilt helpt niet, dat heb ik laatst geprobeerd. We kunnen haar natuurlijk ook niet dwingen om te eten.' Mijn hersens werken op volle toeren. 'Je hebt er toch van die klinieken voor?' begin ik voorzichtig.

When you believe your dreams come true

Michelle
Ik sta op van mijn uitbundige ontbijt om een kop koffie voor Sanne in te schenken. Ik reik hem haar aan en ga dan weer verder met eten.
'Er zijn inderdaad klinieken, maar dan is Nala een halfjaar bezig met op gewicht komen en revalideren, als ze meewerkt. Zo niet, dan zijn we haar een jaar of langer kwijt,' zeg ik peinzend, blij dat Sanne zich op Nala concentreerd en niet meer op mij.
'Misschien kunnen we eens een mailtje sturen naar zo'n kliniek en vragen wat we moeten doen, gewoon eerlijk uitleggen wat het probleem is en kijken of ze er gelijk heen moet of dat we hier iets voor haar kunnen doen. Misschien kan er ook wel iemand hier komen inwonen die op haar let, of zo.' Brainstormend neem ik de laatste hap van mijn cracker.
'Wil jij trouwens ook wat?' vraag ik wijzend op hetgeen dat over is van mijn ontbijt, 'Dan maak ik ook een bord voor jou.'

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Sanne
'Bedankt,' ik neem de koffie aan en neem voorzichtig een slok. 'Ja, dat is zo. Ik wil haar ook niet naar zo'n gevangenis sturen.' ik luister wat Michelle nog meer bedenkt. 'Dat mailen klinkt wel goed, dan kunnen we tenminste op korte termijn wat doen.' Ik merk dat mijn buik nu wel knort, ik had natuurlijk ook nog niet gegeten. 'Ik pak zelf wel wat, blijf maar zitten.' zeg ik tegen Michelle. Ik sta op en loop naar de kast en maak daar mijn ontbijt. Loop vervolgens terug naar Michelle en ga naast haar zitten.

When you believe your dreams come true

Vintain
Zo snel als Michelle instortte, zo gauw is ze weer de oude. Maar dat zijn we van haar gewend. Ik sla haar gade als ze achter de computer zit en hoor haar gepraat half aan. Ik ben er met mijn hoofd niet helemaal bij. Mijn gevoelens voor Nala van een paar dagen geleden lijken ineens helemaal weggeëbd te zijn. Ik was nooit verliefd op haar geweest, en hoe kon ik nou iemand leuk vinden die het eind van het jaar waarschijnlijk niet eens zou halen als het zo doorging? dacht ik.
Misschien is dit gewoon een opvlieger. Ik... ik kan gewoon niet tegen moeilijke situaties. Mijn hele leven is als een gelukkige roes aan me voorbij gegaan. Nooit waren er echt ingrijpende gebeurtenissen die op mijn pad kwamen. Ik ben onervaren en heb geen idee hoe ik moeilijke situaties moet aanpakken. Waarom was mijn leven zo perfect geweest? En voor de kleine probleempjes die ik had was ik weggelopen. Ruzies en dat soort dingen. Door het weerzien van Nala werd ik gewoon bang, niet alleen bang voor haar maar ook voor mezelf. Omdat ik haar niet zou kunnen helpen. Omdat ik weg zou rennen voor mijn problemen, of problemen van de mensen om wie ik geef.
En ik haar niet zou kunnen helpen, of misschien een beetje troosten of afleiden met mijn liefde. Op de één of andere manier was ik totaal afgeschrikt door haar achteruitgang. Ze was een probleem. Die moest ik ontwijken, had ik meegekregen.
Ik snik.

I can't define who I am.

Luna
De landschappen vliegen aan me voorbij, maar ik weet dat ik nog wel even in de taxi zal zitten. Ik zwijg de hele rit, ben makkelijk voor de chauffeur. Staar alleen maar uit het raam, verzonken in gedachten. Hij hoeft alleen maar zijn werk te doen, en meer niet. Niet eens met me mee te praten; ik begin geen gesprek. Hij hoeft niks over me te weten en ik niks over hem. En zo denken we er allebei over. Lekker makkelijk. Dus laat ik mijn gedachten de vrije loop, want ik moet een verhaal klaar hebben als ik straks bij Michelle en de rest ben. Ik moet duidelijk kunnen vertellen wat er allemaal gebeurd is, en dan nog een aantal dingen geheim houden. En ik moet weten wat zij weten. Michelle zal meer weten als de rest, maar hoe ga ik dat doen? Het houdt me in ieder geval wel even bezig, en daar gaat het om.

Stop acting normal. It gets bored.

Michelle
'Oké, en dan komt de volgende vraag, wat gaan we precies in dat mailtje zetten? Ik vind het namelijk zeer onbeleefd en bijna gemeen om heel Nala's privé leven uit de doeken te doen, we moeten dus het belangrijkste vertellen zonder haar privacy te veel te schenden.' Dan hoor ik een snik komen uit de hoek waar Vintain zich bevind. Hij is de hele tijd al erg stil geweest, het zal vast moeilijk voor hem zijn, dit gedoe. Zeker omdat het om Nala gaat. Ik sta op en loop naar hem toe.
'Vin, gaat het wel?' vraag ik zachtjes, terwijl ik mijn hand op zijn wang leg.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Sanne
'Ja dat is waar, mischien kunnen we haar beschrijven als eeb ander persoon en het als een voorbeeld noemen?' Ik neem een laatste hap van mijn broodje. Ik volg Michelle's blik en zie daar Vintain heel zielig staan. Mijn hart bonkt sneller en ik weet niet goed wat ik moet doen. Het doet me pijn hem zo te zien, ik wil hem troosten, knuffelen. Maar ik weet niet of hij dat wil, of hij daar op zit te wachten. Ik loop voorzichtig naar hem toe en kijk hem aan. Ik zeg niets en blijf voorzichtig staan, sla heel voorzichtig een arm om hem heen, als een klein troostend gebaar. Afwachtend kijk ik hem aan of hij het goed vind.

When you believe your dreams come true